انتظار برای مصاحبه برندگان لاتاری ۲۰۱۳

[Given]

سلام بر دوستان ... در مورد زبان یه نکته ای هست که می خواستم بهتون بگم .... من چند تا دوست و آشنا توی آمریکا دارم ....درباره زبان باهاشون صحبت کردم و پرسیدم به نظرشون برم کلاس زبان یا نه ....یک شون حرف جالبی بهم زد .... خیلی رک و راست گفت ببینم اینقدر بلد هستی و اعتماد به نفس داری که اگه یه وقت آب خواستی بخری بری توی یک فروشگاه بزرگ خریدت رو بکنی و بیای بیرون ...منم گفتم آره بابا خنگ که نیستم .... گفت پس الکی وقت خودت رو با کلاس های ایران تلف نکن ... تنها کاری که لازمه انجام بدی اینه که بشین فیلم و سریال زبان اصلی اونم با لهجه آمریکن ببین تا گوشت عادت کنه .....نهایتا وقتی ویزات رو گرفتی ...یکماه قبل از برنامه سفرت یک معلم خصوصی بگیر که انگلیسی رو با لهجه آمریکن بلد باشه ...بشینه بیست جلسه باهات مکالمه کنه فقط ......در غیر این صورت هزینه واسه کلاس زبان اصلا فایده نداره و وقتی که میای اینجا اعصابت خورد می شه ...چون خدای زبان هم که باشی کم میاری .....در ضمن این نرم افزار Rosseta Stone رو هم کیت American ش رو پیشنهاد کرد وگفت من خودم دو سه ماه اول اقامتم با این نرم افزار مشغول بودم ...خیلی کمک می کنه .....
در ضمن دیدم همه دارن استرس متساعد می کنن ......یه لینک گذاشتم دیدنش خالی از لطف نیست ....می دونم همه الان منتظرن و اصلا حوصله ندارن ... این کلیپ هم واقعا بی ربط نیست .....چون اسمش اینه : یه چیزی بده به من که بزنم نباشم ..... D:
http://www.youtube.com/watch?v=0UyoUuAv90M

[barbod2013]

تا ایمیل نزده باشی که اونا جواب نمیدن.
اولین ایمیلی هم که میزنن بعد از کارنت شدن میاد و زمان مصاحبه رو توش اعلام میکنن. اگه اشتباه میگم دوستان اصلاح کنن.

[el333]

سلام بر دوستان ... در مورد زبان یه نکته ای هست که می خواستم بهتون بگم .... من چند تا دوست و آشنا توی آمریکا دارم ....درباره زبان باهاشون صحبت کردم و پرسیدم به نظرشون برم کلاس زبان یا نه ....یک شون حرف جالبی بهم زد .... خیلی رک و راست گفت ببینم اینقدر بلد هستی و اعتماد به نفس داری که اگه یه وقت آب خواستی بخری بری توی یک فروشگاه بزرگ خریدت رو بکنی و بیای بیرون ...منم گفتم آره بابا خنگ که نیستم .... گفت پس الکی وقت خودت رو با کلاس های ایران تلف نکن ... تنها کاری که لازمه انجام بدی اینه که بشین فیلم و سریال زبان اصلی اونم با لهجه آمریکن ببین تا گوشت عادت کنه .....نهایتا وقتی ویزات رو گرفتی ...یکماه قبل از برنامه سفرت یک معلم خصوصی بگیر که انگلیسی رو با لهجه آمریکن بلد باشه ...بشینه بیست جلسه باهات مکالمه کنه فقط ......در غیر این صورت هزینه واسه کلاس زبان اصلا فایده نداره و وقتی که میای اینجا اعصابت خورد می شه ...چون خدای زبان هم که باشی کم میاری .....در ضمن این نرم افزار Rosseta Stone رو هم کیت American ش رو پیشنهاد کرد وگفت من خودم دو سه ماه اول اقامتم با این نرم افزار مشغول بودم ...خیلی کمک می کنه .....
در ضمن دیدم همه دارن استرس متساعد می کنن ......یه لینک گذاشتم دیدنش خالی از لطف نیست ....می دونم همه الان منتظرن و اصلا حوصله ندارن ... این کلیپ هم واقعا بی ربط نیست .....چون اسمش اینه : یه چیزی بده به من که بزنم نباشم ..... D:
http://www.youtube.com/watch?v=0UyoUuAv90M

