(2011-03-02 ساعت 12:49)arefsteps نوشته: آقایون خانوما یکی پیدا میشه جواب سوال منو بده؟
1-تو امریکا مدرک فوق دیپلم رو برای کار قبول میکنن؟
2-کار برای رشته حسابداری چطوره تو دالاس؟
میسی
من تجربه ی موفقی در کار پیدا کردن نداشتم ولی در این 3 ماه که حداقل 30 فرم اپلیکیشن رو با دقت پر کردم به این نکته پی بردم که اینجا داشتن معرف خیلی مهمه و یکجورایی حتی به رزومه قوی مقدمه ولی مفهومش با ایران کمی متفاوته. مفهوم معرف در ایران یه جورایی با پارتی عجین شده ولی به نظر من مفهومش شروع اعتماد و آشنایی به یک تازه وارد هست در واقع این کوتاهترین مسیر برای ایجاد اعتماد کارفرما یا سیستم به شخص تازه وارد است.. بعد از این مرحله رزومه شما بررسی میشود. مزیت این امر در اینه نیازی نیست معرف شما سمت بالایی در اونجا داشته باشه 99 درصد فرم های اپلیکیشن گزینه ای دارند که میپرسه آیا از دوستان یا آشنایان شما کسی در شرکت ما کار میکنه یا قبلا کار میکرده؟؟ حتی برای شغلهایی که نیاز به تخصص بالایی ندارند نیز وجود معرف اولین حرف رو میزنه این چیزی که ما اینجا به وضوح میبینیم.
یک روش دیگه برای کار پیدا کردن اینه که یک استاد دانشگاه شمارو به یک شرکت معرفی کنه چون اینجور که تحقیقات چند ماهه من و همسرم نشون داده کسانی که شرکت هایی که نیاز به نیروی تخصصی دارند معمولا فقط با دانشگاهها کار میکنند و خوب یه جورایی تمام نیروهاشون رو از دانشگاه و اساتیدی که به اونها اعتماد دارند انتخاب میکنند مسلما این امر استثناهای کوچکی هم داره که ایشالا شما جزو اون استثاناهای نادر باشید که خارج از این سیستم وارد اون شرکت ها میشید که ظاهرا از بجه های مهاجرسرا قبلا کسانی بودند. روش دوم همونطور که واضحه از طریق تحصیل ممکن میشه که کمی مسیر طولانی است.
نتیجه اخلاقی: به شبکه های کاری و دوستی که در اینترنت فراوان هستند بپیوندید و لی عضویت کافی نیست حضور فعال داشته باشید این کار دو نتیجه خواهد داشت یکی اینکه گاهی شرکتها یی که به نیرو نیاز دارند به این شبکه های سر میزنند و دیگه اینکه در این شبکه ها میتونید دوستان قدیمی رو که الان در شرکت های خوب کار میکنند پیدا کرده و به عنوان معرف معرفی کنید. یکی از این شبکه های کاری که حتما شنیدید "لینکد این" هست.
http://www.linkedin.com/
این بود برنامه های مداد آبی تا برنامه بعدی خدا یارو نگهدارتان باد