2009-12-17 ساعت 09:30
با توجه به این که درگیر مسایل گرفتن گواهینامه هستیم تصمیم گرفتم که در مورد رانندگی در آمریکا مطلبی بنویسم. سعی می‌کنم که مطالبی که قبلاً گفته شده رو تکرار نکنم یا اگر تکرار کردم فقط در حد جمع‌بندی باشه. نکات دیگه‌ای رو هم اضافه می‌کنم. لازمه بگم که مطالب هم بر اساس چیزهایی که خودم دیدم و هم بر اساس چیزهایی است که از افراد قابل اعتماد دیگه شنیدم یا از منابع قابل اعتماد خوندم. راجع به موارد استثنا هم حرف نمی‌زنم.
چند تفاوت اساسی رانندگی در آمریکا با ایران
یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های رانندگی در آمریکا (و برخی کشورهای اروپایی) با ایران اینه که افراد با آرامش و صبر فراوان رانندگی می‌کنن. وقتی می‌خوای از پارک در بیای حاضرن علی‌رغم این که حق تقدم با اون‌هاست مدتی طولانی وایستن تا دنده عقب بیای بیرون و وقتی می‌خوان از پارک در بیان اول کلی اطراف رو با دقت نگاه می‌کنن که مزاحم رفت و آمد کسی نشن.
دیگه این که این‌جا تابلوهای خیلی زیادن و علاوه بر اون‌ها، روی آسفالت هم علایمی هست که باید به اون‌ها توجه کنید. در ایران هیچ کدوم از موارد بالا، به این فراوونی نیست. تجه نکردن به این علایم هم می‌تونه مشکل‌ساز باشه. گاهی در یک اتوبان چند لاینه، یک دفعه لاین راست «فقط گردش به راست» می‌شه و اگر بخواید مسیر مستقیم رو ادامه بدید، باید تا به خط ممتد نرسیدید به لاین دومی از دست راست جا به جا بشید.
در آمریکا الزامی هست که وقتی لاین عوض می‌کنید، به غیر از نگاه کردن به آینه، برگردین و پشت سر رو در جهتی که می‌خواید برید نگاه کنید (به خاطر وجود نقاط کور در آینه‌ها). ظاهراً انجام ندادن این کار از شایع‌ترین علت‌های رد شدن هم‌وطنان گرامی در امتحان رانندگی هست. در تمام مدت رانندگی، باید هر دو دست روی فرمون باشه (مگر این که بخواید دنده عوض کنید یا چیزهای دیگه) که عده‌ای هم به این خاطر رد می‌شن!
و به طور خلاصه این که، این‌جا واقعاً همه به این قانون عمل می‌کنن که: drive defensively. کمتر کسی کارهای انرژتیک می‌کنه! همه خیلی ملایم راه می‌رن و همه‌اش بهت راه می‌دن.
امتحان رانندگی
قبل از هر چیز بگم دست فرمون، کم‌ترین اهمیت رو در امتحان رانندگی داره. چیزی که مهمه اینه که شما همه قوانین رو بشناسید و رعایت کنید و رانندگی‌تون در حدی باشه که مشکلی برای دیگران ایجاد نکنه.
در نتیجه، شما می‌تونید هر چقدر لازمه در انجام مانور «پارک دوبل» جلو و عقب برید، فقط مهمه که آخرش ماشین درست پارک بشه و فاصله‌اش از جدول و از جلو و عقب همونی باشه که قانون می‌گه و در طول مدت پارک هم به جایی نزنید! این که با یه فرمون رفتید تو پارک، تنها اثری که داره اینه که مدت امتحان رانندگی شاید کوتاه بشه!
البته اینم بگم، اگر خیلی کند باشید و برای هر کاری کلی زور بزنید، رد می‌شید (به چشم خودم دیدم).
چند نکته مهم در مورد امتحان ایناست:
۱) اگر از یه ایالت دیگه گواهینامه داشته باشید یا گواهینامه بین‌المللی داشته باشید، می‌تونید رانندگی کنید اما باید ظرف مدتی مشخص (در بیشتر ایالت‌ها یک ماه) گواهینامه اون ایالت رو بگیرید.
۲) اگر از یه ایالت دیگه گواهینامه داشته باشید، لازم نیست دوباره امتحان بدید. قبلی رو می‌دین، جدید رو می‌گیرین.