با احترام به نظر شما ولی‌ ۱۰۰% با گفته‌های شما مخالفم دوست گرامی‌(من هم اوایل تصور می‌کردم کلاس‌های زبان اونجا خیلی‌ بهتر از اینجا هستند و اونجا هم تو محیط باشی‌ زود راه میوفتی اما با پرسو جوهای فراوان متوجه شدم این تصور بسیار غلط است)، شما اگر زبانتون قوی نباشه چطور میتونید اونجا کار پیدا کنید یا برید دانشگاه .. یکی‌ از اقوامم که در آنجا وکیل مهاجرتی هم هستند به من بسیار تاکید کردند که اگر برای دورهٔ لیسانس میخواهی‌ اینجا درس بخونی حتما مدرک تافل را از ایران بگیر(و برای دوره‌های دکترا باید جي آر اي داشته باشی‌) !!آمریکا که جای زبان یاد گرفتن نیست مگر این که به شدت ثروتمند باشید که تا یکی‌ ۲سال اول نخواین دنبال کار باشید و فقط از جیب بخورید!!بعدش تا اونجایی که من میدونم اونجا برای یاد گرفتن زبان یا باید برید (ادالت اسکول) ،یا یسری کالج‌ها که دوره‌های زبان رایگان میگذرند. در یکی‌ از همین تاپیک‌های مهاجر سرا خوندم از آنجایی که برای این کلاس‌ها پولی پرداخت نمیکنند خیلی‌ این کلاس را جدی نمیگیرند و تمام وقت کلاس با بحثهای بیهوده می‌گذرد و خیلی‌ به بالا بردنِ سطح زبانتان کمکی‌ نمیکند.و یکسری کلاس زبانهای ترمیک مثل ایران وجود داره که شینیدم بسیار گرونه ۱۸۰۰ دلار برای هر ترم.این نظر من بود حالا هرطور خودتون صلاح میدونین!!(بهتون پیشنهاد می‌کنم تاپیک کار و اشتغال در آمریکا رو حتما مطالعه بفرمایید).

[Saeedv13]

نظر همه بچه ها درسته. همه اتفاق نظر داریم که باید برای تقویت زبان انگلیسیمون اقدام کنیم و این کار رو هر چه زودتر شروع کنیم. این کار در بلند مدت جواب میده و یک پروسه تدریجیه. اختلاف ما با هم در تاکتیک یا در روش های رسیدن به این هدفه که بسته به آدمش و شرایطش فرق می کنه. یک نفر باید حتما کلاس بره تا زبان یاد بگیره. یکی با کتاب های خودآموز تو خونه کارشو انجام میده. یکی کلاس آن لاین میره و نرم افزار استفاده می کنه. یکی دیگه میشینه پای فیلم های سینمایی زبان اصلی. خلاصه ان تا راه برای این کار وجود داره. بعضی ها عاشق زبان خوندن هستن و ازهمه ی این روش ها استفاده می کنن. بعضی ها هم نه. از زبان خوششون نمیاد و فقط در حد رفع نیازهای روزانه براش وقت می ذارن. حالا که همای سعادت روی شونشون نشسته و بخت در خونشونو زده و باید مهاجرت کنن کار گروه دوم سخت تره. از من پیرمرد کم سواد به همه ی دوستای خوبم نصیحت: از زبان خوندن ضرر نمی کنین. قدر این روزها رو بدونین و با هر روشی که حال می کنین زبانتونو تقویت کنین. خدا پشت و پناهتون.

[afs]

.. این صدمین ارسالمه ..
....یک پیشنهاد هم دارم برای افشین خان و سایر دوستان که زحمت جمع آوری اطلاعات برندگان رو کشیدن ... آماری از هتل ها و قیمت و فواصل تا سفارت و دکتر و همچنین مراکز خرید و تفریحی آنکارا تهیه کنیم که هم به درد خودمون میخوره هم آیندگان

بهتون واقعا تبریک می گم.

در مورد ایده هتل ها، فکر فوق العاده ای هست
قبلا من یک تلاش نا موفق در این مورد داشتم. امیدوارم با همکاری هم بتونیم این بار به یک جاییش برسونیم

یک فایل اکسل از روی اطلاعات گوگل مپ تهیه کردم
این فایل شامل هتل هایی هست که به سفارت نزدیکند. بعضی بیشتر مورد توجه بچه ها بودن بعضی اصلا اطلاعاتی ازشون نداریم.

