اولین شغل من پس از ورود به آمریکا چی بود؟

[mahdis]

اشکان خان سلام
عرض کرده بودم که دالاس هستیم من و همسرم و فقط ابتدا اپلیکشن پر کردیم و ول مارتهایی که به ما نزدیک بود تیک زدیم و خودشون با ما تماس گرفتن ولی متاسفانه چون من زبانه انگلیسیم ضعیف بود قبول نشدم توی اینترویو ولی همسرم قبول شدن
و تی جی مکس هم از طریقه یکی از دوستانم اقدام کردیم
موفق باشید

[hosein m]

با خوندن ارسالهای بچه ها آدم احساس میکنه که باید پیی هر کاری رو به تنش بماله . ما که تو ایران از عالم وآدم ایراد میگیریم و دنبال کارهای سطح بالا هستیم واقعا فکر کردن به اینجور کارها خیلی سخته البته کار عیب نیست ولی فکرشو بکنید ی مهندس با اونهمه دبدبه وکبکبه بره آمریکا بشه فروشنده . آدم با شنیدن این حرفها دوباره به فکر میوفته که رفتن واقعا ارزششو داره یا نه

[iust_software]

سلام به همه دوستان گلم
من حدود یک ماه و نیم هست اومدم ولایت کفر، جای شما خالی قبل از ورود گفتیم جانمی جان هرشب خانم بازی مشروب، کلاب .... افتادیم
تو این یک ماه تنها یک شب اونم به مدت یه ساعت رفتیم کلاب و فقط همین !!
شش روز هفته کار میکنم چهار روز در رستوران، دو روز تعمیرات موبایل، بیزینس وضعش خوب نیس این یه هفته مگس می پروندیم! رستوران بعنوان گارسون درآمدش بستگی یه کرم مشتری داری یه روز دیدی 150 تا ساختیم یه روزم 20 تا هم نساختیم، گارسون هم باشی ساعتی 2.25 بیشتر نمیگیری! تو رستوران کار کنی غذای مفت هم بهتون نمیدن! نهایتش تخفیف میدن اونم یک وعده (به ما که میدن بقیه دوستان رو نمیدونم)
تعمیرات موبایل هم بنده مسئول مستقیم غازهای محترم هستم که باهم میریم گردش و آنها را می چرانم تا حسابی پروار شوند! تا دلتون بخواد بیگاری کشیدیم! متاسفانه یکی از دوستان مهاجرسرایی هوم سیک شدن و قصد برگشت دارند، خواهشا دوستان پوستتون رو کلفت بنمایید و جاخالی نکنین
من تو ایران مثل همه شماها یه تحصیلات و شغل خوبی داشتم، کارشناس ارشد نرم افزار بودم و برنامه نویسی بودیم و پروژه هایی را مدیریت می کردیم، اما اصلا غصه چیزیو نخورید! شاید خیلیهاتون باور نکنید اما من تنها با 900 دلار وارد امریکا شدم! یه خونه اجاره کردم ماهی 500$ و 400$ بقیشم در حد خورد و خوراک یکی دو هفته! نمیگم شما این ریسک و بکنید! به استرسش نمی ارزه! اما خوب خوشحالم از پسش براومدم.
فعلا منتظریم مدرک سیسکو را بگیریم و انشاا... بریم سر کار و تخصص خودمون!
شاد باشید

[nimar123]

آیا قبل از رفتن کار پیدا کرده بودید یا وقتی رفتید آمریکا ؟

---

آیا آژانسهای کاریابی کمک حالتان بودند یا مشکل ساز بودن ؟

---

چه مدت به صورت فعال طول کشید تا شغل پیدا کنید ؟

---

آیا تا بحال اخراج شده اید

---

چقدر سختی کشیدید

---

به چه مدارکی غیر از مدارک تحصیلی توجه نشان میدادند

[nimar123]

