اولین شغل من پس از ورود به آمریکا چی بود؟

[nicole.gemini]

من هم با اعلام اینکه دیپلم دارم کالج را شروع کردم. از من هیچ مدرکی نخواستند. 2 تا کالج هم عوض کردم. فقط گفتم بالاترین مدرکم دیپلم است. انگار فقط اگر قرار باشه در رشته های پزشکی ادامه تحصیل بدهید، ازتون دیپلمتون را میخواهند..

[behfaza]

باسلام و سپاس

[دخترمهربون]

من هم با اعلام اینکه دیپلم دارم کالج را شروع کردم. از من هیچ مدرکی نخواستند. 2 تا کالج هم عوض کردم. فقط گفتم بالاترین مدرکم دیپلم است. انگار فقط اگر قرار باشه در رشته های پزشکی ادامه تحصیل بدهید، ازتون دیپلمتون را میخواهند..

راسته که میگن اگر بفهمن تحصیلات آکادمیک داری نمیتونی از کمک هزینه ها استفاده کنی؟

[yami]

من هم با اعلام اینکه دیپلم دارم کالج را شروع کردم. از من هیچ مدرکی نخواستند. 2 تا کالج هم عوض کردم. فقط گفتم بالاترین مدرکم دیپلم است. انگار فقط اگر قرار باشه در رشته های پزشکی ادامه تحصیل بدهید، ازتون دیپلمتون را میخواهند..

راسته که میگن اگر بفهمن تحصیلات آکادمیک داری نمیتونی از کمک هزینه ها استفاده کنی؟

اگه بگی بله، ظاهرا دیگه وام ففسا و پل گرنت برای مقطع پایین تر از آنچه خوندین تعلق نمیگیره و انتظار میره که تحصیلاتتون رو ادامه بدین!
اما اینکه اگه نگین چی؟؟؟ این سوال همه است

[Reza20002]

به نظر من کسی که تو ایران زحمت کشیده و پزشک شده و مسلما از امکانات زندگی خوبی هم برخودار ه و در جامعه دارای احترام هم هست نباید هیچ دلیلی برای مهاجرت داشته باشه تا اونجایی که من میدونم تو آمریکا مدرک پزشکی این ایالت را ایالت دیگه ای قبول نداره و اگر یک پزشک برای زندگی ایالتش را عوض کنه باید یکسری امتحانات بده و اگر قبول شد میتونه بکارش ادامه بده حالا ببیند مدرک پزشکی ایران اینجا چقدر کاربرد داره ؟
مثل گواهینامه رانندگی که با جابجایی باید دوباره اقدام کنی و گواهی نامه جدید بگیری . اگر کسی تو ایران زندگی خوبی داره اینجا چی میخواد ؟ ؟؟
ولی اگر جوانید و چیزی ندارید و میخواهید از صفر شروع کنید اینجا براتون بهتر خواهد بود مشروط بر اینکه اهل زحمت کشیدن هم باشید .
تو ایران یکی از فامیلامون را که دکترای دارو سازی داره و یک داروخانه هم داره تو کلاس آشپزی دیدم پرسیدم شما و آشپزی ؟؟
گفت آمدم آشپزی را یاد بگیرم و مدرک فنی و حرفه ای بگیرم برای کانادا اقدام کردم اگر رفتم برای شروع کار از آشپزی شروع کنم ...... نمیدونم چی باعث میشه آدم اون زندگی را که تو ایران داره با این زندگی که عوض کنه ؟؟؟؟؟؟؟ آیا ارزشو داره ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پاسخ دادن به این سوال نسبی است و به سطح رضایتمندی بر می گردد. معمولا در سلسله مراتب نیازها که برای آدم در نظر می گیرند احساس احترام اجتماعی پس از احساس امنیت نقش پر رنگی دارد. مهم نیست شما چقدر درآمد دارید و در کجای شهر بزرگ تهران زندگی می کنید. به هرحال شما نیاز به تعامل روزانه با جامعه دارید و در این تعامل حاشیه بسیار باریک احترام اجتماعی شما با کوچکترین چالش طبیعی دچار گسست می شود. این نوعی نارضایتی ایجاد می کند که شما را به دوری از جامعه موجود و یا همان مهاجرت ترغیب می کند. این تاپیک جای طرح این مسائل نیست وگرنه می شد به احساس امنیت اجتماعی که اولویت بالاتری است و عدم آن در ایران و یا برای آنان که آینده نگر تر هستند ، وضعیت تعارضات با سایر کشورهای منطقه که طرفدار ایدئولوژی های افراطی و چپ هستند (و سرشاخ شدنشان با ایرانیان ، کما اینکه از 5-6 سال پیش شروع شده است )و در آینده بصورت بالفعل تری (البته خدا آن روز را نیاورد) وضعیت کشور را به چالش های امنیتی خواهد کشید و .... عوامل ترغیب کننده ای برای مهاجرت خواهد بود.