می تونید فایل رو از این لینک دانلود یا از این لینک به طور مستقیم ببینید.

پیشنهاد من اینه که هرکسی می تونه این فایل رو برای خودش دانلود کنه و زمانی که داره سفرنامه ها رو می خونه اون رو به روز کنه و حتی هتل های جدیدی بهش اضافه کنه یا ستون هاش رو کم و زیاد کنه.

بعد وقتی به نظرتون کار جلو رفت می شه این فایل ها رو برای من بفرستید تا جمع بندیشون کنم و بعد فایل تجمیع شده رو مجددا بگذاریم که همه استفاده کنند.

این یک راه هست. راه دیگه اینه که با استفاده از امکانات گوگل داک می تونیم امکان ویرایش آنلاین فایل رو فعال کنیم. این طوری کافیه هرکس اطلاعات جدیدی که در مورد هتل ها پیدا می کنه رو به صورت آنلاین به فایل اضافه کنه یا تغییراتی اعمال کنه و به روز، این تغییرات در اختیار همه هست.
اما ایراد کار اینه که یا باید ایمیل افرادی که دسترسی تغییر دارند رو برای گوگل تعریف کنیم که فکر می کنم شدنی نباشه یا اینکه کلا همه چیز رو باز بگذاریم که اونم ایرادش اینه که یه موقع یکی از راه می رسه می زنه کل اطلاعات رو پاک می کنه. هرچند می شه برش گردوند اما خوب کنترل تغییرات خیلی سخت می شه.

در هرصورت بچه های دیگه هم پیشنهاد بدند، بنده اگر کاری از دستم بربیاد کوتاهی نمی کنم

[امیر مهاجر]

قابل توجه مهاجرین گرامی

[ehsan99]

آقا بحث زبانه منم يه چيزی در مورد زبان بگم
يادگيری زبان اونجوری که من تجربه کردم و ديدم واقعا حساب و کتاب خاصی نداره

اما اگه قراره بخاطر دانشگاه يا کار امتحان تافل، امتحان برای معادل سازی مدرک يا هر امتحان ديگه بديد اشتباه خيلی از دوستان رو تکرار نکنيد و از همون ايران براش کلاس بريد و حتی قبل از اومدن تو همين کشور های همسايه امتحانه رو بديد .هر جوری که حساب کنيد چه از لحاظ مالی و چه زمانی کلی بنفعتون ميشه ..بيشترين پولی که ايران برای کلاس های خصوصی و تخصصی تافل يا ... بديد وقتی به دلار تبديل بشه هيچی از توش در نمياد و چند 10 برابرش رو بايد اينور خرج کرد و زمان گذاشت تا به همون نقطه رسيد
دوستانی که فن و حرفه خاصی دارن هم فکر نکنم بد باشه اگه کم کم خودشون رو با اصطلاحات تخصصی رشتشون در زبان انگليسی آشنا کنن.فردا آشنا بودن به اين اصطلاحات در کالج کلی به دردشون ميخوره

و در نهايت بد نيست خودمون رو با يه فن و حرفه اي هم آشنا کنيم...از آشپزی و خشک شويی گرفته تا کارهای لوله کشی و الکتريکی چون با يادگيری اينها و يه دوره کوتاه کالج و گرفتن مدرک ممکنه آدم در آمدی داشته باشه که اگه دانشگاه ميرفت به همچين درامدی نميرسيد

[مهتاب - 2251]

خیلی با حال بود ملینا جان به این دید نگاه نکرده بودم ))))