بخشی از تاریخ کار در آمریکا


سباه حفاظت مردم (به انگلیسی: Civilian Conservation Corps)، برنامه‌ای عمومی برای ایجاد شغل در ایالات متحده بود که ازسال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۲ اجرا شد و هدف آن ایجاد کار برای مردان مجرد بیکاری بود که بین ۱۸ تا ۲۵ سال سن داشتند. این طرح که جزئی از نیو دیل رئیس‌جمهور فرانکلین روزولت به حساب می‌آمد، شغل‌هایی در رابطه با حفاظت از منابع طبیعی و توسعهٔ آن‌ها در مناطق روستایی که مالکیتشان در دست دولت فدرال، ایالتی یا محلی بود را برای نیروی کار غیر ماهر فراهم می‌کرد. سباه حفاظت مردم در جهت فراهم آوردن شغل برای مردان جوانی که در پیدا کردن شغل طی رکود بزرگ اقتصادی مشکل داشتند طراحی شده بود ولی هم‌زمان برنامه‌ای عمومی برای حفاظت از منابع طبیعی در تمامی ایالت‌ها و مستعمره‌ها نیز به شمار می‌آمد. بیشینه تعداد ثبت‌نامی در هر دوره ۳۰۰٬۰۰۰ نفر بود و در طول نه سال اجرای آن ۲٫۵ میلیون مرد جوان در آن شرکت کردند. مسئولین کمپ‌ها افسران ارتش ایالات متحده بودند ولی خبری از آموزش نظامی و یا یونیفرم نبود.

توجه عموم آمریکایی‌ها به سباه حفاظت مردم، آن را به مشهورترین طرح از برنامه‌های نیو دیل تبدیل کرد. مزایای اصلی ثبت‌نام انفرادی در سباه حفاظت مردم شامل بهبود شرایط فیزیکی، بالابردن روحیهٔ جمعی و افزایش استخدام‌ها می‌شد. ۲۵ دلار از حقوق ماهانهٔ ۳۰ دلاری آن‌ها مستقیما به والدینشان پرداخت می‌شد. به طور غیر مستقیم، سباه حفاظت مردم باعث آگاهی و توجه بیشتر مردم نسبت به منابع طبیعی ملی و احساس به لزوم وجود برنامه‌های ملی جامع به طور دقیق طراحی‌شده‌ای در جهت حفاظت از منابع طبیعی و گسترششان گردید.

در مدتی که برنامهٔ سباه حفاظت مردم اجرا می‌شد، داوطلبین نزدیک به ۳ میلیارد درخت برای کمک به جنگل‌زایی در ایالات متحده کاشتند، بیش از ۸۰۰ پارک در سرتاسر ایالات متحده ساختند، اکثر پارک‌های ایالتی را بهبود بخشیدند، روش‌های مقابله با آتش‌سوزی جنگل‌ها را به روز کردند و شبکه‌ای از ساختمان‌های خدماتی و جاده‌های عمومی را در مناطق دور افتاده ساختند.

سباه حفاظت مردم شامل طرح‌هایی اختصاصی برای افراد ماهر و سرخ‌پوستان ایالات متحده بود.

با وجود حمایت مردم از این طرح، سباه حفاظت مردم یک سازمان دائمی نبود بلکه وجودش به قانون‌گذاری اضطراری و موقتی کنگره وابسته بود.در سال ۱۹۴۲ با رونق‌یافتن صنایع جنگی و اجباری شدن خدمت نظام‌وظیفه، نیاز به سباه کاهش یافت و کنگره رای به خاتمه یافتن برنامه داد.[۱]

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

[nimar123]

وزارت کار ایالات متحده آمریکا

مشخصات سازمان
تاسیس ۱۹۱۳
تعداد کارکنان ۱۷٬۳۴۷ (۲۰۰۴)
بودجهٔ سالیانه ۶۰ میلیارد دلار (۲۰۰۴)
ریاست سازمان هیلدا سولیس
وبگاه رسمی
www.dol.gov

