تا حالا پشیمون شدید از رفتن؟

[mohajer13]

yashim عزیز مطمئنم با این هوش و استعداد و مطالعه ای که داری و همچنین راهنمایی خانواده ات قطعا بهترین تصمیم رو خواهی گرفت. داشتم پستهای دوستان رو می خوندم حرف سهیل بادامی عزیز از منظر یک پدر کاملا منطقی و قابل درک بود و درست و همچنین نظرات سایر دوستان. خواستم من هم به این مجموعه نظرم رو اضافه کنم. یکی از نزدیکان من هم مثل تو در سمپاد درس خونده و الان هم دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه شریفه. یعنی مسیری رو طی کرده که شاید آرزوی بسیاری از جوانان این سرزمین زیبا و حروم شده باشه . ولی الان او و همه خانواده اش روز شماری می کنند که بعد از اتمام دوره ارشد بتونه از یکی از دانشگاههای آمریکا پذیرش بگیره و بره.. یعنی اینهمه استعداد، تلاش و آرزو در اینجا نتیجه ای نداره و باید در جای دیگری به دنبال آرزوهاش ( و امنیت) بره و کاش که زودتر این اتفاق بیوفته و بیشتر از این اینجا عمرش رو تلف نکنه. در حالیکه تو در ابتدای اون مسیری، مسیری که میشه به گونه ای طی کرد که بعد از صرف اونهمه انرژی و تلاش درنهایت افسوس برات نیاره که ای کاش میشد اوضاع طور دیگری بود و یا اینکه اینجا، این دانشگاه و این زندگی اونایی نبود که می خواستیم و آرزوهامون حروم شدند.
درسته با این سن و به تنهایی نگرانی های زیادی خواهی داشت و تلاش بیشتری رو می طلبه. نگرانی های زیادی رو خانواده خواهد داشت ولی باید به این هم فکر کرد که در نهایت چی به دست خواهی آورد و آیا ارزش این کار رو داره. ولی مهمترین سرمایه ی که تو داری اتفاقا برخلاف آنچه که خودت فکر می کنی ، سن کم توست. این بهترین سرمایه تو برای شروع خیلی چیزها و یه زندگی خوب است. کاش این مهاجرت برای ما هم در سن و سال کمتر رخ میداد. برای یادگیری زبان، درس خوندن، کار کردن و فرهنگ اونها رو شناختن و خیلی مسائل دیگر قطعا تو جلوتر از ما هستی و با تلاش بیشتر موفق تر از ما خواهی بود.
با این وجود هیچ کس جای دیگری نیست و شرایط او را کاملا نمی تواند ببیند و بفهمد. امیدوارم با همفکری و همیاری خانواده ات بهترین تصمیم رو بگیری و اگر رفتی سعی کن همونطور که آقای بادامی عزیز گفتند از حمایت یک خونواه برخوردار باشی .
موفق باشی