گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[reyhaneh_h]

نزدیکای آذر بعد تموم شدن ثبت نام لاتاری که از دستش داده بودم کتاب‌های درسیمو از کمد کشیدم بیرون و نشستم درس خوندن و بعد ۵ سال دوری از درس، اردیبهشت کنکور ارشد دادم و رتبه خوبی هم آوردم و تونستم تو یکی از دوسه تا دانشگاه برتر ایران درسم رو شروع کنم.
منی که زیاد درس‌خون نبودم تمرکز کردم و سعی کردم معدلم رو بالا نگه دارم. ۲ ترمه واحدامو تموم کردم و یه موضوع خوب برای پایان‌نامه و تحقیق و ریسرچ و بعد ۴ ترم تونستم با معدل ۱۸ رتبه یک ورودی هامون بشم و با نوشتن یکی دوتا مقاله فارغ التحصیل شدم.

✓ ادامه دارد ...

[reyhaneh_h]

بعد اون تازه نشستم پای زبان و چندماهی هم زبان خوندم و تافل.
دیگه از اواخر ۲۰۲۱ شروع کردم اپلای.
خونده بودم امریکا سخت فاند میده. اگر بده هم ویزا به این راحتی نمیده و .. و بهتره همه تخم مرغ هاتونو تو سبد امریکا نچینین.
برای همین اول رفتم سمت استرالیا و کانادا و از چندتا استاد هم فیدبک‌های خوبی گرفتم و اپلای کردم. اما ته دلم ... ته دلم با امریکا بود

✓ ادامه دارد ...

[reyhaneh_h]

دل رو زدم به دریا و مکاتبه کردم و دیدم رشته‌ی من تو امریکا کمیته محوره. ۸-۹ تا دانشگاه که ریکوایرمنتاشو داشتم و ریسرچشون رو دوست داشتم اپلای کردم و منتظر موندم.
خیلی زود از کانادا و استرالیا از دانشگاهای خوبی فول فاند گرفتم ولی اقدامی نکردم و صبر کردم برای جواب‌های امریکا.

✓ ادامه دارد .‌‌.

[reyhaneh_h]

تا اینکه بلاخره تو فوریه اولین پذیرش فول فاندم اومد...
پذیرشای بعدی پشت هم ...
تا مارچ از ۶ تا دانشگاه پذیرش فول فاند گرفته بودم.
نشستم برای انتخاب بین این همه دلدار.
دانشگاه.ها و ایالت‌ها و شهرهارو بالا پایین کردم. نرخ امنیت، بهداشت و خدمات درمانی، توزیع اقلیت‌ها، شاد بودن، رشد اقتصادی، دموکرات و جمهوری‌خواه بودن و خیلی چیزهای دیگه و مهمتر از اینا آب و هوا، رنک دانشگاه، میزان فاند و ... رو بررسی کردم.
در نهایت یکیشو اکسپت کردم و باقی رو دیکلاین.

✓ ادامه دارد...

[reyhaneh_h]

اگر بخوام از ماجراهایی که سرِ گرفتن وقت سفارت کشیدم (که همشون تا ۲۰۲۴ پر بود)، از ماجراهای مصاحبه و دوران کلیرنس و کنسل کردن همه بلیط‌های از قبل رزرو شده توسط قطر و رسیدن تایم شروع کلاس‌ها و تصمیم به دیفر و کلیر شدن لب مرزی و داستان‌های فرستادن پاس به سفارت و شلوغی‌ها، تعطیلی‌های بی‌موقع و بی‌برنامگی سفارت و زمان بردن ایشو و برگشت پاس بگم خودش مثنوی هفتاد من میشه.
در همین حد بگم که شروع کلاس‌هام دوشنبه بودم و من برای چهارشنبه‌ی قبلش (که به این آسونی نبود) بلیط گرفتم و پاس تازه روز سه‌شنبه، یک روز مونده به پرواز به دستم رسید...

✓ ادامه دارد...

[reyhaneh_h]

خلاصه الان که دارم اینارو می‌نویسم دو هفته‌ای هست که رسیدم به کشور رویاهام. به مقصد نهاییم. به چیزی که سال‌هاااا فقط رویاشو داشتم... به امریکا...

روز اولی که رسیدم   :

[reyhaneh_h]

الان خوشحال‌ترم، شاید اگر با لاتاری میومدم به این خوشحالی نبودم. خوشحالم که برای چیزی که خواستم زحمت کشیدم و خودم رو نسپردم به تقدیر و شانس و از این بیشتر عمرم رو پای ۰/۵٪ ها حروم نکردم. هرچند خیلی خیلی دیر. ولی بلاخره این کارو کردم.

