دالاس، ایالت تگزاس

[Mojhdeh]

چون این تاپیک لیدرهای خیلی فعالی داره ترجیح دادم سوالم رو اینجا بپرسم

دوستان:

چند وقتی هست سطح دانش انگلیسی که باید داشته باشیم ذهن من رو مشغول کرده که با چه حداقلی می توان اونجا استارت زد و شروع کرد ، مسلما با گذشت زمان آأم میتونه هر زبونی رو یاد بگیره

بنظر شما کسی که خواندن و نوشتن انگلسیی بلده ولی توی مکالمه ضعیف هستش میتونه بیاد اونجا شروع کنه یا اینکه 6 ماه ایران بره کلاس مکالمه بهتره؟؟؟

فکر نمی کنید تاثیر بودن تو محیط از کلاس زبان تو ایران بیشتر باشه؟؟...

برای این که این سوال بی ربط به این تاپیک هم نباشه اون رو بر اساس شرایط دالاس پاسخ بدید...ممنون

دوست عزیز نگرانی شما برای من کاملا قابل لمسه. در این زمینه بارها و بارها اساتید مهاجرسرایی نظراتشون رو نوشتن و شاید حرف من حرف جدیدی نباشه ولی فقط خواستم تجربه شخصی خودم رو با شما به اشتراک بگذارم بلکه یک کمک خیلی خیلی جزئی برای شما باشه. همه ما تو ایران معمولا به کلاسهای زبان جورواجوری سر زدیم بعضی مفید بعضی هم غیر مفید. از هر کلاسی هم خلاصه یه چیزهایی یاد گرفتیم اما وقتی پامون به امریکا میرسه در وهله اول یک شوک بزرگی بهمون وارد میشه که بخشی به خاطر لهجه های بسیار جورواجور موجود و بخش دیگه اش هم بدلیل اختلاف فرهنگی موجوده. ما معمولا تلاش میکنیم که جملات فارسی رو به انگلیسی ترجمه کنیم که خیلی وقتها جملات خوبی از کار در نمیاد. اینجوری بهتون بگم هفته های اول حتی از پس سلام و احوالپرسی های پیش پا افتاده هم ممکنه برنیاییم. چون مثلا عبارت خسته نباشید ما اینجا معادلی براش وجودنداره و یا خیلی تعارفات روزمره ما اینجا خبری ازشون نیست در عوض اینجا عبارات دیگه ای در مکالمات روزمره رد و بدل میشه که تو هیچ کلاس زبانی تو ایران به ما یاد نمی دن. آخه درسهای کلاسهای ایران معمولا خیلی فرمال و رسمیه. نکته جالب دیگه اینه که بعضی وقتها یک مطلبی رو میخونیم (مثلا کوپنهای تخفیف که خیلی هم فراوونه) هیچ کلمه جدید و عجیبی هم توش نیست ولی مفهوم کلی مطلب رو نمیگیریم. من فکر می کنم همونجور که آقای سهیل بادامی هم گفتن اینجا ما مشکلمون فقط زبان انگلیسیمون نیست ما به مروز زمان با فرهنگ رایج در امریکا آشنا میشیم و اطلاع پیدا کردن از فرهنگ مردم به یادگیری زبانمون هم خیلی کمک میکنه. مثلا یه چیزی که اینجا باهاش برخورد میکنیم و برای ما عجیبه اینه که از یه حدی بیشتر نباید به یک امریکایی نزدیک بشید. مثلا اگر یک نفر روی نیمکتی نشسته و شما رو اون طرف نیمکت بشینین حتما نفر اول از جاش بلند میشه و میره!!!!! من در این مورد از یک امریکایی سوال کردم گفت به خاطر خارجی بودنتون نیست ما هرکسی وارد حریم شخصیمون بشه احساس امنیت نمیکنیم. مثالهای اینجوری خیلی زیاده که از حوصله این بحث خارجه. در مجموع خیلی مواقع شرایطی پیش میاد که آدم شرمنده یا ناراحت میشه اما خوبیش اینه که مردم اینجا بدلیل تعداد زیاد مهاجرا به این وضعیت عادت دارن و کسی به ندانستن زبان ما توجه نمی کنه تازه کمکی هم اگه از دستشون بربیاد برامون انجام میدن
نظر شخصی من بعد از این همه حاشیه رفتن اینه که ایران هرچی وقت برای زبان گذاشتین بد نیست اما در محیط بودن، مخصوصا سرکار رفتن، صبور بودن و زمان دادن به خودمون فایده اش بیشتره. خودتون رو آماده کنین که یکسال اول زبان شما در حدیه که فقط مشکلات اولیه تون رو برطرف کنین اما از یه جایی به بعد خودتون متوجه میشین که هر روز داره زبانتون بهتر میشه
موفق باشید