۳) اگر از یه کشور دیگه گواهینامه داشته باشید و بین‌المللی هم داشته باشید، گواهینامه قبلی رو «نمی‌گیرن» و فقط جدید رو می‌دن.
۴) برای امتحان شهر «باید» از خودتون ماشین داشته باشید. اول کار، ماشین از نظر سالم بودن چراغ‌ها و راهنما و غیره کنترل می‌شه؛ سالم نبود، ممتحن اصلاً سوار نمی‌شه (و جونش رو به خطر نمی‌اندازه). ماشین کرایه‌ای هم قابل قبوله، فقط باید مدارک اجاره ماشین و بیمه رو داشته باشید.
۵) برای کرایه ماشین باید گواهینامه داشته باشید! در مورد ما که از ایران می‌ریم یا بین‌المللی، یا این که فقط آیین‌نامه امتحان بدید و گواهینامه «موقت» رو بگیرید و با اون ماشین کرایه کنید و دوباره برید امتحان شهر.
۶) در امتحان آیین‌نامه، سهم سوالات مربوط به علایم (تابلوها) خیلی کمه! بیشتر سوال‌ها راجع به قوانینه. مثلاً باید بدونید که در ایالت شما، ماشین‌ها در چه فاصله‌ای از خط آهن حق دارن پارک کنن، راننده‌ها چقدر الکل در خونشون مجازه، استفاده از نور بالا چه وقتی ممنوعه و آیا می‌شه از اتوبوس مدرسه سبقت گرفت یا نه.
۷) قوانین ایالت به ایالت فرق می‌کنه. مثلاً فاصله پارک کردن از جدول و امکان سبقت گرفتن از اتوبوس مدرسه، قانونش در ایالات کالیفرنیا، جرجیا و نیوجرسی فرق داره.
۸) اگر امتحان رو رد بشید باید بعد از مدت مشخصی تکرار کنید (معمولاً بار اول ۲۴ ساعت، بار دوم یک هفته و بار سوم یک ماه). برای امتحان شهر، تکرار مستلزم گرفتن وقته (معمولاً از اینترنت). در بعضی ایالت‌ها حتی برای بار اول امتحان هم لازمه وقت بگیرید، اما در بعضی مراجعه حضوری می‌کنید و اگر آیین‌نامه و معاینه چشم رو بگذرونید همون روز می‌شه امتحان شهر بدید.
امیدوارم که مهم‌ترین نکته‌ها رو گفته باشم. اگر سوالی بود بپرسید. اگر خواستید نکته‌هایی که یادم رفته رو بگید تا به همین نوشتهٔ اولی اضافه کنم.
چند تفاوت اساسی رانندگی در آمریکا با ایران
یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های رانندگی در آمریکا (و برخی کشورهای اروپایی) با ایران اینه که افراد با آرامش و صبر فراوان رانندگی می‌کنن. وقتی می‌خوای از پارک در بیای حاضرن علی‌رغم این که حق تقدم با اون‌هاست مدتی طولانی وایستن تا دنده عقب بیای بیرون و وقتی می‌خوان از پارک در بیان اول کلی اطراف رو با دقت نگاه می‌کنن که مزاحم رفت و آمد کسی نشن.
دیگه این که این‌جا تابلوهای خیلی زیادن و علاوه بر اون‌ها، روی آسفالت هم علایمی هست که باید به اون‌ها توجه کنید. در ایران هیچ کدوم از موارد بالا، به این فراوونی نیست. تجه نکردن به این علایم هم می‌تونه مشکل‌ساز باشه. گاهی در یک اتوبان چند لاینه، یک دفعه لاین راست «فقط گردش به راست» می‌شه و اگر بخواید مسیر مستقیم رو ادامه بدید، باید تا به خط ممتد نرسیدید به لاین دومی از دست راست جا به جا بشید.
در آمریکا الزامی هست که وقتی لاین عوض می‌کنید، به غیر از نگاه کردن به آینه، برگردین و پشت سر رو در جهتی که می‌خواید برید نگاه کنید (به خاطر وجود نقاط کور در آینه‌ها). ظاهراً انجام ندادن این کار از شایع‌ترین علت‌های رد شدن هم‌وطنان گرامی در امتحان رانندگی هست. در تمام مدت رانندگی، باید هر دو دست روی فرمون باشه (مگر این که بخواید دنده عوض کنید یا چیزهای دیگه) که عده‌ای هم به این خاطر رد می‌شن!
