اولین شغل من پس از ورود به آمریکا چی بود؟

[yami]

در جواب شما آرمان عزیز باید با توجه به تجربیات شخصی خودم که البته الزاما همش صحیح نیست, باید بگم:
1- به علت رویایی بودن مهاجرت به آمریکا و مشکلات ویزا و بگیر نگیر بودن هربار ورود خروج (افسر مهاجرته دیگه! افتاد دنده لج راه نداد تو!) و ترس از تکرار وقایعی مثل یازده سپتامبر و از دست رفتن فرصت مهاجرت و دوری راه و تصورات غیرواقعی از اینجا و چندین دلیل دیگه, قریب به اتفاق مهاجران یکباره زندگی رو به حراج میکشن و میان اینجا و به قولی پلهای پشت سر رو خراب میکنن به نیت اینکه حتی اگه به سختی هم بیوفتن دیگه هوس برگشتن نکنن, غافل از اینکه آستانه تحمل هر فرد بسته به فیزیک بدن و تحصیلات و وضع خانوادگی و ... متفاوته و بیش از یک حد خاصی به خود فشار آوردن نتیجه ای جز دچار شدن به بیماری های جسمی و روانی براشون نخواهد داشت, اونم در کشوری که کیفیت و البته هزینه های وحشتناک پزشکیش در جهان شهره هست.
2- اکثر مهاجران به آمریکا از طبقه مرفه جامعه هستن. برای دو سه سال اول زندگیشون پول کافی دارن و بدون زحمت زندگی میکنن و وقتی کفگیر به ته دیگ میخوره که یک کار بخور نمیری زن و شوهر پیدا کردن و مدتی هم با اون سر میکنن. بعدش هم اگه هوس برگشتن بکنن, میبینن که دیگه نه اون کار و زندگی رو دوباره در ایران خواهند داشت و نه امکانات بهتر هرچند گران زندگی در آمریکا رو (از ماشین خوب سوار شدن بگیر تا سوپرمارکتهای از شیر مرغ تا جون آدمیزاد). بچه هم دو هوایی میشه میره پی کارش! به این نتیجه میرسن که هرچند بد, همینجا بقیه عمر رو سر کنن, از هیچی بهتره ولی دپرسی و این چه کاری بود کردیم رو برای بقیه عمرشون تکرار خواهند کرد. بیخود نیست که این کانالهای GLwiz اینجا اینقدر محبوبه! حداقل با اون خودشون رو دوباره در ایران حس میکنن.
3- آمریکا همیشه به عنوان یک یوتوپیا در بین ایرانی ها مطرح بوده. کسی مثلا از مالزی یا دوبی بعد از مدتی برگرده, میتونه چهارتا ایراد بنی اسرائیلی یا واقعی بگیره و در جواب تعجب دوست و فامیل بگه, اما کسی که از آمریکا برگرده, به هیچ وجه من الوجوه نخواهد تونست که مردم رو با اینکه به اونا ربطی نداره, راضی کنه که چرا برگشته! حالا اینکه مثلا کافرمای قبلی و دوست و خانواده و همسایه هم بهشون به چشم انسانهای سست عنصر نگاه خواهند کرد, بجای خود!
4- با مطالعه وضعیت اونایی که قبلا به ایران برگشتن متوجه میشن که موفقیتی آنچنانی براشون در کار نخواهد بود چون رشته کار و زندگی در ایران دیگه از دستشون در رفته. پس تجربه را تجربه کردن خطاست!
و دلایلی دیگر که حالا به ذهنم نمیرسه. خلاصه مهاجرت به آمریکا برای خیلی ها خواسته یا ناخواسته اگه حواسشون نباشه, یک جاده یک طرفه هست, چون میدونن اگه کمی دست به عصا مهاجرت کنن, احتمال بازگشتشون خیلی بیشتر با وضع موجود. من که معتقدم خواسته خود رو در مقابل عمل انجام شده گذاشتن هست.

کامیلا ی عزیز
در جواب شما باید بگم که شرایط هر کس منحصر به فرده. اینکه زن یا مرد هست, گرین کارت لاتاری هست و یا ازدواج کرده و از حمایت خانواده همسر بهره مند خواهد بود, کدوم ایالت و چه شهری میره, چه کارهایی از دستش بر میاد, فیزیک بدنش چطوره و کلا به قول پیشکسوت عزیز فروزن مایند نمیشه یک نسخه واحد برای همه پیچید.
مثلا همین بحث فروشگاه رو که من باز کردم برای این بود که بیشتر دوستان میگن خوب میایم اینجا و این همه فروشگاه! اما یک نفر, یکیش خود من, یک هفته تو خونه روزی هشت ساعت سرپا اینور انور نمیره که ببینه میتونه اینکار رو در محیط کار انجام بده یا نه!
من نظرم اینه که اگه کسی پول زندگی برای حداقل دو سال اول رو داشته باشه و این مدت بجای کار بره سراغ تحصیل و یک مدرک درست درمون بگیره, مثلا کاردان دندانپزشکی یا داروسازی و غیره, باز میتونه امید به یک کار آبرومند و تا حدی با ثبات داشته باشه وگرنه بخواد از روز اول بره تو کار ریتیل, خیلی سخت خواهد بود. البته همون مثلا کاردان دندانپزشکی هم میگم یا داروسازی هم روزی هشت ساعت سرپا هستن! فرقش با ریتیل در محیط کار بهتر و تخصصی تره. کلا اینجا کارتون چیزی بجز رانندگی و یا دفتری باشه, همش سرپا هستین! من که خودم رو برای یک سالمندی پر از واریس و آرتروز و اینا آماده کردم!!
شما هم یک خلاصه از جنسیت و تحصیلات و سوابق و تجربیاتتون و فیزیک و قدرت بدنی تون بنویسین و کارهایی که میتونین و دوست دارین انجام بدین, بلکه دوستان اینجا نظرات کاربردی تری دادن.

