2013-06-17 ساعت 11:09
(2013-06-16 ساعت 17:14)Beowulf II نوشته: سلام دوستان،با درود
من برنده 2014 هستم.
من قبولی 2014 هستم و دالاس رو مد نظر دارم. تازه اردواج کردم. می خواستم یک سری اطلاعات بهم بدین:
1- برای ساکن شدن چقدر سرمایه لازم دارم؟
2- بهتره اول خودم بیام و بعد همسرم رو بیارم یا همون اول باهم بیاییم؟(هردومون قصد و توانایی کار رو داریم)
3- شرایط بازار کاری اونجا چطوره؟ (تو ایران 5 سال هست که زبان تدریس می کنم)
4- و در نهایت چطوری می تونم کار پیدا کنم؟
اطلاعات بیشتر:
خودم تازه داماد، لیسانس ادبیات انگیسی، 27 ساله
خانومم تازه عروس، لیسانس علوم اجتماعی، 28 ساله
خیلی ممنون میشم راهنماییم کنین.
دوست عزيز، تبريك براى ازدواجتون و اميدوارم كه زندگى خوبى رو دركنار هم شروع كنين و هميشه خوشى و كاميابى براتون باشه.
من به همه ميگم كه كل مهاجرسرا رو از سال ٢٠٠٩ بخونن و حالا با ارفاق چون تازه مزدوجى، لطفا حداقل اين مبحث دالاس رو از اول بخون و مطمئن هستم كه بيشتر از اين سئولاتت اطلاعات مفيد بدست ميارى. من همين چند وقت پيش به يك استاد زبان و درباره سرمايه اوليه راهنمايى كردم (تقريبا مطمئنم ولى اميدوارم در پيام خصوصى نبوده باشه). سؤالهات تكراريه خدايى.
درباره باهمديگه اومدنتون نظر من، حتما و مثبته. اينجا بايد شرايط رو با هم سنجيد و زندگى رو با هم ساخت و ناخوشيها رو شناخت و برنامه ريخت و تحمل كرد. مطمئنم ديدگاه يكنفرتون با اون يكى متفاوت ميشه. اگر تو اينجا رو خوب ببينى و بعد همسرت نبينه يا برعكس، براى ادامه زندگى در اينجا به مشكل مالى و معنوى برميخورين. اول زندگيتونه و از هم كامل شناخت ندارين و بهتره كه با هم در شرايط اينجا قرار بگيرين و مشورت كنين. خيلى موارد رو نميشه و صلاح نيست بيان كنم ولى آمار و تجربه نشون ميده كه زندگى مشترك در خارج و بخصوص براى تازه مهاجرها در خيلى موارد سخت تره و زودتر از هم ميپاشه، شما كه هم تازه مزدوجين و هم سن كمى دارين. سفت همديگه رو بچسبين و پشت هم و با هم شروع كنين.
يكى از دوستام قبل از عروسى و فقط در عقدشون برنده شدن و عروسى نگرفته با هم اومدن و الانم خدا رو شكر زندگيشون محشره. هميشه ميگه چقدر خوب شد كه تنهايى نيومدم.
اگر كسى رو در امريكا دارين برين واسه يكماه مهمونى و شروع كنين به شناخت. ديدن زندگيها در اينجا خودش يك دوره اموزشيه. ببينين كه واسه همديگه وقت ندارن، واسه تفريح وقت ندارن. خرج كردم با برنامه كامله. بعد از كار كردن روزانه توان كار اضافه نيست. تعطيليها شايد كار كنن. حوصله ندارن. اينها در حرف مشكلى نيست ولى در زندگى و بخصوص اولش و توقعات هردوتاتون اثر گذاره به خدا. زندگى رو دوش هر دوتا ميگرده. گذشت و بردبارى بيشترى لازمه. همكارى بيشترى ميخواد. شايد تنها اومدى و افسرده و دلتنگ ايران شدى، دليل نميشه با همسرت هم بياى همونجور بشى و اونوقت قضاوتت و برداشت اوليه ات كه در تمام سالهاى غربت باهاته نادرست بوده و هميشه از اينجا ناراضى ميمونى.
براى شروع نگران سخت گذشتن به تازه همسرت نباش. مردم با دوتا بچه كوچيك ميان و سريع جاگير ميشن. تو از چى نگرانى، بگو تا بهت بهتر راهنمايى كنيم. من اصلا نميدونم اون به چه اطمينانى ميخواد تو رو راهى بلاد كفر و فسق و فجور كنه ؛-d
سؤالات ديگه ات رو در صفحات قبلى جوابشونو پيدا كن و مطمئنم كه وقتى اونها رو بخونى، دفعه بعد سئوالهات فرق ميكنه.
بدرود
شماره کیس همسرم: **2009AS 26,9
دریافت نامه اول: May/2008
دریافت نامه دوم: May/2009
مصاحبه: 2009 ,June 28 - ابوظبى
کلیرنس: بدون چک - روز مصاحبه
گرفتن ویزا: 2009 ,June 29
ورود به آمریکا: 2009 ,Sep. 7
دریافت نامه اول: May/2008
دریافت نامه دوم: May/2009
مصاحبه: 2009 ,June 28 - ابوظبى
کلیرنس: بدون چک - روز مصاحبه
گرفتن ویزا: 2009 ,June 29
ورود به آمریکا: 2009 ,Sep. 7