اولين سفر به آمريكا

[behdadK]

این تاپیک بنا به درخواست کاربر negar6043 ایجاد شده
جهت اطلاع دوستان

در تاپيك ادامه پروسه، مراحل و روند اخذ گرين كارت بعد از ازدواج بيان ميشه.
اما منظور از اولين سفر، دقيقا مثل دوستان لاتارى، از زمان اخذ ويزا، شامل بليط (يكسره يا دوسره كه هميشه بحث بچه هاى نامزديه)، سفرنامه، امور مهاجرتى فرودگاه و ... هست، تا قبل از ازدواج.

[negar6043]

ممنون از مدير گرامى آقاى behdadk به خاطر ايجاد اين تاپيك

دوستان به نظرم جاى اين تاپيك خيلى خالى بود، اينجا ميتونيم سفرنامه اولين سفرمون به امريكا رو بنويسيم و هر اونچه مربوط به بليط و ايرلاين و امور مهاجرتى و .... به نظرم اين تجربه ما نامزدى و ازدواجيها با تجربه بقيه دوستان مهاجر متفاوته. به دليل نوع مهاجرتمون كه همراه با مهمترين تحول زندگيمون يعنى ازدواجه. از همه دوستان مخصوصا اونهايى كه به تازگى به امريكا مهاجرت كردن دعوت ميكنن سفرنامه هاشونو اينجا بنويسن تا ما هم از تجربياتشون بهره مند بشيم، و از بيان هر آنچه فكر ميكنن براى مهاجران تازه مزدوج يا در شرف ازدواج هم مفيده دريغ نكنن
خودم هم به زودى در بدو ورود مينويسم

[aidaone]

دوستان سلام .من می‌خوام اولین نفر شروع کنم ایشالا بقیه دوستان هم بیان تجربیاتشون رو واسه بچه‌های جدید بگن.من بعد از اینکه ویزا رو گرفتم وقتی‌ برگشتم ایران پروازهای مختلف رو چک کردم و چون از شیراز می‌خواستم پروازِ مستقیم باشه قطر ایرویز رو انتخاب کردم.اون زمانی‌ که من می‌خواستم یه بلیط با قیمت مناسب گیرم اومد و بلیط رو یک طرفه گرفتم . از شیراز به قطر و از قطر مستقیم به واشنگتن دی.سی .توی قطر سه ساعت استاپ داشتم و قبل از اینکه بخوان بهم بوردینگ پَس بدن اول ویزام رو چک کردن و گفتن چرا بلیط یک طرفه گرفتی‌ که براشون توضیح دادم با ویزای نامزدی میرم و چند تا سوال دیگه کرد و ازم آدرس جایی‌ توی آمریکا که میمونم رو گرفتن همراهِ شماره تلفن نامزدم.آدرس و شمارهٔ جایی‌ که می‌مونید رو داشته باشید با خودتون که شاید ازتون بپرسن و بعد بهم بوردینگ پَس دادن.قبل از اینکه هواپیما به آمریکا برسه تقریبا یک ساعت قبلش توی هواپیما بهتون یه فرم میدن به اسم فرمِ custom که باید چیزایی که با خودتون دارید رو ارزششون رو بنویسید .مثلا لباسِ شخصی‌ و اینا نه واسه چیزایی هست که نو هستن مثل سوغاتی یا هرچیزی که با خودتون دارید که من شنیدم اگر مبلغِ کّل رو زیر ۱۰۰ دلار بنویسید چمدونتون رو نمیگردن و باز نمیکنن.من مبلغِ کّل رو زیرِ صد دلار نوشتم و خانوما اگه با خودتون طلا دارید طلا ها رو بپوشید چون فک کنم تا زیر ۱۵۰دلار با خودتون میتونید طلا ببرید (مطمئن نیستم مقدار رو ) ولی‌ اگه واسه مصرفِ شخصی‌ باشه کاری ندارن بنابراین بپوشید که بهتون چیزی نگن یه وقت. من وقتی‌ رسیدم فرودگاه دو تا صف مختلف بود یکیش واسه سیتیزن ها و یکی‌ دیگه واسه نا‌ن ایمیگرنت (ویزای نامزدی جز‌و non immigrant حساب می‌شه ) که رفتم توی صاف نا‌ن ایمیگرنت و وقتی‌ نوبتم رسید آفیسر پاسپورت رو ازم گرفت و گفتم با ویزای نامزدی اومدم اون پاکتِ سر بسته رو که سفارت بهم داده بود رو هم گرفت (فقط پاکت.عکسِ قفس سینه رو بهم برگردوند) و پاکت رو باز کرد‌ و چک کرد و چند تا سوال ازم پرسید که تنها اومدی ؟ چقدر پول با خودت آوردی ؟ ( فکر کنم‌ ده هزار بیشتر نمی‌شه آورد) و بعد توی پاسپورتم مهر زد و گفت که محتویاتِ پاکت رو خودشون میفرستن اداره مهاجرت. و بعد رفتم چمدونام رو برداشتم و توی یه صف دیگه ایستادم که چند تا آفیسر ایستاده بودن و وقتی رد میشی همون فرم custom رو ازت میگیرن و اینجا هست که خدای نکرده اگه بد شانس باشی یا مبلغ زیادی توی فرم نوشته باشی میبرنت کنار و چمدونت رو باز میکنن.من از ترسم پسته و اینا با خودم نبرده بودم که یه وقت گیر ندن ولی خداروشکر راحت رد شدم و اتفاقی هم نیفتاد یه نکته اینجا بگم که هرکس با ویزای‌ غیرِ مهاجرتی واردِ آم.ریکا می‌شه یه فرم براش صادر می‌شه به اسم I-94 که این فرم رو میتونید آنلاین برید تو سایتش و اطلاعاتتون رو وارد کنید‌ و پرینت بگیرید و خیلی‌ لازم هست برای ادامه اکثر مراحلِ مهاجرتتون و سوشال سکوریتی‌ و گرین کارت‌ و ... من چند روز بعد از رسیدنم رفتم توی وب سایت که این فرم رو پرینت کنم ولی‌ مدام میزد که این اطلاعات وجود نداره ! و یکم توی اینترنت تحقیق کردم و فهمیدم ممکن هست اشتباهِ تایپی بوجود اومده باشه (اکثر اسم های خاورمیانه ای ها و خارجی ها اشتباه میشه ) و حتما باید پیگیر بشید. خدا رو شکر من چند هفته‌ا‌ی می‌خواستم دی سی‌‌‌ بمونم و زنگ زدم فرودگاه گفتن باید بیای اینجا درستش کنیم. ولی‌ شنیدم بعضی‌ از فرودگاه ها تلفنی هم انجام میدان. یه ساعتِ مشخص داشت که فقط تو اون ساعت پاسپورت ها رو قبول میکردن و رفتم‌ و پاسپورت رو دادم و فرم I-94 درست شده رو بهم دادن.این هم قصه ی مراحل اولیه مهاجرت‌ و فرودگاه بقیه مراحل برای درخواستِ گرین کارت‌ و ثبتِ ازدواج و غیره رو از تاپیکِ ادامه پروسه بخونید.موفق‌ و خوشبخت باشید.