[yami]

سلام:
دو سئوال از دوستان پیشکسوت و با تجربه داشتم:

سلام
با اینکه فکر میکنم که جای این پست به تاپیک اولین شغل بعد از ورود به آمریکا ارتباط چندانی نداره اما در جواب شما باید بگم:
1- اینجا بحث معلمی از پیچیده ترین مقولات هست. به سیستم آموزشی وارد نباشین کمی سخته که بتونین تدریس کنین. بعید میدونم برای اینکه آگهی تدریس خصوصی بدین مشکلی وجود داشته باشه ولی شاگردها و والدینشون معمولا از کسانی که در حال حاضر معلم هستن و به نحوه آموزش استاندارد اینجا وارد هستن معمولا کمک میگیرن. بحث تسلط عالی به زبان هم که خودش بیشتر از نصف قضیه تدریسه! فراموش هم نکنین که اینجا مردم بدلایل اخلاقی بچه شون رو دست هرکسی نمیدن! من که از وقتی اومدم اینجا قید احوالپرسی با بچه مردم رو زدم مگه اینکه دیگه خیلی آشنا باشن.
2- الان قالی های دستباف چینی با نامهای ایرانی و کیفیتی بسیار نزدیک به قالی ایرانی و گاها حتی بهتر در بازار بوفور یافت میشه. قیمتش هم که جای اما اگر نداره! چینیه! با این هزینه های زندگی در آمریکا من که فکر میکنم محال ممکنه که با قالی بافی پول درآورد. حالا یکی مثلا خانمش تابلو فرش میبافه اونم خیلی هنری ممکنه بتونه تو خونه سفارش بگیره ولی بیش از این نمیشه روش حساب کرد.
3- اولا که الان مهمترین مشکل در زمینه آموزش عالی در آمریکا این هست که آیا بعد از این همه مدت تحصیل و هزینه خواهم تونست پول هزینه شده یا وام گرفته شده رو جبران کنم یا نه؟ با این وضع اقتصادی جواب سوال برای بیشتر رشته ها منفی تا ممتنع هست. الان موقع وام دادن صد مدل تعهد میگیرن که فردا ادعا نکنین که موقع وام دادن بهم میگفتین که من با این تحصیلات نخواهم تونست حتی وامم رو پس بدم.
A. شما الان اپلای کنین, خارجی حساب میشین و بحث گرفتن I20 و اینا پیش میاد که راست کارتون نیست چون خودتون دارین ویزا میگیرن. پس بجای اپلای بهتره که خوب تحقیق کنین که چه دانشگاهها و کالجهایی در اطراف اون محلی که قراره زندگی کنین هست و شرایطشون چیه.
B. معمولا باید از سایت FAFSA اقدام کنین تا ببینین که جواب چی میدن. البته اینم بستگی به این داره که اولا گرین کارت دستتون باشه و یک سال از اقامتتون در ایالت مورد نظرتون گذشته باشه که In State حساب بشین.
C. واله همین کالج دولتی روبروی خونه ما, واحدی بالای 400 دولار برای خارجی ها, 400 دولار برای دانشجویان ایالتهای دیگر و 100 دولار برای دانشجوهای همین ایالت هست. شهریه ثابت هم که اینجا نداریم. پس با این حساب یک سال صبر کردن و پرداختن شهریه دانشجوهای بومی خیلی به صرفه تره.
D. سایت applyabroad.org فورامش فارسی در مورد تحصیلات در خارجه که انصافا اطلاعات اعضاش حرف نداره ولی خوب بعید میدونم چیز زیادی در مورد شرایط برای گرین کارت دارها توش پیدا کنین. بیشتر مطالب برای کسایی هست که با ویزای دانشجویی میرن ولی حداقل یک مروری بکنین بد نیست.

[faranak.n]

[quote

3. با توجه به اینکه محصلین کالج یا دانشگاه بعد از یکی دو سال تحصیل میتونن با تدریس در همون جا درآمد زائی داشته باشن ، چند سئوال هم در اینمورد داشتم:
A. میشه از الان و توی ایران اپلای کنیم؟
B. شرط تخصیص کمک هزینه تحصیلی توی کالج چییه؟
C. هزینه تقریبی تحصیل در کالج و دانشگاه توی چه رنجییه؟
D. آدرس سایتی برای راهنمائی بیشتر من و دیگر دوستان...

