سفرنامه و تجربهٔ مصاحبه در ایروان

[a.rahaa]

و اما ادامه‌ داستان ما.... (البته ضمن پوزش براي تاخير طولاني در ارسال ادامه‌ي سفرنامه)

موضوع:‌كشف ايروان
ايروان شهر بسيار آراميه همونجور كه خيلي از دوستان توي سفرنامه هاشون اشاره كردن. خانم‌هاي ارمني بسيار شيك پوش هستند و من خودم به عنوان يه خانم از نگاه كردن به خانم ها آرامش ميگرفتم و لذت مي‌بردم.
در ايروان تناقض زياد مي‌ديدم! بعنوان مثال: قيمت اجناس و پوشاك بالا، ولي خانم‌ها بسيار شيك‌پوش و مرتب! بعضي ساختمان‌هاي بسيار شيك و نسبتا مدرن در كنارش، ساختمان‌هاي با ظاهر زشت و شلوغ و پلوغ كه از ديوار و تراس و پنجره‌ها، كلي لباس برا خشك كردن آويزون شده بود كه حسابي تو ذوق مي‌زد! بعضي خيابونهاي بسيار شيك مثل خيابون آبويان كه تقريبا شبيه به خيابون استقلال استانبول تركيه است با ساختمان‌هاي بسيار زيبا و معماري جذاب و مغازه‌هاي برند و در مقابل خيابون‌هاي داغون ديگه مثل اونهائي كه نزديك بيمارستان دكتر كريستين قرار گرفته! يا اينكه كشور فقيري از نظر منابع معدني و آلي و اشتغال به‌نظر مي‌رسه و چندان پيشرفته نيست(به‌نظر مي‌رسه مهمترين صنعتش، طبيعت و صنعت توريسمش باشه)، ولي مردمش با آرامش كامل توي خيابونها قدم مي‌زنند يا شبها ميرن ميدون جمهوري و رقص فوراه‌ها رو نيگاه مي‌كنن يا اينكه فست‌فودها و رستوران‌هاشون هميشه پر از ارمنيه و يا اينكه خانم‌هاشون خيلي شيك پوشن (خب شيك پوشي، پول ميخواد ديگه!)! يا اينكه در جاي جاي سطح مركز شهر ايروان، شهرداري يه آب‌خوري‌هائي تعبيه كرده بود كه آب از يك لوله‌اي مثل فواره با ارتفاع خيلي كم حدود 5-10 سانت بيرون مي اومد و همين خانم‌هاي شيك‌پوش، خم ميشدند و بدون ليوان از اين آب‌خوريها آب مي‌خوردن!!
جاهائي كه ما توي ايروان رفتيم:
حسابي با پاي پياده خيابان‌گردي كرديم. و اكثر خيابونهاي سمت شمال ميدان جمهوري و خيابون ماشتوتس رو پياده رفتيم و ديديم. من خودم عاشق پياده‌روي در خيابون‌هاي زيبا با خانم‌هاي زيبا هستم!!! خيابون آبويان رو توصيه اكيد ميكنم حتما هم در روز و هم در شب، توش قدم بزنين و راه برين و از زيبائي‌هاش لذت ببرين.
روز اول جون، روز جهاني كودك بود كه به همين مناسبت، سراسر خيابون‌ها و اماكن ديدني اطراف ميدون جمهوري و ميدون اپرا، جشن و برنامه‌هاي متنوع براي بچه ها بود. بسيار لذت برديم ما از اين برنامه‌ها...
ميدون اپرا، ميدون جمهوري، مجسمه‌ي حاقتاناك و پارك اطرافش، مجتمع فرهنگي ورزشي هامالير، كليساي مشهور گري‌گوري رو همه رو بارها، رفتيم ديديم.
روز آخري كه اونجا بوديم، رفتيم سمت پارك آبي ايروان، كه با اتوبوس و پرسون پرسون رفتيم تا اونجا ولي تعطيل بود و گفتند كه از هفته ديگه راه مي‌افته و فعلا هوا سرده براي استفاده.
مركز خريد دالما، كه يه مركز خريد بسيار بسيار شيك , high class ولي با اجناس خيلي گرون بود! ديدنش مي ارزه.
