دالاس، ایالت تگزاس

[soheilbadami]

ضمن سلام و عذر خواهی از تاخیر این نوشته
مدتی قصد داشتم مطالبی راجع تجربیات خودم در این قسمت امریکا که 5 ماهی در اون زندگی کردم خدمت دوستان عرض کنم که تا حال فرصت نشد. همیشه راهنماییهای ارزشمندی از اهالی مهاجر سرا گرفته ام که حالا شاید به این شکل گوشه ای از اون رو جبران کنم و حکایت دیگران کاشتند و ما خوردیم ما بکاریم .. رو عملی کنیم.
در درجه اول هم باید رخصت بگیرم از پیشکسوتان که اشتباهات رو ندید
بگیرند و ضمنا این مطالب تنها دیدگاه شخصی و تجربیاتی هست که ممکنه برای هر فرد متفاوت باشه.
از تکرار مباحثی که در تاپیک بوده حتی الامکان خود داری میکنم ضمنا چون بحث طولانی نشه به نتایج اشاره میکنم وبعضا در غالب
توصیه عرض میکنم که ایشالا حمل بر اسائه ادب نشه چون مقدمات و دلایل هم مفصل هست هم در نظر افراد - متفاوت برداشت میشه.

اولین توصیه اینکه حتما تمامی تاپیکهای مربوط به امریکا رو دقیق بخونید از جمله همین تاپیک چون دوستان واقعا اطلاعات جالبی گذاشتن که با جمعبندی همه ایده ارزشمندی براتون شکل خواهد گرفت و حتما اگر چند روز وقت بگذارید و مطالب رو بخونید 100% به نفع شماست و ارزشش رو خیلی خیلی داره (بیشتر تازه واردین رو عرض میکنم )
1 سری از مطالب برا همه امریکا صادق هست و مربوط به منطقه خاصی نیست. خود حقیر هم مطالبی از تجربیات رو در اون تاپیکها اشتراکگذاشتم که از تکرار خود داری میکنم.
درجه اول همانطور که خیلی از کار برها قبلا گفتن خودتون رو برای 1 تغییر بزرگ و امدن به جامعه ای متفاوت از هر لحاظ اماده کنید. من سعی
میکنم در اینجا برخی تفاوتها و البته نقایص و کاستیها رو بگم چون از خوبی جامعه امریکا همه مطلعن از استاندارد بالای زندگی بگیر تا صنعت و
. برخی امور فرهنگی و موقعیتهای خوب - ازادی نسبی و غیره.
با امدن به امریکا خیلی چیزها رو کنار بذارید از واحد طول و وزن و حجم گرفته تا یارانه و... چون ضوابط کلا متفاوت هست.
باید قالب رو تا میشه عوض کرد چون باید چیزهای متفاوتی توش جا بگیره.

