کانال تلگرام مهاجرسرا
https://t.me/mohajersara







##### هشدار #####
به تاریخ ارسال مطالب دقت فرمایید.
شرایط و وضعیت پروسه ویزا دائم در حال تغییر است و ممکن است مطالب قدیمی شامل تغییراتی باشد.
تقدیر از دوستان مهاجرسرا به خاطر انساندوستی
من هم به سهم خودم از آرش عزیز تشکر میکنم بخاطر مطالب خوب و مفیدش و براش آرزوی موفقیت روز افزون میکنم و انشالله که بشه یه روز ببینمش و حضوری ازش تشکر کنم
پاسخ
تشکر کنندگان: rs232 ، smith ، sadeghi897 ، 2014families lottery winners ، daad ، msar
بابا دیگه اینقدر خجالتم ندین. من همه شما رو ندیده و نشنیده خیلی دوست دارم حتی اونهایی که فقط اسمشون رو میبینم. یکی از خصوصیات مهاجرت اینه که آدم نسبت به هموطنانش در ایران خیلی مهربون و احساساتی میشه. امروز داشتم ویدیوهای یوتیوب رو نگاه میکردم و پیش خودم میگفتم الان اون اسمهایی که هر روز توی مهاجرسرا میبینم لابلای همین جمعیت هستند. بعدش یکی از همکارانم اومد توی اطاق که در مورد یک مسئله کاری صحبت کنیم ولی من بهش گفتم که الان حالم خوب نیست و یک ساعت دیگه برگرده. نوشتن هم مثل آشپزی میمونه و اگه با عشق همراه باشه به دل خواننده مینشینه. امیدوارم که همه شما به زودی به آرزوهای کوچک و بزرگ خودتون برسید و مواظب خودتون هم باشید.
پاسخ
آرش خان
اون حال ناخوبت رو هم با جون و دل میخریم.
یه جورایی حسودیم شد؛ بخاطر اینکه، اشک هم برای چشم سفید شده ی من به انتظار نشسته، ناز میکند. ولی نمیدونم چرا یه دفعه خوب خوب درکت کردم، من این نازک دلی نسبت به هموطنانم را بر همه ی تاج و تخت شاهان، ترجیح میدهم.

وجود و نوشتن امثال شماست که نشان میدهد، اهل دل هستید، وگرنه هر تازه از حج برگشته ای ، تا مدت زمانی، بسیار عارف است و پس از چندی ، باز روز و روزگار از نو.
این مهم است که در آمریکا باشی، مشغولیاتت فراوان، هزاران فکر و اندیشه در سر؛ آنگاه نسبت به هموطنانت احساساتی و مهربون باقی بمانیم.
دلم میخواد بازم بنویسم امـّّا حکایت شعر حضرت حافظ میشه« ترسم که اشک در غم ما پرده در شود / وین راز سر به مـُهر ، به عالم خبر شود » پس باز بغض در گلو خفه شده ام را میبلعم تا همسایه نداند که درین خانه کیست؟