---

بخشي از كتاب بابا لنگ دراز اثر جين وبستر

از نامه های بابا لنگ دراز به جودی ابوت

جودی! کاملا با تو موافق هستم که عده ای از مردم هرگز زندگی نمی کنند و زندگی را یک مسابقه دو می دانند و می خواهند هرچه زودتر به هدفی که درافق دوردست است دست یابند و متوجه نمی شوند که آن قدرخسته شده اند که شاید نتوانند به مقصد برسند و اگرهم برسند ناگهان خود را در پایان خط می بینند. درحالی که نه به مسیر توجه داشته اند و نه لذتی از آن برده اند. دیر یا زود آدم پیر و خسته می شود درحالی که از اطراف خود غافل بوده است. آن وقت دیگر رسیدن به آرزوها و اهداف هم برایش بی تفاوت می شود و فقط او می ماند و یک خستگی بی لذت و فرصت وزمانی که ازدست رفته و به دست نخواهد آمد. ... جودی عزیزم! درست است، ما به اندازه خاطرات خوشی که از دیگران داریم آنها را دوست داریم و به آنها وابسته می شویم. هرچه خاطرات خوشمان از شخصی بیشتر باشد علاقه و وابستگی ما بیشتر می شود. پس هرکسی را بیشتر دوست داریم و می خواهیم که بیشتر دوستمان بدارد باید برایش خاطرات خوش زیادی بسازیم تا بتوانیم دردلش ثبت شویم.

دوستدارتو : بابالنگ دراز

---

راستی یه سوال
فکر میکنین میشه تو این تاپیک موسیقی گذاشت؟ یعنی مغایرت با موازین سایت داره یا نه؟؟؟؟؟؟؟
فکر کنین وقتی میاین و اینجا رو باز میکنینی یه موزیک البته اسلامی! و ارامش بخش پخش شه

[امیر مهاجر]

چرا اینجا هیچ کس از برنامه های رفتنش چیزی نمیگه؟
کدوم شهر یا ایالتو مد نظر دارین؟ تو فکر چه کاری هستین اونجا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

منم فکر میکنم که یکی از مهمترین کارها اینه که جای درستی رو برای زندگی انتخاب کنیم. آمریکا یه کشور خیلی پهناوره. تنها ایالت کالیفرنایا از کشور ایتالیا بزرگتره. ایتالیا 301,338 کیلومتر مربع و کالیفرنیا 423,970 کیلوتر مربع!
این همه ایالت، ده‌ها شهر بزرگ، صدها شهر کوچک!
هر ایالتی در زمینه صنعت، علم، منابع طبیعی، شرایط اقلیمی و ... حتی قوانین با ایالات دیگه فرق داره. انگار هر ایالت یه کشوره برای خودش. واقعا کجا باید بریم؟!

[امیر مهاجر]

خوببببببببب خدا رو شکر که 99% میایین
حالا خود شما تصمیم دارین رفتین اولش چکار کنین >؟ می خوایین به گفته دیگر دوستان سال اول فقط از جیب بخورین و راه و چاه و یاد بگیرین یا نه حاضرین هر کاری پیش اومد انجام بدین تا به اون چیزی که می خواین برسین؟

من نظر شخصیم اینه که نباید به استقبالِ از جیب خوردن و جا افتادن بریم. شاید چنین شرایطی خودشو بهمون تحمیل کنه! ولی ما به نظرم باید سعی کنیم کار رو شروع کنیم. حتی اگر شده کارهای ساده. اینجوری حداقل تو ارتباطات اجتماعی پیشرفت میکنیم و حداقل یه کمک خرجی هم برای خودمون هستیم. یه خوبی دیگه که داره اینه که هجوم عوامل عاطفی که بعد از مهاجرت سراغ آدم میاد رو کمرنگ میکنه و مجال کمتری به ذهنمون میده که غرق در افکار منفی و فرساینده بشه. تو این مدت هم کار کردیم، هم خیلی تجربه کسب کردیم و یه جورایی روند جا افتادن رو تسریع کردیم.
جمعه شبه و دوستان نمیان نظر بدن. آهــ ــای! بیاید از برنامه هاتون بگید!

[مهتاب - 2251]

هر کاری یعنی چی؟ یعنی تا چه حدی حاضرین کارای پیش پا افتاده بکنین؟
ببخشید فقظ میپرسم ها سوالم از همه هست
شماها حاضرین ظرفشویی و ... هم بکنین تا کار دیگه پیدا کنین یا نه منتظر کار وبه میشین؟
تو یکی از تاپیک ها میخوندم که نوشته بودن ایرانی ها اینجا ممکنه کارهای خییلی پایین انجام بدن ولی بهم که میرسن همه پمپ بنزین دار میشن
شماها چی؟

---

خوببببببببب خدا رو شکر که 99% میایین
حالا خود شما تصمیم دارین رفتین اولش چکار کنین >؟ می خوایین به گفته دیگر دوستان سال اول فقط از جیب بخورین و راه و چاه و یاد بگیرین یا نه حاضرین هر کاری پیش اومد انجام بدین تا به اون چیزی که می خواین برسین؟

من نظر شخصیم اینه که نباید به استقبالِ از جیب خوردن و جا افتادن بریم. شاید چنین شرایطی خودشو بهمون تحمیل کنه! ولی ما به نظرم باید سعی کنیم کار رو شروع کنیم. حتی اگر شده کارهای ساده. اینجوری حداقل تو ارتباطات اجتماعی پیشرفت میکنیم و حداقل یه کمک خرجی هم برای خودمون هستیم. یه خوبی دیگه که داره اینه که هجوم عوامل عاطفی که بعد از مهاجرت سراغ آدم میاد رو کمرنگ میکنه و مجال کمتری به ذهنمون میده که غرق در افکار منفی و فرساینده بشه. تو این مدت هم کار کردیم، هم خیلی تجربه کسب کردیم و یه جورایی روند جا افتادن رو تسریع کردیم.
جمعه شبه و دوستان نمیان نظر بدن. آهــ ــای! بیاید از برنامه هاتون بگید!

اتفاقا خیلی ها انلاینن تو پایین صفحه نشون میده ولی نمی دونم چرا نظر نمیدن)یه کم اینجا هیجانی شه و شلوغ

[امیر مهاجر]

هر کاری یعنی چی؟ یعنی تا چه حدی حاضرین کارای پیش پا افتاده بکنین؟
ببخشید فقظ میپرسم ها سوالم از همه هست
شماها حاضرین ظرفشویی و ... هم بکنین تا کار دیگه پیدا کنین یا نه منتظر کار وبه میشین؟
تو یکی از تاپیک ها میخوندم که نوشته بودن ایرانی ها اینجا ممکنه کارهای خییلی پایین انجام بدن ولی بهم که میرسن همه پمپ بنزین دار میشن
شماها چی؟

---

سلام
خب پیرو بحث کار و از جیب خوردن و این حرفها باید بگم که این خیلی مهمه که از همینجا احتمالات رو در نظر بگیریم .خب مثلا" من در مورد کار توی فروشگاه کلی تحقیق کردم . برای شروع خیلی خوبه و اینطور که متوجه شدم میشه به سرعت کاری در فروشگاه دست و پا و کرد و به تقویت زبان هم کمک میکنه و اینکه کمترین حقوق در آمریکا تقریبا" ساعتی 10 دلاره ...کار توی فروشگاه چندین مدل و قسمت داره که البته حقوق متفاوتی داره ولی همونطور که گفتم از ساعتی 10 دلار شروع میشه . ولی خب خیلی ها این جور کارها رو دوست ندارن از جمله همسر خودم و البته من خودم جور اونو میکشم))))

به نظر من تصور ما از کارهایی مثل کار تو فروشگاه و ظرفشویی و گارسونی و ... تا زمانیکه پامون به اونجا نرسیده و از نزدیک ندیدیم، خیلی متفاوته. درسته هممون شنیدیم هر کاری تو آمریکا بکنی، احترام خودتو داری و اصلا مثل اینجا نیست و ... اما لمس کردنش مستلزم رفتن و دیدنه. من چون دیدم با اطمینان میگم که میتونم حتی ظرف بشورم. من اگر به جایی برسم که مجبور بشم ظرف بشورم، قطعا این کارو میکنم. حاضر نیستم برگردم. زمانی برمیگردم که اصلا نتونم پول در بیارم. نه اینکه شغلی که پیدا میکنم رو ازش خوشم نیاد. چون این همیشگی نخواهد بود. زمان یه فاکتور بسیار تعیین کننده است تو پیش آمدن موقعیتهای بهتر. من با ظرفشویی و پاک کردن زمین و ... هم حاضرم زمان بخرم برای رسیدن به موقعیت بهتر. کسی رو میشناسم که با فوق لیسانس و داشتن مقاله تو چندین ژورنال بین المللی و تدریس در دانشگاه یه شهر بزرگ و سهامدار بودن در یک مؤسسه زبان بزرگ در شهر ما، مهاجرت کرد و هرچی به دنبال کار رفت گیر نیاورد. آخر سر یه رزومه قلابی درست کرد و به چند تا فروشگاه فرستاد که من در شیراز 2 سال شاگرد مغازه بودم. یه کار پاره وقت گیر آورد تو یه فروشگاه زنجیره ای مواد غذایی. قبلش هم خانمش که مدرس زبان بود تو یه فروشگاه دیگه کار پاره وقت گیر آورده بود. بعد از مدتی خودش کار تدریس آیلتس توی کالج رو بدست آورد و بعد هم تمام وقت شد. بعد خانمش تدریس در کالج رو شروع کرد و بعد هر دو باهم تو دانشگاه UBC قبول شدن. خودش برای دکترا و خانمش فوق لیسانس. درآمدشون قطع شد. اما خودش با گرفتن بورسیه 16 هزار دلار در سال و خانمش با گرفتن وام دانشگاهی دارند درس میخونن و تحقیق میکنن. یادمون نمیره که روزی نوبتش میشد که آشغالهی فروشگاه رو بریزه تو زباله های بیرون... به نظر من حتی اینها میشن خاطرات شیرین زندگی.

[mahdi/sh]

من که در کنار درسم هر کار پاره وقتی باشه انجام میدم
الان دبی هم در کنار دانشگاه گاهی تو دانشگاه کار میکنم حتی گاهی تو کنسرت ها کار کردم
الانم برای تور ها کار میکنم (مثلا مسافر هارو جا به جا میکنم یا به عبارتی رانندگی شون رو انجام میدم )
فکر کنم اونجا هم باید سراغ همین ها برم تا پایان تحصیلاتم

درود به شرف ایرانیت

مهم ترین مشکل ما ایرانی ها با هم نبودن تا میبینیم یه ایرانی روبرومون میاد میریم انور خیابون تا چشمون تو چش هم نیوفتهه(حداقل تو دبی که اینطوره)
در صورتی که هندی ها و فیلیپینی ها اینطور نیستند تو غربت مثل کوه پشت هم وایسادن
اگر جای کار پیدا بشه سری کارمند هندی یا فیلیپینی دوستش رو میاره
ولی ایرانی ها وقتی یه ایرانی میخواد تو اداره اونها استخدام بشه فوری میرن زیر آب یارو رو میزنن

امیدوارم دوستان ناراحت نشن منظورم همه ایرانی ها نبود ولی این تجربه 10 سال زندگی تو اینجا برای من بود

[امیر مهاجر]

من هم قصدم رفتن به دانشگاه هستش..
و حاضرم در مدت این یکسالی که in state بشم وبرم دانشگاه هر کار شرفتمندانه ای رو انجام بدم..
چه کار کنیم دیگه از قدیم گفتن هر که طاووس خواهد باید جور هندوستان [آمریکا] کشد.lol

el333 جان، از "کاوشگرنت" تو تاپیک شیکاگو شنیدم که هستند دانشگاههایی تو این شهر که in-state شدنشون دو هفته بیشتر طول نمیکشه! یه تحقیقی بکن دوست عزیز شاید ایالتهای دیگه هم شرایط مشابهی داشته باشند.

[ehsan99]

خوببببببببب خدا رو شکر که 99% میایین
حالا خود شما تصمیم دارین رفتین اولش چکار کنین >؟ می خوایین به گفته دیگر دوستان سال اول فقط از جیب بخورین و راه و چاه و یاد بگیرین یا نه حاضرین هر کاری پیش اومد انجام بدین تا به اون چیزی که می خواین برسین؟

من نظر شخصیم اینه که نباید به استقبالِ از جیب خوردن و جا افتادن بریم. شاید چنین شرایطی خودشو بهمون تحمیل کنه! ولی ما به نظرم باید سعی کنیم کار رو شروع کنیم. حتی اگر شده کارهای ساده. اینجوری حداقل تو ارتباطات اجتماعی پیشرفت میکنیم و حداقل یه کمک خرجی هم برای خودمون هستیم. یه خوبی دیگه که داره اینه که هجوم عوامل عاطفی که بعد از مهاجرت سراغ آدم میاد رو کمرنگ میکنه و مجال کمتری به ذهنمون میده که غرق در افکار منفی و فرساینده بشه. تو این مدت هم کار کردیم، هم خیلی تجربه کسب کردیم و یه جورایی روند جا افتادن رو تسریع کردیم.
جمعه شبه و دوستان نمیان نظر بدن. آهــ ــای! بیاید از برنامه هاتون بگید!