رستوران هائي كه رفتيم: توي ايروان رفته بوديم توي كف شاورما و kfc و هر دفعه مي‌رفتيم اونجا. روز آخري از طريق يكي از دوستهاي مهاجرسرائي عزيز، با پيتزا تاشير آشنا شديم كه توي خيابون آبويان نزديك به ميدون جمهوري بود. پتيزاش خيلي بزرگ بود. ما اول دقت نكرديم و يه پيتزاي كامل كه 6 slice هست سفارش داديم با يه ناگت مرغ. ولي وقتي كه پيتزا رو اوردن، بيشتر از دو slice ش رو نتونستيم نوش جان كنيم. گفتيم ميخوايم ببريم، گارسونه گفت خودم براتون بسته‌بندي ميكنم. و اينكارو به خوبي و خيلي شيك انجام داد و در دو بسته، بسته‌بندي كرد و بابت هر كدوم هم آخرسر از ما 40 درام ناقابل گرفت! خلاصه يادتون باشه اگه رفتين اونجا، تعداد اسلايس‌ها رو حواس‌تون باشه كه چند تا سفارش ميدين!
تجربه ما از اين رستوران ها:KFC حجم ساندويچ‌هاش خيلي كم و در عين حال قيمتهاش خيلي بالاست! اصلا پيشنهاد نمي كنم! شايد در حد يه بار تست كردن محيطش كه در اينصورت پيشنهاد ميكنم به اون شعبه اي ش كه روبروي ميدون اپرا هست، برين. يه شعبه ديگه‌ش هم توي خيابون ماشتوتس هست.
شاورما هم مثل KFC بود از نظر قيمتي و حجم تقريبا، ولي باز كيفيت و طعم ساندويچ ش رو بيشتر دوست داشتيم. يه شعبه‌اش توي ماشتوتس و دقيقا كنار فروشگاه SAS در تقاطع ماشتوتس و اميريان هست. شعبه‌ي ديگه اش هم توي خيابون اميريان و نزديك نمايندگي ويواسل و فروشگاه بنتون هست.
يه روزي هم به پيشنهاد يكي از دوستان عزيز مهاجرسرائي كه همسفرمون بودن، رفتيم يه كبابي درست در تقاطع ماشتوتس و اميريان و روبروي فروشگاه SAS كه من خودم به شخصه خوشم نيومد ولي همسرم نسبتا راضي بود!
روز اخر تازه رستوران يا غذاخوري OST رو از يكي ديگه از بچه‌هاي خوب سايت كشف كرديم كه ايشون رفته بودن و راضي بودن ولي ما فرصت تستش رو پيدا نكرديم. ايشالله وقتي رفتيم براي ويزا، حتما امتحانش مي‌كنيم! دو شعبه‌اش توي خيابون ماشتوتس هست كه يكيش بعد از تقاطع اميريان و ماشتوتس به سمت شمال و سمت راست خيابون ماشتوتس هست.
خريدهاي روزمره و صبحانه رو هم از ايروان سيتي انجام ميداديم! بد نبود...مرباي توت سفيدش رو خيلي دوست داشتم! به نظر من قيمت‌هاي ايروان سيتي هم بالا بود!!! يه خريد چند قلمي هر بار كمتر از 5-6000 درام نميشد! تازه برخي اقلام رو هم از اونهائي كه آف خورده بود، مي گرفتيم!
جاهاي ديدني كه رفتيم رو غير از پارك آبي و هامالير و مركز خريد دالما، همه رو پياده رفتيم. چون واقعا لذت بخش بود پياده روي در خيابونهاي مركزشهر و اينكه خونه‌ي ما هم خيلي جاي خوبي واقع شده بود و به اغلب اين جاها نزديك بود و در حد 7-8 دقيقه پياده‌روي.
براي رفتن به هامالير: از همون خيابون ماشتوتس و از ايستگاه اتوبوس نزديك دم مركز خريد ايروان سيتي (به سمت سفارت امريكا)، ميني‌بوس 27u رو سوار شديم و وقتي كه پياده شديم حدود 5-6 دقيقه پياده‌روي كرديم تا رسيديم به هامالير.
براي رفتن به دالما: ميني‌بوس 27u دقيقا از دم دالما رد ميشه. و همينطور اتوبوس خط 33.