بدرود ارادتمند همگی حمید از ایالت میزوری
دوستان گرامی، برای خواندن نوشته های بیشتری از اینجانب، میتوانید با کلیک کردن در«اینجــا- از دیار نجف آباد تا آمریکای جهانخوار»به وبلاگ شخصی ام تشریف بیاورند تا بیشتر درخدمتتان باشم..... موفق و پیروز باشید. ارادتمند حمید
پاسخ
راستی آرش جان کلی امروز جات خالی بود (nov, 04, 09). وسط اون هیاهو کلی به فکر تو بودم.
اون وسط کلی تو دلم گفتم خوشا به حالت آرش.
پاسخ
تشکر کنندگان: rs232 ، smith ، 2014families lottery winners ، daad ، msar
صدرا جان خواهشا حرف های ثیاصی نزن .
دوست داری سایت فیل t .ر بشه ؟
پاسخ
تشکر کنندگان: Ali Sepehr ، smith ، daad ، msar
تو این تاپیک می‌خوام از دوستان خوبم در مهاجرسرا که به صورت کاملاً غیر انتفاعی آمادگی خودشون را برای کمک به هموطنانشان اعلام کردند تقدیر کنم. این کار به نظر من آنقدر بزرگ و انساندوستانه است که ارزش این را دارد که یک تاپیک باز کنیم و از این دوستان تقدیر کنیم. توجه کنید که در سایت‌های اینترنتی٬ خصوصاً سایت‌های ایرانی «بلوف» به وفور دیده می‌شود!!‌ اما چیزی که در مهاجرسرا دیدم واقعاً برای من حیرت‌آور است! اینجا هیچ کس از خودش تعریف نمی‌کند و همه صادقانه و فقط بخاطر کمک به دیگران در سایت فعالیت می‌کنند. فعالیت اینترنتی دوستانه اعضا در سایت به خودی خود عالی و حیرت انگیز است٬ حال در نظر بگیرید که هموطنان ما در آمریکا اعلام می‌کنند که حاضرند مثلاً از تعطیلات آخر هفته‌شان صرف نظر کنند و به یک مهاجر جدید کمک کنند. این خیلی ارزشمند است و باید تقدیر شود. من ابتدا از آرش(rs232) این اعلام آمادگی را دیدم و به تازگی پیام(payam_prz) نیز اعلام آمادگی کرده است. سراوین و علیرضا(alireza205) هم باید به این لیست اضافه کرد که در میتینگ این موضوع را مطرح کردند. ممکن است دوستان دیگری هم اعلام آمادگی کرده باشند که من حضور ذهن نداشته باشم. من از آنها هم تقدیر می‌کنم و به آنها هم می‌‌گویم دل بزرگی دارید و به شما تبریک می‌گویم.
پاسخ
محسن جان
ممنون از اینکه به ما لطف داری ولی واقعا می گویم که این کاری که می کنیم و یا قرار است که بکنیم, کار خیلی بزرگی نیست. وقتی ما آمدیم امریکا دیگران برای ما اینکار را کردند و ما هم وظیفه داریم که این امانت را به دیگران منتقل کنیم تا آنها هم به نفرات بعد از خودشان کمک کنند. برای من که در یک مورد که سعی کردم کاری بکنم خیلی خوب شد چون از همین طریق و از توی مهاجرسرا دوستان خوبی هم در امریکا پیدا کردم. همه ما چون تازه مهاجر هستیم حرف همدیگر را خیلی بهتر می فهمیم تا مثلا یک فردی که سی سال است در امریکا زندگی می کند.
من خودم وقتی به امریکا می آمدم در جیبم یک مشت شماره تلفن داشتم. کسانی که مثلا فامیل و یا آشنای دور یک همکار و یا دوستم بودند. هیچوقت هم به آنها زنگ نزدم ولی وجود این تلفنها در جیبم به من اعتماد به نفس می داد که اگر به مشکلی برخورد کردم لااقل یک نفر هست که به حرف من گوش کند.
بیشترین کاری هم که ما می توانیم برای تازه واردین انجام دهیم این است که آنها در بدو ورود به امریکا خودشان را تنها و بی کس احساس نکنند.
متاسفانه در امریکا کار پیدا کردن بسیار مشکل است و چندین ماه طول می کشد. من دوستان زیادی را در اطرافم می شناسم که به دنبال کار می گردند. ولی در این زمینه کار زیادی از دست ما بر نمی آید و فقط می توانیم راهنمایی کنیم و یا اینکه لااقل از اضطراب آنها بکاهیم. خود من این اطمینان را به تازه واردین می دهم که در بدترین شرایطی هم که به آن برخورد کنند من اجازه نمی دهم که آنها شب را در خیابان بخوابند! بالاخره این هم خودش یک دلگرمی است.
با آرزوی موفقیت برای شما
پاسخ
هرچند آرش عزیز معتقدند که کار مهمی نیست و صدالبته ناشی از همان شکسته نفسی منش ایرانی اوست؛ من باورم این است که کسی که در آمریکای مادیگرا باشد و بتواند هویت اصلی خود را حفظ کند و بجای جمله ی «به من مربوط نیست» خود را در غم و شادی دیگران شریک بداند؛ امری است که باید ثبت و ذکر و تشکر شود.

