2010-03-31 ساعت 13:19
(2010-03-31 ساعت 10:46)mehran61 نوشته: مورد بعد اينه كه كلاً آدما دو دسته هستند يه سري معتقدند هر چيزي كه براشون اتفاق ميفته مصلحته و اين مصلحت رو معمولاً نظر خداي خودشون ميدونن يا هر چيز ديگه. دركل اگه اتفاق ايكس رخ بده ميگن صلاح بوده و اگه رخ نده ميگن مصلحت بوده كه پيش نياد. در نتيجه زياد با دنيا اصطكاك ندارن چرا كه هميشه توجيه بالا رو دارن كه تو سخت ترين حالت هاي روحي هم جوابي واسه خودشون داشته باشن. دسته ديگه به اين جور مسائل اعتقادي ندارن و غالباً فكر مي كنند هر چيزي كه پيش مياد نتيجه اعمال خود فرده حالا ميتونه صلاح باشه يا صلاح نباشه. من فكر مي كنم آدم بايد شمه اي از هر دو اعتقاد داشته باشه. يعني اگه كاري واقعاً نشد ديگه از عمرش مثل پاپيلون مايه نذاره! يه كم روحيه خودش رو مثل آدماي دسته اول تسكين بده و با غلطك پاچه بزي نره رو اعصاب خودش. ولي مثل آدماي دسته دوم مسئوليت پذير باشه و با يه ذره سعي كردن و توجيهات صلاح نيست و خدا نخواست و ... زود تسليم نشه.
من گرايشم به دسته دوم بيشتره. يعني در لحظه اتفاق افتادن واقعه ايي بر خلاف برنامه نمي تونم دسته اولي باشم. چه بسا كه اگه از اون دسته هم كسي بخواد حرفي از صلاح بزنه خرخره اش رو هم بجوم
در نهايت اين كه ببينيم كه چه كسي اولين خبر قبولي رو در تاپيك 2011 ميده .البته با شيريني!
“Success comes in cans; failure in can'ts