سازمان ملل متحد، ۱۸ دسامبر را روز جهانی مهاجرین نام گذاری کرده است، دلیل این نامگذاری اهمیت پدیده مهاجرت و لزوم به رسمیت شناخته شدن حقوق مهاجران عنوان شده است. به مناسبت این روز، بی بی سی نظرات چند تن از مهاجران ایرانی را که در کشورهای مختلف زندگی می کنند درباره مهاجرتشان به آن کشورها جویا شده است. نظرات را اینجا بخوانید.
http://www.bbc.co.uk/persian/interactivi...tion.shtml
اگر دوست دارید در همین تاپیک در مورد دلایل خود برای مهاجرت بنویسید.
بچه ها تا حالا فكر كرديد اگر اسممون در بياد و موفق بشيم كه بريم اونجا بايد چيكار كنيم ؟
روي سخنم با عزيزان فئودال ( و از ما بهترون ) نيست .
روزي كه وارد ميشيم كجا بايد بريم ؟
كجا بايد دنبال كار بگرديم ؟
آيا كار دلخواهمون با اين سطح توقع ايراني و اين همه مدارك دانشگاهي كه يدك ميكشيم پيدا خواهيم كرد يا نه ؟
منم از این سوالها تو سرم هست
واقعا باید چه کرد؟ دلو به دریا بزنیم و بریم؟
کاری که با زحمت ÷یدا کردیم رو چکار کنیم؟
؟؟؟؟؟؟؟
آره ... اين ها سوال ها و ترديدهايي هست كه به دل خيلي از ماها مي افته.
ما هم از اينكه بريم نگرانيم و مي ترسيم از اينكه موفق نشيم و زندگي كمي تا قسمتي آسوده اينجارو هم از دست بديم. چون به قول رضاي عزيز ، ما هم ، (متاسفانه) جزء از ما بهترون نيستيم و كارو بارمون رو اينجا به سختي گير آورديم و يه آپارتمان نقلي و يه ماشين نقلي تر از اون دست و پا كرديم. من اگه برم در درجه اول كارمو رو از دست مي دم و بعدش اگه يه وقت اون ور موفق نشيم و برگرديم ، ديگه هيچ موقع نمي تونم به كار قبليم برگردم. من تو يه شركت معتبر كار مي كنم(اونم تو بهترين قسمتش) و حقوقم نسبتا خوبه و 8 سال سابقه كار دارم و قراردادي هستم . اگه برم و بيام ديگه هيچ وقت نمي تونم سر كارم برگردم.
ولي اگه كسي از نظر مالي مشكلي نداشته باشه مطمئنا اونجا واسش بهشته.
...........................................................................................................
با اين وجود من واقعا دوست دارم برم زندگي تو يه كشور پيشرفته و آزاد و متمدن رو تجربه بكنم. اين آرزوييه كه سال ها(مخصوصا اين يك سال اخير) باهاش زندگي كردم و تنها دلخوشي زندگيم بوده(درست يا غلط).
و من شنيدم خيلي ها كه اينجا شغل بهتري از من هم داشتن ، رفتن اونجا و در خونه مردم پيتزا مي برن و خيلي بيشتر احساس خوشبختي مي كنن. و به نظر من مهم همينه.
نمي دونم ، ولي من با تمام وجود دوست دارم برم. برم و ديگه ام بر نگردم (مگر براي مسافرت)
فكر مي كنم اونايي تو زندگي موفق ميشن كه اهل ريسك هستن.
سلام دوستان عزیز
این سوال منم است که در آنجا چه کار باید انجام دهیم آیا پسرم می تواند با محیط کاملاً متفاوت سازگار شود و آیا این رفتن برایش مفید یا مضر؟
من در اینجا در یک سازمان دولتی و با 15 سال سابقه کار می کنم بیمه هم هستم و خیلی هم کارم را دوست دارم می دانم در آنجا دیگر مثل اینجا نخواهد بود و من و پسرم مجبور خواهیم با همدیگر باشیم و آسایش حالا را هم نخواهیم داشت. چون من مجبور با این وضعیت بیکاری که در آمریکا ساعتهای زیادی کار کنم تا بتوانم زندگی کنیم.
من هم دوست دارم در کشور آزاد زندگی کنم.
سلام به همه
میدونید، تا نریم و مدتی رو اونجا نباشیم نمی تونیم تصمیم نهایی رو بگیریم چون زندگی در اون شرایط رو درک یا احساس نکردیم. برای کسانیکه اینجا به زحمت به شرایط یه مقدار به قول شما آسوده ای رسیدن این بخش مهاجرت یعنی بریم یا نریمش خیلی سخته ولی اونهایی که مایه دارن چیزی رو از دست نمی دن چون برای برگشتشون هم اگه عاقل باشن پول گذاشتن.
