حفظ فرهنگ ایرانی یا انطباق با فرهنگ آمریکایی؟

[shani]

یکی از چیزایی که برای ما ایرانیا به عنوان مهاجر در کشورهای اروپایی و امریکایی میتونه مسئله ساز باشه تفاوت های فرهنگیه. بعد از مهاجرت برخی از این تفاوت ها رو دوست داریم و شاید اصلا دلیل مهاجرتمون اون تفاوتها باشه اما بعضی وقتا هم نمیتونیم بعضی از اونا رو قبول کنیم در حالیکه فرهنگ مورد پذیرش جامعه همینه چه دوست بداریم چه دوست نداشته باشیم.
ایا یک مرد ایرانی که با معیارهای و ارزش های ایرانی رشد کرده میتونه اجازه بده دخترش توی 18 سالگی آزاد زندگی کنه و توی روابطش آزاد باشه؟ یک مرد ایرانی آیا حاضره با همسرش (ایرانی) به ساحل یا استخر بره و همسرش اونجا با پوشش اکثریت مردم بیاد؟ و آیا یک زن ایرانی ته دلش راضی هست که شوهرش دوستانی از جنس مخالف داشته باشه (Just Friends)؟ آیا ما حاضریم تعارف های ایرانی رو کنار بگذاریم و به دوستانمون "نه" بگیم؟ اگر اونا راحت به ما بگن "نه" چطور؟ آیا میتونیم رک باشیم و احساسمون رو صریح بیان کنیم و آیا راحت شنیدن حرف رک رو از اطرافیان میتونیم قبول کنیم و ناراحت نشیم؟
از طرفی آیا جنبه داریم و میتونیم همونطور که تلاش میکنیم با این فرهنگ انطباق پیدا کنیم تعادل رو هم حفظ کنیم و به اصطلاح جوگیر نیشم و از اون لبه بوم نیفتیم؟ مثلا همه موارد بالا رو قبول کنیم ولی حدش رو نگه نداریم و با یک تلاش مصنوعی بیشتر از اون حدی که یک شهروند تیپیکال و نرمال آمریکایی هست فراتر بریم؟
توی این تاپیک هرگونه مطلب که در مورد این موضع هست رو میتونین مطرح کنید و سوالات، خاطره و تجربیات و اصلا حتی نظراتتون رو میتونین مطرح کنید. ما هم استفاده خواهیم کرد!

[arman_m]

با درود فراوان خدمت دوست عزیز shani
بهه نظر من مهمترین چیز ارزشهای انسانی هست که باید به این ارزشها احترام گذاشته بشه
حالا اصلا مهم نیست که در کدوم کشور و در کدوم نقطه از این زمین خاکی در حال زندگی هستین
تنها چیز و مهمترین چیز ، پایبند بودن به ارزشهای والای انسانیست و هر کسی باید در جهت اینکه انسان کاملی باشه حداکثر تلاش خودش رو انجام بده . آزادی هم معنی و ممفهومم خودش رو داره و باید اجرا بشه.به نظر من اگه اون آزادی حقیقی مد نظر باشه ، هیچ تناقصی با انسانیت ندراه و یک انسان واقعی میتونه آزاد باشه و در عین اینکه هیچ دلخوری برای دیگران پیش نیاره .

[Ali Sepehr]

خیلی وقت بود توی مهاجرسرا اینجوری دست به نوشتن نشده بودم ، شاید این تاپیک باب نوشتن دوباره ام بشه ، بنظر من هر محیطی فرهنگ خواص خودش رو داره و برای یک مهاجر بهتره که بتونه با فرهنگ جدید انطباق پیدا کنه ، توی کشور ما از بچگی به ما یاد دادند که تعصب داشته باشید ، غیرت داشته باشید و الخ اونم بخاطر اینه که مردان کشور ما تا هر زنی رو می بینند که حتی با حجاب کامله بهش جور دیگه ای نگاه می کنند و فکرهای ناجوری توی سرشون رد میشه اما این رو باید بپذیریم که توی کشورهای غربی بالاخص آمریکا اونقدر آزادی عمل هست و فرهنگ مردم جوری جا افتاده که اکثریت غالب ایجوری فکر نمی کنند و حتی اگر هم اینگونه فکر کنند قانون جوری جلوشون می ایسته که نتونند دست از پا خطا کنند.