---

خلاصه هرچه دل تنگت می خواهد در مورد شغل در آمریکا بگو و مراجع و منابع خودت را هم اگر خواستی و مشکلی نبود بگی ممنون

[nimar123]

واقعا شما که در آمریکا کار میکنید به رویای آمریکایی خودتون رسیدید یا هنوز اول راه هستید یا سرابی بیش نیست ؟

رؤیای آمریکایی (به انگلیسی: American Dream) باوری ملی در ایالات متحده است که آزادی را زمینه‌ساز ترکیبی از کامیابی و موفقیت می‌داند. بنا بر تعریف جیمز تراسلو آدامز از رؤیای آمریکایی «زندگی هر شخص باید با فرصت‌هایی که به او بنا بر قابلیت‌ها و یا موفقیت‌هایش و فارغ از طبقه اجتماعی یا شرایط زاده شدنش داده می‌شود بهتر، غنی‌تر و کامل‌تر شود». ریشه‌های رؤیای آمریکایی را باید در اعلامیه استقلال ایالات متحده جست؛ آن‌جا که قویاً اظهار می‌دارد «همهٔ انسان‌ها برابر آفریده شده‌اند» و این‌که «آفریدگارشان حقوق سلب‌ناشدنی معینی به آن‌ها اعطا کرده‌است، که حق زندگی، آزادی، و جستجوی خوشبختی از جملهٔ آن‌هاست. ویکی پدیا

[hitab]

تقريبابا بيشتر مدارك ايران به غير از تعدادي از مهندسي ها با صرف زمان بين 2 سال ميشه كار مرتبط پيدا كرد
گروه پزشكي كه هفت خوان رستم داره. فكر ميكنم همه بايد مدتي در كارهاي غير مرتبط مثل رستوران -فروشگاه و .... كار كنيم نميدونم واقعا ارزششو داره ؟

[amir53]

من باخوندن این پست ها خیلی ترسیده شدم, چون من یه دختر تنها میخوام برم اونجا زندگی کنم .خداییش اینجا همه چی دارم و تو رفاه هستم. حالا باید بی خیال همه این چیزها بشم.تخصص من هم تو کارای دفتری است. به نظرشمابازهم باید برم تورستوران؟؟

به نظر من برای یک دختر تنها و در رفاه آمدن به اینجا یک اشتباه هست مگر دلیل خیلی محکم و قوی داشته باشی . پیدا کردن کار آسان نیست حتی در رستوران
من با مدرک مهندسی بعد 6 ماه هنوز یک کار پاره وقت پیدا نکردم .
با این اوضاع ارز هر روز اعصابمان خرد می شود و آن مقداری که برایمان قرار بود ارسال شود هم فکر کنم با مشکل روبه رو شویم .
هدفم ترساندن نبود بهتر اندیشیدن می باشد .

[abz1353]

سلام
اگردوستانی که الان در امریکا زندگی می کنند بنویسند چطوری و از کجا شروع کردند یا انهایی که وارد خاک امریکا می شند کجا ها بیشتر دنبال کار بگردند شاید خیلی مفید باشه ممنون از راهنمایی تان

سلام

من خودم اولش که آمدم اینجا با اینکه از قبل کارم مورد تایید قرار گرفته بود اما به دلیل ۱. آ شنایی کامل به زبان ۲. عدم ارتباطات خوب و کاملی با دیگران باعث شد که نتونم کار بگیرم خلاصه اش اینه که باید تو محیط قرار بگیری تا بدونی خودت رو بسنجی.

[farene]

سلام
اگردوستانی که الان در امریکا زندگی می کنند بنویسند چطوری و از کجا شروع کردند یا انهایی که وارد خاک امریکا می شند کجا ها بیشتر دنبال کار بگردند شاید خیلی مفید باشه ممنون از راهنمایی تان

سلام

من خودم اولش که آمدم اینجا با اینکه از قبل کارم مورد تایید قرار گرفته بود اما به دلیل ۱. آ شنایی کامل به زبان ۲. عدم ارتباطات خوب و کاملی با دیگران باعث شد که نتونم کار بگیرم خلاصه اش اینه که باید تو محیط قرار بگیری تا بدونی خودت رو بسنجی.