و به طور خلاصه این که، این‌جا واقعاً همه به این قانون عمل می‌کنن که: drive defensively. کمتر کسی کارهای انرژتیک می‌کنه! همه خیلی ملایم راه می‌رن و همه‌اش بهت راه می‌دن.
امتحان رانندگی
قبل از هر چیز بگم دست فرمون، کم‌ترین اهمیت رو در امتحان رانندگی داره. چیزی که مهمه اینه که شما همه قوانین رو بشناسید و رعایت کنید و رانندگی‌تون در حدی باشه که مشکلی برای دیگران ایجاد نکنه.
در نتیجه، شما می‌تونید هر چقدر لازمه در انجام مانور «پارک دوبل» جلو و عقب برید، فقط مهمه که آخرش ماشین درست پارک بشه و فاصله‌اش از جدول و از جلو و عقب همونی باشه که قانون می‌گه و در طول مدت پارک هم به جایی نزنید! این که با یه فرمون رفتید تو پارک، تنها اثری که داره اینه که مدت امتحان رانندگی شاید کوتاه بشه!
البته اینم بگم، اگر خیلی کند باشید و برای هر کاری کلی زور بزنید، رد می‌شید (به چشم خودم دیدم).
چند نکته مهم در مورد امتحان ایناست:
۱) اگر از یه ایالت دیگه گواهینامه داشته باشید یا گواهینامه بین‌المللی داشته باشید، می‌تونید رانندگی کنید اما باید ظرف مدتی مشخص (در بیشتر ایالت‌ها یک ماه) گواهینامه اون ایالت رو بگیرید.
۲) اگر از یه ایالت دیگه گواهینامه داشته باشید، لازم نیست دوباره امتحان بدید. قبلی رو می‌دین، جدید رو می‌گیرین.
۳) اگر از یه کشور دیگه گواهینامه داشته باشید و بین‌المللی هم داشته باشید، گواهینامه قبلی رو «نمی‌گیرن» و فقط جدید رو می‌دن.
۴) برای امتحان شهر «باید» از خودتون ماشین داشته باشید. اول کار، ماشین از نظر سالم بودن چراغ‌ها و راهنما و غیره کنترل می‌شه؛ سالم نبود، ممتحن اصلاً سوار نمی‌شه (و جونش رو به خطر نمی‌اندازه). ماشین کرایه‌ای هم قابل قبوله، فقط باید مدارک اجاره ماشین و بیمه رو داشته باشید.
۵) برای کرایه ماشین باید گواهینامه داشته باشید! در مورد ما که از ایران می‌ریم یا بین‌المللی، یا این که فقط آیین‌نامه امتحان بدید و گواهینامه «موقت» رو بگیرید و با اون ماشین کرایه کنید و دوباره برید امتحان شهر.
۶) در امتحان آیین‌نامه، سهم سوالات مربوط به علایم (تابلوها) خیلی کمه! بیشتر سوال‌ها راجع به قوانینه. مثلاً باید بدونید که در ایالت شما، ماشین‌ها در چه فاصله‌ای از خط آهن حق دارن پارک کنن، راننده‌ها چقدر الکل در خونشون مجازه، استفاده از نور بالا چه وقتی ممنوعه و آیا می‌شه از اتوبوس مدرسه سبقت گرفت یا نه.
۷) قوانین ایالت به ایالت فرق می‌کنه. مثلاً فاصله پارک کردن از جدول و امکان سبقت گرفتن از اتوبوس مدرسه، قانونش در ایالات کالیفرنیا، جرجیا و نیوجرسی فرق داره.
۸) اگر امتحان رو رد بشید باید بعد از مدت مشخصی تکرار کنید (معمولاً بار اول ۲۴ ساعت، بار دوم یک هفته و بار سوم یک ماه). برای امتحان شهر، تکرار مستلزم گرفتن وقته (معمولاً از اینترنت). در بعضی ایالت‌ها حتی برای بار اول امتحان هم لازمه وقت بگیرید، اما در بعضی مراجعه حضوری می‌کنید و اگر آیین‌نامه و معاینه چشم رو بگذرونید همون روز می‌شه امتحان شهر بدید.
امیدوارم که مهم‌ترین نکته‌ها رو گفته باشم. اگر سوالی بود بپرسید. اگر خواستید نکته‌هایی که یادم رفته رو بگید تا به همین نوشتهٔ اولی اضافه کنم.