[Rasoul_j]

یامی جان تمام تجربیات 17 سال پیش فراموش کن آمریکا براش مهم نیست چند سال سابقه کار داری اینجا فقط باید خودت نشون بدی یا حداقل طبقه بندی شده پیش بری...

ظاهربین جان! خیلی ممنون از بابت این پست کامل و بسیطت. یعنی حال کردم هااا. بالاخره نمردم و یکی جواب سوالم رو عین خودم مفصل داد. دست مریزاد! کارت درسته.

والا عرض کنم به خدمتت که الان دو سه سالی میشه که دیگه از عشق کامپیوتر افتادم. یعنی عشق کار تخصصی کامپیوتر و صرفا در حد استفاده خودم مطالعه میکنم در موردش. 34 سالمه! فکر میکنم که دیگه برای همپای این تکنولوژی شدم کمی پیر شدم! حالا کاری مثل همین U-verse Tech باشه بحث دیگه ای هست. خودشون آموزش میدن و دانسته های قبلی من هم مازاد بر اون کمکم میکنه ولی اینکه برم وقت و هزینه بذارم که مدرک شبکه بگیرم و این برام کی پول بشه.... نه برام مقدور نیست. فکر کنم مجردی؟ تاهل هم مشکلات خودش رو داره. مهمترینش اینه که مثل مجردها 24 ساعت در روز وقت نداری!
همین کار دیسپچر که میگی شما من خودم عشق اینجور کارهای فرودگاهی بودم. ایران که بودم شهر ما این دوره ها نبود و برام مقدور نبود برم تهران. اینجا هم که باز توی شهرهای نزدیک ما نیست. هزینه بالای 5000 دولاری دوره و بعد اینترنشیپ و هزینه بیش از دو ماه زندگی در شهر دیگه, فعلا از توانم خارجه. فرودگاه وست پالم چندین شرکت هواپیمایی داره. به سایتهاشون سر زدم دیدم دیسپچر استخدام دارن. خلبان و حتی نظافت کار هواپیما هم میخواستن. گفتم بذار برای کار نظافت هواپیما تقاضا بدم ببینم چی جواب میدن؟ از بابت مسائل امنیتی منظورمه. زنگ هم میزدن میگفتم که شرمنده یک کار دیگه پیدا کردم. صرفا قصدم یک تست زدن این فیلد شغلی بود. رزومه ای مناسب اون تهیه کردم و حتی قید کردم که کلیرنس TWIC هم از وزارت راه و ترابری آمریکا دارم. نتیجه میدونین چی شد؟ زنگ نزدن!! با توجه به کیفیت رزومه ای که فرستاده بودم تنها علتی که میتونه دلیل ردش باشه فقط و فقط بحث امنیت پرواز هست. با این شرایط چطور دل آدم گرم بشه بره اون همه پول برای دوره ای خرج کنه که مشخصه با این وضعیت استخدام هم نخواهد شد؟ البته خداییش کسایی که قصدشون برگشتن به ایرانه بهترین کاری همینه که این دوره رو بگذرونن. با توجه به استاندار جهانیش ایران بعید میدونم بیکار بمونن.

