آمار ارتباط ایرانی-آمریکایی ها با فک و فامیل ایرانیشان...

[mohsen324]

در این تحقیق  که به همتPublic Affairs Alliance of Iranian Americans (PAAIA) روابط عمومی انجمن ایرانی-آمریکایی ها و موئسسهZogby International آمار ارتباط ایرانیان مقیم آمریکا با فک و فامیل ایرانیانشان بررسی شده. البته نکات بیشتری هم هست که اگر دوست داشتید مطالعه کنید.

در زیر جدول ارتباطات فامیلی ایرانی-آمریکایی ها را می بینید:




در زیر تعداد سفر های بروبکس ایرانی-آمریکایی را به خاک پاک میهنشان می بینید:




منبع:
http://www.paaia.org/galleries/default-f...survey.pdf

[shr.jafari]

یعنی 24% از ایرانیای مقیم آمریکا هیچ وقت به ایران سفر نکردند؟!
فکر می کنم که این 24%، نسلهای دوم یا سوم مهاجرین باشند که انگیزه ای برای اومدن به اینجا ندارن

[merdax]

مگه مثلا ماها که میریم،انگیزه ای برای برگشتن داریم؟
حالا شما مهاجرا رو ول کن،میدونی چند تا دانشجو میرن که بعد از 10سال تازه میتونن یه سر بیان برن و تازه اون موقع اونجا جا افتادن و کار و بارشونو نمیتونن ول کنن و تعطیلاتشونم با خانواده هستن و یهو چشمو باز میکنن میبینن 30-35 ساله آمریکان ولی نیومدن ایران!
حالا 24 بودنشو نمیدونم ولی تقریبا مطمئنم از هر 5نفر ایرانی،یکیشون هیچوقت دیگه نمیاد
واضحه!

[honareirani]

مرداکس جوم حیف که بیشتر از یه دونه نمیشه تشکر کرد. وگر نه چهل پنجاه تا تشکر نثارت می کردم.
حجت جان یه گزینه "پیر نشی جوون" هم کنار این تبریک و تشکر اضافه کن!!!!

[یه مهاجر]

منم ایرانی های زیادی رو دیدم که بعد از رفتن به امریکا دیگه هرگز برای سفر نیومدن!!! علتش رو نمیدونم چون برعکس بین مهاجرائی که به اروپا میرنکمتر افرادی رو می بینیم که دیگه به ایران سفر نکنن..علت این تفاوت چی میتونه باشه؟

[mohsen324]

منم ایرانی های زیادی رو دیدم که بعد از رفتن به امریکا دیگه هرگز برای سفر نیومدن!!! علتش رو نمیدونم چون برعکس بین مهاجرائی که به اروپا میرنکمتر افرادی رو می بینیم که دیگه به ایران سفر نکنن..علت این تفاوت چی میتونه باشه؟

شاید چون دورتره!

[Ali Sepehr]

منم ایرانی های زیادی رو دیدم که بعد از رفتن به امریکا دیگه هرگز برای سفر نیومدن!!! علتش رو نمیدونم چون برعکس بین مهاجرائی که به اروپا میرنکمتر افرادی رو می بینیم که دیگه به ایران سفر نکنن..علت این تفاوت چی میتونه باشه؟

شاید چون دورتره!

شاید هم بخاطر این که اغلب کسانی که به آمریکا مهاجرت می کنند به نوعی از اینجا و فرهنگ مردمانش سیر شدند و میدونند برگشتنشون به اینجا با ناراحت شدن و عذاب کشیدن برابره.

[Ashkan78]

آقا من مي خوام برم اونجا فاميل ناز نازيمو نبينم اصلا... كي رو بايد ببينم؟؟؟؟

[laili]

به نظر من توی اروپا آدم احساس غربت بیشتری میکنه برای همین بعد از چند وقت دلت میخواد برگردی...........ولی آمریکا غربت نداره..آدم فکر میکنه حالا برم که چی بشه؟
اینجا خیلی کشور عجیبیه..هر قسمتش با قسمت دیگه فرق میکنه...آدم فکر میکنه خوب میرم جاهای دیگه رو میبینم ...ولی اروپا تقریبا همه جاش شبیه همه و خسته کننده است................البته برای من

[maryamjay]

آقا من مي خوام برم اونجا فاميل ناز نازيمو نبينم اصلا... كي رو بايد ببينم؟؟؟؟

منم اتفاقا یکی از دلایل رفتنم فرار از دست فامیلاست

[یه مهاجر]

