تصمیم کبری، تردید صغری!!!

[kianoush]

کیانوش جان, خیلی خوب همه چیز را توضیح دادی. این نوع نوشته ها بسیار مفید است و به همه ما کمک می کند که بتوانیم افکارمان را جمع و جور کنیم. باز هم از این مطالب بنویس لطفا.
با سپاس فراوان

مرسی آرش جان, خوشحالم که مورد توجه شمایی که همیشه از نوشته هاتون استفاده کردم قرار گرفته, متاسفانه گرفتاریهای ماه های اول مهاجرت کمتر اجازه میده در خدمت مهاجرسرا باشم

[humsun]

یکی از اهداف مهاجرت رسیدن به آ.ز.ا.د.ی است از سالها پیش اینطور بوده ولی وقتی مهاجرت اتفاق میافته و می ریم و زندگی به پیش می ره و خانواده بزرگتر می شه و همه ما یه پاسپورت اونجایی می گیریم و کلا دو ملیتی می شیم، حالا مثلا همسرمون یا بچه ها آزادی می خوان دیگه اونها الان ایرانی 100% نیستن و تغییر کردن دیگه فکر می کنیم عجب اشتباهی کردیم و زندگی خوبمون رو گذاشتیم و اومدیم اینجا وای خانواده و صفا و صمیمیت ایرانی همه رو رها کردیم ولی اینجا نمی تونیم خانواده خودمونو اداره کنیم.
خب آیا آزادی که ما دنبالش بودیم در اعماق وجودمون بوجود اومده یا نه فقط اونو برای خودمون می خواستیم برای گفتن اینکه یه هدف متعالی داریم و صرفا یه شعار بوده؟
اینکه یکی از دوستان می گه "همه می گویند مهاجرت برای " آزادی رفاه تحصیل زندگی عشق و حال و ... "ما می دانیم که همه این موارد پس از اندک زمانی روتین و همه بخشی از زندگی روزمره می شوند چون استاندارد آنجا چنین است . به تفکر من اینجاست که نگاه به عقب و ایران و عزیزان در ایران باعث سستی افراد و اشباع آنها می شود .من هیچ کلیتی را زیر سوال نمی برم و نمی خواهم منفی گرایی و ساختارشکنی کنم .
من بدنبال این هستم که یک انگیزه بسیار قوی شاید راه کاری اثر بخش برای تداوم حضور باشد تا چیز دیگر .برای همین تعیین هدف درست و مانا را از شما استاد بزرگ طلب می کنم... با خود چه بگوییم و ازخود چه بخواهیم تا جدیت در هدف بیابیم ؟
سختی ها از هر نوع و مدل با انگیزه قوی متلاشی و ناچیز می شود..."
می خوام بدونم آیا همین مسائل ساده و کلی قبلا وجود داشتن یعنی ما اینجا اینا رو داریم و حالا دچار تردید و تصمیم کبری شدیم؟
آیا ما این مسائل کلی رو واقعا خودمون قبول داریم یعنی می دونیم آزادی و حق انتخاب و اجازه تصمیم گیری رو باور داریم و بهش ایمان داریم؟