مشکل بعدی من اینه که بد جایی گیر کردم! فلوریدا مخصوصا این قسمتش یک منطقه به شدت توریستی هست و از بیزنس های غیر ریتیل و غیر پزشکی و غیر توریستی به اون صورت خبری نیست. سر کارهای پشتیبانی همین بیزنس ها (مثلا کارهای خدماتی و کامپیوتری و تعمیر نگهداریشون) چنان سر و کله ای میشکنن که بیا و ببین چون مردم نمیخوان در خود اون بیزنس ها کار کنن البته بجز خدمات پزشکی که خیلی خوبه. اصلا باور کن یک بیزنس بزرگ کارخانه و تولید من اینجا ندیدم. همش هتل و بیمارستان و فروشگاه هست. همین! برای بیش از بیست شرکت استوریج و انبار ایمیل فرستادم, کار منیجری. رزومه و کاورلتری کاملا مناسب مرتبط و با سابقه کار. نتیجه؟ هیچی حتی یکی هم جواب نداد! چرا؟ بعدا فهمیدم که بخاطر همین موقعیت شغلی این منطقه مردم برای این شغلهای سر کله میشکنن و به ندرت ممکنه کسی همچین شغلی رو ول کنه و جا خالی بشه! کلا فلوریدایی ها هم آدمهایی گرم و خوبی نیستن. من الان یک ساله اینجام یک نفر دوست نتونستم پیدا کنم. اونقدر که نژادهای مختلف از سوئدی و فنلاندی و مکزیکی و فرانسوی و کانادایی و هندی و چینی قاطی هم شده اینجا, همه سرشون به لاک خودشونه. سر کار حتی سلام علیک کردن گرم و صمیمی همچین مرسوم نیست. کلا ضد حال محیط کار.
بخاطر محل اسکان رایگان و کار مناسب همسرم هم امکان نقل مکان نداریم. یک مدلی فعلا اینجا گیر کردیم, شدید!
از سایتهای کار دولتی هم نگو که دلم خونه. فقط برای کار انتری لول کتابداری بیش از بیست بار اقدام کردم. یک بار هم مصاحبه دعوت نکردن. یعنی چنان سر و کله ای سر این مشاغل اینجا میشکنن که نوبت به ماها نمیرسه.

حالا زیاد آه و ناله نکنم. بذار سوالام رو بپرسم اگه لطف کنی و جواب بدی.
این جریان نامه نوشتن به شورای شهر بوستون چی بود؟ چه رو به کی نوشتی و چی خواستی؟ مگه اینجا هم مثل ایران از این برنامه ها مده؟
جریان کار در آلاسکا چی هست؟ من با این اوضاع عین خیالم نیست که وسط شهر باشم یا بیابون! چون بی پول شما بهشت هم باشی بهت خوش نمیگذره. البته هزینه نقل مکان به آلاسکا هم خودش ماجراییه.
در پایان اجازه بده یک بار دیگه از تمام ایده های نابی که دادی دوباره تشکر کنم. حرف نداری!

يامي جان تو اين پست نوشتي فلوريدا و منطقه شما توريستيه. منم دنبال يه مكان توريستي ميگردم كه شغلم رو اونجا ادامه بدم. من تو ايران راهنماي تور هستم. به نظرت آيا امكانش هست كه اونجا موفق بشم يا خير.
البته فعلا سياتل رو انتخاب كردم. اگر شماره يا ايميلي از يكي از فعالان گردشگري اونجا هم داشته باشي و بهم بدي ممنونت ميشم.
سپاس

[مهر ماهی]

تجربه من شاید به درد تازه واردین بخوره چون تازه واردم
مدرک دانشگاهی من و همسرم اینجا کارآیی نداشت برای همین افتادیم دنبال آژانسای مختلف. تقریبا تا الان 20 تا آژآنس رفتیم و دو تا کار نیمه وقت داریم یکی تو والمارت دو روز در هفته و یکی تو پست دی اچ ال ( کار DATA ENTERY) خدایی هر جفتش سخته ولی خب اولشه و باید سختی کشید طبیعتا. من کسایی رو میشناسم که با HOUSEKEEPING تو هتلا شروع کردن و وقتی شغلمو با اونا مقایسه میکنم میبینم همچینم بد نیست. ابنم بگم ما زبانمون خوبه.
در ضمن دپارتمان خانواده هم کلاسای کاریابی برگزار میکنه که بد نیست بهشون سر بزنید. البته شغل تخصصی نمیتونه براتون پیدا کنه و کار بیسیک میتونه پیدا کنه.

[fariba_a]

دوست عزیز شما کدام ایالت هستید؟
لطفا درمورد کار تو اداره ی پست بیشتر توضیح بدید. من شنیده ام که اداره پست حقوق خوبی میده ( ساعتی 16 دلار ) .
DATA ENTRY به معنی وارد کردن اطلاعات در کامپیوتر هست؟ اگر این باشه کار سختی نیست.
درضمن دپارتمان خانواده چیه؟
موفق باشید.

[yami]

یامی جان تمام تجربیات 17 سال پیش فراموش کن آمریکا براش مهم نیست چند سال سابقه کار داری اینجا فقط باید خودت نشون بدی یا حداقل طبقه بندی شده پیش بری...

ظاهربین جان! خیلی ممنون از بابت این پست کامل و بسیطت. یعنی حال کردم هااا. بالاخره نمردم و یکی جواب سوالم رو عین خودم مفصل داد. دست مریزاد! کارت درسته.