من به شخصه به این اعتقاد دارم که انسان ها آزاد هستند هرکاری که می خواهند بکنند به شرطی که به آزادی دیگران تجاوز نکنند و خیانت نکنند ، پس جواب اون سوالت که آیا حاضرید با همسرتون با پوشش اکثریت مردم اونجا به استخر یا ساحل برید بنظر من بله است به شرطی که شرط بالا رعایت بشه. ببینید آدم وقتی 18 سالش میشه مخصوصا اگر دختر باشه یعنی به بلوغ فکری رسیده و میتونه راجع به زندگی خودش تصمیم بگیره ، نمیشه توی آمریکا با فرهنگی که توی ایران هست و الان دیگه تضاد هایی هم توش بوجود اومده زندگی کرد. مفاهیمی که توی ایران معنی نجابت داره توی فرهنگ اونجا ضد عرف نامیده میشه برفرض که دختری تا زمان ازدواجش با پسری رابطه نداشته باشه بعد از ازدواج بدلیل اینکه مسائلی رو تجربه نکرده توی زندگیش دچار مشکل میشه و ویرانی زندگی رو به بار میاره ، توی شهرستانهای کوچک ایران ملاک نجابت دختران داشت چیزیه که خیلی راحت با عمل جراحی بر میگرده و این فرهنگ تقلب ، دروغ ، دغل بازی رو ترویج میده اما در فرهنگ آمریکایی این مساله اهمیتی که توی ایران داره رو نداره و خیلی راحت باهاش برخورد میشه چرا که حق طبیعی انسان می دونند با قبلا دیگران رابطه داشته داشته باشه و نیازهاش رو برطرف کنه.

در کل بنظر من برای اینکه بتونیم توی جامعه ی جدید راحت زندگی منیم باید خودمون رو با فرهنگشون منطبق کنیم.

[shani]

البته منظور من ارزش ها نیست که انسانی یا غیرانسانی باشه. منظورم اون ریزه کاری های فرهنگی هست. از مهمان نوازی گرفته تا صراحت لهجه و رک گویی که البته گاهی برای شبیه شدن به امریکایی ها توی این موارد زیاد اغراق میکنن تا جایی که ه خود مردم اونجا هم این رفتارها رو ندارند. چون مثلا بعضی ها از رکگویی فقط یک اسم شنیدند و تا حدی اون رو با بی ادبی اشتباه میگیرند در حالیکه ادب در کشورهای غربی از نظر اجتماعی و ارتباطی خیلی مهمه.

[sayeh_m]