به نظر من توی اروپا آدم احساس غربت بیشتری میکنه برای همین بعد از چند وقت دلت میخواد برگردی...........ولی آمریکا غربت نداره..آدم فکر میکنه حالا برم که چی بشه؟
اینجا خیلی کشور عجیبیه..هر قسمتش با قسمت دیگه فرق میکنه...آدم فکر میکنه خوب میرم جاهای دیگه رو میبینم ...ولی اروپا تقریبا همه جاش شبیه همه و خسته کننده است................البته برای من

اما انگیزه بیشتر افرادی هم که از اروپا به ایران میرن فقط دلتنگی برای خونواده ست منظورم اقوام درجه یک مثل پدرومادر و خواهر و برادره .مثل خود من که اگه پدر و مادرم همیشه اینجا پیشم بودن دیگه هیچ وقت ایران نمی رفتم .
الان من هر سال دارم میرم ایران بعضی وقتا سالی چند بار اما هیچ زمان یه ذره هم دلم برای ایران تنگ نشده یا احساس غربت نکردم و فقط بخاطر پدرومادرم میرم بیشتر کسائی هم که اینجا می شناسم همینجورن.اصولا ایران یه جوریه که من فکر میکنم بعد از مهاجرت حتی اگه جائی مثل هند هم بری براش دلتنگ نشی برای همین فکر نمی کنم این دلیل بتونه باشه
درسته اروپا همه جاش شبیه همه و شما فقط از روی زبانشون متوجه میشی که در کشور متفاوتی هستی البته یه سری کشوراش کمی فرهنگاشون متفاوته اما این تفاوت اونقد فاحش نیست اما اگه مسئله خسته کنندگی باشه برای کسی که توی اروپاست راحت میتونه بره کانادا امریکا استرالیا افریقا و..............لزومی نداره حتما بیاد ایران.......البته تا حدی حرفی که زدین درسته ایرانیا بعد از مهاجرت به امریکا بعد از مدتی خودشون رو کاملا امریکائی حس می کنن و من دیدم اغلب بچه هائی که اونجا از پدرومادر ایرانی متولد میشن حتی فارسی بلد نیستن و هیچ تعلق خاطری به ایران ندارن

[laili]

شیما جون من فکر میکنم یکی از دلایلی که بچه های اینجا بعد از مدتی هیچ تعلق خاطری نسبت به ایران ندارند برای اینه که کسانی که آمریکا زندگی میکنند شرایطشون و قبول میکنند و سعی میکنن از زندگی لذت ببرند ولی کسانی که اروپا هستند پیوندهای قوی تری با گذشته شون دارند و همیشه یه جورائی دارند در گذشته زندگی میکنند...............شاید به خاطر اینه که هیچ وقت در اروپا آدم احساس نمیکنه که داره توی وطن خودش زندگی میکنه ولی در آمریکا احساس میکنی جد اندر جد اینجا بودی.............من این و کلی گفتم مطمئنم که استثنا هم وجود داره مثل مامان خود من............که مثل من فکر نمیکنه اون معتقده که از آلمانیها بهتر تو کل دنیا وجود نداره ولی من چیز دیگه ای میگم............................

[Parslottery]

با سلام

اولا به قول هنر ایرانی عزیز پیر بشی جون ، منظورم با مرداکسه خودمونه.

دوم دلیل اینکه خیلی ها بعد از رفتنشون به خارج پشت سرشون هم نگاه نمیکنند واضحه:

- یا بقول مهرداد جان تا بخودشون میان 30-20 سال گذشته و فرصت نداشته اند.

- یا مثله یکی از اقوام بیچاره ی ما از اول ان؛ ق . ل, ا ب رفته بیرون از کشور و هنوز جرات برگشتن نداره و 30 سال خواهر برادراش رو ندیده.

- یا اینکه بیشتر اقوام و کسایی که بهشون آدم وابستگی داره خارج از ایران و گاهی همون کشور مذکور زندگی میکنند و در صورت نیاز شخص میتونه به راحتی بدون رفتن ایران اونها رو ملاقات کنه.


کلا آدم توی زندگی اش دنبال خوشی، آرامش و امنیت و ... میگرده، خوب در هر صورت زمانی میبایست اینها رو به خطر بندازه که یک چیز بزرگتری نصیبش بشه. اگر قرار باشه بیاد ایران فقط به قصد گردش ( وطن وطن....) و تمامی این مزایا رو به خطر بندازه خوب هر عقل سلیمی میگه که بابا بیخیال این وطن وطن، اگر هم مشکل دیدن اقوام رو نداری و میخوای خوش بگذرونی که پاشو برو ......

