کدام شهرهای آمریکا رو ترجیح می دهید؟چرا؟

[usa.lover]

من نیویورک و شیکاگو رو ترجیح میدم چون هم از ساختمان هاش خوشم میاد و هم از بزرگی شهر و جنب و جوش مردم!
لس انجلس هم بد نیست ولی کویری هست و گرم!!!بابا ما یه عمری تو این خراب شده(آبادان) مردیم از گرما، حالا میخواهم برم یه جای سرد سیری!
نظر شما چیه؟

[sousangerd]

همینطوره من که دوست دارم برم سانفرانسیسکو و جاهای سردسیر

[ramin2010]

منم جاهای سردسیر رو ترجیح میدم مثل نیویورک و شیکاگو که شهرهای بزرگی هم هستند اما چون اکثر اقواممون در لس انجلس زندگی می کنند مجبوریم اونجارو برای زندگی اتنخاب کنیم البته دلایل دیگه ای هم هست چون اونجا دانشگاههای خوبی داره , جای پیشرفت برای همه داره , ایرانی زیاد هست و مثل نیویورک هم شهر خیلی صنعتی نیست و ...

[payam_prz]

کی گفته نیویورک سردسیره؟ نیویورک یکی از شرجی ترین تابستانها را داره... البته در مورد زمستان اطلاعی ندارم
کی گفته لوس آنجلس کویری و داغه؟ اتفاقا اینجا معروفه که هوای لوس آنجلس مثل هوای تهرانه!

[usa.lover]

پیام جان جدی میگی؟
پس نیویورک فرت!!!
بریم شیکاگو، آخرت معماری هست ها...میدونید که بعد از آتش سوزی عظیمی که در شیکاگو در سال 1871 رخ داد، شیگاکو تصمیم گرفت با نیویورک به رقابت در برج سازی بپردازه!!!البته مسئولینشون نه خود شهرها!

---

سفری به دومین شهر آمریکا





نویسنده: نیک کولاکوفسکی

چند سال پیش هنگامی که به یکی از هم کلاسی های بلژیکی ام گفتم که قصد انتقال به شیکاگو و زندگی در آن شهر را دارم، او انگشت سبابه و نشانه اش را به شکل هفت تیری در آورده و به سمت من گرفت و با خنده گفت: "آل کاپون." اما علی رغم این که این شهر بزرگ غرب میانه به عنوان مرکز فعالیت های یکی از بدنام ترین گانگسترهای تاریخ آمریکا شناخته شده است، شیکاگو در بسیاری از زمینه های دیگر نیز مشهور می باشد؛ به عنوان یکی از زادگاه های سبک موسیقی معروف بلوز ، یکی از قطب های اقتصادی کشور، یکی از مراکز مهم فرهنگی آمریکا و شهری که دارای بسیاری از برجسته ترین و متمایز ترین ساختمان ها و معماری های دنیا می باشد.

بسیاری از شهروندان شیکاگو، که سومین شهر بزرگ آمریکا بعد از نیویورک و لوس آنجلس می باشد، این شهر را با عنوان "چای تاون" یا "شهر بادخیز" می نامند. گفته می شود نام دوم نه به دلیل بادهایی است که همیشه در سطح این شهر می وزند، بلکه به دلیل سیاستمداران پر سروصدا و جنجالی شیکاگو می باشد.

شیکاگو در قرن نوزدهم به عنوان یک مرکز ارتباطی، که خطوط راه آهن سواحل شرقی آمریکا را به غرب کشور متصل می کرد، تاسیس شد. از آن پس گله های احشام، غلات و سایر محصولات و کالاهای ایالات مرکزی آمریکا، از طریق شیکاگو به ایالات شرقی در سواحل اقیانوس اطلس منتقل می شدند و برای مسافران و گله داران نیز، شیکاگو تبدیل به یک ایستگاه در مسیرشان به سمت غرب شده بود. جمعیت شیکاگو از چند هزار نفر در سال 1840 به بیش از یک میلیون نفر در سال 1900 رسید و این رشد سریع، به همراه خود، مشکلات مربوط به شهرهای بزرگ را نیز برای شیکاگو به ارمغان آورد تا جایی که یک شوخی رایج در بین ساکنان شهر شیکاگو می گوید: "به وجودآورندگان شهر شیکاگو، این شهر را شهری مانند نیویورک با تمام جنایات، شلوغی ها و آلودگی هایش می خواستند، تنها با این تفاوت که زمستان های شیکاگو سردتر است."

