کانال تلگرام مهاجرسرا
https://t.me/mohajersara







##### هشدار #####
به تاریخ ارسال مطالب دقت فرمایید.
شرایط و وضعیت پروسه ویزا دائم در حال تغییر است و ممکن است مطالب قدیمی شامل تغییراتی باشد.
مهاجرت: بريم يا نريم
سازمان ملل متحد، ۱۸ دسامبر را روز جهانی مهاجرین نام گذاری کرده است، دلیل این نامگذاری اهمیت پدیده مهاجرت و لزوم به رسمیت شناخته شدن حقوق مهاجران عنوان شده است. به مناسبت این روز، بی بی سی نظرات چند تن از مهاجران ایرانی را که در کشورهای مختلف زندگی می کنند درباره مهاجرتشان به آن کشورها جویا شده است. نظرات را اینجا بخوانید.
http://www.bbc.co.uk/persian/interactivi...tion.shtml

اگر دوست دارید در همین تاپیک در مورد دلایل خود برای مهاجرت بنویسید.
شماره کیس: AS93XX
نامه اول: 2007 4th April
ارسال مدارک: 9th May 2007
دریافت پاکت دوم: 23rd March 2008
مصاحبه: 6th May 2008
كليرنس: 13th May 2008
دريافت ويزا: 9th June 2008
دریافت کارت: 11th July 2008
پاسخ
تشکر کنندگان: ooghab
بچه ها تا حالا فكر كرديد اگر اسممون در بياد و موفق بشيم كه بريم اونجا بايد چيكار كنيم ؟
روي سخنم با عزيزان فئودال ( و از ما بهترون ) نيست .
روزي كه وارد ميشيم كجا بايد بريم ؟
كجا بايد دنبال كار بگرديم ؟
آيا كار دلخواهمون با اين سطح توقع ايراني و اين همه مدارك دانشگاهي كه يدك ميكشيم پيدا خواهيم كرد يا نه ؟
پاسخ
تشکر کنندگان:
منم از این سوالها تو سرم هست
واقعا باید چه کرد؟ دلو به دریا بزنیم و بریم؟
کاری که با زحمت ÷یدا کردیم رو چکار کنیم؟
؟؟؟؟؟؟؟
شماره کیس: 136XX
تاریخ دریافت نامه قبولی:May 2008
کنسولگری:Abu Dahbi
تاریخ ارسال فرمهای سری اول;28May 2008
تاریخ کارنت شدن کیس:10Feb 2009
تاریخ دریافت نامه دوم:Waiting
تاریخ مصاحبه:14Apr2009
تاریخ دریافت کلیرنس:بدون کلیرنس
دریافت ویزا: 15April 2009
جمع تقریبی هزینه ها:هر نفر 2000000 تومان
پاسخ
تشکر کنندگان:
آره ... اين ها سوال ها و ترديدهايي هست كه به دل خيلي از ماها مي افته.
ما هم از اينكه بريم نگرانيم و مي ترسيم از اينكه موفق نشيم و زندگي كمي تا قسمتي آسوده اينجارو هم از دست بديم. چون به قول رضاي عزيز ، ما هم ، (متاسفانه) جزء از ما بهترون نيستيم و كارو بارمون رو اينجا به سختي گير آورديم و يه آپارتمان نقلي و يه ماشين نقلي تر از اون دست و پا كرديم. من اگه برم در درجه اول كارمو رو از دست مي دم و بعدش اگه يه وقت اون ور موفق نشيم و برگرديم ، ديگه هيچ موقع نمي تونم به كار قبليم برگردم. من تو يه شركت معتبر كار مي كنم(اونم تو بهترين قسمتش) و حقوقم نسبتا خوبه و 8 سال سابقه كار دارم و قراردادي هستم . اگه برم و بيام ديگه هيچ وقت نمي تونم سر كارم برگردم.
ولي اگه كسي از نظر مالي مشكلي نداشته باشه مطمئنا اونجا واسش بهشته.
...........................................................................................................
با اين وجود من واقعا دوست دارم برم زندگي تو يه كشور پيشرفته و آزاد و متمدن رو تجربه بكنم. اين آرزوييه كه سال ها(مخصوصا اين يك سال اخير) باهاش زندگي كردم و تنها دلخوشي زندگيم بوده(درست يا غلط).
و من شنيدم خيلي ها كه اينجا شغل بهتري از من هم داشتن ، رفتن اونجا و در خونه مردم پيتزا مي برن و خيلي بيشتر احساس خوشبختي مي كنن. و به نظر من مهم همينه.
نمي دونم ، ولي من با تمام وجود دوست دارم برم. برم و ديگه ام بر نگردم (مگر براي مسافرت)
فكر مي كنم اونايي تو زندگي موفق ميشن كه اهل ريسك هستن.
پاسخ
تشکر کنندگان: shahram1347 ، saher ، mdtrmd ، mitramin ، ریحانا ، Iaccept
سلام دوستان عزیز
این سوال منم است که در آنجا چه کار باید انجام دهیم آیا پسرم می تواند با محیط کاملاً متفاوت سازگار شود و آیا این رفتن برایش مفید یا مضر؟
من در اینجا در یک سازمان دولتی و با 15 سال سابقه کار می کنم بیمه هم هستم و خیلی هم کارم را دوست دارم می دانم در آنجا دیگر مثل اینجا نخواهد بود و من و پسرم مجبور خواهیم با همدیگر باشیم و آسایش حالا را هم نخواهیم داشت. چون من مجبور با این وضعیت بیکاری که در آمریکا ساعتهای زیادی کار کنم تا بتوانم زندگی کنیم.
من هم دوست دارم در کشور آزاد زندگی کنم.
پاسخ
تشکر کنندگان: shahram1347 ، saher
سلام به همه
میدونید، تا نریم و مدتی رو اونجا نباشیم نمی تونیم تصمیم نهایی رو بگیریم چون زندگی در اون شرایط رو درک یا احساس نکردیم. برای کسانیکه اینجا به زحمت به شرایط یه مقدار به قول شما آسوده ای رسیدن این بخش مهاجرت یعنی بریم یا نریمش خیلی سخته ولی اونهایی که مایه دارن چیزی رو از دست نمی دن چون برای برگشتشون هم اگه عاقل باشن پول گذاشتن.
پس اونهای که شرایطه متوسط یا پایینی دارن انتخاب خیلی سختیه بمونن و این چیزایی رو که با بدبختی بدست آوردن نگه دارن یا برن که شاید به شرایط بهتری برسند.
نمی دونم ولی از قول مایه دارها یا حتی اونهایی که هیچ چیز برای از دست دادن تو ایران ندارن باید رفت. ولی توصیه من به سختی کشیده هایی که شرایطه متوسطی اینجا دارن اینه که با آگاهی و برنامه دقیق برن و برای برگشت هم پیشبینی هایی داشته باشند چون الان وضع اونجا به خوبی قبل نیست.
شاید اگه همه چیزو پشت سر خراب کنیم مجبور بشیم و تلاش کنیم که حتما برنده باشیم شاید هم نه....