پس اونهای که شرایطه متوسط یا پایینی دارن انتخاب خیلی سختیه بمونن و این چیزایی رو که با بدبختی بدست آوردن نگه دارن یا برن که شاید به شرایط بهتری برسند.
نمی دونم ولی از قول مایه دارها یا حتی اونهایی که هیچ چیز برای از دست دادن تو ایران ندارن باید رفت. ولی توصیه من به سختی کشیده هایی که شرایطه متوسطی اینجا دارن اینه که با آگاهی و برنامه دقیق برن و برای برگشت هم پیشبینی هایی داشته باشند چون الان وضع اونجا به خوبی قبل نیست.
شاید اگه همه چیزو پشت سر خراب کنیم مجبور بشیم و تلاش کنیم که حتما برنده باشیم شاید هم نه....
البته یه عزیزی هم گفته:.... باید دل رو به دریا داد ......
به قول شاعر :
برو بابا برو بابا
برو بابا برو بابا
آخه اگه نری کلاه رفته سرت.
سلام
طبق صبحت هايي كه ما با دو نفري كه اونجا هستن و داشتيم و تحقيقاتي كه كرديم ( البته اونا هم از طريق لاتاري رفتن و هر كدوم تقريبا 4 ماه ميشه رفتن ) اصلا تعريفي نداره و الانم گرين كارتشون رو گرفتن و يكيشون احتمال داره برگرده و اون يكي هم همسرش الان ايرانه و اصلا حرفاي خوبي از اونجا نميگه و خيلي از سختي هاي اونجا ميگه . خب تازه اينايي كه من سراغ داره هر دوشون مايه دارن واي به حال ..............
به هر حال اميدوارم همه دوستان همههههههههههههههههههههههههههههه موفق باشن
خب شما بهتره که اول تکلیفتون رو با خودتون معلوم میکردید بعد برای اینکار اقدام میکردین...یکی مثل من تمام خانواده و فامیلش اونجاست اما الان هفت ساله که می خواد بره و نتونسته.
حالا امسال با کمال ناامیدی برای اولین بار شرکت کردم و خب امیدوارم که ببرم.[/u]
به هر حال امیدوارم همه بچه های اینجا گرین کارت ببرن همه هم این کارت و این فرصت به کارشون بیاد.
سلام
zoso
قرار نيست دوباره اون بحث سورنا و بقيه دوستان پيش بياد اين فقط صحبتيه كه خواستم بقيه دوستان هم بدونن
در ضمن تكليف ما مشخص شده هست و خودمون بهتر ميدونيم
همه ما ميدونيم شرايط امريكا چند وقته اينطوري شده پس ميتونه كلي تصميمات رو تغيير بده
به نظر بهتره از رفتنمون مطمئن بشیم و بعد به این مقوله فکر کنیم
همه ما میدونیم که موفقیت فراسوی ریسک و ما که شناخت کمی از زندگی در یک کشور بیگانه داریم . یقینا" وقتی میتونه فرایند مهاجرت خوب اتفاق بیافته که اطلاعات خوب و مفید داشته باشیم تا اندک سرمایهای که جمع کردیم ار دست ندیم .
به نظر من اگر با داشتن اطلاعات خوب و مفید مهاجرت کنیم میتونه موفقیت آمیز باشه .
پس سعی کنیم اظلاعات بارزش و بدرد بخور از شرایط اونجا برای ساختن یک زندگی بدست بیاریم .و در اختیار مهاجرین قرار بدیم وکار گروهی همیشه جواب خوبی می ده.
من فکر می کنم که این یه شانس خیلی بزرگ برای همه ما هست و امیدوارم که بتونیم ازش خوب استفاده کنیم و قدرشو بدونیم من که فکر می کنم توی زندگی آدم باید از تمام فرصت هایی که براش پیش میاد به بهترین نحو استفاده کنه چون ممکنه دیگه تکرار نشه و آدم یک عمر پیش خودش شرمنده باشه که چرا قدر فرصت ها رو ندونستم این قضیه لاتاری رو هم باید جددی گرفت چون یه شانس بزرگه که ماها خیلی راحت داریم به دستش میاریم و واقعا همه باید به همدیگه کمک کنیم که این چند ماه آخر هم به خوبی و خوشی تموم بشه و این حرف ها که قبلا زده شده و به نظر من خیلی هم جالب نبوده رو تموم کنیم و فقط سعی کنیم هوای همدیگه رو داشته باشیم و اطلاعاتمون رو از همدیگه دریغ نکنیم همه می ریم ویزا هامون رو هم می گیریم دلمون خواست آمریکا می مونیم نه که بر می گردیم مملکت خودمون فقط چیزی که به نظر من خیلی مهم هستش اینه که پل های پشت سرمون رو خراب نکنیم که اگر خواستیم برگردیم برامون سخت نباشه اگرچه که می دونم کار خیلی سختی هست و این کار هزینه ی کمی نداره برای تک تکتون آرزوی بهترین ها رو دارم.