معماری

معماری شهر شیکاگو در نوع خود بی نظیر است. آتش سوزی بزرگ شیکاگو در سال 1871 که باعث مرگ صدها انسان و از بین رفتن چند صد کیلومتر مربع از ساختمان ها و بناهای شهر شد را، از دیدگاه معماری و اقتصادی می توان یکی از بهترین اتفاقات رخ داده در تاریخ شهر شیکاگو دانست. مانند آتش سوزی در جنگل که درخت های کهنه، قدیمی و پوسیده را می سوزاند تا نهال ها و درخت های جوان تر رشد کنند، این آتش سوزی نیز ساختمان ها و خیابان های قدیمی شهر شیکاگو را که بدون هیچ گونه اصول مهندسی و معماری ساخته شده بودند، از بین برد.

معماران برجسته و بزرگی هم چون دانیل برنهایم ، پس از آن به شیکاگو آمدند تا در بازسازی این شهر سهمی داشته باشند. ساختمان های اداری با معماری نئو کلاسیک و اولین آسمان خراش ها در شیکاگو ساخته شدند. از آن زمان بود که شیکاگو و نیویورک برای ساختن بلندترین ساختمان آمریکا با یکدیگر به رقابت پرداختند و در نهایت شیکاگو با ساخت برج سیرز در قسمت مرکزی شهر و در کنار ساوث واکر درایو ، به عنوان مرتفع ترین برج آمریکا، مقام اول را به دست آورد و عمارت مشهور امپایر استیت در مانهاتان نیویورک در رتبه دوم قرار گرفت.

پارک هزاره، درست در قلب قسمت مرکزی شهر شیکاگو، آخرین شاهکار معماری این شهر به شمار می رود. این پارک که با مساحتی بالغ بر 25 اکر در کنار دریاچه میشیگان قرار دارد، در سال 2004 افتتاح شد. شبکه های فلزی به کار رفته در بنای این پارک، آن را شبیه به نوعی خرچنگ بدون لاک نموده است. در خیابان مجاور نیز آب نمای کراون قرار دارد که از دو برج شیشه ای 15 متری در دو انتهای یک استخر بازتابنده تشکیل شده است. این دو برج شیشه ای مانند دو صفحه نمایش عظیم، تصویر مردم گذرنده از خیابان را نمایش می دهند. در تابستان ها، روزانه صدها نفر برای خنک شدن به کنار آب نمای کراون می آیند.

اکثر کسانی که برای اولین بار به شیکاگو می آیند، برای خنک شدن به سواحل دریاچه میشیگان که تقریبا تمامی طول شهر شیکاگو را در بر می گیرد، می روند. دریاچه میشیگان که از بزرگ ترین دریاچه های آب شیرین جهان می باشد، یکی از زیباترین مناظر طبیعی آمریکای شمالی است. در سال 1900، مسیر رود شیکاگو را که فاضلاب شهر شیکاگو را به درون دریاچه میشیگان می ریخت، تغییر دادند.هم اکنون یک جاده باریک در تمامی طول ساحل این دریاچه کشیده اند که از آن برای پیاده روی و دوچرخه سواری استفاده می شود.

موسیقی

در دهه 1950 و با مهاجرت هنرمندانی همچون مودی واترز ، هاولین ولف و جیمی رید – که هرکدام دارای سبک خاص خود در موسیقی بودند – از میسیسیپی به شمال، شیکاگو تبدیل به مرکز موسیقی بلوز آمریکا شد. موسیقی بلوز در شیکاگو تغییرات زیادی کرد و با اضافه شدن سازهای برقی به آن، با نام "موسیقی بلوز شیکاگویی" شناخته شد. موسیقی جاز (سبک دیگر موسیقی آمریکایی که به خاطر بداهه نوازی هایش معروف می باشد) نیز که در قرن بیستم از ایالات غرب میانه آغاز شد و در سراسر آمریکا گسترش یافت، در شیکاگو رونق فراوانی دارد.