فعلا اين رو داشته باشين، تا بعد....
ياحق

[pouya892]

حوصله توضیح دادن ندارم فقط یه جمله مارو که رد کردن...................

[Ramin geologist]

سلام دوستان گلم
پروسه لاتاری ماهم بالاخره ختم به خیر شد و با 2 ویزای خوشگل برگشتیم خونه.
پرواز ما روز شنبه 14 تیر بود.درواقع می خواستیم واسه دوشنبه بلیط بگیریم که گفتن تا چند هفته دو شنبه هاشون پره و اگر حتماً دوشنبه می خوای باید واسه چند هفته دیگه رزرو کنی. ما هم ترجیح دادیم شنبه بریم. روز پنجشنبه 12 تیر ماه برای گرفتن ارز مسافرتی رفتیم یه شعبه ارزی بانک ملت تو میدون هفت تیر. "مدارکی که لازم داشت : بلیط هواپیما با مهر آژانس، عوارض خروج، کارت ملی " که ما آخریشو نداشتیم. کارمند بانک بهمون گفت جدیداً تمامی شعبه های ارزی و غیر ارزی ارز مسافرتی رو میدن. ماهم رفتیم خونه کارت ملی رو برداشتیمو به نزدیکترین شعبه بانک ملت رفتیمو فیش ارزمون رو گرفتیم.
شنبه صبح بعد از یک صبحانه افتضاح در هواپیمای آسمان وارد خاک ارمنستان شدیم. چون روال گرفتن ویزا رو می دونستیم خیلی سریع فرم رو پرکردیمو 20 دلار هم چنج کردیمو کمتر از 10 دقیقه مهر ورود به ارمنستان تو پاسمون خورد. زود چمدون هارو برداشتیمو سوار ماشینی که از طرف آپارتمان رزرو شده اومده بود شدیم. دوروز اول رو با بازار محلی و آبنمای میدون جمهوری گذروندیم تا شد دوشنبه. صبح ساعت 9:30 جلو در سفارت بودم. 3-4 نفر تو صف بودن و یه آفتاب داغ هم تو سرم بود. اکثراً با برگه آبی بودن و اومده بودن ویزاهاشونو بگیرن. خلاصه بعد از 10-20 دقیقه ماروهم فرستاد تو. همونجایی که می گشتن سمت چپ 3تا جعبه هست رو بزرگه نوشته Immigrant خانمه گفت مدارکتو بزار تو این پاکت با شماره تماست بنداز اونتو. منم پاسپورتا و برگه آبی رو گذاشتم تو پاکت. شماره سیم کارتی هم که خریده بودم با خط خرچنگ غورباقه نوشتم رو کاغذو گذاشتم تو پاکتو پاکتو انداختم تو جعبه بعدم اومدم بیرون. کلاً 15 دقیقه هم نشد.رسیدم خونه دیدم تو سیس آپدیت شدم فهمیدم مدارکو برداشتن. بلیط برگشتمم برای پنجشنبه ساعت 11:40 بود. سه شنبه گذشت خبری نشد چهارشنبه هم گذشت بازم خبری نشد یه ایمیل زدم بهشون که آقا شماره من اینه ها اگه دوست داشتین یه زنگی به ما بزنید. نه جواب دادن نه آپدیت شدم. به صاحب آپارتمان گفتیم ما احتمالاً 1-2 روز اضافه می مونیم که اونم گفت شرمنده از شنبه اجاره دادمش حالا نگرانیم چند برابر شده بود ویزا بلیط و جا!!!