برای اوردن لوازم درست که همه چیز اینجا هست ولی زمانی که اینجایی میفهمی که کلی وقت و بلدی و پول میخوای که لوازمت رو تهیه کنی پس مقداری لوازم اولیه زندگی ضرری نداره بخصوص اگر خانوادگی باشی وقتت کمتر هم میشه و در ضمن اگه میخوای 1 شلوارم واسه خودت ورداری حالا 1000 دلار هم جیبت هست ولی میگی فعلا بچه واجب تره بعدم مخارج دیگه واست میاد و میبینی که 1000 دلار مثل برف تابستون اب میشه.
این و همینجا بگم افرادی که با خانواده میان از لحاظ عاطفی و تحمل غربت اولیه جلوتر اند اما زمان اشنایی با محیط 2 برابر بیشتر از فرد مجرد و جوانتر زمان میبره و داشتن بچه این رو تشدید میکنه.
آمریکا خیلی جای خوبیه ولی برا امریکایها ! نمیدونم چقدر طول بکشه من چهل ساله اینجا عادت کنم ولی برا کسی که اینجا بزرگ شده اگه ادم باشه (ببخشید کلمه بهتر نداشتم) بهشته.
از منظر خودم امریکا اون بهشتی که تو ایران همه ازش میگن نیست لا اقل برای همه نیست من اینو میگم که همه با چشم باز بیان بدون تعارف در خیلی موارد چیزی به مملکت شما باج نمیده اگر چه سیستم طوری هست که شما احساس ناراحتی شدید نداری و از حالت " در وطن خویش غریبت " بهتری.
البته بگم من خودم سالهای سال کولیت عصبی داشتم اما در این چند ماه با همه استرس مهاجرت 60% بیماری من خوب شده !
منظور اصلیم اینه که موضوع بدی و خوبی نیس بلکه تفاوتهایاساسی و بنیادی است و الا حسن و نقص با هم وجود دارند مثلا در موارد جزئی- شما افراد- اماکن و مواردی رو میبینی که صد رحمت به افغانستان ولی اونجوری ازارت نمیده.
من بر خلاف بعضی نوشته های دوستان در فروم عقیده دارم که امریکا کشور مهاجر پذیری نیست و این رو قواننین سختش میگه ولی بسیار مهاجر زیاد داره که از راههای قانونی و غیره اومدن و کشاورزی و صنعت روی شاخ انهاست همینطور خدمات. ولی هیچ تسهیلات خاصی مثل کانادا یا استرالیا برای جذب مهاجر ندارن.
اما برسم به تکزاس و دالاس . تکزاس از ایالتهای مهم امریکا است و تنها ایالتی که پرچمش میتونه هم ارتفاع پرچم امریکا افراشته بشه و مردمش به پولداری شهره اند و یکی از بالاترین مالیاتهای فروش در امریکا رو داره و لقب این ایالت لون استار یا تک ستاره هست.
دالاس یا در حقیقت دی اف دابلیو مترو پلکس که هسته اولیش 2 شهر دالاس و فورت وورد بوده که اولی شهر و بعدی دهات حساب میشده !
و فرودگاه رو هم بین 2 تا زدن که دعوا نشه ولی امروز این 2 شهر و بسیاری حومه که به اونها اضافه شده یک کلانشهر رو تشکیل داده بسیار وسیع.
از نظر سایر مردم امریکا اینجا یعنی جنوب ادمهای سخت تری داره و 1 جورایی ساده و دهاتی بهشون اطلاق میکنن و میگن تکزاسی!
. بعد از 9 شب و در وسط هفته خصوصا کسی رو نمیبینی و صدا از هیچی در نمیاد تازه این منزل ما یک منطقه شلوغی هست.در ضمن مقداری هم مذهبی هسن.
لینجا اگه 1 سنگ تو اسمون ول کنی اولین جا میخوره به 1 چرچ !ولی کلا هر چی هم هستن فرقی به حال من و شما نداره.

زبان اول انگلیسی تکزاسی و زبان دوم اسپانیش که تقریبا تمام در و دیوار به چشم میاد.
خدا به داد برسه اگه بخوای با 1 جوون در اینجا هم کلام شی یا با 1 تکزان اصل مثلا پای تلفن صحبت کنی و بخواد راهنماییت کنه. اونجا میفهمی که اون مقدار که چینی بلدی ! بیشتر از انگلیسی با تافل نمره بالات هست.!

رانندگی هم خیلی فرق داره و اکثرا به راحتی 10 تا 15 مایل بیش از حد مجاز میرونن و صبحهای زود در ترافیک اتوبان اصلی شهر مناظر بدیعی
میبینی که یاد دیار پدری میندازدت و ماشینهایی که از رو و زیر هم میخوان رد شن. البته نه به زیادی پایتخت جهان اسلام.
گواهینامه هم بحثش شد فقط 1 نکته رو بگم من اخرین روزهای سپتامبر بود که رفتم برا ی رود تست افسر خانم بسیار بزرگی بود که توی اون گرما تقریبا تو بغل من نشته بود و میگفت کجا برو و زیاد هم حوصله نداشت ولی 1 جا نامردی کرد و کاری و گفت انجام بدم که درست خلاف مقررات بوذ که من کار خودم رو کردم و اهمیتی ندادم انگار نشنیده باشم ولی بعدش بهم گفت افرین گود جاب و شصتش رو بالا اورد و گفت ما گاهی اینکار رو میکنیم منم تو دلم گفتم که واقعا جیگر تو یکی دراد با این طنازی ! خلاصه حواستون به این قلم باشه.