به همه هم همین توصیه رو دارم..
براش تلاش کنید حتی اگه امریکا نشد.
منتظر لاتاری نمونید که عمرتون مثل برق و باد میگذره و ...

[AFSHIN.Tehrani]

الان خوشحال‌ترم، شاید اگر با لاتاری میومدم به این خوشحالی نبودم. خوشحالم که برای چیزی که خواستم زحمت کشیدم و خودم رو نسپردم به تقدیر و شانس و از این بیشتر عمرم رو پای ۰/۵٪ ها حروم نکردم. هرچند خیلی خیلی دیر. ولی بلاخره این کارو کردم.

به همه هم همین توصیه رو دارم..
براش تلاش کنید حتی اگه امریکا نشد.
منتظر لاتاری نمونید که عمرتون مثل برق و باد میگذره و ...

تبریک میگم واقعا منو تحت تاثیر قرار دادید میشه لطفا رشته تحصیلی و دانشگاه امریکا و کارشناسی ایرانتون رو بدونم البته اگه امکانش هست.

[reyhaneh_h]

الان خوشحال‌ترم، شاید اگر با لاتاری میومدم به این خوشحالی نبودم. خوشحالم که برای چیزی که خواستم زحمت کشیدم و خودم رو نسپردم به تقدیر و شانس و از این بیشتر عمرم رو پای ۰/۵٪ ها حروم نکردم. هرچند خیلی خیلی دیر. ولی بلاخره این کارو کردم.

به همه هم همین توصیه رو دارم..
براش تلاش کنید حتی اگه امریکا نشد.
منتظر لاتاری نمونید که عمرتون مثل برق و باد میگذره و ...

تبریک میگم واقعا منو تحت تاثیر قرار دادید میشه لطفا رشته تحصیلی و دانشگاه امریکا و کارشناسی ایرانتون رو بدونم البته اگه امکانش هست.

خیلی ممنونم
من رشتم مهندسی شیمیه، کارشناسی دانشگاه آزاد، ارشد دانشگاه شریف بودم
و الان یکی از دانشگاه‌های کلرادو هستم

[AFSHIN.Tehrani]

الان خوشحال‌ترم، شاید اگر با لاتاری میومدم به این خوشحالی نبودم. خوشحالم که برای چیزی که خواستم زحمت کشیدم و خودم رو نسپردم به تقدیر و شانس و از این بیشتر عمرم رو پای ۰/۵٪ ها حروم نکردم. هرچند خیلی خیلی دیر. ولی بلاخره این کارو کردم.

به همه هم همین توصیه رو دارم..
براش تلاش کنید حتی اگه امریکا نشد.
منتظر لاتاری نمونید که عمرتون مثل برق و باد میگذره و ...

تبریک میگم واقعا منو تحت تاثیر قرار دادید میشه لطفا رشته تحصیلی و دانشگاه امریکا و کارشناسی ایرانتون رو بدونم البته اگه امکانش هست.

خیلی ممنونم
من رشتم مهندسی شیمیه، کارشناسی دانشگاه آزاد، ارشد دانشگاه شریف بودم
و الان یکی از دانشگاه‌های کلرادو هستم

امیدوارم که موفق و سربلند از مقطع دکتری فارغ التحصیل بشید اما برای من که لیسانس مکانیک دارم وکار میکنم از صبح تا غروب فکر میکنم یکم سخت باشه تحصیلی و هدفم کاری هست هرچند که اقوام درجه یک هم تو آمریکا داریم و متاسفانه کاری انجام نمیدن و باید خودمون از پسش بر بیایم من شما رو نمی‌شناسم وندیدم ولی خانومهایی مثل شما افتخار این سرزمین هستند و آرزوی خوشبختی دارم که به هدفتون برسید.من تو زندگی برای هرکاری زحمت کشیدم بهش رسیدم این هم روش

[mehrdad_9908]

خلاصه الان که دارم اینارو می‌نویسم دو هفته‌ای هست که رسیدم به کشور رویاهام. به مقصد نهاییم. به چیزی که سال‌هاااا فقط رویاشو داشتم... به امریکا...