از دوستانی که وقت میزارن و پاسخ میدن پیشاپیش متشکرم. d
[/quote]

nدر مورد سوال آخرتون باید بگم که حرف yumi درسته اما....درسته که هزینه های دانشپاه بسیار بالاست و یک دانشگاه با رنک بالا حدودا سالی 30000$ خرجشه... اما این برای 1 ساله و بعد اون حدودا یک سوم میشه و شایدم کمتر...اما باید بگم که گرفتن وام در آمریکا برای تحصیل کاملا امری طبیعی است و حتی خود شهروندانش هم معمولا از وام استفاده می کنن چون به طور کل تحصیل در آمریکا گرونه...
بنابراین شما می تونید از همین جا اپلای کنید ولی باید حتما فکر هزینه باشید...می تونید به جز fafsa از چندین جای دیگه وام بگیرید...امریکا هزار جور راه گذاشته که ملت درس بخونن...اما خوب باید پس بدید
اما به شخصه اقدام کردم برای دانشگاه چون معتقدم اون 1 سالی رو که باید صبر کنم تا in state بشم هزینه بیشتری صرف می شه اگر آینده نگر باشید...
برای گرفتن دام باید برید اونجا و ssn رو بگیرید بعد درخواست وام کنید...اما معمولا وام ها اینقدر هست که شما باهاش زندگی دانشجوییتون رو بگزرونید...
در مورد اپلای هم همون سایتی که دوست عزیز در پست قبلی گفتن بدردتون میخوره
باز هم سوالی در این باره داشتید تا جایی که بدونم در خدمتم

[yami]

در ابتدا بگم که این نظر من که زیر مینویسم الزاما ممکنه در مورد دانشگاههای رده بالا و رشته های پولساز و صد البته دانشجوهای نخبه صحیح نباشه.
اولا که من معتقدم که بعلت سیستم سرمایه داری در آمریکا بیشتر دانشگاهها (که با نام کالج فعال هستن) بیشتر بنگاههای تجاری هستن. آمریکا هم که اولین کشور پرطرفدار برای تحصیل دانشجویان خارجی هست. حالا شما حساب کنین که اگه دولت به دانشجوها وام نده, حالا چه سیتیزن چه گرین کارتی (که یک گوشه زندگیشون به آمریکا وصله بر خلاف دانشجوهای خارجی), کی میخواد بره در دانشگاههای درجه معمولی یا پایین در رشته های معمولی درس بخونه و اونا رو فعال نگه داره؟ (بجز دانشجوهایی خارجی که معمولا هدفشون از این دانشگاهها و این رشته ها بیشتر صرف ورود به آمریکا هست تا تحصیل)؟
اگه سیتیزنها و گرین کارتی ها با این وضعیت اقتصادی جهان و بیکاری و عدم امید به کار تخصصی در این دانشگاهها و رشته ها (درجه معمولی و پایین) ثبت نام نکنن, اکثر شاغلین این مراکز و بیزنسهای وابسته به اونا میرن به طرف بیمه بیکاری که دولت باید بهشون پرداخت کنه. با این حساب خیلی به صرفه تره که دولت به مردم وام بده که در همون رشته های معمولی دانشگاههای معمولی علیرغم علم به بیفایده بودنش در آینده, تحصیل کنن تا اینکه به اون همه مستخدمین مراکز دانشگاهای و بیزنسهای وابسته بیمه بیکاری بده چون وام دانشجویی هرچی هم که باشه بر خلاف بیمه بیکاری که از جیب رفته حساب میشه, باید یک روزی باز پرداخت بشه, دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره! باید پسش بدین!
با این حساب, دوستان جدید الورود به نظر من باید خییییییییییلی حواسشون جمع باشه که چی دانشگاهی و چه رشته ای درس میخونن و صد در صد از آینده و شرایط شغلی مربوطه با خبر بشن و به صرف حدس و گمان و حرف آدم ناوارد یا تکیه به تصوراتی که از یک شغل در ایران دارن اقدام به ادامه تحصیل نکنن.

[كاميلا]

yami عزيز
خيلي سپاسگذارم كه برام وقت گذاشتيد.حق با شماست.شرايط هر كسي متفاوت هست.البته با توجه به راهنمائي هاي دوستان ارزشمندي مثل شما يك سري تصميمهايي گرفتم و صد البته يك سري شك و شبهه دارم.من شرايط و تصميم هام رو مينويسم لطفا محبت كنيد و نظر خودتون رو برام بگيد.ممنونم.
من خانم 29 ساله با مدرك ارشد و راهي ويرجينيا هستم.حرفه خاصي بلد نيستم .چون در ابتدا عمرم به درس خوندن و بعدا هم به كار اداري صرف شده. ولي چون تافل ندارم و از طرفي به رشته ام علاقه چنداني ندارم ميخوام از ديپلم به بعدش رو دوباره شروع كنم.
حال اولين تصميم مهم انتخاب رشته هست.البته رشته اي كه اول 2 سال كارداني رو بخونم و تقريبا مطمئن باشم براي اون رشته كار هست و بيكار نخواهم ماند. چون ديگه 18 ساله نيستيم كه بخوايم به بن بست بخوريم و از اول شروع كنيم.الان ديگه علاقه هم چندان مهم نيست. مهم اينه كه كار ابرومندي باشه و سرپا بودن هم مهم نيست.كار بدني سخت هم كه براي يك خانم مشكله. اين كه پيشنهاد فرمودين كاردان دندانپزشكي خيلي برام جالب بود.من خودم قبلا پرستاري مد نظرم بود. اگه لطف كنيد و در مورد انتخاب رشته كمكم كنيد ممنون ميشم.
قدم دوم انتخاب كالج خوب در مورد رشته مد نظر در ايالت ويرجينيا(شهر falls church ) هست.اينجا هم بحث instate بودن مطرح ميشه.ايا به نظر شما ميتونم بدون وقفه تحصيل رو شروع كنم و از fafsa و يا ساير مراجع وام بگيرم. چون هزينه خيلي بالا ميشه (و من نهايتا هزينه 1 سال زندگي رو دارم نه كالج +هزينه زندگي رو).يا توصيه ميكنيد 1 سال صبر كنيم.براي من كه سنم كم نيست 1 سال صبر هم آسون نيست ولي چاره نباشه خوب ديگه مجبورم.
شما كه فرموديد هزينه 2 سال رو داشته باشيم آيا با احتساب هزينه كالج منظورتون بود يا ميشه براي كالج در همون بدو ورود وام جور كرد و ما فقط هزينه اجاره و خورد و خوراك رو جور كنيم كافيه؟ اين برام خيلي مهمه.لطفا راهنمائي كنيد ممنونم.