اولین کار بعد ورود به نظرم رفتن برا سوشال باشه. شما گوش ندید که گفته فلانقدر صبر کنید بعدا. اصلا مثل ما نجیب نباشید و برید دنبالش.
وقتی با جای دولتی و نیمه دولتی کار دارید فکر کن تو ایرانی . باید بری جلو و خودت هر هنری داری روکنی.
1 وقت میبینی خانم پشت تلفن داره 1 چیزای پرتی میگه و به جای راهنمایی داره میپیچونتت فورا قطع میکنی و دوباره میگیری تا اپراتور سالم! گیرت بیاد خلاصه اینجا از این رودر بایستیها نیست و قاعده قلاب سنگ هم در نیمی افراد به چشم میاد ولی از این حیث هنوز هم 50% از خانه پدری بهتره ! . اینم بگم 1 روز تو فروشگاه تام تمب (سیف وی غرب) 1 اقای امریکایی داد و بیداد میکرد که چرا این کوپن اسپشیال افر که تبلیغش رو کردید ندارید و من از کجا اومدم برای این و هر جوری هست میخوامش یعنی اینجا دندون اسب پیشکشی رو هم میشه شمرد یا حتی اندو کرد!
یکی از بدترین مشکلات هم این محافظه کاری کارمندها هست در هر بخشی که فقط در حیطه خودشون حرف میزنن البته 1 جورایی هم حسن هست ولی به قدری این وکلا با راههای قانونی افراد و شرکتها رو برای مسایل کوچک سو کردن و به دادگاه کشیدن افراد بسیار محتاط عمل میکنن و این مسئله اوایل شما رو کلافه خواهد کرد و میگید گه اینا واقعا بیغ و شاد ! تشریف دارند اما ریشه و حقیقت امر جای دیگری هسش.
القصه چند تا کار رو همزمان باید انجام داد از گرفتن منزل و اثاث- سوشیال- و حساب بانکی هم خوبه داشته باشید چون
خیلی خرید ها رو میشه انلاین کرد.

خونه زیاد پیدا میشه و قیمتها هم خوبه اگه بچه مدرسه رو ندارید زیاد فرقی نداره کجا بشینید هر چی هم به مرکز نزدیک
باشه بهتر ولی موضوع بچه ها فرق داره باید اول ببینید مدارس خوب کجاست از روی اون منطقه منزل کشف میشه
جدول رنکینگ مدارس هم به وفور روی اغلب سایتهای ایالتی و حتی مشاور املاک وجود داره.
مدارس واقعا عالی هستن به لحاظ بخصوص پرورشی و فضا . زمین بازی هم که 5000 در سطح منطقه هست که میشه استفاده کرد .وقتی مدرسن پسرم رفتم تقریبا 2 برابر دانشکده ای که من توش درس خوندم بود . که صد افسوس که همه میدانیم

در مورد هزینه ها هم بحث زیاد شده و برای این منطقه امریکا هزینه ها تقریبا به نسبت کل کشور اورج هست ولی اگر با
ایران مقایسه کنیم به نظر من 75% بیشتر از اورج کل ایران البته قبل از هدفمندی و با دلار 1000 تومانی . من هم بگم که تبدیل هزینه ها به ریال کار درستی نیست. ولی اگر خواستید مقایسه پایاپای داشته باشید دلار رو 500 تومن در نظر بگیرید . این عدد رو البته من از مهندسی معکوس ! و سطح در امد بدست اوردم. بله خوب در امدی هم باید باشه اول.

اوایل کار باید خیلی چیزها رو چشم پوشی کرد و مدیریت هزینه ها هم اسان نیست و مخارج پیش بینی نشده و البته مخارج جانبی زیاد هسش و یارانه انرزی مثل برق بنزین اب حمل و نقل و غیره بشدت هدفمند هست.
برا همین منم میگم که بهترین چیزی که میشه اورد پول هست و زبان اگه زبانت هم خوب تیس باز با پول میشه مثلا معلم
بگیری و کارت رو جلو بندازی اصولا با پول خیلی کارا میشه کرد از جمله خرید زمان. خوب اگر هم نیست چاره اش زمانه یعنی کارها دیر تر جلو میرن.