رفتیم آسمان گفتیم بلیط مارو بنداز شنبه گفت شنبه جا ندارم فقط دوشنبه. هرچی چونه زدم دیدم نه فایده نداره خلاصه چون به دلایل خاص زمینی هم نمی شد بیایم با یه جریمه 18000 درامی برای دو نفر بلیطو انداخت دوشنبه اما گفت شنبه هم براتون رزرو می کنم اگه خالی شد خبر می دم. شد روز پنجشنبه ساعت 10:30 از سفارت زنگ زدن گفت 1 ساعت دیگه اینجا باش پاسارو بگیر. ماهم راس 11:30 خودمونو رسوندیم اونجا. داخل سفارت به شدت شلوغ بود به طوری که جا برای نشستن نبود همه هم برای گرفتن ویزا اومده بودن و کسی مصاحبه نداشت. با اینکه خیلیا قبل از من بودن نفر دوم سوم منو خوند . یه خانم زاغ و بور قد بلند بود که از منم بهتر فارسی حرف می زد مدارکو داد و گفت پاکت هارو باز نکن باید تو فرودگاه تحویلشون بدی .165 دلار رو طبق این برگه باید بریزی به حساب. گفتم چیزی نباید امضا کنم گفت نه برو به سلامت خیر پیش!!! گفتم ببخشید شماره جدید کی اعلام می کنید چپ چپ نگام کرد گفت به زودی ...
منم گانگنام استایل زنان از سفارت اومدم بیرون تازه یادم افتاد که جاااا ندااااارییییم!
دوباره رفتیم آسمان گفت هنوز شنبه پره. همینجوری گفتم شما آپارتمان ندارین؟ گفت چرا برو تو اون اتاق. یه خانم خوش برخوردی بود که کاملاً فارسی بلد بود یه آپارتمان بهمون نشون داد نزدیک دانشگاه آمریکاییها که خیلی خوب بود ماهم همونو گرفتیم. تا دوشنبه هم جشن گرفتیم و کلا به کیف حلال گذشت. دوشنبه هم بعد از صرف یه ناهار افتضاح تو هواپیمای آسمان سفرمون تموم شد.
نکات مهم:
حتماً بلیتتون رو یا تهش رو باز بزارید یا حداقل یک هفته ای بگیرید مخصوصاً اگر تمدید مدیکال دارید. من اونجا کسایی رو دیدم که 15-16 روز اونجا بودن و چند بار بلیط کنسل کرده بودن و هنوز هم بلاتکلیف بودن.
فروشگاه سی تی برای خرید جای خوبیه ( تو خیابون تیگران) صرافی هم داره. یه خانم ارمنی که فارسی هم بلده اونجاس کارت تخفیف میده به ایرانیها. فارسی حرف بزنید میاد سراغتون خودش 
یه پارکی هست به اسم Lovers Park که فضای قشنگ و آرومی داره . اینترنتم داره تو گوگل سرچ کنید پیداش می کنید
حتماً از مجموعه دالما دیدن کنید. به خصوص از فروشگاه زارا قیمتاش مناسبه. به هرکی بگید مارو ببر دالما بلده نزدکه همون کارخونه اول شهره 
تابستونا هرشب از ساعت 9-11 آبنمای میدون جمهوری برنامه داره ماکه هرشب اونجا کیف می کردیم. آهنگ ونجلیزو پخش کرد جای مارو هم خالی کنید.
رستوران Square 1 رو که در خیابان آبوویان هست روحتماً بهتون توصیه می کنم ماالشعیراش خوش مزس
یه بستنی فروشی ایتالیایی در خیابان North هست حتماً تستش کنید
هزار پله ( Cascade) رو هم که گفتن نداره همه بلدن ( پشت اپرا هاله)
حتما حتما حتما تو تاکسی نشستید بگید تاکسی مترشو روشن کنه. اکثر مسیرها تا600 درامه که اونایی که تاکسی مترنمی زنن1000 یا 1500 می گیرن.
برای اینکه تبلیغ برای شخص خاصی نشه از نوشتن یه سری مطالب خودداری کردم هر سوالی داشتید در خدمتم
آدرس جایی رو هم خواستید پیام خصوصی بدید در خدمتتون هستم.
به امید موفقیت همه دوستان گلم در لاتاری 2014 و 2015