روز اولی که رسیدم   :

ریحانه جان نمیدونم چطور میتونم توضیح بدم که مطالبی که به اشتراک گذاشتی چقدر برام جالب و تکون دهنده بود.. هم بخاطر شوق و رویاها، و بهایی که برای رسیدن به رویاهامون باید بپردازیم.. چه برای بقیه و چه برای منی که برنده DV-2022 بودم و این روزای سپتامبر چقدر از دعوت نشدنم ناامیدم و چقدر خوبه که نه تنها رسیدی، بلکه فانوس دستت گرفتی تا به همه نشون بدی که میشه رسید.
با گفته افشین عزیز هم موافقم، بهرحال شرایط آدما باهم فرق داره و برای کسایی که به اجبار اقتصادی، کنار درس و داتشگاه و زبان و کارای مهاجرت کار فول تایم هم دارن شرایط باز سخت تره ولی مطمئنم برای کسی مثل تو هم افرادی با شرایط بهتر و راحت تر بودن که بتونی بهشون نگاه کنی و بگی ای بابا!! من با این شرایط محدودم که نمیتونم و نمیشه.. خوشحالم که از بهونه هات قوی تر بودی و شد.. بجای هر آرزوی خوب و انرژی مثبتی همین رو برای همه آرزو کن.. امیدوارم هممون از بهونه هامون قوی تر باشیم.. شاد باشی <3

[نیویورک.2022]

الان خوشحال‌ترم، شاید اگر با لاتاری میومدم به این خوشحالی نبودم. خوشحالم که برای چیزی که خواستم زحمت کشیدم و خودم رو نسپردم به تقدیر و شانس و از این بیشتر عمرم رو پای ۰/۵٪ ها حروم نکردم. هرچند خیلی خیلی دیر. ولی بلاخره این کارو کردم.

به همه هم همین توصیه رو دارم..
براش تلاش کنید حتی اگه امریکا نشد.
منتظر لاتاری نمونید که عمرتون مثل برق و باد میگذره و ...

تبریک میگم واقعا منو تحت تاثیر قرار دادید میشه لطفا رشته تحصیلی و دانشگاه امریکا و کارشناسی ایرانتون رو بدونم البته اگه امکانش هست.

خیلی ممنونم
من رشتم مهندسی شیمیه، کارشناسی دانشگاه آزاد، ارشد دانشگاه شریف بودم
و الان یکی از دانشگاه‌های کلرادو هستم

سلام من شما را یادمه!!. چقدر ذوق کردم از متنی که نوشتید. چقدر ذوق کردم از پیشرفتتون. انگار خودم به جای شما هستم. باعث افتخاری دختر.... امیدوارم به خوبی و خوشی مدرکتون را بگیرید و کار پیدا کنید و ... ممنون که این خبر خوش را با ما به اشتراک گذاشتید.

[?!Seattle]

سلام
نمیدونم اصلا اینجا منو کسی یادش هست یا نه
ولی می‌خوام یکم از داستانم رو بگم
من از بچگی رویای امریکا در سر داشتم و خب راه خاصی براش نداشتم و می‌گفتم حالا هروقت بزرگ شدی براش یه فکری میکنی.
تا سال ۲۰۱۰ که با لاتاری آشنا شدم و گفتم یافتم! همین راه حل زندگی منه!!
سال بعدش (۲۰۱۱) برای لاتاری ۲۰۱۳ شرکت کردم، عضو مهاجرسرا شدم با رویای رفتن درسر روزگارم رو می‌گذروندم...


✓ادامه دارد...

سلام
من کاملا شما رو یادمه چون اولین رتبه ام رو در این فروم از شما دریافت کردم.
بخاطر حرکت و انتخابهای درست و بموقع در مسیر مهاجرت، همینطور پشتکار در رسیدن به هدف از صمیم قلب به شما تبریک می گم. آفرین ....

فقط و فقط یادت باشه تک تک روزهای زندگیت رو اینجا زندگی کن چون امکانات زندگی کردن مثل یک انسان اینجا فراهمه. مثل یک ایرانی فکر نکن مثل یک امریکایی فکر کن تا بتونی از زندگیت لذت ببری .

موفق و سلامت باشی

[reyhaneh_h]

تبریک میگم واقعا منو تحت تاثیر قرار دادید میشه لطفا رشته تحصیلی و دانشگاه امریکا و کارشناسی ایرانتون رو بدونم البته اگه امکانش هست.