امریکا کلا روی تبلیغات میچرخه همه چیز رو با تبلیغ برای شما خوشایند- ممکن و اسان جلوه میدن اما وقتی وارد عمل میشی با 1 سری شرایط پیچیده مواجهی و به قول یکی از نویسنده های این سایت همه چیز مهیاست ولی یک امای گنده توش داره که چندین زیر شاخه دارن. همه قرار دادهای اجاره منزل- موبایل- کیبل- یا هر چیز دیگه ای مثل 1 ترکمانچای هست و هزاران شرکت که هر کدوم مدعی اند که از دیگری بهترن اما صدها روحن در 1 بدن. زیاد وقت عزیز رو برای برسسی کیفیت بهتر با قیمت کمتر صرف نکنید اینجا هم همان قانون پول و اش حکم فرماست.
هر هفته 1 حراج در همه فروشگاهها هست از نوع همون اما ها ولی زیاد جدی نگیرید . منظورم اینه که اینها سرگرمیهایی هست که برای موقعی که شما اینجا تثبیت شدی. فعلا وقت رو باید بیشتر عزیز داشت حتی به قیمت مقداری هزینه بیشتر. البته حراجهای خوب و واقعی هم هست که باید وقت گذاشت و استفاده کرد که شانسی هم هست.
خرید وسایل اولیه که بحث شده ای کیا هست و چند شرکت دیگه البته من خودم اینترنتی خریدم با قیمت خوب ولی شانس هم داشتم چون بعدا فهمیدیم که اکثرا عکسهایی که میذارند اون جنسی نیس که میاد. ولی برای ما خیلی خوب نتیجه داد.
در هر محل یا کانتی اینجا 1 سری فروشگاه هست به نام ریسلر که لوازم دست 2 میارن و با فروش اونها پول برا خیریه جمع میکنن . اگر وسواس نداشته باشید گاهی موارد خوب در این گاراجسیل های دایمی پیدا میشه. اما یادتون باشه وسایل چوبی رو از لحاظ موریانه چک کنید که مصیبته و در ضمن از خرید تشک دست 2 هم جدا خود داری فرمایید.
برای خرید لوازم خرده ریز اگر عجله نداشته باشید و جز واجبات نباشه میتونید بعد از گشایش حساب روی ای بی بگردید و سفارش بدید معمولا میشه اجناس رو تا 30 درصد زیر قیمت وال مارت و بست بای و غیره هم پیدا کرد خصوصا لوازم برقی و الکترونیکی کوچک یا خیلی چیزا البته خانمها لز این خرید دورادور اصلا راضی نیسن و دوست دارند ضمن گشتن در فروشگاه مربوطه اجناس را لمس و زیر و نمایند و البته 10 جای دیگر رو هم بررسی کنند
البته حق هم دارند دیگه !
یکی دوتا اوتلت مال هم هستن مشابه همون انکا مال خودمون ! یکیش در محه الن هست که خیلی بزرگه و اجناس
مارک دار و لباس به قیمت تقریبا خوب میشه تهیه کرد .

راجع بانک و حساب هم بحث شده ولی چیز فوق العاده ای نیست یک بانک معروف مثل امریکا یا سیتی انتخاب میکنید و یک حساب چکینک هم کافیه و خود بانک کامل راهنمایی میکنن و تریک زیادی نداره در این مورد. یک دبت کارد هم میدن البته چک هم بخواهید میدن ولی واجب نیست. ایجا مثل دبار وطن کسی چک موعد دار نمیده و چک و پول نقد و دبت یکی هستن. پول وعده دار فقط در قالب کردیت هست که رد و بدل میشه اونهم در بیزنس یعنی شما از اون موسسه اعتبار میگیری و پولهاتو پرداخت میکنی بعدا اون شرکت به حسابت میرسه ! و پول اعتباری رو با بهره ناقابل 24 درصد حالا کمتر یا بیشتر پس میگیره.

کردیت کارت هم همین داستانه فقط چون شما سابقه نداری اگر درخواستت قبول بشه یک حساب سی دی یا سپرده باز میکنی
و به اون اندازه در ماه خرج میکنی. البته میتونی سر ماه همه پولی رو که خرج کردی پس ندی ولی از این مقدار که پس ندادی بهره برات حساب میکنن . بله پول خودت هست که خرج کردی ولی فرق نمیکنه ! این قانون کردیت هسش.
چون بعدا هم که اعتبار گرفتی و سپرده ندادی باز هم همینه. در حقیقت 1 مینیمم پرداخت در ماه داری که اون اجباریه و مقدارش هم کمه که اگر اون رو هم ندی بد کردیت حساب میشی و داستان داره. دز ضمن هر چی بدهکار تر باشی و بهره بیشتری بدی سابقه بهتری داری و بیشتر کردیت میسازی. بله فرق سیستمها همینجاهاست که خودشو نشون میده و اولش خوب زیاد خوشایند نیست ولی عادی میشه دیگه. مثل خیلی چیزای دیگه. جالبه از خود امریکاییها میشنوم که به بانکها و شرکتهای مخابرات لقب پایرت یا دزد دریایی ! میدن ولی زندگی میگذرد.