والا عرض کنم به خدمتت که الان دو سه سالی میشه که دیگه از عشق کامپیوتر افتادم. یعنی عشق کار تخصصی کامپیوتر و صرفا در حد استفاده خودم مطالعه میکنم در موردش. 34 سالمه! فکر میکنم که دیگه برای همپای این تکنولوژی شدم کمی پیر شدم! حالا کاری مثل همین U-verse Tech باشه بحث دیگه ای هست. خودشون آموزش میدن و دانسته های قبلی من هم مازاد بر اون کمکم میکنه ولی اینکه برم وقت و هزینه بذارم که مدرک شبکه بگیرم و این برام کی پول بشه.... نه برام مقدور نیست. فکر کنم مجردی؟ تاهل هم مشکلات خودش رو داره. مهمترینش اینه که مثل مجردها 24 ساعت در روز وقت نداری!
همین کار دیسپچر که میگی شما من خودم عشق اینجور کارهای فرودگاهی بودم. ایران که بودم شهر ما این دوره ها نبود و برام مقدور نبود برم تهران. اینجا هم که باز توی شهرهای نزدیک ما نیست. هزینه بالای 5000 دولاری دوره و بعد اینترنشیپ و هزینه بیش از دو ماه زندگی در شهر دیگه, فعلا از توانم خارجه. فرودگاه وست پالم چندین شرکت هواپیمایی داره. به سایتهاشون سر زدم دیدم دیسپچر استخدام دارن. خلبان و حتی نظافت کار هواپیما هم میخواستن. گفتم بذار برای کار نظافت هواپیما تقاضا بدم ببینم چی جواب میدن؟ از بابت مسائل امنیتی منظورمه. زنگ هم میزدن میگفتم که شرمنده یک کار دیگه پیدا کردم. صرفا قصدم یک تست زدن این فیلد شغلی بود. رزومه ای مناسب اون تهیه کردم و حتی قید کردم که کلیرنس TWIC هم از وزارت راه و ترابری آمریکا دارم. نتیجه میدونین چی شد؟ زنگ نزدن!! با توجه به کیفیت رزومه ای که فرستاده بودم تنها علتی که میتونه دلیل ردش باشه فقط و فقط بحث امنیت پرواز هست. با این شرایط چطور دل آدم گرم بشه بره اون همه پول برای دوره ای خرج کنه که مشخصه با این وضعیت استخدام هم نخواهد شد؟ البته خداییش کسایی که قصدشون برگشتن به ایرانه بهترین کاری همینه که این دوره رو بگذرونن. با توجه به استاندار جهانیش ایران بعید میدونم بیکار بمونن.

مشکل بعدی من اینه که بد جایی گیر کردم! فلوریدا مخصوصا این قسمتش یک منطقه به شدت توریستی هست و از بیزنس های غیر ریتیل و غیر پزشکی و غیر توریستی به اون صورت خبری نیست. سر کارهای پشتیبانی همین بیزنس ها (مثلا کارهای خدماتی و کامپیوتری و تعمیر نگهداریشون) چنان سر و کله ای میشکنن که بیا و ببین چون مردم نمیخوان در خود اون بیزنس ها کار کنن البته بجز خدمات پزشکی که خیلی خوبه. اصلا باور کن یک بیزنس بزرگ کارخانه و تولید من اینجا ندیدم. همش هتل و بیمارستان و فروشگاه هست. همین! برای بیش از بیست شرکت استوریج و انبار ایمیل فرستادم, کار منیجری. رزومه و کاورلتری کاملا مناسب مرتبط و با سابقه کار. نتیجه؟ هیچی حتی یکی هم جواب نداد! چرا؟ بعدا فهمیدم که بخاطر همین موقعیت شغلی این منطقه مردم برای این شغلهای سر کله میشکنن و به ندرت ممکنه کسی همچین شغلی رو ول کنه و جا خالی بشه! کلا فلوریدایی ها هم آدمهایی گرم و خوبی نیستن. من الان یک ساله اینجام یک نفر دوست نتونستم پیدا کنم. اونقدر که نژادهای مختلف از سوئدی و فنلاندی و مکزیکی و فرانسوی و کانادایی و هندی و چینی قاطی هم شده اینجا, همه سرشون به لاک خودشونه. سر کار حتی سلام علیک کردن گرم و صمیمی همچین مرسوم نیست. کلا ضد حال محیط کار.
بخاطر محل اسکان رایگان و کار مناسب همسرم هم امکان نقل مکان نداریم. یک مدلی فعلا اینجا گیر کردیم, شدید!
از سایتهای کار دولتی هم نگو که دلم خونه. فقط برای کار انتری لول کتابداری بیش از بیست بار اقدام کردم. یک بار هم مصاحبه دعوت نکردن. یعنی چنان سر و کله ای سر این مشاغل اینجا میشکنن که نوبت به ماها نمیرسه.