اینجا اگه بخوای توفروشگاه کارکنی بایدزبان بلدباشی بعضی ازفروشگاها سابقه کارتوآمریکا توفروشگاه میخوان اینه که اصلا راحت نیست مخصوصا برای دخترا

[yami]

اینجا اگه بخوای توفروشگاه کارکنی بایدزبان بلدباشی بعضی ازفروشگاها سابقه کارتوآمریکا توفروشگاه میخوان اینه که اصلا راحت نیست مخصوصا برای دخترا

میشه بگین چرا برای دخترها راحت نیست؟

دلایل اصلی:

1- اینجا همه کارها Fast Paced هست. یعنی کلا باید فرز و سریع باشی. وقت آزاد و بیکاری نداریم. چنان برنامه ریزی کردن که از لحظه ورود به محل کار برات کار هست تا لحظه خروج. تازه باید سریع هم باشی. لفت بدی, همه جا دوربین هست و سوپروایزر بالای سرت.
2- اینجا تقریبا همه کارهای ریتیل بلند کردن یا خالی کردن بار دارن. کم زیاد داره اما سوخت سوز نداره. باید حسابی بنیه بدنی داشته باشین وگرنه به خودتون آسیب میرسونین با این هزینه های وحشتناک.
3- وحشتناک ترین قسمت کار هم در ریتیل یا همون فروشگاهها, قانون نبود صندلی برای کارکنان هست! بله در آمریکا بجز کارکنان دفتری کسی سر کار صندلی و چهارپایه نداره. گاها در روز نه ساعت سرپا هستم. آخرهای کار دیگه پاهام بی حس میشه. اگه فکر میکنین چیزی نیست, فقط یک روز امتحان کنین و 7 الی 9 ساعت سر پا تو خونه باشین. تازه همانطور که گفتم جابجا کردن بار و خم راست شدن رو هم بهش اضافه کنین.

[armanbala]

مديران محترم
من كل اين هفتادو هشت پست رو خوندم كه در شش صفحه هست در كل اين صفحات فقط يك مورد پست مربوط به تاپيك ديدم و اونهم همون دوستي كه با نهصد دلار رفته آمريكا
خداييش اينهمه آدم هر سال ميره يكي نيومده يه درست و حسابي راهنمايي كنه
من يكي از دوستام چشم پزشك بود رفته ال اي و الان در مركز تحقيقات كار ميكنه
راست و حسيني يك پزشك بياد و بنويسه در بدو ورود چيكاره بوده
عنوان تاپيك بسيار جذاب ولي محتواش خداييش دوزار نميارزه
آخه اينجا جاي دعواي اينه كه دختر چه ساعتي كار ميكنه پسر چه ساعتي؟!!
لطفا تذكر بفرماييد در عنوان مربوطه حرف بزنند

[yami]

مديران محترم
من كل اين هفتادو هشت پست رو خوندم كه در شش صفحه هست در كل اين صفحات فقط ...