[yami]

کامیلای عزیز
اول اینکه امیدوارم که این تاپیک به یک دیالوگ بین من و شما یا یکی دو نفر دیگه تبدیل نشه و دیگر دوستان هم مشارکت کنن. آمریکا مثل کشوری متشکل از 50 کشور کوچکتر با فاکتورهای بسیار متفاوت هست و منی که در فلوریدا هستم ممکنه اطلاعاتم بدرد ویرجینیا نخوره.
اول اینکه به نظر میرسه شما گرین کارت لاتاری هستین و با این حساب هیچ کسی رو در آمریکا ندارین یا اگه هم دارین در همین حد که به شهر و ایالت اونا میرین و حدس میزنین که نزدیک به اونا باشین خودش کلی حمایته. ضمنا تا یادم نرفته بگم که بجز بهرمند بودن از حمایت خانواده همسرم در اینجا منم بیشتر شرایطم شبیه شما هست. عمری در کارهای اداری صرف کردم و اومدم اینجا و دیدم ... ای دل غافل! مثل اینکه قافیه رو باختم! بگذریم...
من نظر خودم رو به شما میگم و سعی میکنم که در مورد دلایلش هم توضیح بدم, بقیه اش بماند بر عهده شما و ایشالا دیگر دوستانی که مشارکت کنن و اونا هم راهنمایی کنن.
دو مطلب بسیار مهم که اول باید بررسی بشه چون بدون اینا اصلا ادامه دادن بحث ممکنه بیفایده باشه:

1- فرمودین که هزینه یک سال زندگی و نه کالج رو دارین. حالا من نمیدونم که بر اساس چه محاسباتی واقع بینانه ای به این نتیجه رسیدین که پول شما برای یک سال اقامت شما در ویرجینیا (حالا کجای اون شهر در ویرجینیا و چه استاندار زندگی بماند باز!) کفایت میکنه. ممکنه تصور شما درست یا غلط باشه. من بنا رو بر این میذارم که شما بصورت واقع بینانه ای هزینه یک سال زندگی در ویرجینیا رو دارین و بس.

2- با توجه به اینکه گفتین که تافل هم ندارین, حدس میزنم که زبانتون هم زیاد قوی نباشه (وگرنه بالفرض مینوشتین که تافل رو هم خوب میدیم!)

3- بدون داشتن تافل و پاس کردن تعدادی واحد پیش دانشگاهی که بهتون میدن در مورد رشته مورد نظر, امکان قبولی در رشته خوب در کالج تقریبا منتفی هست. پس شما در هر صورت امکان تحصیل به محض ورود به آمریکا در رشته دلخواه پرطرفدارتون مثل پرستاری و کاردانی دندانپزشکی و تکنسین اتاق عمل یا رادیولوژی و داروسازی رو نخواهید داشت. دروس پیشدانشگاهی معمولا تعدادی واحد ریاضی و شیمی و انگلیسی در سطح دبیرستان آمریکا هست. برای این واحدها هم باید پول بدین! همون واحدی 400 دولار. این واحدها حتی در صورت عدم پذیرشتون در رشته مورد نظر برای چند سال معتبر هستن و دوباره میتونین استفاده کنین.

با این اوصاف من اگه جای شما بودم قطعا این تصمیم رو میگرفتم:

1- اگه خانواده ام توان حمایت از من رو در حین تحصیل و تا زمان رسیدن به استقلال مالی و استخدام داشته باشن, از همین الان شروع به تحقیق میکنم که به محض ورود به آمریکا در اولین فرصت بتونم شروع به تحصیل کنم. هزینه رو از جیب خودم میدم و در آینده هم تونستم وامی معقول بگیرم که چه بهتر ولی میدونم که نتونم هم مهم نیست. این وامها در راه خدا داده نمیشن! سود بانکی دارن, خفن! پس زیاد هم بهشون دل خوش نکنین. اینطوری در اولین فرصت ممکن فارغ التحصیل میشم. در حین دوران تحصیل هم تونستم کمی کار داوطلبانه مرتبط انجام بدم و کارهای دیگه که در استخدامم موثر باشه.

