شمارش معکوس برای اعلام نتایج لاتاری 2016

[puryapurya]

یادم میاد تو قسمت دوم مستند میراث آلبرتا یه دانشجوی دکترای ایرانی در سوئیس میگفت دوست دارم برگردم ایران که بچه ام اونجا به دنیا بیاد
میگفت اگر اینجا به دنیا بیاد،من هرچقدرم که تلاش کنم،باز احساسی به ایران نخواهد داشت
بهش بگم بریم ایران میگه خب بریم چیکار
بگم این مادربزرگته پشت خط و ... میگه خب یعنی چی.. که چی و اصلا احساسی نخواهد داشت،و دست آخر همه چیز دوستاش و مدرسه اش خواهد بود
بعضی وقتا با خودم که فکر میکنم میبینم پر بیراه هم نگفته ...
اما وقتی مردم اینجا رو میبینم ... بچه های اینجا رو میبینم ...
ترجیح میدم که احساسی به اینجا نداشته باشه اما تو شرایط بهتر و با دقدقه های کمتری بزرگ شه...
دوست ندارم زجرهایی که من کشیدم رو اون بکشه ... استرس هایی که من داشتم رو اون داشته باشه ...
و دیگه دوست ندارم خودمم این چیزا رو تحمل کنم
چون نمیتونم مثل خیلی ها توی این جامعه باشم و به قولی همرنگ جماعت شم،زجر میکشم و از خدا میخوام کمکم کنه هر چه زودتر راحت شم
دور از جون بچه های اینجا،همه فقط دنبال اینن که زرنگ بازی در بیارن
تو صف اتوبوس وایمیسی،یارو میاد میره جلوتر وایمیسه چپ چپم نگات میکنه سوار شدنی
تو مترو وایمیسی با 10 تن بار میاد مثل بلدزر از روی آدم رد میشه،اون یکی میبینه جا نیست اما مثل روبرتو کارلوس یه دور خیز میکنه میاد چنان مردمو با کتف هل میده پرس میکنه سوار میشه ... دفعه آخری که سوار شدم یادمه یه پیر مردی تو همین هل دادنا دستش زخمی شده بود شدیدا ...
صف پمپ بنزین وایمیستی میره از درب خروجی پمپ دنده عقب میاد وایمیسته بنزین میزنه میره :|
تو خیابون داری میری یارو میاد میزنه آینه تو میشکنه که یه ماشین بیفته جلو
تو ترافیک وایسادی یارو هی نور بالا میده که برو کنار ... حالا کجا باید بری که این رد شه خودتم نمیدونی!
ادارات و ... هم که قربونش برم هیچی نگم بهتره!
احترام به حقوق مشتری و ارباب رجوع هم که ....
میری فروشگاه خرید کنی ،از یه جنس خوشت نمیاد میذاری سر جاش ... فروشنده چنان با عصبانیت میگه:"نمیخواستی مسخره کردی مارو؟" که آدم میمونه به یارو چی بگه!
از مردم فضول که فقط دوست دارن از کارت سر در بیارن ... از مردم حسود که فقط سعی میکنن برای آدم بزنن ...
خیلی از مسائل مثل انواع تفریحات و روابط خصوصی و ........... هم که اصن قابل بیان نیست و همتون میدونید ......
خلاصه روزی نیست که با اعصاب راحت به سر شه
توی همچین شرایطی بر خلاف میلم ترجیح میدم بچه ام حسی به خیلی چیزا نداشته باشه اما راحت زندگی کنه
یه بنده خدایی میگفت: هر جوری به آینده ام فکر میکنم،به فرودگاه امام ختم میشه !
بچه که بودم این جمله ی "کاش وطن جایی برای ماندن بود" رو شنیده بودم،اما هرچقدر سنم بیشتر میشه ،بیشتر به عمق معنیش پی میبرم ...

ایشالا ماها هم به زودی زود راه رفتن برامون هموار شه ... آمین

اتفاقا منم یکی از دلایلی که تا کار ضروری بیرون خونه نداشته پاشم پامو بیرون نمیزارم به خاطر اینه که وارد شدن به جامعه همانا اعصاب خورد شدن همان و تا بوق سگ شب دیگه داغونی . اصلا خدا نکنه آدم کارش تو این مملکت جایی بیفته حالا برو بیا 100 مرتبه و سرکار میزارنت

اینایی که نوشتید بهش میگن واقعیت محض سرزمین مادری یا همون وطن....
به یه جایی آدم میرسه که بگه برم دیگه بر نمیگردم
خدایا روزی میشه که از این وضعیت خلاصمون کنی...اگر نمیشه پس حد اقل تحملش را بده....ما ده شصتی ها که همه چیزمون آه بود...

دهه ی شصتی نگو دهه سوخته ......واقعا پدرمون درآمد تو این جامعه ...ولی خداییش تجربه ای که ما کردیم فکر نمیکنم کم بوده باشه؟؟؟؟!!!!
زنده باد دهه ی شصتی ها .....
آرزوی موفقیت برای همه به خصوص دهه ی شصتی ها....