2014-01-02 ساعت 20:05
(2014-01-02 ساعت 19:08)MONA FB نوشته: من هم به پیام و همه کسایی که تو این پروسه لعنتی گیر افتادن از جمله خودم حق میدم که که از کوره در بریم هیچ کسی جای ما نیست . هیچ کسی نمیتونه درک کنه چون در تمام کیس های دیگه پای آرزو یا رسیدن به موقعیت بهتر در میونه نه مثل ماها که انگار نصف جونمون اونور دنیاست .
همسر منم سیتیزنه سالها تو اون مملکت لعنتی کار کرده و تکس داده اما نزدیکه 3 ساله کار ما طول کشیده .
این روزا که اونجا همش جشن و مراسم های شادیه طفلک حوصله نداره جایی بره .
وقتی هم بهش میگم برو میگه این خوشیا یا جای مجرداست که برن خوش بگذرونن یا متاهلی که با زنش پاشه بره بگرده . نه اینوری نه اونوری .
اگه هر کی لاتاری برده نوش جونش ولی اینو بدونه که تو تمام مراحل همسرش کنارش بوده و کل خانواده با هم بودن و نهایتا این پروسه واسشون 1 ساله تموم میشده .
هر کی کیسش خانوادگیه هم همینطور ،
اینو اون بیشعوری باید بفهمه که نشسته اونجا میگه برید تو سایت شمارتونو چک کنید .
آحه آدم دردشو به کی بگه ؟
مونا جون من هم میفهمم این انتظارها چه قدر سخته. من و همسرم هم منتظریم، با این تفاوت که من اومدم تو این روزهای انتظار کنار همسرم تو ایران، ولی کار و زندگی تو امریکا الان ول شده! یعنی اینورو بچسبیم یه شکل، اونورو بچسبیم یه شکل دیگه داریم اذیت میشیم... . اما این به این معنی نیست که چشم دیدن خوشبختی دیگران رو نداشته باشم. به قول شما این مشکل لاتاریها نیست، مشکل از جای دیگه ست. از اونجایی که نمیفهمه زندگی خانوادگی ما لحظه های طلاییش رو داره پشت این درها میگذرونه