2- اگه خانواده ام توان حمایت از من رو نداشته باشن یا با شک و گمان بگن که ممکنه بتونیم, به محض ورود به آمریکا و اقامت در شهر مورد نظر, 24 ساعت دنبال کار میگشتم و شروع به کار میکردم. حالا هر کاری که شد و تونستم انجام بدم. اگه وقت بیکاری داشتم سعی میکنم که مقداری از اون رو به کار داوطلبانه در محیطهای کاری معتبر شبیه به آنچه در آینده میخوام توش کار بکنم اختصاص بدم. مثلا اگه بخوام پرستار بشم, در بیمارستان کار داوطلبانه انجام میدم. این برای شما رفرنس قوی خواهد بود که هم در انتخاب شدنتون برای رشته مورد نظر تاثیر گذاره و هم در استخدامتون بعد از تحصیل. فراموش نکنین که بیشتر رشته های خوب در کالجها پذیرش به تعداد محدود دارند و این کارهای داوطلبانه در محیطهای معتبر و قابل استعلام میتونه در پذیرشتون کمک کنه. برای مثال کالج برووارد در جنوب فلوریدا حدود 16 نفر از 75 متقاضی رشته کاردان دندانپزشکی رو در آخرین پذیرشش قبول کرده. البته فاکتورهای دیگه هم مثل معدل دیپلم و نمرات دروس مرتبط و دروس پیش دانشگاهی هست که به شما قبل از پذیرش پاس کردین. اینطوری ممکنه که یکی دو سالی بین ورودم و تحصیل فاصله بیوفته ولی حداقل مطمئن شدم که از بی پولی برگشتنی نمیشم و همچنین این استیت شدم و هزینه تحصیلم هم اومده پایین. زبانم هم فول شده و مشکل کمتری در تحصیل دارم. احتمالا در این مدت اصلا در محیط کاری قرار گرفتم که نظرم رو در مورد رشته تحصیلی آینده ام تغییر داده و تمایل دارم که دیگه رشته مرتبط با کار پاره وقتم بخونم یا اصلا بعد از آشنایی با نفس رشته ازش دیگه خوشم نمیاد. برای مثال کار پرستارهای ایرانی با داشتن بهیارها در کنارشون نسبت به کار پرستارهای آمریکایی که خیلی از کارهای بهیارها رو هم انجام میدن, خیلی لوکس به نظر میاد!

در حالت دوم شما هدفتون اول تثبیت خودتون در آمریکا هست و بعد تحصیل! چون اگه شما حواستون نباشه, خیلی راحت همه پولتون در کوتاهترین زمان ممکن خرج شده و به احتمال زیاد مجبور خواهید شد که برگردین. به همین سادگی! چون با درآمد گارسونی و اینا نمیشه مستقل زندگی کرد.
در مورد وامها باید بگم که هزارتا دنگ و فنگ و بوروکراسی دارن. ممکنه بهتون اونقدر بدن که هزینه زندگی تون رو هم البته بخشی شو پوشش بده یا ندن. سود بانکی این وامها رو فراموش نکنین. همینجوری نیست برین بگین وام بده, بگن باشه, برو ثبت نام کن, میریزیم به حساب دانشگاه. هزینه های کتاب و ایاب ذهاب. و یک توصیه دوستانه! زیاد رو این مسئله که روزی 4 یا 5 ساعت کار میکنم و بعد میرم کالج درس میخونم حساب نکنین! مشاغل اونقدر سخت هستن که تو 4 یا 5 ساعت به اندازه کافی خسته تون بکنن که دیگه مغزتون سر کلاس کشش نداشته باشه.

در ضمن تا یادم نرفته بگم که سیستم آموزش عالی آمریکا رو با ایران مقایسه نکنین. ایران شما کاردانی مثلا رادیولوژی رو از دانشگاه زابل و تربت جام و قصر شیرین بگیرین از نظر آکادمیک با مدرکی که دانشگاه تهران صادر میکنه فرقی نداره در استخدام و ادامه تحصیل اما آمریکا اینجور نیست. ممکنه کالجی پیدا کنین که ببینین بدون تافل و پیش دانشگاهی شما رو پذیرش میکنه اما صبر کنین! اول باید چک کنین ببینین که این رشته این کالج از طرف سازمان معتبر اون رشته آکریدیته شده یا نه؟ برای مثلا خیلی از دانشگاهها و کالجها رشته کتابداری دارند اما فقط معدودی از اونا از طرف سازمان مربوطه کتابداری آمریکا یعنی ALA تایید شدن که لیستش تو سایتشون هست. با این حساب تحصیل در غیر این کالجها و دانشگاهها چیزی جز اتلاف وقت و هزینه نیست چون قریب به اتفاق مشاغل خوب در زمینه کتابداری ازتون مدرک تایید شده از ALA خواهد خواست. برای بقیه رشته ها هم همینطوره.
ضمنا دنبال سرتیفیکیت یا همون گواهینامه دوره های یکساله مشابه کاردانی هم توصیه نمیکنم که برین چون واقعا وقت و پول تلف کنی هست.

[M_star1316]

قصد داشتم برای فرزند و همسرم (که لقمه آماده میخواد) پاس سفید بگیرم و خودم به هر قیمتی شده بیام و بمونم ، ولی با این شرایطی که yami عزیز و بعضی از دوستان مقیم اونجا میگن شاید منهم re-entry‌ بگیرم و توی این دوسال خودم رو برای شرایط اونجا بیشتر آماده کنم. البته اون موقع 42 ساله میشم و مطمئنا برای من و فرزندم گذشت زمان به نفعمون نیست ولی چاره ای به جز این کار نمیبینم .....
و اما چند سئوال:
1- آیا محدودیت سنی من ( 46 ساله بعداز ادامه تحصیل )باعث میشه برای گذران زندگی و پیدا کردن کار دچار مشکل بشم؟ ( اگه اینجوریه که یا باید به قصد مردن بیام و یا کلا قید گرین کارت رو بزنم)
2-یه جائی خونده بودم ( نمیدونم کدوم تاپیک بود) که در بعضی ایالتها شرط گذارن یکسال برای in state شدن جهت تحصیل وجود نداره . آیا از دوستان کسی میدونه کدوم ایالتها هستند که این تسهیلات رو قایل میشن؟

[yami]

و اما چند سئوال:
1- آیا محدودیت سنی من ( 46 ساله بعداز ادامه تحصیل )باعث میشه برای گذران زندگی و پیدا کردن کار دچار مشکل بشم؟ ( اگه اینجوریه که یا باید به قصد مردن بیام و یا کلا قید گرین کارت رو بزنم)