[shadi79]

سلام دوستان قبل از هرچی می خوام از مهاجرسرا تشکر کنم بابت اطلاعاتی که خیلی به من تو این راه کمک کرد همچنین با انسانهای نازنینی آشنا شدم که این دوستی همچنان ادامه داره واقعا اینجا مثله یه مدرسه می مونه که کلی میشه ازش یاد گرفت.دوم اینکه اینقدر دوستان سفرنامه های جامع وکامل نوشتن که واقعا چیزی نمونه برای نوشتن من 30 ژانویه مصاحبه داشتم هوا اون موقع خیلی سرد بود خونه رو از هیور سرویس گرفتم که از همه لحاظ خوب بودبرای بار دوم هم از اونجا رزرو کردم برای رفتن بیمارستان با اتوبوس 67 از میدون جمهوری میشه رفت همینطور اگه در خلاف جهت دفعه قبل باشیم با همین شماره اتوبوس میشه رفت سفارت دفعه اول با دکتر کریستین وقت گرفتم دفعه دوم چون دکتر مرخصی بود با دکتر انوش وقت گرفتم که دفعه دوم چون فرصت کم داشتم برای اینکه دکتر جوابرو یه روزه بده کلی بهش خواهش کردم نکته دیگه اینه که برای تمکن مالی زیاد خودتون رو درگیر نکنیدچون تمکن هم مثله کارت ملی مدرک تحصیلی و.....می مونه مثله یکی از مدارک باید در صورت نداشتن اسپانسر داشته باشیددر مورد لباس برای مصاحبه هم سعی کنید با لباسی که راحت هستید بریدحتما نباید کت وشلوار یا کت ودامن یعنی لباس رسمی بپوشید من دفعه اول با شلوار لی وپالتو ودفعه دوم با تی شرت وشلوارک رفتم برای باردوم من بلیط هواپپیما رو برای دوشنبه و بلیط برگشت رو شنبه گرفتم که بعد از پیاده شدن رفتم بیمارستان برای تمدید مدیکال جوابو فرداش که سه شنبه بود گرفتم از همون راه بردم سفارت حتما یادتون باشه عکس جدید هم ببرید وقتی برگشتم خونه یه ایمل زدم بهشون پنجشبه ساعت 5:40 ایشود شدم وجمعه تماس گرفتن از سفارت رفتم ویزا گرفتم.بعد از گرفتن ویزا رفتیم دالما مرکز خرید برای نهار هم پیتزا تاشیر خوردیم ویکم هم چرخ زدیم وچند تا خرید کردیم.
برای خرید وسوغاتی بهترین وارزونترین سوغاتی شکلات وقهوه هست البته مرباهاش هم خوشمزه اس مربای توت سفید وگردو رو امتحان کنید
جایگاهی که امروز در اون قرار داریم فکری هست که دیروز می کردیم پس تا می تونید مثبت فکرکنید وچیزهایی رو که در زندگی دوست دارید بدست بیاورید رو تجسم کنید
شاد وسلامت باشید

[hmahdavizadeh]

با سلام و تشکر از دوستان مهاجر سرا :
بالاخره ما هم با شماره ***7 با کلی استرس به ایروان رفتیم . ما چهار نفر بودیم که برنده خودم با شغل خصوصی و همسرم کارمند. با استفاده از تجربیات مهاجر سرا مسافرت خوب وراحتی داشتیم ،البته در همینجا از زحمتهای اقای گرا گورا تشکر می کنم که خانه مناسبی برای ما پیدا کرد و در اکثر موارد ما را راهنمائی کرد که شماره وایبرش را اینجا می نویسم 0037498799915 شما می توانید از ایران با او تماس گرفته وهماهنگ کنید
ما بعد از گذراندن مدیکال و گرفتن جواب روز دوشنبه به سفارت رفتیم و بعد از اینکه منشی مدارک ما را جمع اوری کرد ما را صدا کرده و به اتاق 11 نزد افیسر رفتیم همه چیز خوب بود و افیسر سوال خاصی نپرسید فقط در مورد مکان زندگی در امریکا پرسید که جواب داددیم وگفت شما و بچه ها ویزا می گیرید ولی همسرم چون کارمند است نیاز به بررسی بیشتر دارد وما باید هر جمعه به سایتی که گفته برویم و منتظر کیس نامبرمان باشیم به امید اینکه همسرم هم بتواند باما به امریکا بیاید.
چونکه مطالب تکراری می شود من سعی کردم خلاصه بنویسم فقط اینرا هم بگویم که ما سه نفر فردی انروز ویزا گرفتیم .

[reza_norouzi]

سفر اول به ایروان
سلام دوستان گلم
بعد از چند ماه از دریافت ویزا بالاخره فرصت پیدا کردم که در مورد سفر به ایروان و مصاحبه چند خطی بنویسم.
قبل از هر چیز بگم که من جزو کارنتی های سری اول بودم (10 آگوست کارنت شدم) و در ابتدا مصاحبه ام روز 3 اکتبر و در سفارت ابوظبی تعیین شده بود.
چون مدرک تمکن مالیم تا روز مصاحبه آماده نمیشد تصمیم گرفتم روز مصاحبه ام رو 2 ماه عقب بندازم.
بلافاصله به سفارت زنگ زدم و پرسیدم که آیا میتونم اینکارو انجام بدم یا نه و اونام گفتن که میشه و باید از طریق سایت اینکارو انجام بدم.
درخواستمو واسه اواسط دسامبر فرستادم و اونام چند روز بعد یه ایمیل زدن و به درخواستم جامه عمل پوشوندن! به همین راحتی!
بعد از چند روز دوباره ازشون خواستم که در صورت امکان پروندمو برای انجام مصاحبه به سفارت ایروان منتقل کنن (چون شنیده بودم هزینه های ایروان نسبت به ابوظبی کمتره). اونا گفتن که مشکلی نداره اما باید سفارت ایروان قبول کنه. منم به ایروان هم زنگ زدم و هم ایمیل و اونام قبول کردن.
سرتونو درد نیارم بعد از کلی ایمیل بازی و تماس تلفنی و گذشت حدوداً یک ماه پروندم به ایروان رسید و برای همون تاریخ قبلی که خواسته بودم (هفته سوم دسامبر) برام وقت مصاحبه تعیین شد (روز 5 شنبه شد).
بلافاصله به دکتر کریستین ایمیل زدم و برای 2 شنبه وقت معاینه پزشکی گرفتم و همون شبش برام اوکی کرد!
برای محل اقامت هم از طریق یکی از دوستان از آژانس تاتو (Tatev) یه خونه تر و تمیز گرفتیم و برامون ترانسفر فرودگاه، ترانسفر به بیمارستان و سفارت، بیمه و سیم کارت و فلش اینترنت در نظر گرفته شد.
خلاصه روز سفر فرا رسید و ما با تنها پرواز ممکن به ایروان یعنی آسمان به ایروان رسیدیم. اون موقع زمستون بود و همه جا از برف سفیدپوش شده بود (من عاشق برف و سرمام!).
فردا صبح اول وقت به بیمارستان مراجعه کردیم و در کمال تعجب دیدیم که اونجا هم برامون یه راهنمای ارمنی فارسی زبان گذاشتن که انصافاً هم خیلی به کارمون اومد و کارامون ظرف 1 ساعت انجام شد و اگه خودمون میخواستیم به تنهایی تو بیمارستان بچرخیم خیلی بیشتر طول میکشید چون انگلیسی مردم اونجا افتضاحه و فقط باید به زبون خودشون باهاشون حرف بزنیم!
تا روز 4 شنبه که جوابارو برامون از بیمارستان با پیک خود آژانس فرستادن دم در خونه (خیلی بهمون حال دادن!!!) کلی شهرو گشتیمو خوش گذروندیم و اصلاً نگران مصاحبه نبودم!
ساعت مصاحبه فرداش ینی 5 شنبه 2 بعد از ظهر تعیین شده بود و همانطور که انتظار داشتم سفارت خلوت بود. از نگهبانی که رد شدم و به در اصلی سفارت رسیدم یکم استرس و هیجان داشتم. مدارکمو نشون دادمو داخل شدم. موبایلمو خاموش کردمو تحویل دادم و یه شماره گرفتم و رفتم داخل یه سالن نشستم که دورش 6-5 تا باجه بود. اول به باجه پرداخت هزینه مصاحبه فرا خونده شدم و 330 دلارو پرداخت کردم و دوباره نشستم تا شمارمو خوندن و به باجه تحویل مدارک رفتم. یه خانوم ارمنی که فارسی حرف میزد به ترتیب همه مدارکمو گرفت و گفت بشینم تا شمارمو برای مصاحبه بخونن.
وقتی به باجه مصاحبه دعوت شدم یه آقای آفیسر امریکایی موبور و چشم آبی منتظرم بود و با لهجه امریکایی به فارسی شروع کرد به سلام و احوالپرسی و اینکه به خاک امریکا خوش اومدم (فک کنم منظورش سفارت بود چون کلیرنس خوردم!).
انتظار داشتم کلی سوال ازم بکنه و با توجه به تعدد شغلام که تو فرمای اولیه نوشته بودم در مورد سابقه شغلیم و زندگیم و هدفم از رفتن به امریکا بپرسه. در کمال تعجب فقط از سربازیم پرسید که کجا بودم و اینکه اونجا چه کاری انجام میدادم. همین!
در نهایتم با یه لبخند ملیح برگه آبی رو تقدیمم کرد و همون جمله معروف "تا دو یا سه هفته دیگه این سایتو چک کنین" رو بهم گفت و خداحافظی کرد! منم اومدم بیرون. البته تعجب نکردم چون انتظار کلیرنسو داشتم.
تا روز شنبه هم که دوباره با پرواز آسمان برگشتیم ایران کلی خوش گذروندیمو تفریح کردیم.
در مجموع این سفرو خیلی دوست داشتم و لذت بردم چون اولاً زمستون بود و برف همه جارو پوشونده بود ثانیاً ایروان شهر زیبا و آرومیه و خوب میشه توش به گردش پرداخت و جاهای دیدنی زیاد داره.