حالا زیاد آه و ناله نکنم. بذار سوالام رو بپرسم اگه لطف کنی و جواب بدی.
این جریان نامه نوشتن به شورای شهر بوستون چی بود؟ چه رو به کی نوشتی و چی خواستی؟ مگه اینجا هم مثل ایران از این برنامه ها مده؟
جریان کار در آلاسکا چی هست؟ من با این اوضاع عین خیالم نیست که وسط شهر باشم یا بیابون! چون بی پول شما بهشت هم باشی بهت خوش نمیگذره. البته هزینه نقل مکان به آلاسکا هم خودش ماجراییه.
در پایان اجازه بده یک بار دیگه از تمام ایده های نابی که دادی دوباره تشکر کنم. حرف نداری!

يامي جان تو اين پست نوشتي فلوريدا و منطقه شما توريستيه. منم دنبال يه مكان توريستي ميگردم كه شغلم رو اونجا ادامه بدم. من تو ايران راهنماي تور هستم. به نظرت آيا امكانش هست كه اونجا موفق بشم يا خير.
البته فعلا سياتل رو انتخاب كردم. اگر شماره يا ايميلي از يكي از فعالان گردشگري اونجا هم داشته باشي و بهم بدي ممنونت ميشم.
سپاس

اینجا کار و بار تور لیدری و اینجور چیزها نیست. همه خودشون با ماشین میرن. اینجور چیزها توی شهرهای شلوغ و پرجمعیت ممکنه باشه.
در اماکن توریستی هم کسانی هستن که به مراجعین راهنمایی میکنن اما معمولا یا داوطلب و مفتی کار میکنن (از این چیزها اینجا زیاد میبینی) یا هم که به نوعی باید از خودشون باشی و یک غریبه خارجی رو عمرا بردارن.
همین ایالت واشنگتن که میری خیلی خوبه من شنیدم. میگن مردم خوبی داره.
دور فلوریدا رو خط بکش. دوزار نمی ارزه.
منم به محض اینکه خدا بخواد و بتونم ازش خارج میشم یا میام طرفهای سیاتل و اروگون یا کلورادو و اینجور جاها...

[sepideh jan]

دختر مهربون،
این مسئله رو از بعد دیگه ای هم میشه بررسی کرد. البته من به هیچ وجه قصد جسارت ندارم و خدای نکرده امیدوارم که بهتون بر نخوره و برداشت سو از حرفهای من نکنید.
موفقیت در زمان حاضر دیگه در بهتره نمره رو از بهترین دانشگاه یک کشوری آوردن نیست. یک زمانی وقتی که تعداد دانشگاهها محدود بود و تحصیلکرده ها کم ممکن بود که حرف شما درست باشه ولی نه دیگه. در این دوره زمانه موفقیت رو با آنچه در آخر کار بدست اوردین میسنجن. کسی از دانشگاه هاروارد شارگرد اول فارغ التحصیل بشه ولی نتونه یک شغل مرتبط پیدا کنه. متاسفانه این فرد موفق نبوده یا دقیق تر بگم صرفا در قسمت درس خواندن موفق بوده ولی هدف از درس خواندن که کسب شغل و درامد هست رو بهش نرسیده و طبیعتا نمیشه زیاد رو اون موفقیت جزئی حساب کرد چون نتیجه ای نداشته.
اما شما مثل بیل گیتس دانشجوی اخراجی یا انصرافی باشید و برید مایکروسافت رو تاسیس کنید. البته که موفق هستید. شما از راه دیگه ای به موفقیت رسیدید.
فکر میکنم اون قسمت از فرمایشتون که «خداییش کسایی که میرن دانشگاه هایی مثل آزادو مازاد مدرک میگیرن چه جور روشون میشه به خودشون بگن تحصیل کرده و موفق» اصلا شایسته نبود.
من خودم دانشگاه آزاد درس نخوندم اما از دوستانم که آزاد بودن و اون زمان زور زدن و ریاضی قبول شدن، الان دکترا گرفتن و شدن بهترین استاد دانشگاه و از اونایی که سراسری هم بودن یک لیسانس مهندسی رو گرفتن و شدن کارمند ساده شرکتی. این افراد هم اصلا کم نیستن که «کار با استثناها ندارم». خیلی زیاد هستن خیلی چون دیگه زمانه پز نمره دانشگاه و اسم دانشگاه رو دادن گذشته. در همین آمریکا بهمین خاطر اونقدر دانشگاه بی اسم و رسم باز کرده که بیا و ببین.
دلیلش هم اینه که میگن دیگه کسی از شما نخواهد پرسید کجا درس خوندی، ولی مهارتی که ما به شما یاد میدیم شما رو موفق خواهد کرد. اصلا اساس این Certification در آمریکا بر این است که نگن کی کجا درس خونده بلکه این آزمون جامع باشه که نشون بده که فرق دو نفر با دو مدرک مهندسی کامپیوتر مثلا از دو دانشگاه خوب و بد چیه چون اون یک ورق کاغذه کار انجام نمیده، بلکه خود فرد هست که کار میکنه.