استار عزیز:
جواب سوال دومتون رو نمیدونم ولی حدس میزنم که اگه همچین ایالتی هم باشه که این استیت نخواد احتمالا وضع اقتصادی و ... چنان خراب هست که با این کار میخواد دانشجو جذب ایالت کنه. خوب در شرایط بد اقتصادی که کاری گیر آدم نمیاد در حین تحصیل (با اینکه با کار حین تحصیل زیاد موافق نیستم)؟ ولی اگه قصد صرف تحصیل فول تایم باشه خوب چه اشکالی داره؟ خیلی هم خوبه, ممکنه ایالت ارزونتری هم باشه.
در مورد سن و سال یک مزیت خوبی در آمریکا هست. مثلا در ایران شما بعد از یک سنی نمیتونین در مشاغل خوب مثل بانکهای دولتی و شرکتهای دولتی و یا حتی ارتش استخدام بشین. علت اینه که سیستم بیمه اینا جدای از تامین اجتماعی هست و وقتی کسی رو استخدام میکنن, میخوام فردی باشه که مطمئن باشن سی سال کار میکنه براشون و بازنشسته میشه. مثل تامین اجتماعی نیست که مثلا ده سال یک جا کار بکنین و 5 سال جای دیگه و آخر سر همشون جمع بشن و براتون سی سال سابقه بشه. در آمریکا سیستم بیشتر شبیه همین تامین اجتماعی ماست. برای کارفرما فرقی نمیکنه معمولا که شما چند سالتونه. استخدام میکنه و کارش که تموم شد یا کارتون خوب نبود, اخراج و اینکار حتی در سیستمهای دولتی هم انجام میشه. مثلا من الان مدتیه که در اسکول برد کانتی که همون میشه آموزش پرورش منطقه در ایران بعنوان راننده اتوبوس استخدام شدم. ایران عمرا بشه بالای 25 سال استخدام آموزش پرورش شد در هر رده شغلی اما بین همکاران جدیدم افرادی هستن که سنشون بیست سال بیشتر از منه و تازه استخدام شدن. حائز شرایط باشین سن مهم نیست اما همین مهم نبودن سن مایه دردسر هم هست! در محیط کاری به صرف اینکه شما سنتون 50 ساله در امورات کاری به شما ارفاق نمیکنن. من وقتی که در فروشگاه زنجیره ای کار میکردم, خانمها و آقایون 66 ساله همکارم بودن که باید پا به پای من (اعتراف کنم که در واقع من پا به پای اونا!!) کار میکردن. آی نمیدونم من سنی ازم گذشته, جای پدر مادرتم و ... خریدار نداره اینجا.
البته همه این مسائل بازم تاکید میکنم, به زبان انگلیسی و توانایی بدنیتون ارتباط مستقیم داره. من اگه نمیتونستم تو بیسیم انگلیسی صحبت کنم و بشنوم, عمرا قبولم میکردن.
در مورد «فوت کردن» در آمریکا هم با اینکه میدونم مزاح فرمودین, باید بگم که اینجا دور از جون شما و بقیه دوستان, مردن خیلی گرونه!! بیشتر مردم بخاطر گرونی بیش از اندازه قبر و مراسم تدفین توی خاک, مرده ها شونو میسوزونن. همین هفته پیش پدر دوست خانمم عمرشو داد به شما و چون توانایی مالی مناسبی نداشتن, بجای تدفین توی خاک که از حداقل بیست هزار دولار در بدترین شرایط شروع میشه, با کمتر از هزار دولار جسد و سوزوندن. به نظر من که خیلی غیر قابل تحمله ولی وقتی پول نباشه چکار میشه کرد؟

[M_star1316]

2-یه جائی خونده بودم ( نمیدونم کدوم تاپیک بود) که در بعضی ایالتها شرط گذران یکسال برای in state شدن جهت تحصیل وجود نداره . آیا از دوستان کسی میدونه کدوم ایالتها هستند که این تسهیلات رو قایل میشن؟

این سایت رو ببینین:
http://blog.heritage.org/2011/12/06/morn...d-the-law/
اگه درست فهمیده باشم نوشته 12 ایالت هستند که in-state و out- of - state رو رعایت نمیکنن!
و عبارتند از : The offenders include California, Texas, New York, Utah, Washington, Oklahoma, Illinois, Kansas, New Mexico, Nebraska, Maryland, and Connecticut.
توی این سایت هم اسم چند تا کالج هست که شهریه شون برای هردو نوع محصلها یکسان هستش: ( البته واضحه که معروف نیستند )
http://collegestats.org/colleges/all/low...te-tuition
دوستان نظری ندارن؟

[faranak.n]

2-یه جائی خونده بودم ( نمیدونم کدوم تاپیک بود) که در بعضی ایالتها شرط گذران یکسال برای in state شدن جهت تحصیل وجود نداره . آیا از دوستان کسی میدونه کدوم ایالتها هستند که این تسهیلات رو قایل میشن؟

این سایت رو ببینین:
http://blog.heritage.org/2011/12/06/morn...d-the-law/
اگه درست فهمیده باشم نوشته 12 ایالت هستند که in-state و out- of - state رو رعایت نمیکنن!
و عبارتند از : The offenders include California, Texas, New York, Utah, Washington, Oklahoma, Illinois, Kansas, New Mexico, Nebraska, Maryland, and Connecticut.
توی این سایت هم اسم چند تا کالج هست که شهریه شون برای هردو نوع محصلها یکسان هستش: ( البته واضحه که معروف نیستند )
http://collegestats.org/colleges/all/low...te-tuition
دوستان نظری ندارن؟