خیلی ممنونم
من رشتم مهندسی شیمیه، کارشناسی دانشگاه آزاد، ارشد دانشگاه شریف بودم
و الان یکی از دانشگاه‌های کلرادو هستم

امیدوارم که موفق و سربلند از مقطع دکتری فارغ التحصیل بشید اما برای من که لیسانس مکانیک دارم وکار میکنم از صبح تا غروب فکر میکنم یکم سخت باشه تحصیلی و هدفم کاری هست هرچند که اقوام درجه یک هم تو آمریکا داریم و متاسفانه کاری انجام نمیدن و باید خودمون از پسش بر بیایم من شما رو نمی‌شناسم وندیدم ولی خانومهایی مثل شما افتخار این سرزمین هستند و آرزوی خوشبختی دارم که به هدفتون برسید.من تو زندگی برای هرکاری زحمت کشیدم بهش رسیدم این هم روش

خیلی ممنونم از لطفتون.
بله کاملا حق با شماست. برای ماهایی که سن و سالی ازمون گذشته و افتادیم تو مسیر زندگی و کار، خیلی سخته این برنامه ریزی‌ها. ولی چه میشه کرد، هرچیزی بهای خودشو داره.
و واقعا تو این زمونه نمیشه از کسی توقعی داشت و باید تنهایی همه مسیر رو رفت.
امیدوارم شما هم هرچه زودتر به هرچی میخواین برسین..

[reyhaneh_h]

خلاصه الان که دارم اینارو می‌نویسم دو هفته‌ای هست که رسیدم به کشور رویاهام. به مقصد نهاییم. به چیزی که سال‌هاااا فقط رویاشو داشتم... به امریکا...

روز اولی که رسیدم   :

ریحانه جان نمیدونم چطور میتونم توضیح بدم که مطالبی که به اشتراک گذاشتی چقدر برام جالب و تکون دهنده بود.. هم بخاطر شوق و رویاها، و بهایی که برای رسیدن به رویاهامون باید بپردازیم.. چه برای بقیه و چه برای منی که برنده DV-2022 بودم و این روزای سپتامبر چقدر از دعوت نشدنم ناامیدم و چقدر خوبه که نه تنها رسیدی، بلکه فانوس دستت گرفتی تا به همه نشون بدی که میشه رسید.
با گفته افشین عزیز هم موافقم، بهرحال شرایط آدما باهم فرق داره و برای کسایی که به اجبار اقتصادی، کنار درس و داتشگاه و زبان و کارای مهاجرت کار فول تایم هم دارن شرایط باز سخت تره ولی مطمئنم برای کسی مثل تو هم افرادی با شرایط بهتر و راحت تر بودن که بتونی بهشون نگاه کنی و بگی ای بابا!! من با این شرایط محدودم که نمیتونم و نمیشه.. خوشحالم که از بهونه هات قوی تر بودی و شد.. بجای هر آرزوی خوب و انرژی مثبتی همین رو برای همه آرزو کن.. امیدوارم هممون از بهونه هامون قوی تر باشیم.. شاد باشی <3

خیلی لطف دارین. مرسی
دقیقا همینطوره که میگین. برای من هم شرایط آسون نبود. من رشته‌ی متفاوت (هرچند مرتبطی) تو دانشگاه متوسط خونده بودم و رزومه‌‌ي خاصی نداشتم و گپ زیادی داشتم. وقتی وارد دانشگاه ارشدم شدم اکثرا سنشون از من خیلی کمتر بود و دانشگاه‌های بهتری درس خونده بودن و همه تو جو اپلای و ... بودن و من عملا صفر کیلومتر بودم. شاید بشه گفت کسی فکرش رو هم نمیکرد من بتونم باهاشون رقابت کنم چه برسه به اینکه رتبه اول بشم و جز ۲-۳ نفری از بچه‌ها باشم که تونسته باشم پذیرش فول فاند اونم از دانشگاه نسبتا خوبی بگیرم.
ولی منکر شرایط اقتصادی و کار فول تایم داشتن نمیشم. برای من این شرایط فراهم بود که بدون اینکه بخوام سر کار برم بتونم تمام‌وقت سر درس و زبان و مقاله و کارای اپلای باشم.
صرفا منظورم از گفتن داستانم این بود که کاری که من کردم و سال‌ها به امید لاتاری نشستم و انقدر کار جدیی برای مهاجرتم نکردم تا سنم رفت بالا و شرایط از همه نظر سختتر شد، بقیه نکنن و اگه قصدشون رفتنه حتما اقدام دیگه ای در کنار لاتاری بکنن.