2011-05-20 ساعت 05:01
(آخرین تغییر در ارسال: 2011-05-20 ساعت 05:05 توسط Sahar-Germany.)
سلام دوستان، با اینکه الان هم در غربت زندگی میکنم، ولی از تصور اینکه تا ۲ ماه دیگه باید در محیطی جدید مثل دالاس دوباره همه چی رو از صفر شروع کنم، کلی دلم میگیره. اینجا که غریب بودم، و چقدر غربت سختی بود، سرد، غمگین و دور. با زیاد شدن فاصله از ایران خودم رو بیشتر غریب احساس میکنم، شاید مسخره به نظر بیاد ولی یه جورایی دلم میگیره از این همه غربت. چقدر دلم هوای ایران رو کرده. شما که دالاس هستید آیا میتونید به راحتی برید ایران و بیایید؟ از تصویر اینکه در دالاس فقط ۲ هفته مرخصی دارم و نمیتونم سالی یک بار به ایران برم دلم میگیره. تمام سال هایی که در اینجا مشغول تزم بودم نمیتونستم برم ایران به خودم امید میدادم درسم که تموم شد سالی یک بار میرم ولی کارم افتاد به آمریکا، و شاید باز هم آرزوم به واقعیت نرسه!
خنده داره نه؟ همه عمر آرزوم بود بیام آمریکا، الان که به آرزوم نزدیک شدم، بچه شدم نشستم اینجا از اینکه بیشتر غریب بشم گریه میکنم.
معذرت میخوام شاید به این بخش هیچ ارتباطی نداشته باشه ولی خواستم درد و دل کنم با شما.
خنده داره نه؟ همه عمر آرزوم بود بیام آمریکا، الان که به آرزوم نزدیک شدم، بچه شدم نشستم اینجا از اینکه بیشتر غریب بشم گریه میکنم.
معذرت میخوام شاید به این بخش هیچ ارتباطی نداشته باشه ولی خواستم درد و دل کنم با شما.