اولا ممنون از yumi عزیز که واقعا منطقی و عقلانی صحبت می کنند و تجربیاتشون رو با ما در میون میزارن....
در مورد in state باید بگم که اینجوری نیست که اصلا رعایت نکنن...فقط بعضی جا ها به جای 1 سال 6 ماه هست...البته تا جایی که من سرچ کردم...می تونید از این لینک استفاده کنید و زمان in state شدن در هر ایالتی رو که می خواهید ببینید
http://www.finaid.org/otheraid/stateresidency.phtml

[yami]

باسلام:
1.به نظر شما مقیم شدن در ایالتهائی مثل کالیفرنیا که ایرانی زیاد داره از نظر پیدا کردن کار بهتر نیست ؟میشه روش حساب کرد؟
2.داشتن مدارک مایکروسافت از قبیل MCITP یا MCSE مزیتی برای کاریابی محسوب میشه؟

به هموطنان عزیز برنخوره اما متاسفانه تجربه شخصی من از کار برای ایرانی بسیار بد بود. در واقع به نظر من شروع به کار در یک شغل کورپوریتی مثل والمارت و یا میسیر و غیره که قوانین کاملا شفاف هست برای دست گرمی بهتره. بعدا که با روال کار و اشتغال آشنا شدیم, خب میشه با چشم بازتر برای اشخاص و شرکتهای کوچکتر کار کرد, حالا چه ایرانی چه آمریکایی. متاسفانه و صد متاسفانه که با شناختی که از ایرانیان قدیمی و صاحب بیزنس اینجا من بدست آوردم, بیشترشون اکثرا در صدد استفاده (حالا نمیگم سو استفاده که بی طرفی رو رعایت کرده باشم) از ایرانیان تازه وارد هستن تا کمک بهشون (و اگر هم واقعا انسانهای شریفی هستن, سعی میکنن از دسترس ایرانیان جدیدالورود دور بمونن!!) اما جالب اینه که ایرانیان جدیدالورودتر دست و دل بازتری در کمک به هموطنانشون نسبت به قدیمی ها دارند. البته باز تاکید میکنم که این تجربه شخصی من بود. امیدوارم بقیه دوستان تجربیات به مراتب بهتری نسبت به من در کار برای ایرانی داشته باشن.

من که یک عمر کارم کار کامیپوتر بوده از کار کامپیوتر در آمریکا نا امید شدم!! جنوب فلوریدا که اینطوره. سالی ماهی یکی دو موقعیت کار کامپیوتر تو روزنامه پیدا نمیشه. این مدارک هم تاکید میکنم که اگه مدرک دانشگاهی مرتبط با کامپیوتر نداشته باشین و مثلا بخواهیم با صرف دیپلم دبیرستان و این مدارک کار مرتبط پیدا کنین, به هیچ دردی نمیخورن. مثل اینه که یک دیپلمه بره دوره تخصصی سنگ شکنی کلیه با لیزر ببینه و بخواد بجای جراح کلیه کار کنه!!

[yami]

من به شخصه معتقدم که راحت بودن استخدام در یک شغل به اندازه خود کلاس کاری اون شغل اهمیت داره, مخصوصا برای یک مهاجر.
پزشکی شغل بسیار عالی هست اما واقعیت اینه که استخدام شدم بعنوان یک پرستار بسیار بسیار راحتتر از یک پزشک هست چون جدای از بحث بالا بودن تخصص, یک مرکز درمانی ممکنه دو تا پزشک نیاز داشته باشه و 30 تا پرستار. خوب حالا من پزشک باشم و نتونم کار پیدا کنم بهتره یا پرستار باشم و کار گیرم بیاد؟ (البته قبول دارم تا حدی قیاس مع الفارق بود ولی صرفا جهت روشن شدن منظورم بیان کردم).
بحث مهندسی شبکه هم همینطوره. یک شرکت مگه چندتا مهندس شبکه میخواد؟ تازه با این وضع اقتصادی خیلی شرکتها هستن که مهندس پاره وقت و آنکال میگیرن که کمتر پول بدن و ازش انتظار دارن که به معنی واقعی کلمه «همه چیز» هم بدونه. از پی سی و مک گرفته تا مهندسی شبکه و جدیدا هم این شبکه تلفن داخلی مبتنی بر شبکه (یعنی تلفنهای داخلی یک شرکت بجای سیم تلفن و سیستم سانترال با کابل شبکه به سرور وصل هستن و از پروتکل VoIP برای تماس استفاده میکنن) مرسوم شده. یعنی خدا میدونه همین یک مورد چقدر بحث پیچیده ای هست که وقتی به مبحث خود شبکه کامپیوتر هم اتصال پیدا میکنه دیگه واویلا میشه. باور کنین خیلی شرکتها هستن اینجا که هنوز از برنامه های تحت ویندوز 98 و یا NT 4 تحت شبکه استفاده میکنن!! من خودم تو می سیز دیدم که دستگاه پرینت برایدال رجیستری که مشتریها باهاش کار میکنن, تحت ویندوز NT هست و جالب اینکه که به کل شبکه کامپیوتری می سیز هم وصله و در حال تبادل اطلاعات! بیچاره چی میکشه این مهندس شبکه شرکت. خوب این مهندس شبکه بنده خدا چقدر باید مغز و چشمش رو تو این راه بذاره که همیشه آپدیت باشه و حاضر به خدمت؟ تازه این همه هم رقابت هست تو اینکار و کوچکترین نارضایتی به اخراج ختم میشه.
واقعیت اینه که علاقه و عشق به یک کار خاص به جای خود ولی بعنوان مهاجر آدم باید در انتخاب شغلش خیلی حواسش جمع باشه چون واقعا جای اشتباه وجود نداره. ممکنه که برای خیلیها چشم پوشی از یک کار با کلاس که بهش علاقه دارن و بجاش مشغول شدن به کاری که همچین عاشقش نیستن اما امنیت شغلیش بیشتره بسیار با صرفه تر باشه.