من با توجه به تخصصم قصد دارم کاليفرنيای شمالی برم ...اما اگه مجبور بشم شايد يکی دو سال اول آستين رو انتخاب کنم

در مورد کار مطمئنا در کنار درس دنبال يه کارت پارت تايم ترجيحا تو خود دانشگاه خواهم بود تا مدرکم رو بگيرم.البته از زمانی که وارد بشم برای کار اپلای ميکنم چون اگه شما قراره مثلا سپتامبر 2014 سر کار بری بايد از 9 ماه قبلش برای اونکار اپلای کنی تا پرسه اينترويو و غيره سپری بشه

در مورد کار
يه چيزی رو خدمت دوستان عرض کنم
هر ذهنيتی که از کار ،کلاس کاری و غيره از ايران داريد رو بزريد دور. کلا يه خط بطلانی رو همش بکشيد چون چنين خط و خطوط و دست بنديهايی رو شايد فقط بشه در يه کشور جهان سومی که چيزهايی مثل کار پارت تايم دانشجويی اصلا درش تعريف شده نيست پيدا کرد
اونچه که در مورد کار پارت تايم دانشجويی يا کار های ساده مهمه اين نيست که از اينکار يه پول بخور نميری در ميآد و شما از جيب خرج نميکنيد!...بله اينهم هست..اما بزرگترين مزيت اينکارها که ممکنه هيچ ربطی به رشته اصلی شما نداشته باشن اينه که رزومه شما رو پر ميکنن و نشون ميدن که شما بيکار نبودی
و تجربه کاری در اون کشور داری

بفرض که شما يه درسی رو بخونی و بعد از تمام شدن درست چون در رشته تخصصيت کار پيدا نکردی يکسال خونه بشنينی و از جيب بخوری
بزرگترين مشکل اينجا از جيب خوردن نيست..بزرگترين مشکل اين گپ و فاصله زمانيست که تو روزمه شما افتاده و فردا هر اينترويويی که بريد به همون يکسال گير ميدن و روش زوم ميکنن
در چنين حالتی يه کار ساده -حالا هر چی باشه- ميتونه اين فاصله رو پر کنه و نشون بده شما تلاشی کردی .

در ضمن ممکنه در همين مدت شما در کارت پيشرفت کنی،مثلا اگه تو رستورانی يا کشير هستی ،سوپروايز بشی و همين سوپروايز شدن نشون دهنده قدرت مديريت و بالا بودن هوش شما در کار گروهی باشه
فردا روزی ممکنه شما برای رشته تخصصيت مصاحبه بری و مصاحبه کننده جای زوم روی تخصص شما اصلا از همين قسمت روزمه شما خوشش بياد چون برای اينها کار گروهی از هزار تخصص مهم تره

کار پيدا کردن در فروشگاه های زنجيره اي بزرگ امثال KFC و مکدونالد ، پست و غيره شروع رويايی ميتونه باشه چون هم برای روزمه بسيار خوبه و هم شيفت های خوبی دارن. زبان آنچنان خوبی هم لازم ندارن چون منو کاملا مشخصه و فقط کافيه گوشتون به منو عادت کنه ..کار در بار ها ،کار بعنوان سکيوريتی ، کار در take away
ها هم شروع خوبی ميتونه باشه .کلا اين ديدگاهه رو بايد عوض کنيد بجای اينکه واسه چنين کارهای ناز کنيد از همين الان بهتره نگاهتون رو عوض کنيد و بگيد اصلا من دلم هم بخواد که همچين کاری پيدا کنم
فردا که ايشالا کاره رو پيدا کرديد، با يک ذهنيت درست ،کلی از اونکار لذت ميبريد و به چشم فان بهش نگاه ميکنيد

و شايد همون کار سکوی پرتابتون شد...من با يه پسر انگليسی يه جايی کار ميکردم...هر دو با هم سوپروايزر شديم اما نگاه من به اينکار نگاه به يه کار پارت تايم بود و تا دانشگاه کار پيدا کردم اونکار رو ول کردم اما اون کار رو ادامه داد و خوب همه چيز رو ياد گرفت و الان صاحب کمپانيست که کارهای staffing مسابقات فرمول 1 رو انجام ميده