متاسفانه تا زمانی که با این دید به جامعه و بازار کار نگاه کنید که من فلان دانشگاه فلان چیز خوندم با فلان نمره و این فلانی از آزاد و پیام نور و جامع کاربردی داره چی چی به من میگه، حداقل از بابت استخدام راه به جایی نخواهید برد. اصلا یک سوالی از حضورتون بپرسم، شما کارفرما و مسئول استخدام یک شرکت بزرگ و موفق هستین. یک نفر بیاد مصاحبه و صرفا کل هنرش دانشگاه محل تحصیلشه، چکار میکنید؟

alisarvareharchiabi جان
با کدام قسمت صحبتهای شهلا خانم موافق نیستید؟

من این تاپیک را تازه مطالعه کردم و با صحبتهای آقای یامی موافقم و مخصوصا در مورد آن قسمت نوشته های دختر مهربون در مورد دانشگاه آزاد و مازاد که آقای یامی گفتن شایسته نبود هم کاملا موافقم.دانشگاه آزاد مخصوصا شعبه های معتبر که از بهترین اساتید استفاده میشه هیچ دست کمی از دانشگاههای دولتی نداره بلکه شاید خیلی دانشجویان باسوادتریو تحویل داده و به نظر من دانشگاه آزاد به دلیل کنکور بسیار سختی که داشت هیچ سطح پایینتری نسبت به دانشگاه دولتی نداشت .من از دهه هفتاد و هشتاد صحبت میکنم و البته الان درست نیست که دانشگاههای جدید التاسیس را با آزاد مقایسه کنیم که نمیخوام توهین به کسی بشه و به این دلیل نام نمیبرم.چون بیشتر این دانشگاهها الان بدون کنکوره و اصلا قابل مقایسه با آزاد نیست.

[mohsenmb]

دختر مهربون،
این مسئله رو از بعد دیگه ای هم میشه بررسی کرد. البته من به هیچ وجه قصد جسارت ندارم و خدای نکرده امیدوارم که بهتون بر نخوره و برداشت سو از حرفهای من نکنید.
موفقیت در زمان حاضر دیگه در بهتره نمره رو از بهترین دانشگاه یک کشوری آوردن نیست. یک زمانی وقتی که تعداد دانشگاهها محدود بود و تحصیلکرده ها کم ممکن بود که حرف شما درست باشه ولی نه دیگه. در این دوره زمانه موفقیت رو با آنچه در آخر کار بدست اوردین میسنجن. کسی از دانشگاه هاروارد شارگرد اول فارغ التحصیل بشه ولی نتونه یک شغل مرتبط پیدا کنه. متاسفانه این فرد موفق نبوده یا دقیق تر بگم صرفا در قسمت درس خواندن موفق بوده ولی هدف از درس خواندن که کسب شغل و درامد هست رو بهش نرسیده و طبیعتا نمیشه زیاد رو اون موفقیت جزئی حساب کرد چون نتیجه ای نداشته.
اما شما مثل بیل گیتس دانشجوی اخراجی یا انصرافی باشید و برید مایکروسافت رو تاسیس کنید. البته که موفق هستید. شما از راه دیگه ای به موفقیت رسیدید.
فکر میکنم اون قسمت از فرمایشتون که «خداییش کسایی که میرن دانشگاه هایی مثل آزادو مازاد مدرک میگیرن چه جور روشون میشه به خودشون بگن تحصیل کرده و موفق» اصلا شایسته نبود.
من خودم دانشگاه آزاد درس نخوندم اما از دوستانم که آزاد بودن و اون زمان زور زدن و ریاضی قبول شدن، الان دکترا گرفتن و شدن بهترین استاد دانشگاه و از اونایی که سراسری هم بودن یک لیسانس مهندسی رو گرفتن و شدن کارمند ساده شرکتی. این افراد هم اصلا کم نیستن که «کار با استثناها ندارم». خیلی زیاد هستن خیلی چون دیگه زمانه پز نمره دانشگاه و اسم دانشگاه رو دادن گذشته. در همین آمریکا بهمین خاطر اونقدر دانشگاه بی اسم و رسم باز کرده که بیا و ببین.
دلیلش هم اینه که میگن دیگه کسی از شما نخواهد پرسید کجا درس خوندی، ولی مهارتی که ما به شما یاد میدیم شما رو موفق خواهد کرد. اصلا اساس این Certification در آمریکا بر این است که نگن کی کجا درس خونده بلکه این آزمون جامع باشه که نشون بده که فرق دو نفر با دو مدرک مهندسی کامپیوتر مثلا از دو دانشگاه خوب و بد چیه چون اون یک ورق کاغذه کار انجام نمیده، بلکه خود فرد هست که کار میکنه.