* با اینحال منم معتقدم که نهایتا بازار کار مهندسین شبکه سیسکو بهتر از مایکروسافته ولی در عوض برنامه نویسان تحت مایکروسافت وضعیت بهتری نسبت به برنامه نویسان دیگه دارن.

[yami]

منظورتون از برنامه نویس تحت مایکروسافت چیه؟

شرمنده, خواب آلو بودم هزچی به مغزم فشار آوردم اونوقت یادم نیومد! منظورم برنامه نویسی تحت net. دات نت بود.

[yami]

منظورتون از برنامه نویس تحت مایکروسافت چیه؟

شرمنده, خواب آلو بودم هزچی به مغزم فشار آوردم اونوقت یادم نیومد! منظورم برنامه نویسی تحت net. دات نت بود.

خواهش می کنم...فکر کردم چیزیه که من نمی دونم
درسته من هم شنیدم که جاوا و .net اونجا نسبت به باقی کارهای کامپیوتری وضع بهتری دارن

این که میگن وضع فلان بهمان بهتره واقعا یک حرفه در حد باد هوا (بلانسبت!!)
شما به این حرفا گوش نکن. الان وضعیت اشتغال در آمریکا چیزی شده شبیه ایران خودمون! مثلا ایران برنامه نویس داریم که با دو خط کدنویسی فاکس پرو عهد بوق رفته استخدام دولت شده و برنامه نویس همه فن حریفش الان داره در به در دنبال کار میگرده. اینجا هم شبیه اونه. تا کجا شانستون بگیره و چقدر کاربلد باشین و صد تا فاکتور دیگه در کار پیدا کردن دخیل هستن وگرنه الان مثلا باید همه برنامه نویسهای هندی که واقعا کارشون درسته در آمریکا کار پیدا کرده می بودند!!
در کل در کنار یک تخصص خاص مثل برنامه نویسی یا پزشکی یا ... باید آدم یک کار دم دستی رو هم در حد اعلا بلد باشه که تا زمان پیدا کردن کار تخصصی که واقعا زمانبر و پیچیده هست با اون گذران زندگی بکنه.
(بگذریم که بیشتر اونایی که میگن این زبان یا این دوره بهتره بیشتر این چیزها رو از صفحه استخدام شرکتهایی مثل فیس بوک و گوگل و تویتر در میارن و به این نتایج میرسن!!)
این مطلب رو هم اضافه کنم که برنامه نویسها اینجا یا ازین مینالند که استخدام یک شرکت خصوصی شدن که اصطلاحا برای هر پنی حقوق یک سطر کدنویسی میخواد یا هم که کنتراتی کار میکنن و پشتیبانی برنامه نوشته شده که اونم با توجه به کیفیت کاری که از برنامه نویس میکشن معمولا بعدا به ندرت به ایراد بر میخوره و برای برنامه نویس پولساز میشه. من که دوستی آمریکایی دارم اینجا از بوستون که همونجا هم کامپیوتر خونده ولی بزور یک کار نیمه وقت کامپیوتر و برنامه نویسی پیدا کرده.

[yami]

يامي عزيزم
از اينهمه راهنمايي شما سپاس
آيا ما پزشكان قبل از امتحان usmle ميتوانيم در مراكز تحقيقا تي كار پيدا كنيم البته من مداركم را به موسسه spantran براي برابر سازي فرستادم و اونها معادل همان دكتراي پزشكي به من دادند و ذكر كردند ايليجيبيل براي كار در مركز درماني زير نظر سوپروايزر هستم

آرمان جان
سلام. متاسفانه من هیچ اطلاعاتی از وضعیت و مراحل کار پزشکان ایرانی جدیدالورود به آمریکا ندارم. تنها چیزی که از پزشکی میدونم اینجا اینه که رشته پولسازی هست!! اونم از حق ویزیت 150 دولاری بود که در اولین مراجعه ام به دکتر دادم و تازه نصف همین مبلغ هم برای نشان دادن جواب آزمایش!! بدون انجام سه چهار تا آزمایش و سونوگرافی و سی تی اسکن هم که لب از لب باز نمیکنن که مسئولیت داره!! چون خودشون همه این تجهیزات رو تو مطب (که چه عرض کنم, کلینیک خصوصی!) شون دارن, اونم درآمدی مضاعف براشون میشه.
ایشالا موفق باشین, فقط انصافا مطب باز کردی به ایرانی ها تخفیف حسابی بده! مثل دکترهای قدیمی ایرانی اینجا نباش که هیچ فرقی قائل نمیشن!!

* در ضمن منم یه عمر یه دونه از اون گاد بلس یو اس آ ها که آواتارت هست, تو مخم بود! اونم گنده اش!! اومدم اینجا, پوکید!! اصلا پودر شد, رفت پی کارش!!