بر ما چه گذشت، چه می گذرد؟

[فردا]

ببین. متاسفانه این روزا پسرها اصلا رفتار و افکارشون متناسب با سنشون نیست. زن نیاز به یه پشتیبان و تکیه گاه داره که پسرهای جوون واقعا این نیازو برطرف نمیکنن. البته این حرف اصلا کلی نیستا.

متوجه میشم.خانمهای زیادی رو میشناسم که ازین ماجرا ناله میکنن.من قبلن یک نامزدی داشتم که دقیقن به همین دلیل با راهنمایی خانوادم بهمش زدم.جالب ِکه اغلب آقایونی که صفت "مامان دوست " رو میشه بهشون نسبت داد انسان های خوب و رئوفی هستند و پایبند به اصول اخلاقی.من با اون آقا 6سال فاصله سنی داشتم و واقعن مرد مهربونی بود اما بلوغ عاطفیش برای ازدواج کافی نبود.
اینبار برای ازدواجم خیلی ها گفتن که فاصله سنیتون زیاد و اوایل به نظر خودم هم این طور میومد ولی بعد از رفت وآمد و پیدا کردن شناخت شخصی از ایشون تنها چیزی که دیگه برام ملاک نبود اختلاف سن بود.جالب اینجاست که برای پدر من این فاصله یکی از امتیازات این ازدواج محسوب میشه و معتقد مردها خیلی دیرتر از زن ها از اشتباهاتشون کسب تجربه میکنن و قدرت تصمیم گیری به دست میارن!
البته این رو هم باید بگم که تجربه نامزدیی که داشتم باعث شد فکر و عقیدم نسبت به فلسفه ازدواج واقعن تغییر کنه و بفهمم وفتی باید ازدواج کنم که توانایی تصمیم گیری برای این کار و داشته باشم.نه اینکه ازدواج کنم ،چون بالاخره باید یه روزی ازدواج کرد.
بنابراین به نظرم میاد این میزان بلوغ خودمونِ که در نوع ارتباط مون از همون اول تاثیر میذاره و خیلی تعیین کننده تر از عوامل دیگست.البته این دیدگاه شخصیه منِ و اصلن شاید تا چند وقت دیگه تغییر کنه