دوست عزیز
این که ماها بتونیم مثل اونها بشیم خیلی سخته البته من منظورم از ماها کسانی هستش که اینجا درس خوندن , رشد کردن و به دانشگاه رفتن یعنی دوران بلوغ رو اینجا سپری کردن واگرنه یک نوجوان 15 ساله میتونه خودش رو خیلی راحت تطبیق بده . هر چقدر هم سعی کنیم که بیخیال باشیم باز میبینی در یک جایی یک کاری میکنیم که نشون میده از یه فرهنگ دیگه اومدیم . مگه میشه چیزی رو که پدر و مادرهامون سالها تو گوشمون خوندن رو به راحتی بیرون کنیم ؟ ... من این تجربه رو از سفر خودم و همینطور صحبت با تعداد بیشماری پدر و مادر ایرانی که سالهاست خارج از کشور زندگی میکنن میگم ... ولی میدونین چیه ؟ اونجا دیگه این مهم نیست که شما چی فکر میکنید ... هر چقدر هم استرس داشته باشین که بچه تون الان تا شب بیرونه و داره چیکار میکنه باز هم نمیتونین کاری بکنین ...باید بنشینید و نگاه کنید ... کنار دریا رفتن و مایو پوشیدن و سلام و علیک با جنس مخالف که خب خیلی پیش پا افتاده هستش ... من دوستی توی سانفرانسیسکو دارم که دخترش 12 سالشه . باهاش صحبت میکردم ... داشت از نگرانی هاش برای دخترش میگفت ...ببخشید اینو اینجا میگم ولی نگران این بود که مبادا دخترش باردار بشه ... میگفت شوهرم همش حرص میخوره و دل تو دلش نیست که بچه مون رو اینجا چطوری حفظ کنیم ... تازه این آقا 30 ساله که اونجا زندگی میکنه و این خانوم هم 20 سالش بوده از ایران رفته ... و آخرش هم گفت که هیچ کاری نمیتونم بکنم چون نمیتونم بهش بگم بالای چشمت ابروهه ... به نظر من درسته ما نمیتونیم کاملا" خودمون رو تغییر بدیم ولی باید تلاش کنیم که راحت بگیریم چون اگر پابند رسومات قدیم بمونیم نمیتونیم اونجا دوام بیاریم مخصوصا" اگر بچه زیر 18 سال داشته باشم .باید سعی کنیم خودمون رو تطبیق بدیم و با زمان و شرایط جلو بریم حتی اگر سخت باشه
و البته در مورد رک گویی ... خیلی هم خوبه ... من سالهاست دارم با خودم میجنگم تا بتونم رک باشم ...بعضی وقتها اینقدر بهم فشار میاد که واقعا" احساس بیماری میکنم ... هزار بار یه چیزی رو توی مغزم مرور میکنم که به طرفم بگم ولی وقتی میبینمش باز نمیتونم ... خب این خوبه ؟؟؟ معلومه که نه ...برای اینکه سالها تو گوشم خوندن که بده , زشته , چرا اینو گفتی ...شاید اگر برم اونجا بتونم چیزهای خوب اونها رو یاد بگیرم ... درسته یک کمی دیر شده ولی باز هم بد نیست ...شاید تونستم وقتی طرفم بهم هی اصرار میکنه به جای اینکه بهش دروغ بگم و بپیچونمش خیلی راحت بگم نه شاید حتی دیگه کسی نباشه که هی بهت اصرار کنه و یا هی مجبور نباشی تعارف کنی ))به نظرم خیلی خوب و شیرینه

[Ali Sepehr]

با سایه خانم تا حدودی موافقم ، وقتی که آدما محیطشون عوض میشه تطبیق دادن با محیط جدید براشون سخته اما غیرممکن نیست ، بزارید یه چیزی رو بگم از نظر خودم البته ، بر فرض که دخترم هم باردار شد من چیکار می تونم کنم؟ خودش خواسته ، خودش راضی بوده ، مگه میتونیم روی خصوصی ترین رفتار های بچه هامون کنترل داشته باشیم؟ اصلا بتونیم مگه درسته؟ بهش بگیم تو نمیدونی چیه؟

با گفتن این حرف ممکنه همه انگی بهم بخوره ولی میگم این فرهنگ ایرانی که میگه دختر باید فقط خونه ی شوهر بچه دار بشه توی ایران فقط کاربرد داره اگه این حرف رو به یه امریکایی روشنفکر بزنید ممکنه بهتون بگه شما امل هستید چون توی فرهنگ خودش این معنی نداره.

البته این رو هم بگم که از این آزادی ای که جامعه مقصد بهتون میده نباید سو استفاده کرد و هر کاری رو کرد.

[shani]

حفظ تعادل هم در اینجا خیلی مهمه. اصلا من بیشتر این تاپیک رو در مورد حفظ این تعادل باز کردم وگرنه مسئله زندگی شخصی و آزادی اجتماعی که واضحه حق همه انسانهاست و بحث کردن سر اون تازگی نداره. اما اینکه با آزادی چطور برخورد کنی هم مهمه. اینکه مثلا بچه 12 ساله باردار بشه خوب ناراحت کننده هست حالا چه امریکایی باشی چه ایرانی. حتی از نظر پزشکی و علمی هم قابل قبول نیست. درسته زندگی شخصیش هست و مال خودشه اما هنوز وقتی 18 سالش نیست مسئولیتش با پدر و مادره.

[الهه سابق]

ببینید فرهنگ ابعاد مختلف داره، بله اگه صداقت و یک رویی و تعهد کاری و بی تعارفی رو از آمریکایی ها وارد فرهنگمون کنیم، عاااالیه. ولی با بقیه موارد موافق نیستم.
اصولا به نظر من: هر کسی کو دور ماند از اصل خویش بازجوید روزگار وصل خویش
به نظر من بهترین حالت ممکن اینه که موارد منفی هر دو فرهنگ رو حذف کرد و موارد مثبت هر دو رو حفظ. این دیگه بهینه ترین حالته
این نظر شخصی منه و نظر همه دوستان هم واسم محترمه
پ.ن: یکی از بهترین موارد فرهنگ غرب اینه که همدیگه رو قضاوت نمیکنن، منم دارم روش کار میکنم و میخوام شروع کنم. از همینجا میشه شروع کنم و هیچ کسیو توی تاپیک بخاطر نظراتش متهم نکنمو جبهه نگیرم

[hamed.]

به نظر ما اگه میخوایم توی آمریکا زندگی کنیم برای همیشه پس باید با فرهنگ آمریکایی انطباق پیدا کنیم

[shani]

ببینید فرهنگ ابعاد مختلف داره، بله اگه صداقت و یک رویی و تعهد کاری و بی تعارفی رو از آمریکایی ها وارد فرهنگمون کنیم، عاااالیه. ولی با بقیه موارد موافق نیستم.
اصولا به نظر من: هر کسی کو دور ماند از اصل خویش بازجوید روزگار وصل خویش
به نظر من بهترین حالت ممکن اینه که موارد منفی هر دو فرهنگ رو حذف کرد و موارد مثبت هر دو رو حفظ. این دیگه بهینه ترین حالته
این نظر شخصی منه و نظر همه دوستان هم واسم محترمه
پ.ن: یکی از بهترین موارد فرهنگ غرب اینه که همدیگه رو قضاوت نمیکنن، منم دارم روش کار میکنم و میخوام شروع کنم. از همینجا میشه شروع کنم و هیچ کسیو توی تاپیک بخاطر نظراتش متهم نکنمو جبهه نگیرم

الهه جون به نظر من ابراز موافقت و مخالفت هیچ اشکالی نداره و خودش از اصول دموکراسی هستش! قضاوت کردن فرق داره. قضاوت اینه که وقتی کسی نظرش رو در مورد چیزی بیان میکنه فورا روی کل شخصیتش قضاوت کنیم و در ذهنمون اون آدم رو رد کنیم. بر عکسش هم درسته. یک نفر اگه نظر درستی در مورد چیزی میده نمیشه گفت این آدم همیشه خیلی کارش درسته. اما تبادل نظر، ابراز مخالفت (طوری که گستاخانه نباشه) به نظر من عیب نیست. و گاهی از درون همین مناظرات (عجب واژه ای!) تفکر انسان شکوفایی پیدا میکنه.

[الهه سابق]

آره شانی جان. ولی خیلی توی از تاپیک ها دیده شده که وقتی کسی نظری میده که با نظر اکثریت مطابقت نداره، بچه ها شروع میکنن به حمله و جبهه گیری و صد البته قضاوت. کلی هم وصله های بی مورد به هم میچسبونن. خوب وصله زدنم یعنی قضاوت کردن دیگه

[wushu kung fu]

در مورد بچه ها در امریکا من یه نکته ی رو اضافه کنم

مسلما وقتی بچه ی در آمریکا به دنیا میاد دیگه ایرانی نیست و آمریکایی میشه ( تنها کشوری که یه بچه ی مهاجر رو عضو 100 در 100 همون کشور میدونه آمریکاست نمونش رئیس جمهور فعلی آمریکا ) و امه اگه بچه ی از یه پدر ایرانی و مادر آمریکایی یا بعلکس متولد بشه خوب این که خوده آمریکایی و دیگه اصلا نمیشه گفت ایرانی خوب نکته همین جاست چطور میشه انتظار داشت از بچه ی که تمام عمرش رو در حالا مثالا آمریکا گذرونده با فرهنگ ایرانی باشه !؟؟؟ اصلا نمیشه و ما هم باید با تمام امکان سعی کنیم فرهنگمون رو مطابق فرهنگ آمریکایی کنیم !! شاید بگید برا چی؟؟ خوب برای موفقیت باید این کار رو کرد وگرنه نمیشه در یک کشور با یک فرهنگ دیگه زندگی کرد دوستی در مورد باردار شدن و از این حرفا توی آمریکا صحبت کرده بود که واقعا این یه حقیقته و کسی منکرش نیست روابط دیپلماتیک در آمریکا معمولا از سن 16 سالگی شروع میشه که حتی پایین تر از اینم گاهی اتفاق میوفته و این موضوع ربطی به فرهنگ آمریکایی نداره بلکه به تریبیت بچه داره ! و نمیشه این موضوع رو چسبوند به آمریکا دقت کنید ببینید که تمام کسای که توی آمریکا در سن پایین بادار شدن یا معتاد خانواده هاشون چطور بودن ؟؟؟ اکثرا طلاقی - معتاد - هوس باز و.... خوب مسلما بچه هم چیزی از تربیت یاد نگرفت پس از نظر من نگران نباشید و با این مسئله کنار بیایید به طور مثال شما نمیتونید به بچتون بگید ایرانی باش چون بچتون دیگه یه آمریکایی شده ! ولی کاری که میتونید بکنید اینه که خوب تربیتش کنید و از ازرش های دینتون از همون کوچیکی براش تعریف کنید اگه از همون کوچیکی از دینتون و ارزشهاش بگید مطمئن باشید بچتون درسته آمریکایی شده ولی خیلی پایبند ارزش های دینی میشه

جالبه من با چند دختر آمریکایی صحبت میکردم که مسحیی بودن و خیلی پایبند ارزش هاشون میگفتن روابط دیپلماتیک فقط بعد از ازدواج !!

[فردا]

در مورد بچه ها در آمریکا من یه نکته ی رو اضافه کنم

مسلما وقتی بچه ی در آمریکا به دنیا میاد دیگه ایرانی نیست و آمریکایی میشه ( تنها کشوری که یه بچه ی مهاجر رو عضو 100 در 100 همون کشور میدونه آمریکاست نمونش رئیس جمهور فعلی آمریکا ) و امه اگه بچه ی از یه پدر ایرانی و مادر آمریکایی یا بعلکس متولد بشه خوب این که خوده آمریکایی و دیگه اصلا نمیشه گفت ایرانی خوب نکته همین جاست چطور میشه انتظار داشت از بچه ی که تمام عمرش رو در حالا مثالا آمریکا گذرونده با فرهنگ ایرانی باشه !؟؟؟ اصلا نمیشه و ما هم باید با تمام امکان سعی کنیم فرهنگمون رو مطابق فرهنگ آمریکایی کنیم !! شاید بگید برا چی؟؟ خوب برای موفقیت باید این کار رو کرد وگرنه نمیشه در یک کشور با یک فرهنگ دیگه زندگی کرد دوستی در مورد باردار شدن و از این حرفا توی آمریکا صحبت کرده بود که واقعا این یه حقیقته و کسی منکرش نیست روابط دیپلماتیک در آمریکا معمولا از سن 16 سالگی شروع میشه که حتی پایین تر از اینم گاهی اتفاق میوفته و این موضوع ربطی به فرهنگ آمریکایی نداره بلکه به تریبیت بچه داره ! و نمیشه این موضوع رو چسبوند به آمریکا دقت کنید ببینید که تمام کسای که توی آمریکا در سن پایین بادار شدن یا معتاد خانواده هاشون چطور بودن ؟؟؟ اکثرا طلاقی - معتاد - هوس باز و.... خوب مسلما بچه هم چیزی از تربیت یاد نگرفت پس از نظر من نگران نباشید و با این مسئله کنار بیایید به طور مثال شما نمیتونید به بچتون بگید ایرانی باش چون بچتون دیگه یه آمریکایی شده ! ولی کاری که میتونید بکنید اینه که خوب تربیتش کنید و از ازرش های دینتون از همون کوچیکی براش تعریف کنید اگه از همون کوچیکی از دینتون و ارزشهاش بگید مطمئن باشید بچتون درسته آمریکایی شده ولی خیلی پایبند ارزش های دینی میشه

جالبه من با چند دختر آمریکایی صحبت میکردم که مسحیی بودن و خیلی پایبند ارزش هاشون میگفتن روابط دیپلماتیک فقط بعد از ازدواج !!

یعنی ایران و آمریکا چون هنوز ازدواج نکردن با هم روابط دیپلماتیک ندارن؟
منم در مورد اینکه آدم باید خودش رو با محیط ، وفق بده کاملن موافقم.به خصوص وقتی خود آدم آگاهانه پدیده مهاجرت رو انتخاب می کنه ،خب از اول میدونسته جایی که میره با جایی که بوده خیلی فرق می کنه.خیلی از ما ها اصلن به خاطر همین تفاوت ها مهاجرت می کنیم!

[امیر مهاجر]

در عوض چی.ن و روس.یه روابط Dپلماتیک خیلی شدیدی با ایران دارند!

[parsush]

منم موافقم كه ما بايد بعد از مهاجرت تو خيلي از جنبه ها خودمون رو وفق بديم و اصولا اگه آدمهاي انعطاف پديري باشم اين اتفاق ذره ذره و نا خود آگاه مي افته مثلا ياد مي گيريم كه براي خودمون، وقتمون و زندگيمون بيشتر ارزش قائل بشيم، منظم تر بشيم و كاري به كار خصوصيه بقيه نداشته باشيم...به قول دكتر فرهنگ هلاكويي: ما تو ايران تو دل و روده هم زندگي مي كنيم و به اسم عشق و علاقه هيچ حد و مرز خصوصي واسه نزديكامون فائل نيستيم.
اين طور تغييرات فرهنگي به نفعمونه ( من كسيو مي شناسم كه آلمان زندگي مي كنه وقتي ايران بود به حجاب زنش گير مي داد اما حالا خودش بزور زن و بچشو مي فرسته استخر ! جالبيش اينجاست كه هنوزم وقتي زنش مياد ايران طرف يادش مي افته كه به زنش بگه رعايت كن!!!! چون اينجا فرهنگ فرق داره.) اما اون قسمت كه مربوط به شرايط خونوادگي و بخصوص در رابطه با بچه هاست من فكر مي كنم تو آمريكا هم پايه درست و غلطش شبيه فرهنگ ما باشه فقط جزييات متفاوته كه كاملا بر مي گرده به شرايط تربيت بچه ها و اينكه از اول تو رفتار پدر مادرشون ديده باشن و بدونن ارزش و ضد ارزش چيه
دختر داييه من 18 سالگي مي خواست بره جدا زندگي كنه، چون تو كشورهاي پيشرفته عرفه! باباش هم گفت باشه برو فقط چون اين عرفه كه اينجا بچه ها از 18 سالگي خودشون خرجشونو در ميارن و كار ميكنن پس منم پول نميدم :ديييي اونم رفت و چند ماه برگشت چون طبق فرهنگي كه بار اومده بود سختش بود اونجور زندگي كنه، فقط به مامان باباش گفت من بر ميگردم به شرطي كه كاري به كارم نداشته باشين
بالاخره اون بچه يك روزي ميره ولي حد اقل وقتي ميره كه خوبو بدشو از هم تشخيص ميده
اين ارزش ها هنوز هم همه جاي دنيا ارزشن، ما سعي مي كنيم خوباشو حفظ كنيم