راجع کار هم من خودم تا به حال اقدامی نکردم و از بازار کار خیلی مطلع نیستم ولی تحقیق و تفحص ! زیاد کردم و به
طور کلی عرض میکنم که اگر شما تحصیلات و تخصصی که با بازار کار اینجا هماهنگ باشه داشته باشید و زبان در حد خوب بدونید احتمال اینکه زود به کاری جذب بشید هست. باید بتونید کارفرما رو نسبت به توانایی خود راضی کنین.
حالا بعضی از شما مدرک تحصیلی کاغذی و نامه سابقه میخوان بعضی هم نه.
اینجا موسسات خصوصی مدرک رو ارزشیابی میکنن و حدود 300 دلار هم میگیرند ولی تا از شما نخواستن لازم نیست تهیه کنینو اول ببینید اون موسسه چی میخواد و کدوم شرکت تایید کننده رو اصلا قبول داره بعد.
رشته های پیراپزشکی اکثرا بدون بورد اجازه کار ندارن و اصولا رشته های تخصصی و فنی تقریبا همگی امتحان تعیین سطح حرفه ای دارن و حتی مواردی که شما در خود امریکا هم تحصیل کرده باشی. البته باز میگم به کارفرما بستگی داره. خود مدرک بورد یا نظام مهندسی یا غیره بخودیخود امتیازی ایجاد نخواهد کرد مضافا اینکه برای درخواست هر یک از این مدارک سابقه کاری جز پیش نیاز هست. بله مطلب پیچیده هست. از نظر من دنبال کردن شغل تخصصی که قبلا داشتید شاید
چند سالی زمان ببره .

گزینه دیگه اینکه شما میتونی با توجه به رشته یا علاقه ات در کلاسهای متعددی که کالجهای هر کانتی یا منطقه میگذاره شرکت کنی (البته اطلاعات من مربوط به کالین کامیونیتی هست و جلسات مشاوره ای که اونجا داشتم ) و ضمن تقویت زبان یک حرفه رو یاد بگیری و بقول اینها سرتیفیکیت بشی و شاید از این راه خیلی در ها باز بشه. البته باز هم زبان در سطح متوسط بالا و چند ماه وقت و پول لازمه. کلاسها و دوره ها کردیت دار کامل نیستن برای همین قیمتها بالا نیست و نسبت به مدرکی که میگیرید ارزش داره.
این دوره ها شامل املاک- وام و اعتبار –رانندگی ماشین سنگین- نرس- کمکپزشک – مدیر مالی حسابدار و چندین و چند حوزه و رشته دیگر هست و برنامه جالبیه.
کار های معمولی تر و ساعتی هم هستن که برای شروع شاید بد نباشه که من امارشو ندارم ولی میدونم که به درد بلند مدت نمیخورن چون شما اگر ماهی 160 ساعت هم که کار کنی تکافو هزینه هاتون رو نخواهد داد مگر 1 نفر باشید و معمولی زندگی کنین. البته 1 برنامه ای هم دولت فدرال دارد که سر سال که مالیات ها رو تصفیه میکنید چنانچه در امد شما در سال قبلی با توجه به افراد تحت تکفل زیر خط فقر امریکا باشد مقدار زیادی از مالیات و بیمه رو پس میگیرید.
این برنامه به اسم Income tax credit هست
به علت رکود اقتصادی امریکا ان سرزمین فرصتها که سابق میگفتند فعلا نیست.

به هز حال این مقدار اطلاعاتی بود که من در این مدت کوتاهی که بودم جمع کرده بودم و طبق قولی که دادم عرض کردم و امیدوارم کمی مفید فایده باشد برای همشهریهای اینده ! اگر طولانی شد عذر میخوام و میدونم که نقص هم زیاد داره چون اطلاعات من خیلی کافی نیست و دوستان میبخشند.

من فقط خواهش میکنم اگر مطلبی بود به صورت عمومی در تاپیک مطرح شود تا همه استفاده کنن راستش من زیاد میانه ای با پیام خصوصی ندارم مگر مواردی که ادرس یا تلفن یا واقعا خصوصی باشد.
اگر کمکی هم از دستم بر بیاید دریغ نمیکنم البته با دریافت وجه مکفی !
و بهترین شغل فعلا بریدن گوش مهاجر سراییهای تازه کار است

ارزوی توفیق برای همه مهاجران دارم و همه رو و خودم رو به شکیبایی و کوشش بیشتر در این ینگه دنیا دعوت میکنم