در نتیجه کلاب های موسیقی زیادی در سراسر شهر تاسیس شدند و جامعه هنرمندان شیکاگو رشد زیادی کرد. اما بسیاری از مردم، این نوگرایی ها و فعالیت های هنری را به منزله نوعی سقوط اخلاقی شیکاگوی بعد از جنگ می دانستند و با گذشت زمان، بسیاری از این کلاب ها و جوامع هنری تعطیل شدند. اکنون مکان هایی مانند "بلو شیکاگو " و "بادی گایز لجند " محل تجمع بسیاری از هنرمندان و موزیسین های شیکاگویی میباشند، اما غیر از توریست ها، معمولا کسی به این مکان ها نمی رود. بلو شیکاگو حتی تی-شرت هم می فروشد، حقیقتی که روح هاولین ولف را – که در قبرستان اوک ریدج دفن شده است – عذاب می دهد.

کلاب "گرین میل " ( در خیابان برادوی) از مشهورترین و قدیمی ترین کلاب های شهر شیکاگو می باشد. گرین میل که بلافاصله بعد از لغو تحریم مشروبات الکلی در آمریکا، افتتاح شد، محل حضور بسیاری از معروف ترین و برجسته ترین هنرمندان آمریکا بوده است. گفته می شود که چارلی چاپلین و آل کاپون از مشتریان دایمی این کلاب بوده اند. مشتریان گرین میل در طول هفته، علاقه مندان به موسیقی سنگین و سنتی می باشند، اما در جمعه ها و شنبه ها، گرین میل مملو از جمعیت توریست ها، علاقه مندان به موسیقی جاز و بلوز و بسیاری از مردم دیگر می شود، به طوری که در تعطیلات آخر هفته در گرین میل، حتی برای ایستادن نیز جایی پیدا نمی شود.

کلاب های موسیقی دیگری نیز برای سبک های دیگر موسیقی وجود دارند. کلاب هایی مانند ریویرا تئاتر ، راوینا و مترو. هم چنین بسیاری از گروه های معروف موسیقی نیز تورهایی در این شهر برگزار می کنند.

فرهنگ

قسمت شمالی رودخانه شیکاگو را "محوطه با شکوه" می نامند. این قسمت که سرتاسر مرکز شهر شیکاگو را در بر می گیرد، یکسره پوشیده از مغازه هایی است که انواع و اقسام کالاها از کفش نایکی تا کامپیوترهای اپل را عرضه می کنند. یکی از ساختمان های بسیار چشم گیر در این محوطه، برج الدواتر (در خیابان میشیگان) می باشد. این برج که با آجر و به سبک معماری گوتیک ساخته شده است، در میان ساختمان ها و آسمان خراش های دیگر این محوطه که همگی از فلز و شیشه می باشند، نوعی برجستگی خاص دارد. برج الدواتر از معدود بناهایی است که از آتش سوزی سال 1871 جان سالم به در بردند و اکنون به نمادی از پایداری و ماندگاری شهر شیکاگو تبدیل شده است.

شیکاگو هم چنین دارای موزه ها و تالارهای هنری بزرگی مانند موزه هنرهای معاصر – در چندکیلومتری برج الدواتر – می باشد. موسسه هنرهای شیکاگو که در قسمت جنوبی رودخانه شیکاگو قرار دارد، محل نگاهداری شمار زیادی از آثار هنری و همچنین محل برگزاری نمایشگاه های بزرگ هنری – مانند نمایشگاه آثار ون گوگ – می باشد. کسانی که به هنرهای بومی و محلی شیکاگو علاقمند هستند، معمولا به بوتیک ها و گالری های قسمت شمالی رودخانه شیکاگو می روند. در جنوب شیکاگو و در محوطه دانشگاه مشهور شیکاگو، موزه باشکوه هنر شیکاگو قرار دارد؛ مجموعه ای کوچک و گران بها از اشیایی متعلق به دوران تاریخی تمامی فرهنگ های مختلف.