متاسفانه یا خوشبختانه وقتی با ایرانی های نسل دومی در اینجا صحبت میکنی ایران رو به عنوان یک سرزمین اجدادی میدونند نه به عنوان یک جایی که چه بخوای چه نخواهی به اونجا تعلق داری، یک مثال خدمتتون بزنم. فرض کنید پدر من متولد یک روستا هستش، اما برای اینکه وضعیت بهتری رو برای زندگی من فراهم کنه به مرکز استان جابجا شده . بعد از اینکه بنده بزرگ شدم و تمامی محیط زندگی ام رو در همین شهر (مرکز استان) دیدم کسی میتونه من رو قانع کنه که بعد از تحصیل یا .... من باید به اصل خویش بازگردم و به همون دهات یا روستا مراجعه کنم؟؟؟
البته این طرز تفکر این نسل دومیها است که خدمتتون عرض کردم

ولی نکته ی مهم اینه که بیشتر این نسل دومی ها ایران رو به عنوان یک جایی که ممکنه بتونن تفریح داشته باشند نگاه میکنند حالا این تفریح به قول این فامیل ما دیدن افراد فامیل که هیچ وفت ندیدی، نوع زندگی اشخاص و..... میتونه باشه.


به نظر من در کل عوامل زیادی دخیل هستش. اما باز هم میگم تمامی این اشخاص این مشکلات یا طرز دید رو ندارند و بعضی ها فقط اسم ایرانی رو یدک میکشند که اگر زحمت بکشند و همون کار رو هم نکنند خیلی خیلی بهتره، باید ببینید تا باور کنید. نمی دونم اینها کجا بزرگ شده اند که نه ایرانی هستند و نه آمریکایی، اگه ایرانی بودند که ... اگر هم آمریکایی بودند لااقل یه زبان انگلیسی بلد بودند. خودتون یه نگاه به این کلیپ بندازید متوجه منظور خواهید شد.

خلاصه آقا گله زیاده، سرتون رو درد نیارم.

پیروز باشید.

[یه مهاجر]

یک مثال خدمتتون بزنم. فرض کنید پدر من متولد یک روستا هستش، اما برای اینکه وضعیت بهتری رو برای زندگی من فراهم کنه به مرکز استان جابجا شده . بعد از اینکه بنده بزرگ شدم و تمامی محیط زندگی ام رو در همین شهر (مرکز استان) دیدم کسی میتونه من رو قانع کنه که بعد از تحصیل یا .... من باید به اصل خویش بازگردم و به همون دهات یا روستا مراجعه کنم؟؟؟
البته این طرز تفکر این نسل دومیها است که خدمتتون عرض کردم

مثال رو خیلی مناسب نمی بینم از اون جهت که بنظر من به هر دلیلی هم که ادم مجبور به کوچیدن شده باشه نباید از اصل خودش دور شه!!! من از این خصلت شهرستانی ها تو تهران متنفر بودم و همینجور از همین خصلت مهاجرا خصوصا در امریکا که بعد دو سال یه جوری رفتار می کنن اصلا انگار نمیدونن ایران کجای این کره خاکی هست.من هر مشکلی با هر چی تو ایران داشته باشم دلیل بر انکار وطن اصلی ام نمیشه چون زادگاهم به من بد نکرده بلکه من فقط در زادگاهم از بدشانسی بد دیدم کاری که متاسفانه خیلی از مهاجرا میکنن خصوصا افرادی که در امریکا هستن.واقعا من از اینکه یه نسل دومی اصلا فارسی بلد نیست یا به ایران سفر نکرده ناراحت میشم.حالا شاید از نظر خیلی ها من خیلی دید بسته و عقب مونده ای داشته باشم

[Parslottery]

مثال رو خیلی مناسب نمی بینم از اون جهت که بنظر من به هر دلیلی هم که ادم مجبور به کوچیدن شده باشه نباید از اصل خودش دور شه!!! من از این خصلت شهرستانی ها تو تهران متنفر بودم و همینجور از همین خصلت مهاجرا خصوصا در امریکا که بعد دو سال یه جوری رفتار می کنن اصلا انگار نمیدونن ایران کجای این کره خاکی هست.من هر مشکلی با هر چی تو ایران داشته باشم دلیل بر انکار وطن اصلی ام نمیشه چون زادگاهم به من بد نکرده بلکه من فقط در زادگاهم از بدشانسی بد دیدم کاری که متاسفانه خیلی از مهاجرا میکنن خصوصا افرادی که در امریکا هستن.واقعا من از اینکه یه نسل دومی اصلا فارسی بلد نیست یا به ایران سفر نکرده ناراحت میشم.حالا شاید از نظر خیلی ها من خیلی دید بسته و عقب مونده ای داشته باشم

با سلام خدمت Š!M' گرامی

بد نیست اگر پست بنده رو یک بار دیگه نگاه بفرمایید، من گفتم این دید نسل دومی ها است. نسل دومی محل تولدش ایران نمیشه Š!M' گرامی.
دوما کسی که اخلاق اینجور آدمها رو توجیه نکرده، خود بنده هم مطمنا به فرزندم در مورد کشور پدرش یاد خواهم داد.