البته یه عزیزی هم گفته:.... باید دل رو به دریا داد ......
--------------
ما ز بالاییم و بالا می رویم.
--------------
کیس نامبر:10XXX
نامه اول:May-2009
نامه دوم:2009-13-Jan
مصاحبه:Feb-05-2009
کلیرنس اول:May-22-2009
کلیرنس دوم+ویزا: (بعد از 8 ماه)Sep-30-2009Tongue
 ورود به آمریکاBig Grinec-15-2009
پاسخ
تشکر کنندگان: mdtrmd ، h_aghapour
به قول شاعر :
برو بابا برو بابا
برو بابا برو بابا
آخه اگه نری کلاه رفته سرت.
پاسخ
تشکر کنندگان: سارا کوچولو ، kasra ، mdtrmd ، mitramin
سلام
طبق صبحت هايي كه ما با دو نفري كه اونجا هستن و داشتيم و تحقيقاتي كه كرديم ( البته اونا هم از طريق لاتاري رفتن و هر كدوم تقريبا 4 ماه ميشه رفتن ) اصلا تعريفي نداره و الانم گرين كارتشون رو گرفتن و يكيشون احتمال داره برگرده و اون يكي هم همسرش الان ايرانه و اصلا حرفاي خوبي از اونجا نميگه و خيلي از سختي هاي اونجا ميگه . خب تازه اينايي كه من سراغ داره هر دوشون مايه دارن واي به حال ..............
به هر حال اميدوارم همه دوستان همههههههههههههههههههههههههههههه موفق باشن
شريف ترين دلها دلي است که انديشه آزار کسان در آن نباشد . زرتشت
زندگي تاس خوب آوردن نيست ، تاس بد را خوب بازي کردنه .
براي مشورت خردمندان را برگزين تا از ملامت و ندامت در امان باشي .
پاسخ
تشکر کنندگان:
خب شما بهتره که اول تکلیفتون رو با خودتون معلوم میکردید بعد برای اینکار اقدام میکردین...یکی مثل من تمام خانواده و فامیلش اونجاست اما الان هفت ساله که می خواد بره و نتونسته.
حالا امسال با کمال ناامیدی برای اولین بار شرکت کردم و خب امیدوارم که ببرم.[/u]
به هر حال امیدوارم همه بچه های اینجا گرین کارت ببرن همه هم این کارت و این فرصت به کارشون بیاد.
F2A
شماره کیس: ANK2009X
پر کردن فرم I-130 - اگوست 2006
اپرو شدن: May 2009
دریافت اولین نامه از NVC و: June 2009
نامه Choice of A:اپریل 2010
نامه مربوط به Affidavit of S:می 2010
نامه مربوط به DS230 :جولای 2010
نامه وقت سفارت: Dec 2010
مصاحبه: 24 JAN 2011
دریافت ویزا: 25 JAN
گرفتن پاکت پستی: 27 JAN
ورود به آمریکا:؟
پاسخ
تشکر کنندگان:
سلام