چای تاون

البته شیکاگو هم مانند تمامی شهرهای بزرگ دیگر، مکان ها و مناظر دیدنی بسیاری دارد که نام بردن از تمامی آن ها در یک مقاله امکان پذیر نمی باشد، مکان هایی مانند باغ وحش لینکلن پارک و یا خانه ای که همینگوی دوران کودکی اش را در آن گذرانده است و در حومه شهر شیکاگو در اوک پارک قرار دارد. خوشبختانه شیکاگو دارای سیستم مترو و خطوط اتوبوس بسیار گسترده و فراگیری است که باعث می شود رفت و آمد به نقاط مختلف شهر بسیار سریع انجام گیرد.

این خطوط مترو در ساعات اوج ترافیک و شلوغی خیابان ها، نقش عمده ای در جابجایی شهروندان شیکاگو دارند. زیرا با این که شیکاگو شبکه بزرگراهی گسترده ای دارد – بزرگراه ساحلی دریاچه میشیگان با چشم اندازهای زیبایش و شاهراه دن رایان – اما در ساعات اوج ترافیک، این بزرگراه ها عملا تبدیل به پارکینگ اتومبیل ها می شوند و جابجایی درون شهری در شیکاگو در این ساعات تبدیل به امری خسته کننده و طولانی می شود. اما به هر حال برای شهری به بزرگی شیکاگو که دومین شهر آمریکا می باشد، این مشکل چندان بزرگی نیست.

[Mehrdadvictor]

برای پولدارها بهترین جای دنیا New Yok , Las Vegas هستند اما برای بی پول ها عشق آباد...
این حقیقت زندگیه...
وظیفه ما در دنیا : انسان خوبی باشیم همین...

[usa.lover]

بله مهرداد عزیز، وظیفه ما ...
ولی بیایید عمیق تر بنگریم. ما اصلا وظیفه ای نداریم.
لاس وگاس که ولش بابا، کی میتونه بره؟ ولی من عاشقشم.

[waffen]

من می خوام برم Orlando - Florida . عجیبه که تو این لیستتون اون بالای صفحه اصلا فلوریدا نبود .
دلیلش هم اینکه تمام جدو آبادم اونجا هستند و دومین دلیلش هم اینه که یه کم مثل شمال خودمون هست.
به نظر من بد ترین جا برای زندگی کردن New york هست که پر از ایرانیه. البته منظورم همه جاش نیست .

[joseph]

دوستان کجاش هواش مثله شیرازه؟

Irvine California
..........................................................................................................................................................................................................
In the United States I will feel as if I were alive again

از عضويت در شرکتهاي هرمي جدا بپرهيزيد

[pi30]

من اگه بخوام برم می رم تگزاس
اما شیکاگو رو به خاطر اب و هواش دوست دارم

[hvm]

سان آنتونیو رو خیلی دوست دارم به خاطر دلایل ذیل:
هوای اون معتدل است
قیمت ها ارزانتر از کالیفرنیاست
املاک خوب و مناسبی دارد
یکی از بزرگترین شهر های آمریکاست
دانشگاههای خوب دارد
شهرش نسبت به لوس آنجلس یکپارچگی بیشتری دارد و کمتر تکه تکه هست

[WIKIMAN]

منم دالاس و شیکاگو ... البته اگه از ایرانی های شهر فرشته ها هم فاکتور بگیریم ، اونجا رو هم دوس دارم : )
این نکته رو هم ذکر کنم که خیلی دوس دارم UCLA هم ادامه تحصیل بدم : 0)

[joseph]

منم دالاس و شیکاگو ... البته اگه از ایرانی های شهر فرشته ها هم فاکتور بگیریم ، اونجا رو هم دوس دارم : )
این نکته رو هم ذکر کنم که خیلی دوس دارم USLA هم ادامه تحصیل بدم : 0)

USLA کجاست؟
..........................................................................................................................................................................................................
In the United States I will feel as if I were alive again

از عضويت در شرکتهاي هرمي جدا بپرهيزيد

[WIKIMAN]

چه اشتباهی کردم ) UCLA منظورم بود ! انقدر US ، US کردم هر چی U هست بعدش S می بینم !!!

[sama]

denver. chon majbooram ke beram baraye edame tahsilam