متاسفانه تا زمانی که با این دید به جامعه و بازار کار نگاه کنید که من فلان دانشگاه فلان چیز خوندم با فلان نمره و این فلانی از آزاد و پیام نور و جامع کاربردی داره چی چی به من میگه، حداقل از بابت استخدام راه به جایی نخواهید برد. اصلا یک سوالی از حضورتون بپرسم، شما کارفرما و مسئول استخدام یک شرکت بزرگ و موفق هستین. یک نفر بیاد مصاحبه و صرفا کل هنرش دانشگاه محل تحصیلشه، چکار میکنید؟

alisarvareharchiabi جان
با کدام قسمت صحبتهای شهلا خانم موافق نیستید؟

من این تاپیک را تازه مطالعه کردم و با صحبتهای آقای یامی موافقم و مخصوصا در مورد آن قسمت نوشته های دختر مهربون در مورد دانشگاه آزاد و مازاد که آقای یامی گفتن شایسته نبود هم کاملا موافقم.دانشگاه آزاد مخصوصا شعبه های معتبر که از بهترین اساتید استفاده میشه هیچ دست کمی از دانشگاههای دولتی نداره بلکه شاید خیلی دانشجویان باسوادتریو تحویل داده و به نظر من دانشگاه آزاد به دلیل کنکور بسیار سختی که داشت هیچ سطح پایینتری نسبت به دانشگاه دولتی نداشت .من از دهه هفتاد و هشتاد صحبت میکنم و البته الان درست نیست که دانشگاههای جدید التاسیس را با آزاد مقایسه کنیم که نمیخوام توهین به کسی بشه و به این دلیل نام نمیبرم.چون بیشتر این دانشگاهها الان بدون کنکوره و اصلا قابل مقایسه با آزاد نیست.

سلام بچه ها دیدم مطلب روبورس دارین منم اومدم وسط.یامی جون دلم واست تنگ شده بود یه دنیا (هاردا سن بابا).اول از صحبتهای یامی جان شروع کنم یه زمانی میگفتن طرف دانشجوی دانشگاه تهرانه. یعنی از همه تفریحات و امکانات رفاهی کاسته بوده و فقط به اصطلاح خر زده بود میرفت دانشگاه خوب ایول بابا دمش گرم .مفت چنگش تا اینکه جنگ شد و بعدش اون اوضاع دانشگاه و...... خوب حالا جنگ تموم شد و ادامه تحصیل شروع شد خوب من که دهه 60 هستم و امثال من میفهمن یامی جان که موقع ورود ازمون میپرسن خانواده شهیدی؟ جانباز؟ مفقود الاثر؟؟؟ پس از اینجا تبعیض و عدم شایسته سالاری حتی در رشته های بسیار حساسی همچون پزشکی به چشم میخورد تا اونجا که حتی این تبعیضات به نمره هم رسید
اینا رو گفتم که عزیزانم به مدرکتون که از کدوم دانشگاه گرفتید ننازید. بگید چی بلدید یعنی چی تو چنته دارین؟اینجا وقتی میرید مصاحبه واسه کار(یامی بهتر میدونه) اول میپرسه چه چیز مفیدی برامون آوردین. نمیگه مدرکت رو از کجا گرفتی.دوستان اینا نظر شخصی نیست واقعیت جامعه ماست.حالا از دانشگاه تهران گرفتی -صنعتی شریف- امیرکبیر -آزاد- علمی کاربردی - پیام نور غیرحضوری اصلاً مهم نیست.واسه همشون زحمت کشیده شده. مهم اینه که بعد از فارغ التحصیلی باید دنبال پارتی بگردین برین سرکار