zoso
قرار نيست دوباره اون بحث سورنا و بقيه دوستان پيش بياد اين فقط صحبتيه كه خواستم بقيه دوستان هم بدونن
در ضمن تكليف ما مشخص شده هست و خودمون بهتر ميدونيم
شريف ترين دلها دلي است که انديشه آزار کسان در آن نباشد . زرتشت
زندگي تاس خوب آوردن نيست ، تاس بد را خوب بازي کردنه .
براي مشورت خردمندان را برگزين تا از ملامت و ندامت در امان باشي .
پاسخ
تشکر کنندگان:
جواب این مورد را بارها و بارها دادیم و در این مورد کلی حرف و حدیث شده. یکی از جوابهام اینجاست:
http://mohajersara.com/showthread.php?ti...52#pid7152
پاسخ
تشکر کنندگان: سارا کوچولو
همه ما ميدونيم شرايط امريكا چند وقته اينطوري شده پس ميتونه كلي تصميمات رو تغيير بده
شريف ترين دلها دلي است که انديشه آزار کسان در آن نباشد . زرتشت
زندگي تاس خوب آوردن نيست ، تاس بد را خوب بازي کردنه .
براي مشورت خردمندان را برگزين تا از ملامت و ندامت در امان باشي .
پاسخ
تشکر کنندگان:
به نظر بهتره از رفتنمون مطمئن بشیم و بعد به این مقوله فکر کنیم
پاسخ
تشکر کنندگان:
همه ما میدونیم که موفقیت فراسوی ریسک و ما که شناخت کمی از زندگی در یک کشور بیگانه داریم . یقینا" وقتی میتونه فرایند مهاجرت خوب اتفاق بیافته که اطلاعات خوب و مفید داشته باشیم تا اندک سرمایهای که جمع کردیم ار دست ندیم .
به نظر من اگر با داشتن اطلاعات خوب و مفید مهاجرت کنیم میتونه موفقیت آمیز باشه .

پس سعی کنیم اظلاعات بارزش و بدرد بخور از شرایط اونجا برای ساختن یک زندگی بدست بیاریم .و در اختیار مهاجرین قرار بدیم وکار گروهی همیشه جواب خوبی می ده.
پاسخ
تشکر کنندگان: ریحانا ، h_aghapour
من فکر می کنم که این یه شانس خیلی بزرگ برای همه ما هست و امیدوارم که بتونیم ازش خوب استفاده کنیم و قدرشو بدونیم من که فکر می کنم توی زندگی آدم باید از تمام فرصت هایی که براش پیش میاد به بهترین نحو استفاده کنه چون ممکنه دیگه تکرار نشه و آدم یک عمر پیش خودش شرمنده باشه که چرا قدر فرصت ها رو ندونستم این قضیه لاتاری رو هم باید جددی گرفت چون یه شانس بزرگه که ماها خیلی راحت داریم به دستش میاریم و واقعا همه باید به همدیگه کمک کنیم که این چند ماه آخر هم به خوبی و خوشی تموم بشه و این حرف ها که قبلا زده شده و به نظر من خیلی هم جالب نبوده رو تموم کنیم و فقط سعی کنیم هوای همدیگه رو داشته باشیم و اطلاعاتمون رو از همدیگه دریغ نکنیم همه می ریم ویزا هامون رو هم می گیریم دلمون خواست آمریکا می مونیم نه که بر می گردیم مملکت خودمون فقط چیزی که به نظر من خیلی مهم هستش اینه که پل های پشت سرمون رو خراب نکنیم که اگر خواستیم برگردیم برامون سخت نباشه اگرچه که می دونم کار خیلی سختی هست و این کار هزینه ی کمی نداره برای تک تکتون آرزوی بهترین ها رو دارم.
پاسخ
تشکر کنندگان: shahram1347 ، سارا کوچولو




کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان