گفتگوی آزاد در مورد اعلام نتایج (شمارش معکوس)

[ostokhan]

کاملا با حرفهاتون موافقم جناب استخوان!
من با این که سن بالایی ندارم ولی کم آوردم. به هسرم میگم پسرمون که از اب و گل دراومد بریم دهات و بیابونی زندگی کنیم. واقعا بعضی وقتها بعضی مسایل و خبرها و ادمها زندگی را تبدیل به شکنجه میکنن. چند سال پیش پر از برنامه برای زندگی ام بودم و الان هدف فقط شده زنده موندن...

این داستان البته تو هر جای دنیا پیدا میشه و کم و بیش همه درگیرن. ادمها درگیر زندگی ماشینی شدن. ولی خب وضعیت برای ایرانبیها بد از بدتر هست واقعا چون مشکلاتی رو دست به گریبان هستن که شاید کمترجایی تو دنیا اینطور باشه. این بی انگیرگی و بی برنامگی تو ایران مثل پاندمی شده. دقیقا اگر برگردین تو همین فروم و پستهای من رو بخونین میبینین خیلی سرخوش بودم و رویاپردازی میکردم. الان که برمیگردم و اونا رو میخونم به خودم میگم چقدر زندگی و روزگار اثر گذاشته روم. اون فکر زندگی تو یه دهات و بیابونی هم واقعا فکر بدی نیستش به شرطی که شرایط مالی اجازه بده که نخوای کار کنی.

[font=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif]ارسال‌ها[/font]

[font=Tahoma, Verdana, Arial, sans-serif]ویرایش حذف پاسخ نقل‌قول گزارش[/font]