[houmanmir]

بزارید از اول براتون تعریف کنممممم ، اول از همه ببخشید اگه یه موقع غلط تایپ میکنم چون رو کیبرد لپ تاپم ساین فارسی نداره و از حفظ دارم مینویسم و ثانیا من تو مدرسه هم املام زیاد خوب نبود!! ( به قول اینوریا just kidding ))
پارسال دقیقا روز 5 جون من به اتفاق چند تا از بچه های گل مهاجرسرا همه باهم کلیر شدیم ، من تقریبا بعد یک سال ، یکی بعد 6 ماه ، یکی دیگه بیشتر یکی هم کمتر. تو اون پروسه سفارت یهویی خیلیا رو کلیر کرد ، چه کیس های نامزدی ازدواجی خانوادگی و لاتاری ، برا همین وقتی تو NMC برا تمدید واکسن رفته بودم خیلی از چهره ها برام آشنا بودن چون خیلیاشونو تو هواپیما دیده بودم.
آقا اینقد این NMC شلوغ بود که نگو ، به بیشتر بچه ها گفتن برید فردا بیاید ، این فردا اومدن هم مصادف میشد با 3 روز بیشتر موندن تو دوبی خوب کللی ضرر بود!! برا همین همه تلاش میکردن که هرجوری شده همون روز مدیکالشونو تمدید کنن!! من چون پروازم به دوبی صبح بود خیلی رییییکسس یه نیم ساعت زودتر از باز شدن وقت اداری NMC اونجا بودم و چند تا دیگه از بچه ها هم اونجا بودن و چون ما مدارکمونو قبل از شلوغ شدن داده بودیم دیگه به طور عادی روندش ادامه پیدا کرد ولی بچه هایی که مثلا یکی دو ساعت دیرتر اومده بودن گفتن عادی نمیشه و باید دو برابر پول بدن که به صورت اورژانسی مدیکالشون آماده بشه و اونایی که از اون پروسه باز هم دیرتر اومده بودن دیگه گفتن برید فردا بیایید!!! خوب NMC هم حق داشت ، تا حالا اونقد شلوغ نشده بود!! یک شلم شوبکایی شده بود که نگو!!! منی که جز اولیا بودم ساعت 10:30 شب تونستم اون برگه ی رسیدمو بگیرم!! البته خوب اونم به لطف شلوغی NMC و جرزنی دوستان بود ))))))))))))) ولی خوب گذشت.
تو اون چند روزی که تو دوبی بودم اینقده استرس داشتم که نمیتونستم هیچ لذتی از اون سفر ببرم!! چون بار اولی که رفته بودم همه ی شرایطم به ویزای یه ضرب میخورد!! نه کار دولتی ، نه سربازی!!! و اینکه خیلی اتفاق برا دوستامون تو مهاجرسرا افتاده بود که سفارت گفته بوده بیایید ویزاتون حاضره!! حتی تو سایت هم زده بوده که بیایید ویزا رو بگیرید ولی بعد اینکه رفتن حتی مدیکال هم تمدید کردن و پاسشونو هم تحویل دادن به امید گرفتن ویزا سفارت بعد چند روز پاس رو خالی تحویل داده!! اتفاقا همین اتفاق با چند روز اختلاف همون جا برا یکی از دوستامون هم افتاد لاصههههه اون 5 ، 6 روز هم برا من به سختی گذشت!!! ولی خوب بودن خیلیا که انگاری اومدن پیکنیک دست خالی میرفتن با گونی گونی جنس برمیگشتن! به نظرم اونا کارشون درستتر از من بود!! ولی خوب به منم حق بدید ، کل پروسم ینی از استارتش تقریبا بیشتر از 2 سال طول کشیده بود!! بیشتر از دو سال لنگ در هوا بودم ، هر روز این سایتا رو چک میکردم که آپدیتی شدم یا نه!! و مهمتر از همه از جفتم دور بودم!!!! واقعا سخت بود!!
روز تحویل پاس هم سفارت واقعا خییییلی شلوغ بود ، من همرا با پاس و تمدید مدیکال مدارک اسپانسر که همون تکس میشه رو برا سال جدید رو با خودم بردم چون هم از مصاحبم یک سال گذشته بود و هم نمیخواستم کوچیکترین مشکلی برام پیش بیاد که کارم عقب بیفته! وقتی هم که مدارکمو تحویل میدادم به اون خانم تحویل گیرنده مدارک گفتم میشه مدارک اسپانسرمو که برا سال جدیده آوردم دوباره بگیرید بزارید تو پروندم؟ گفت ازت خواستن؟ گفتم نه ولی چون یک سال از مصاحبم گذشته گفتم بیارم مشکلی پیش نیاد، گفت نیازی نیست ولی میزارم تو مدارکت که یه موقع الکی گیر ندن!!! خندم گرفته بود که تحویل گیرنده مدارک این حرفو زده خلاصه یه برگه به ما داد و اومدیم بیرون.
تو دوبی هم بعد تحویل پاسم به سفارت کارم شده بود روزی 24 بار سایت چک کردن!!! آقا روز یکی مونده به آخری که سفارت گفته بود بیایید پاستونو تحویل بگیرید من یه ساعتی از هتل رفته بودم بیرون که تو اون هوای گرم مثلاننننن هوا بخورم!! تا اومدم سایتو چک کنم دیدم ای وااااای من!! این اینترنت گوشیم خیلی ببخشید آآآآرههه!! اصلا کار نمیکرد!!! خودمو به سرعت یه ماشین فراری ولی با پاهای پیاده به هتل رسوندم!! دیدم یکی از بچه ها میگه سایتو چک کردی؟؟؟ من ویزام آمادست!! اون که داشت به من میگفت منم تا وصل بشم به WiFi هتل انگاری 3 ساعت برام میگذشت!! سایت باز کردم دیدم اییییی ولللللللللللللللللل برا منم زده READYYYYYYY ، اصلا نمیدونید چه وضی داشتم ! اشکم در اومده بود!! ساعت به وقت آمریکا 4 صبح بود ولی این مرغ عشق ما هم مثله خودم بیدار بود زنگ زدم بهش و گفتم که دیییییگگگهههه تموم شدددددد ، خلاصه یه فیلم هندی پشت تلفنی هم اونجا باهم داشتیم و برای اولین بار با خیال راحت گودنایت بهم گفت
روزی که رفتیم سفارت برا تحویل ویزا من غروبش برا ایران بلیط داشتم ، صبحش از هتل چک اوت کردم وسایلمو گذاشتم تو اتاق یکی از دوستام که قرار بود بیشتر بمونه و به کل پروسه ی تحویل پاس از سفارت نیم ساعت طول کشید ، ویزامو که گرفتم زنگ زدم به ایران برا بلیط امریکا ، قیمتای یه طرفه میخواستم، من 19 جون ویزامو گرفتم و برای 23 جون بلیط میخواستم چون شب تولد خانمم بووووددد خلاصه قیمتا بالا بود ، از سایت Cheapoair چک کردیم که دیدیم بلههههه قیمتا خییییلییی بهتره!! خلاصصصصهههه وقتی دوبی بودم برا امریکا بلیط پیدا شد و من خودم شدم کادوی تولد خانمممم الان یه سریا میگن اه اه چه از خودراااضییی !! یه سریا هم میگن آآآآآخییییی یه سریا هم که هیچی نمیگن، کلا هر سه طرف قابل احترامید.
راستی اون موقع موقعه ی جام جهانی فوتبال بود و میتونم بگم از معدود اشخاصی بودم که سه تا بازی کشورمو تو سه تا کشور دیدم ، اولی رو تو دوبی ، دومی رو تو ایران و سومی رو تو امریکا ، خلاصه اینم برا خودش یه افتخاریه دیگهههه!!!!
تو ایران چون زمان کمی داشتم فقط با چندتا از دوستای خیییلییی نزدیکم تونستم خدافظی کنم و چند تا از فامیلام ، اینجا که اومدم همچنان نزدیک به یک سال در حال خدافظی کردن و گفتن ببخشید نتونستم باهاتون خداحافظی کنم هستم :ِD
پروازم با قطری بود و کانکشنش اینجا با امریکن ایرلاین بود ، تو فرودگاه ایران از شما آدرس امریکاتونو میخوان با زیپ کد که یه موقع اگه بارتون گم شد براتون بفرستن, کل مدت پرواز 25 ساعت ، تهران-دوحه ، دوحه-نیویورک ، نیویورک-رالی ، تا نیویورک با قطری و از اونجا با امریکن ، پرواز خوبی بود پذیرایی هم خوووب ولی قبل پرواز حتما یه چی بخورید که خوابتون کنه ، منظورم تا رسیدن به امریکاست . تو نیویورک کارای ایمگرنتم (مهاجرتیم) انجام شد که کمتر از یه ساعت طول کشید. بعدش میرید چمدوناتونو تحویل میگیرید میدید به قسمت بار ؛ پس حواستون باشه بعد کارای مهاجرتی خودتون به احتمال 99% باراتونو تحویل میگیرید و به بار میدید برا مقصد پایانیتون. من ساعت 9:45 شب 23 جون 2014 وارد رالی شدم و به اتفاق خانمم و فامیلای اینجا رفتیم برا تولد تولد تولدت مبارک گفتنننن
اینجا که اومدم تا 5 ، 6 روز جت لک داشتم ( ساعت خوابم به هم خورده بود ) برا بهم نخوردن خوابتون وقتی سوار هواپیمای امریکا میشید ساعتتونو به وقت امریکا تنظیم کنید و اگه دیدید که تایم شب به وقت امریکاست سعی کنید حتما حتی 3 یا 4 ساعتم شده بخوابید و تایم روزشو هم سعی کنید بیدار بمونید.

دیگهههههه، فک کنم همیننن ،بازم اگه چیزی یادم اومد براتون مینویسم ، شما هم اگه سوالی داشتید بگید

[negar6043]

خيلى ممنون از دوستانى كه پيش قدم شدن
aidaone جان، اگر چمدان كسى گم بشه بر اساس همون ارزشى كه خودمون گذاشتيم بهمون خسارت ميدن؟ آخه الان دو تا تيكه لباس با خودت ببرى ميشه ١٠٠ دلار! سوغاتى رو هم كه ديگه نگو! خيلى بيش از اين حرفا ميشه!

[aidaone]

خيلى ممنون از دوستانى كه پيش قدم شدن
aidaone جان، اگر چمدان كسى گم بشه بر اساس همون ارزشى كه خودمون گذاشتيم بهمون خسارت ميدن؟ آخه الان دو تا تيكه لباس با خودت ببرى ميشه ١٠٠ دلار! سوغاتى رو هم كه ديگه نگو! خيلى بيش از اين حرفا ميشه!

والا نمیدونم دقیق ولی فکر نمیکنم بر اون اساس باشه چون شرکت های هواپیمایی هرکدوم یه سقف خسارت خاص دارن که اون مبلغ رو پرداخت میکنن اگه چمدون گم شه .میدونم منظورت رو .مال منم خیلی بیشتر بود ولی حتی یه آقای آمریکایی تو هواپیما کنارم بود اونم بهم گفت زیر ۱۰۰ دلار بزن . من زدم ۹۵ دلار

[a6l3i]

سلام دوستان

با اجازه تون تجربیاتم رو موردی میگم که خستتون نکنم.

1- حتما پیش از سفر هزینه گرین کارت رو اینترنتی پرداخت کنید که پروسه گرین کارت بعد از ورود به امریکا ، سریع شروع بشه و ظرف حدود یک ماه برسه به آدرس تون در امریکا. اطلاعات واریز پول رو در سفارت در یک برگه بهتون میدن.

2- کنترل پاس و مدارک در ابوظبی واقعا کارمون رو راحت کرد
من و همسرم بلیط ها رو از الاتحاد گرفتیم (تهران - ابوظبی - نیویورک) چون تنها ایرلاینی هست که آفیسر مدارک رو قبل از پرواز به امریکا چک میکنه و تو امریکا دیگه کاری ندارین. پاکت ها رو در ابوظبی گرفتن و همه چیز رو باز کردن و چند تا سوال کرد و روی ویزا ، مهر ورود به امریکا زدن. در فرودگاه JFK نیویورک ، وقتی از پرواز پیاده شدیم به سالنی هدایت شدیم که ترمینال خروجی فرودگاست و بعد به سالنی رفتیم که مخصوص الاتحاد از ابوظبی هست و فقط دو کانوایر بود و ساک ها رو برداشتیم و بدون هیچ پاس کنترلی اومدیم بیرون!!! دقیقا مثل پروازهای داخلی. خانواده که برای استقبال اومده بودن ، طبق عادت رفته بودن تو سالن خروجی منتظرون بودن و انتظار داشتن حداقل یک ساعت دیگه خارج شیم!! خصوصا در طول پرواز دیگه راحت بودیم که همه چیز تموم شده و دیگه بارِ مدارک باهامون نیست.

3- بعد از ورود به امریکا ، برای گرفتن National Security Number باید 10 روز بعد از رسیدن به امریکا ، با پاسپورت به Nattional Security Office منطقه تون برید و فرم رو پر کنید. من دیروز رفتم و گفتن حدود دو هفته دیگه کارتتون میاد درب منزل.

4- دو نکته در مورد پرواز الاتحاد:
1- متاسفانه الاتحاد اجازه رزرو صندلی برای بلیط هایی که مبداء از تهران هست رو به مسافر نمیده و فقط آژانس میتونه این کار رو انجام بده (برای برگشت مشکل نداره). پیشنهاد میکنم وقتی بلیط رو گرفتین از آژانس بخواید که صندلی ها رو برای هر دو مسیر (تهران - ابوظبی و خصوصاٌ ابوظبی- امریکا) رزور کنه و تائیدیه رو براتون ارسال کنه. من و همسرم چون با هم بودیم ، انتهای پرواز کنار پنجره رو گرفتیم که از ردیف 41 تا 45 بجای 3 تا صندلی ، 2 تا داره و راهرو عریض تر و راحت بودیم.
هواپیما الاتحاد برای ابوظبی به نیویورک Boing B77W بود. وقتی بلیط صادر شد ، میتونید با وارد کردن شماره پرواز در سایت seatguru.com نوع هواپیما و نقشه صندلی ها رو ببینید و از آژانس درخواست کنین صندلی مورد نظر رو چک کنه. این لینک پرواز ما بود:
http://www.seatguru.com/airlines/Etihad_...ER_new.php

ضمناً Boing B77W دو تا مدل داره: 2 کلاسه و 3 کلاسه که باید از آژانس بپرسید پروازتون چند کلاسه هست تا نوع هواپیما مشخص بشه.

2- در طول پرواز 3 وعده غذای اصلی میدن که هر سه تاش تند هست! خصوصا آخری که شهید میکنه! اگر غذای تند نمیخواید ، موقع سفارش غذا حتما به مهماندارتون بگین.

این موارد رو به سفرنامه ابوظبی ام هم اضافه کردم. لینک

موفق باشید

[dorfam]

من حدودا يك هفته بعد از گرفتن ويزا اومدم امريكا .با تركيش اومدم خوب بود معطلي توي استانبول سه ساعت بود كه سريع گذشت توي هواپيما هم جاي خالي بود كنارم صندلي خالي بود و ميشد حوابيد اما باز هم نه خيلي راحت غذاهاش كه عالي بود من دوست داشتم فرمي كه دادن وو من پر كردم اما اون افسر كه پاس روًچك ميكرد كلا روي فرم ووًخط كشيد گفت چون همش برا مصرف شخصيته لازم نيست بنويسي حتي من سرويس طلا هم كه ننداخته بودم و توي جعبه بود وو نوشته بودم گفت لازم نيس خلاصه بسيار خىش اخلاق بود خانم سيهپوستي بود كه فاميلش براون بود بعد من رو راهنمايي كرد براي تحويل پاكت زرد اونجا هم همه افسرا چشم تنگ و خوش اخلاق بودن و مشكلي نبود ازم خواست يه برگه رو انگشت بزنم و امضا كنم ولي من نفهميدم چي بود و عاقلانه اين بود كه بخونمش اصلا هول شده بودم و هرچي ميگفتن من انجام ميدادم بنظرم اين حق شماست كه هرجا وو امضا ميكنيد اول بخونيدش هول هم نشيد بعد از ده روز سوشال سكوريتي اومد به ادرس منزل اما هنوز گرين كارت كانديشنالم نيومده و منتظرم اما از وقتي اومدم احساس پشيموني بدي اومده شراغم كه واقعا لازم بود من با كسي ازدواج كنم كه اينجا زندگي ميكنه؟دلتنگ مادرپدرم هستم جوريكه از هيچ چيزي لذت نميبرم و افسرده شدم احساس ميكنم يك ساله اومدم اينجا اما هنوز يك ماهم نشده اگر زمان به عقب برميگشت اين تصميم روً مميگرفنم

[negar6043]

من حدودا يك هفته بعد از گرفتن ويزا اومدم امريكا .با تركيش اومدم خوب بود معطلي توي استانبول سه ساعت بود كه سريع گذشت توي هواپيما هم جاي خالي بود كنارم صندلي خالي بود و ميشد حوابيد اما باز هم نه خيلي راحت غذاهاش كه عالي بود من دوست داشتم فرمي كه دادن وو من پر كردم اما اون افسر كه پاس روًچك ميكرد كلا روي فرم ووًخط كشيد گفت چون همش برا مصرف شخصيته لازم نيست بنويسي حتي من سرويس طلا هم كه ننداخته بودم و توي جعبه بود وو نوشته بودم گفت لازم نيس خلاصه بسيار خىش اخلاق بود خانم سيهپوستي بود كه فاميلش براون بود بعد من رو راهنمايي كرد براي تحويل پاكت زرد اونجا هم همه افسرا چشم تنگ و خوش اخلاق بودن و مشكلي نبود ازم خواست يه برگه رو انگشت بزنم و امضا كنم ولي من نفهميدم چي بود و عاقلانه اين بود كه بخونمش اصلا هول شده بودم و هرچي ميگفتن من انجام ميدادم بنظرم اين حق شماست كه هرجا وو امضا ميكنيد اول بخونيدش هول هم نشيد بعد از ده روز سوشال سكوريتي اومد به ادرس منزل اما هنوز گرين كارت كانديشنالم نيومده و منتظرم اما از وقتي اومدم احساس پشيموني بدي اومده شراغم كه واقعا لازم بود من با كسي ازدواج كنم كه اينجا زندگي ميكنه؟دلتنگ مادرپدرم هستم جوريكه از هيچ چيزي لذت نميبرم و افسرده شدم احساس ميكنم يك ساله اومدم اينجا اما هنوز يك ماهم نشده اگر زمان به عقب برميگشت اين تصميم روً مميگرفنم

واى dorfam جان، حرف دل منو زدى، هميشه فكر ميكردم وقتى بخوام برم پيش نامزدم بهترين روز زندگيمه، اما همش در حال گريه كردنم، همش به خودم ميگم دارى چى كار ميكنى، اصلا حال خودم نيستم و نگرانم كه برم اونجا بدتر بشم، خدا به خير كنه

[tico]

من حدودا يك هفته بعد از گرفتن ويزا اومدم امريكا .با تركيش اومدم خوب بود معطلي توي استانبول سه ساعت بود كه سريع گذشت توي هواپيما هم جاي خالي بود كنارم صندلي خالي بود و ميشد حوابيد اما باز هم نه خيلي راحت غذاهاش كه عالي بود من دوست داشتم فرمي كه دادن وو من پر كردم اما اون افسر كه پاس روًچك ميكرد كلا روي فرم ووًخط كشيد گفت چون همش برا مصرف شخصيته لازم نيست بنويسي حتي من سرويس طلا هم كه ننداخته بودم و توي جعبه بود وو نوشته بودم گفت لازم نيس خلاصه بسيار خىش اخلاق بود خانم سيهپوستي بود كه فاميلش براون بود بعد من رو راهنمايي كرد براي تحويل پاكت زرد اونجا هم همه افسرا چشم تنگ و خوش اخلاق بودن و مشكلي نبود ازم خواست يه برگه رو انگشت بزنم و امضا كنم ولي من نفهميدم چي بود و عاقلانه اين بود كه بخونمش اصلا هول شده بودم و هرچي ميگفتن من انجام ميدادم بنظرم اين حق شماست كه هرجا وو امضا ميكنيد اول بخونيدش هول هم نشيد بعد از ده روز سوشال سكوريتي اومد به ادرس منزل اما هنوز گرين كارت كانديشنالم نيومده و منتظرم اما از وقتي اومدم احساس پشيموني بدي اومده شراغم كه واقعا لازم بود من با كسي ازدواج كنم كه اينجا زندگي ميكنه؟دلتنگ مادرپدرم هستم جوريكه از هيچ چيزي لذت نميبرم و افسرده شدم احساس ميكنم يك ساله اومدم اينجا اما هنوز يك ماهم نشده اگر زمان به عقب برميگشت اين تصميم روً مميگرفنم

واى dorfam جان، حرف دل منو زدى، هميشه فكر ميكردم وقتى بخوام برم پيش نامزدم بهترين روز زندگيمه، اما همش در حال گريه كردنم، همش به خودم ميگم دارى چى كار ميكنى، اصلا حال خودم نيستم و نگرانم كه برم اونجا بدتر بشم، خدا به خير كنه

بچه ها میدونم که شاید خیلی موثر نباشه حرفام ولی میگم :صبور باشید ما همه باهم یک راهیو انتخاب کردیم یه نگاه به عقب بندازید کلی سختی کشیدیم دوری از همسر، استرس ، ناراحتی ، هفت خان مدارک، عقبگرد بولتن و.... حالا هم با همه این مشکلات میریم اونجا یه مدل دیگه سختی میبینیم دوری خونواده،یاد روزهای خوب با دوستان ،یاد محله ،زبان،فرهنگ و.... خیلی ها میگن مادیگه نه اونجارو داریم نه اینجارو ولی دوستان ما این راه رو انتخاب کردیم خداروشکر که سالمیم وباید به زندگی ادامه بدیم باید امید داشته باشیم به چی به یک زندگی جدید،به داشتن فرزند،به هرچی که تو زندگی خوشحالمون کنه میدونم سخته ولی تنها نیستیم میتونیم هر موقع که منفی شدیم و تنها بیایم به این سایت و مطالبی که قبل از ورود مینوشتیم و بچه ها مینوشتن رو بخونیم ویاد راهی که انتخاب کردیم بیوفتیم و بدونیم که تنها نیستیم وهممون این مشکلات رو داریم و باید باهاش مبارزه کنیم ببخشید که سرتونو درد آوردم

[dorfam]

نميخوام خداي نكرده كسي وو نااميد كنم يا بترسونم من فقط حس خودم رو گفتم كه ممكنه بقيه اينطور نباشن ميگن سفر از وقتي شروع ميشه كه بدوني اگه بري دلت تنگ ميشه من مدتها قبل از درست شدن ويزام كارم گريه بىد و دعا دعا ميكردم كارم دير بره جلو از طرفي هم روزي چندبار ميرفتم سايت وو چك ميكردم و اعصابم خورد بود كه چرا بلاتكليف ميزارن ادم رو ولي نميدونم مدام ميگم شايد همسرم راضي بشه بريم ايران زندگي كنيم من همش فكر ميكردم تا دو سه ماه همه چي برام هيجان داره ولي از خودم نعجب ميكنم كه انگار نه انگار اومدم يه كشور ديگه چون هيچ چي برام جالب نيس هيچ هيجاني ندارم و همش افسوسه دوري رو ميخورم

[negar6043]

خب بالاخره منم رسیدم و جاگیر شدم و دوست دارم تجربه اولین سفرم به امریکا رو بنویسم شاید نکته ای به کار دوستان بیاد
من به محض اینکه خبر کلیری رو شنیدم، به یکی از دوستام واسه بلیط آنکارا مراجعه کردم و ایشون تاکید کرد که واسه یه تاریخ تقریبی بلیط رزرو کنم، چون هزینه ای نداره و چه خوب شد که به توصیه ایشون گوش کردم، چون وقتی برگشتم دیگه روی اون قیمت پرواز جا نمیداد و تقریبا 600-700 هزار تومان به نفعم شد (ضمنا تاریخ بلیط من توی های سیزن بود). چون قرار بود از اصفهان پرواز داشته باشم، ترکیش رو انتخاب کردم که به مسیر استانبول مستقیم پرواز داره. به دوستانی که در شهرهایی هستن که ترکیش پرواز داره توصیه می کنم پرواز ترکیش رو از شهر خودشون بگیرن. خیلی بهتر از تا تهران رفتنه. خلاصه اینکه خطر گم شدم چمدون و این حرفا که پشت سر ترکیش میزنن (که صحت هم داره البته) رو به جون خریدم و به 3.200.000 تومان بلیط اصفهان به استانبول و استانبول به لوس آنجلس رو یکطرفه خریدم که هیچ جا سوال نشد چرا یکطرفه و مشکلی پیش نیومد. 6 ساعت استاپ بود بین دو پرواز که واسه کسایی که از تهران میان این زمان 2-3 ساعته.
پرواز اصفهان به استانبول با بوئینگ 737 بود که خیلی پرواز خوبی بود و صندلیهاش عالی بودن (به نظرم در حد بیزینس ماهان بود). توی فرودگاه استانبول هم که کلا حالم بد بود چون 48 ساعت بود که نخوابیده بودم و نتونستم فری شاپ ها رو ببینم. فقط اینو بگم که starbucks فرودگاه استانبول دو ساعت اینترنت رایگان میده. زمانی که می خواستیم سوار هواپیما بشیم یه بازرسی حسابی داشتیم مجددا و یه مصاحبه که همه متعجب بودن چون ظاهرا تا به حال اینجوری نبوده. نمیدونم شاید یه بخشی از امور مهاجرتی اونجا انجام شد. از همه می پرسیدن چرا میری؟ کچا میری؟ ساکهای دستی بعضیها رو میگشتن. خلاصه وارد هواپیما شدیم که یه بوئینگ 777 بود و هواپیمای خوبی بود (البته من هنوز توی رویای سوار شدن به 787 دریم لاینر هستم ببینم چه حسی داره ). کیفیت صندلی ها اصلا مثل 737 نبود. من به توصیه آژانس صندلی کنار پنجره رو گرفتم که بعدش فهمیدم عجب اشتباهی کردم و توی سفرهای طولانی چقدر مهمه صندلی نزدیکتر به راهرو رو بگیری. صندلی کناری من خالی بود و صندلی کنار راهرو یه آقایی که از بدو ورود به هواپیما خوابید و یه دو بار که بلندش کردم که از توی کیفهای بالای سرمون وسیله بردارم کلافه شد و رفت دو ردیف جلوتر نشست و اینگونه شد که من از آغاز تا پایان سفر 3 صندلی در اختیار داشتم و بیشتر مسیر رو روی 3 صندلی دراز کشیده بودم که البته 2-3 ساعت بیشتر نتونستم بخوایم. غذاها خیلی خوب بود به نظرم و با ذائقه من سازگاری داشت. فرم آبی رنگ معرف رو هم اوایل پرواز توزیع کردن و نامزدم به من گفته بود ارزش اموال همراهم رو زیر 300 دلار بنویسم که شامل مالیات و کنترل نشه و من همین کارو کردم. من زیاد اذیت نشدم توی پرواز. فقط وقتی توی فرودگاه LAX نشستیم، 45 دقیقه در حال دور زدن بودیم تا پارکینگ بدن بهمون انقدر که این فرودگاه شلوغه. بعدش هم کسایی که ویزا داشتیم هدایت شدیم به قسمتی که یه آقای مامور مهاجرت که آمریکایی بود پاکت رو تحویل گرفت، پرسید چقدر میمونی؟ منم گفتم قراره ازدواج کنیم و اگر ازدواج کنیم میمونم. خلاصه اثر انگشت گرفت مهر زد و همین. رفتیم چمدانها رو گرفتیم (چمدونها بود خدا رو شکر ) و موقع خروج از اون قسمت فرمهای آبی رنگ رو خیلی سریع از همه گرفتن و حتی نگاهشون هم نکردن! شاید چون خیلی خیلی شلوغ بود اون روز به دلیل تعطیلی. خلاصه بدون هیچ سوال و جوابی خارج شدم نامزد جان و خانوادش اونجا منتظر من بودن.
لوس آنجلس خیلی شرجی بود و این تنها فکری بود که نمی کردم. یکی دو روز تو Irvine موندیم که هوا بهتره و ایرانی فراوون، اونقدر که احساس غربت نکنی! بعد هم با نامزد جان راهی وگاس شدیم. اینجا هم که هوا رو میشه اینجوری تشبیه کرد که انگار سشوار مستقیم توی صورتت روشنه آقای نامزد رو هم که درست و حسابی ندیدیم بسکه درگیر کارشه. امیدوارم واسه بقیه هم سفر یه همین راحتی و خوبی باشه.
ضمنا خواب من اصلا به هم نخورده، چون چند وقتی بود که ایران به ساعت آمریکا تنظیم بودم و الان 7-8 صبح از خواب بیدار میشم و 10-11 شب هم میخوابم.

[mohammadlove]

مسئولین ترکیش ایرلاین در فرودگاه آتاتورک همیشه همین سوالات رو میپرسن و چمدون ها رو میگردن و همچنین تفتیش بدنی میکنن. جای تعجب نداره و به نظرم این کارها باعث میشه احساس امنیت کنید. غذاهای ترکیش عالی هستن.
ای کاش دوستانی که از لحاظ روحی ضعیف هستن هیچوقت برای مهاجرت اقدام نکنن. چون باعث طولانی تر شدن صف طولانی مهاجرت میشه و بعدشم هم آه و گریه و افسوس ...
خداوکیلی رویاپردازی و خیال پردازی غیرواقع گرایانه در مورد امریکا نکنید. امریکا هم مشکلات خودش رو داره. قبل از تصمیم به پر کردن فرمها باید این سوال رو از خودتون بپرسید که آیا من میتونم از لحاظ روحی، اجتماعی و مذهبی اونجا دوام بیارم یا نه !
به امید مهاجرت هر چه زودتر دوستان

 

[dorfam]

همونطور كه توي امضام هست ويزاي من ازدواجي بود تقريبا يازده روز پس از ورودم سوشال سكوريتي پست شد به ادرس خونم و چهل روز بعد از ورودم هم گرين كارت كانديشنالم هم پست شد برام

[Maryam_Am]

سلام دوستان عزیز

یکی‌ از آشناهای ما واسه مهریه اینجا(لوس آنجلس- اورنج کانتی) دچار مشکل شده و اینجا به‌‌‌ پول ایرانی‌ نیاز داره. اگه واستون امکان داره که واسش بیارید بهم خبر بدید. واسه زحمتی که می‌کشید ایشون یه مقدار بیشتر تقدیم می‌کنن چون مقدارش زیاد هست دوستای که واسشون امکان داره بهم پیغام بدن تا بیشتر واسشون توضیح بدم.