آرمان جان
منم واقعیتش همچین از سکوت بیشتر دوستان در دو زمینه اشتغال و زندگی با همسر خارجی کمی گله مند بودم. دو مبحثی که خواننده زیاد داره و نویسنده کم! حالا نمیخوان مباحث خانوادگی در فورام مطرح بشه، مسئله ای نیست اما مبحث اشتغال برای یک مهاجر به آمریکا مسئله مرگ و زندگی هست. من کمی اوایل تلاش کردم که بحث رو گرم نگه دارم ولی ظاهرا کسی تمایل نداره که از تجربیاتش و صد البته بلاهایی که اوایل سرش اومده اینجا صحبت کنه که بقیه عبرت بگیرن!
قبل از اینکه به برم سر اصل مطلب باید بگم که مثلا همین بحث ساعت کاری رو که از طرحش اینجا ناراحت هستین هم خیلی مهمه. ساده تر بگم. طرف تو عالم خودش حساب کتاب میکنه که میاد اینجا و مثلا پارتی هم داره و روزی هشت ساعت قانونی تو فروشگاه کار میکنه و مشکلی ظاهرا وجود نداره. همینکه بشه به این طرف توضیح داد که هشت ساعت تو فروشگاه سرپا بودن یعنی چی, خودش خیلی مهمه. چیزی که سر من اومد!
من خودم که یکی دو ماهی اوایل وقتم بابت این تلف شد که اصلا نمیدونستم که چه توانایی هایی که بدرد اینجا بخوره دارم و اصلا چه کاری رو باید پیگیر باشم. بعد شروع کردم به اپلیکیشن پر کردن برای همه جا. نتیجه اش این شد که اول تو یک پیتزا فروشی کار پیدا کردم. فقط تونستم یک و نیم روز کار کنم!! دلیوری پیتزا با ماشین خودم و کار در مغازه در زمانهایی که دلیوری نیست. فقط یک و نیم روز طول کشید که بفهمم این کار, کار من نیست. قید مشاغل مرتبط با غذا رو زدم. بعدی کنترل کیفی مهمانداری در یک کانتری کلاب بود. یک بیسیم دادن دستم و بلانسبت عین آمار هشت ساعت روز رو دوندن و ازمون کار کشیدن. نتیجه اینکه یک هفته بیشتر نتونستم کار کنم و البته قید کارهای حوزه توریسم و هتلداری رو هم بخاطر گیرپیچهای مسخره اش زدم. بعدش تو می سیز فروشنده لوازم خانگی شدم که هنوزم اونجام. اینجا فهمیدم که کار ریتیل یعنی عمر تلف کنی و روزی هشت ساعت سرپا بلانسبت سگ دو زنی با اینکه نسبت به کارهای زیر آفتاب و جابجایی وسائل خیلی سرتره. دیگه قید کار ریتیل رو هم زدم و از فرستادن اپلیکیشن به دیگر فروشگاههای ریتیل مثل بست بای و غیره که قبلا حسرت کار درشون رو میکردم هم صرف نظر کردم. البته کماکان میسیز هستم و در صددم که فقط و فقط یک کار در دولت محلی (کانتی) پیدا کنم. یکی از کارهای بسیار راحت و با کلاس هم چیزی نیست بجز کتابداری!! اگه بتونین ثابت کنین که تجربه شو دارین احتمال استخدام خیلی زیاده. البته کار راننده اتوبوس مدرسه هم که جزوی از اسکول بورد میشه و بنفیتش بد نیست, خوبه. تازه تابستونها دو ماه بیکارین البته بی حقوق و مشکل التماس به کارفرما واسه رفتن به ایران رو ندارین.
اضافه کنم که من هزینه مسکن ندارم وگرنه کسی که صدرصد قراره متکی به خودش باشه با این مشاغل عمرا بتونه اینجا روزشو شب کنه.
من نمیگم که از همون اول گیر بدین به یک کار چون واقعیتش تا یکی دو تا سابقه کار جور نکنین بعیده کار درست درمون بهتون بدن. تازه تو کار, لیسینیگ و تاکینگ تون هم خیلی تقویت میشه که برای کار خوب از واجبات هست.

[armanbala]

دوست عزيزم
از جواب بسيار خوب شما سپاسگزارم
من اين سوادل رو يك جاي ديگه هم پرسيدم ولي جواب نگرفتم
ميخواستم بپرسم پس چرا با اين شرايطي كه شما كاملا توضيح داده دوستاني كه اينجا موقعيت خوبي داشتند و اومدن اونجا وقتي ميبينن هوا اينقدر پسه بر نميگردند ايران؟