گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[ostokhan]

نکاتی جالب درباره آمریکا و جامعه انسانی آن


ویژه‌نامه نوروزی پنجره گزارشی جالب از سفر سه روزه جوادی‌یگانه به آمریکا (ایالت‌های لس‌آنجلس، سانفرانسیسکو، شیکاگو، کلیولند، واشنگتن و نیویورک) را در 5 صفحه منتشر کرده است. این گزارش جالب است چون در آن به نکات ریزی از جامعه آمریکایی اشاره شده که برای خیلی از ماها اعجاب آفرین است!

مثلا ما تعجب می‌کنیم وقتی که می‌فهمیم در آمریکا مزد یک روز یک کارگر ساختمانی 400 دلار است برای همین مردم آن‌جا تا می‌توانند کارهای لوله‌کشی، برق‌کاری، بنایی و غیره را خودشان انجام می‌دهند!

تمام این نکات جالب را به صورت کوتاه در ادامه بخوانید:

در شهرک‌ها منطقه عمومی وجود ندارد، همه جا خصوصی است. امکان قدم زدن وجود ندارد. در این شهرک‌ها هیچ جای ایستادن و گردشی نیست، همه جا خانه است و ملک خصوصی. خیابان باریک است و برای قدم زدن باید بروی به یک فروشگاه یا پارک و یا مرکز شهر.

موقع رانندگی در حومه شهر نمی‌توانی کنار خیابان بایستی و نمی‌توانی در خروجی‌های خانه‌های مردم بایستی بنابراین عملا فقط باید پارک بروی.

شاید باورش سخت باشد ولی در زندگی امروز هم باید کارهای خودت را خودت انجام بدهی. در مصالح فروشی‌ها هر چیزی که به کار خانه بیاید و می‌توان تصور کرد موجود است. هر کس هر چیزی که لازم دارد می‌خرد و خودش آن‌ها را به کار می‌برد. انواع راهنمایی‌ها هم هست، هم فیلم ویدئویی، هم اینترنت و هم آموزش حضوری وجود دارد.

تقریبا باید تمام کارها را خودت انجام بدهی، رنگ کردن، جدول چیدن، سیمان کاری، سیم کشی، لوله کشی و ... را باید خودت انجام بدهی و این الزام از آن‌جا نشات می‌گیرد که بدانی مزد یک کارگر ساده 400 دلار در روز است!

یکی از دوستان به من گفت که تازگی سیستم هیدرولیک اتومبیلش را خودش تعویض کرده!! چون برای تعویض آن باید 500 دلار دستمزد می‌داده اما او با هر زحمت و ترسی بوده این کار را انجام داده است.

آمریکایی‌ها خلاف آن چیزی که در فیلم‌هایشان نشان می‌دهند در آخر هفته‌ها و تعطیلات تنها فرصت انجام امور ذکر شده را دارند و برای پیک نیک و تفریح زمانی باقی نمی‌ماند.

آمریکایی‌ها حسابگرند. در پروازهای داخلی هیچ نمی‌دهند! در مسیر طولانی سان فرانسیسکو به شیکاگو هم فقط آبمیوه دادند و بیسکوییت یا بسته 50 گرمی پسته شامی!

اکثر مسافران ساک‌های بزرگی را با خود به داخل هواپیما می‌آورند تا مجبور نشوند 25 دلار برای هر ساک بپردازند.

فیلم "داستان‌اسباب‌بازی3" تازه اکران شده و در همه فروشگاه‌ها، تمام موارد مربوط به بچه‌ها به نوعی با داستان اسباب‌بازی ربط دارد. دستمال جیبی، خط کش، مداد، دفتر و ... .

تمایز طبقاتی بسیار زیاد است. در مرکز شهر لس آنجلس، سطل زباله را به ستون‌ها زنجیر کرده‌اند!! و شهرها پر است از بی‌خانمان‌ها و در همان شهر خانه‌های ویلایی بزرگ.

یکی از دوستان ساکن در لس آنجلس می‌گوید: بعضی از بی‌خانمان‌ها قبلا بیمه بوده‌اند و برای مخارج بیمه یکی از اعضای خانواده که مریض شده خانه‌شان را از دست داده‌اند.

یک بلیط یک طرفه مترو 2/25 دلار است، یعنی چیزی حدود 8000 تومان

در آمریکا بدون نقشه یا جی پی اس نمی‌شود جایی را پیدا کرد. همه چیز اینترنتی شده است.

برای پرداخت عوارض اتوبان‌ها می‌توانید‌ از IPSS استفاده کنید.

برای سوار شدن هواپیما کاملا بازرسی می‌شوید، حتی باید کفش‌ها را هم در بیاورید.

یک تکه از تیرآهن و سنگ‌های برج‌های دوقلو را به همراه عکس در مکان بنای تخریب شده آن‌ها قرار داده‌اند.

در خیابان‌های گران قیمت، اتوبوس، مترو و هیچ وسیله نقلیه عمومی وجود ندارد لذا فقرا نمی‌توانند به این خیابان‌ها بروند.

شبکه مترو بسیار وسیع و پیچیده است.

تفریح ایرانیان دیدن سریال‌های ایرانی است. یکی از دوستان می‌گوید: ما هر شب سر شام یک سریال می‌بینیم و اگر بخواهیم بچه‌ها را تنبیه کنیم می‌گوییم که امشب سریال نداریم.

دوست من می‌گفت از سایت ایران پراود سریال‌ها را دانلود می‌کنیم. سایت صدا و سیما خیلی مشکل دارد، یک روز هست یک روز نیست و ضعیف است و ای کاش بهتر می‌شد چرا که نباید از ایران پراود استفاده کنیم، چون فیلم‌ها مبتذل هم دارد.(چشم ضرغامعلیشاه روشن)

اتوبوس‌ها در لس آنجلس، در چهار صندلی جلو، روی یکی از آن‌ها نوشته که بر اساس فلان قانون فدرال، اولویت نشستن با سالمندان و ناتوانان است و روی یکی دیگر نوشته جای‌تان را به سالمندان و ناتوانان بدهید و من دیدم که وقتی یک سالمند وارد اتوبوس می‌شد کسی که روی این صندلی‌ها نشسته بود بلند می‌شد و به عقب می‌رفت. (حالا ما در تهران خودمان وقتی یک پیرمرد وارد اتوبوس می‌شه هزار بار سر خدا و پیغمبر منت می‌ذاریم و چهارصد تا گزاره‌های اخلاقی و غیر اخلاقی را برای خودمان متصور می‌شویم بعد شاید بلند شویم در صورتی که در آمریکا موظف به این کار هستی)

اما یک اتفاق بد و آن، ایرانی‌هایی هستند که اصرار دارند در ملا عام الکل بخورند! می‌گویند خسته شدیم از بس در پستو الکل خوردیم!

در آمریکا نه تنها رانندگی در حالت مستی جریمه دارد بلکه الکل خوردن در ملا عام هم جریمه دارد و حتی گذاشتن الکل روی صندلی عقب جرم است چون ممکن است دستت را دراز کنی و آن را برداری و بخوری. حتی اگر پلمپ الکل هم باز نشده باشد باز هم جرم است، الکل حتما باید در صندوق عقب باشد.


منبع: tavalaei.ir

من خودم با خیلی چیزهایی که نویسنده گفته هم نظر نیستم و قبول ندارم. صرفا یه نکاتی هست که نویسنده از دید خودش مطلب زده

دوستان این نوشته مربوط به سال 1390 هستش و قیمت های ذکر شده مربوط به همون سال