سفر دوم به ایروان
خب میرسیم به سفر دوم و دریافت ویزا.
همونطور که از امضام معلومه روز 29 می کلیر شدم و اسمم تو سایت سفارت زده شد.
یه ایمیل به سفارت زدم و ازشون در مورد مدارک لازم پرسیدم و اونام گفتن عکس جدید و مدیکال جدید!
بلافاصله مقدمات سفرو چیدم و این بار به توصیه همون دوست ارمنی مون از آژانس هایور یه خونه دو خوابه گرفتیمو روز 1 شنبه رسیدیم ایروان.
2 شنبه اول وقت برای تمدید مدیکال رفتیم بیمارستان و بر حسب اتفاق همون خانوم ارمنی فارسی زبانو که دفعه قبل تو بیمارستان راهنمامون بود دیدیم و این دفعه هم راهنماییمون کرد و بازم ظرف 1 ساعت کارامونو انجام دادیم. لوسی منشی دکتر کریستین گفت فردا ساعت 11 برای دریافت جواب مدیکال بیایم.
فردا راس ساعت 11 اونجا بودیم و جوابارو گرفتیمو به سرعت به سفارت رفتیم و پاس و عکس جدید و جواب مدیکالو تو دراپ باکس انداختیم. ازمون یه شماره ارمنستان هم خواستن که اونم دادیم و اومدیم بیرون.
تا روز جمعه منتظر جواب سفارت بودیم و بالاخره عصر جمعه حدود ساعت 4 ایشود شدم. ساعت 4:30 از سفارت زنگ زدن و گفتن تا قبل 5 باید خودمو برسونم سفارت (ساعت کاری سفارت تا 5 عصره!).
جنگی زدم بیرون و با یه تاکسی خودمو رسوندم به سفارت و با یه صف طولانی مواجه شدم. میدونستم اگه همون روز نتونم ویزامو بگیرم باید تا 2 شنبه صبر میکردم. رفتم جلو به نگهبان سفارت که یه لیست اسم دستش بود اسممو گفتم و تونستم برم داخل (همه اون صف واسه لاتاری نبودن و همه هم نمیخواستن برن داخل).
دوباره به همون سالن آشنای مصاحبه هدایت شدم و بعد از نشون دادن کپی پاسم، پاس مزین به ویزامو گرفتم (نمیدونم اون موقع خوشحال بودم یا ناراحت یه حس عجیبی داشتم که تا حالا نداشتم).
خلاصه به هر زحمتی که بود ویزامو گرفتم. تا روز برگشت هم تو شهر قدم زدیم و از آب و هوای نسبتاً گرم اون زمان لذت بردیم. روز 1 شنبه هم برگشتیم به وطن.

این دو سفر تجربه های خوبی داشت اما ازونا بهتر آشنایی با چند تا از بچه های گل مهاجرسرا بود که قطعاً بدون کمک اونا و بقیه بچه هایی که به صورت مجازی باهاشون آشنا شدم طی این مسیر به این آسونیا میسر نمی شد.
امیدوارم این سفرنامه مختصر بتونه برای همه دوستانی که پا تو این مسیر میزارن راهگشا باشه و همه دوستان بتونن ویزاشونو با کمترین مشکل دریافت کنن.
شاد باشین و روان مثل رود.