بله من هم از ایرانی هایی که فقط اسم ایرانی بودن رو یدک میکشند خوشم نمیاد، هیچ لطف و خیری برای هم وطنانشون ندارند و هروقت هم بهشون احتیاج پیدا میکنی تنها زبانی که سرشون میشه انگلیسی هستش اما موقع دفاع از ح.ق. و-ق ب.-ش.ر میبینی پلاکارد میگیرند دستشون و توی خیابانهای اینجا از خود ایرانی های ایران بیشتر داد و بیدا ( به زبان فارسی) میکنند.

طرز تفکر شما هم منطقی هستش، در هر صورت همه ما در یک جامعه با فرهنگ تلقینی بزرگ شدیم. اون حفظ کردن اصالت( تحت هر شرایط ) هم جز همون فرهنگ تلقینی هستش. فرض کنید من یک ایندین ( بقوله خودمون سرخ پوست) باشم. اجداد من رسم داشتن وقتی میرفتند خونه ی همدیگه تا یک هفته اونجا میموندند. خوب اگه بخواهم توی این قرن این عادات رو حفظ کنم که دیگه هیچ فرقی با 1000 سال قبل نکرده ام.
بله برای مثال همین دولت به اصطلاح کفر کانادا هم همیشه و همجا اعلام میکنه که طرفدار حفظ رسوم و آداب ملت های مختلف در کاناداست. اما این دلیل نمیشه که همه ی رسوم و .... اجداد من معقول باشند. اون رسومی که معقول هستند حفظ خواهند شد. برای همینه که به قولی به فرهنگ کانادا سرامیک میگند اما به فرهنگ آمریکا میگن ملتینگ پات. پس من هیچ ترسی برای از دست دادن فرهنگم در این کشور نخواهم داشت.

با یاد دادن فارسی به فرزندان واقعا موافقم، اما برای فرزند خودم مطمنا به عنوان زبان دومش یادش خواهم داد.

فرهنگ خوب رو قبول دارم که باید حفظ بشه اما فکر نمیکنم برای مثال آوردن شخصی که متولد ایران نیست به ایران، اون هم توی یک شرایطی مثله الان کمکی به حفظ فرهنگ ایرانی بکنه. شما هم الان این رو میفرمایید اما تشریف ببرید و با نسل دومی های که برای اولین بار به ایران سفر کرده اند صحبت کنید مطمنا اونها سفر ایران رو فان میدونند اما از تعجب های اونها نیز در مورد رفتار مردم، نوع برخورد در تاکسی، رانندگی و ..... هم سوال کنید بد نیست.
نامزد یکی از اقوام ما میخواست به همراه این فامیل ما به ایران سفر کنه، ایشون ایرانی نبودند و تصویری که توی ذهن ایشون از ایران بود تصویر بسیار زشتی بود. ما هر روز میزدیم تو سر که بابا ایران واقعا اینطور که میگن نیست. آخر سر هم که ماشالله فیلم هایی که از ایران در یوتیوب دید نتیجه ای غیر از ضایع شدن ما پیش این شخص نداشت. حالا فرض کنید که فرزند این شخص و فامیل ما بخواد به سرزمین آبا و اجدادی بره، در همون فرودگاه احتمالا بعد از منتظر موندن در صف پاسپورت، گرفتن ساکها و گرفتن تاکسی به شدت علاقه مند فرهنگ ایرانی میشه....

مشکل کار اینجاست که ما نمیخوایم فرهنگ الان ایران رو ببینیم . تمامی آداب و رسوم خوب ایران قدیم رو در ذهمنون نگه داشتیم و چشمون رو به رسوم و آداب بیجایی که الان داریم بسته ایم. هر وقت هم جایی میریم میگیم ما ایرانی ها اینیم و فکر میکنیم هر فرهنگی غیر از افرهنگ ما جیزه....

یک نگاهی به الان دنیا بندازیم، مردم کدام کشور ها به این سخن " پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک" بیشتر شبیه هستند ؟؟ ایران یا ......؟

فکر میکنم فرزندانی که در کشورهایی مثله کانادا و آمریکا و کشور های آ-ز.ا,د بزرگ میشن اینقدر واقع بین هستند که پس از بلوغ عقلی وقتی یک چیزی رو با چشم خودشون میبینند نشه با تعریف و تمجید درمورد 2500 سال پیش نظرشون رو عوض کرد.

پیروز باشید.