[yami]

محسن جان سلام
شما خیلی لطف داری
یک دو ماهی رفته بیدم سر زمین اما دیدم دیگه بیلم برای خاک اونجا خیلی نرم شده!! بیل نزد!
عوض مخم رو شخم زدن، اعصابم رو خورد کردن و منم برگشتم.
انشالا اگه عمری باشه باید بیام و کمی از حرفام رو بابت اینکه ممکنه منم ترجیح بدم ایران زندگی کنم رو پس بگیرم، البته اگه دیگه چیزی ازشون مانده باشه!!
خداییش در ایران یک جورهایی اصلا احساس غربت و اینکه از خانه دومم آمریکا دور هستم نداشتم. هر چی اخلاق گند (قند) آمریکایی که این سه چهار ساله بهشون اینجا گیر دادم رو عین آمار اونجا مردم بلانسبت دوستان با کیفیت دی وی دی تحویلم دادن!!
بابا اینا خودشون یک پا آمریکایین.

[ایلیانا]

من هنوز خودم پام به خاک شهید پرور آمریکا نرسیده .. اما برای دوستانی که نا امیدن از کار پیدا کردن : مادر و برادر من در شرایطی به آمریکا رفتن که به دلایلی پول کمی برده بودن که باهاش تونستن خونه اجاره کنن و یه چند ماهی سر کنن ... جفتشون افتادن دنبال کار و برادر هفده ساله من که تو عمرش دست به سیاه و سفید نزده بود تونست توی تاکوبل کار پیدا کنه و همزمان درس بخونه و امسال شکر خدا با نمرات عالی فارغ التحصیل بشه ... مادرم با سن پنجاه و خورده ای داره هم توی تی جی مکس و هم در یک آژانس کار می کنه ... دیگه ماشالله شما که همتون جوونین و هم بنیه دارید هم اراده ... به نظر من از کار سخت نباید ترسید درسته که اولش خیلی سخته اما همیشه روزای خوبی هم به دنبالش میاد ...

[M@hdi]

دوستان گلم سلام
من در ایران برنامه نویس هستم و بزودی به آمریکا می آیم. متاسفانه تکنولوژی که ما اینجا استفاده می کنیم و من مسلط هستم خیلی قدیمیه و در آمریکا منسوخ شده است. شما می دونید بدون داشتن سابقه کار از آمریکا، و بدون داشتن مدرک دانشگاهی از آنجا و بدون مهارت لازم باید دنبال چه راهکاری باشم تا بتونم کار پیدا کنم؟ قطعا خیلی سخته می دونم ولی اگر راهی به نظرتون می رسه بگید

[مهر ماهی]

دوست عزیز شما کدام ایالت هستید؟
لطفا درمورد کار تو اداره ی پست بیشتر توضیح بدید. من شنیده ام که اداره پست حقوق خوبی میده ( ساعتی 16 دلار ) .
DATA ENTRY به معنی وارد کردن اطلاعات در کامپیوتر هست؟ اگر این باشه کار سختی نیست.
درضمن دپارتمان خانواده چیه؟
موفق باشید.

من فلوریدا هستم. در مورد حقوق پست تو ایالت ما که 16 دلار وجود نداره. دی اچ ال ساعتی 8.25 میده. فداکس 10 و یوپی اس 11.5 یا 12. که البته وارد شدن به یو پی اس سخته و با روزی 3 ساعت شروع میکنه و باید صبور بود ولی مزایاش خوبه. دی اچ ال و فد اکس هم فقط استخدام پاره وقت دارن که 29 ساعت در هفته هست.
دتا اینتری سخت نیست سختیه کار ما ایناست:بلند کردن بسته های سنگین، شیفت شب بودن کار، فضای بسیار گرم و بدون اکسیژن و سر پا وایسادن برای حداقل 6 ساعت در روز
دپارتمان خانواده رو توی گوگل سرچ کنید بهتون میده. دپارتمانی هست که به افراد کم درآمد کمک میکنه. و کمک هایی مثل گرفتن بیمه مدیکید، کارت غذا، مهد برای افراد کم درآمد و کمک به کاریابی رو شامل میشه
تو گوگل سرچ کنید:
اسم ایالتتون + DEPARTMENT OF CHILDREN AND FAMILIES
مخففش هم میشه DCF