نه فقط بخاطر اینکه این گونه منش و اخلاقها را بیشتر ترویج کنیم و همواره به خود و دیگران یادآوری کنیم که ایرانی با فرهنگ چه منش و طرز تفکری دارد؛ بلکه تشکر خود را از خداوند بخاطر همه ی محبت ها و الطافش به عمل نشان دهیم. من در دامن مادری بی سواد و قدیمی بزرگ شدم؛ امـّا او همواره به ما یادآوری میکرد که خداوند به اندازه ی وسعت(آب) قلب افراد، به او میدهد.

به این معنی که هرچه وسعت دید و تفکر و خلوص قلب خود را بیشتر کنیم؛ خداوند هم به همان اندازه مارا در زندگی شخصی مان موفق خواهد داشت و باز جمله ای از «ننه ی مرحومم» : واسه ی دیگران خوش بخواه، تا خداوند هم برای تو خوب بخواهد. بعضی ها را اعتقاد براین است که خداوند بخاطر وجود انسانهایی کامل و عارف است که هنوز از خلقت و تولدهای انسانهای دیگر ناامید نیست. من معتقدم عارفان زمانه کسانی نیستند جز آنکه دست دیگری گیرند و خداوند دستهای کمک کننده را از لبهای دعاگو و دائم به مناجات بیشتر دوست میدارد.

بیاید با به مشارکت گذاشتن تجربه های خود، دیگران را در کمتر شدن پیمودن راه سختشان یاری کنیم.
پیروز باشید.....ارادتمند حمید
دوستان گرامی، برای خواندن نوشته های بیشتری از اینجانب، میتوانید با کلیک کردن در«اینجــا- از دیار نجف آباد تا آمریکای جهانخوار»به وبلاگ شخصی ام تشریف بیاورند تا بیشتر درخدمتتان باشم..... موفق و پیروز باشید. ارادتمند حمید
پاسخ
با سلام

به نوبه خود از آرش عزیز که واقعا مطالب مفید و جذابی می نویسه،سراوین عزیز که یه جورایی مثل همکلاسیم می مونه، پیام جان (یعنی آدم سرطان داشته باشه با پیام بگرده حالش خوبه خوبه)،علیرضای عزیز بابت بینش وسیعش و تمامی دوستانی که بدون چشم داشت کمک نموده تشکر نمایم، منو ببخشید که از دکمه تشکر استفاده ننمودم بدلیل اینکه خواستم بگم هر چند کمکی از دستم برنیاد ولی قلبم و فکرم همراه با شماست .

موفق و سربلند باشید .سعید
بزرگترین شجاعت صبر است .
پول خورده درشت.
پاسخ
محسن جان ممنون از تاپیکت. با اجازه من اسم تاپیکو عوض کردم که جنبه عمومی تری داشته باشه.
اما عرض کنم که من "به تازگی" اظهار آمادگی نکردم و در خیلی از پستهای قبلیم گفتم که میتونم کمک کنم، اما به تازگی این موضوع را در امضام درج کردم.

موضوع دیگه اینکه در هر چیزی یک استثنایی هست. بنده همینجا اعلام میکنم من و همسرم "فقط" به "مهاجرین" کمک میکنیم. نه به کسانی که برای دریافت گرین کارت به آمریکا میان و قصدشون اینه که هر چه سریعتر برگردند ایران سر خونه و زندگیشون. دلیلش را هم بارها در گذشته مطرح کردم و این یک عقیده کاملا شخصی است.
پاسخ
من هم به نوبه خودم با خوندن پست بالا به خودم اومدم و به این نتیجه رسیدم که تا عمل نکنم، فقط حرف زدم....
خوب برای شروع، از همه دوستان که به آمریکا وارد میشن یا در آمریکا هستند، خواهشمندم برای نشون دادن حسن نیتشون نفری هزار دلار به حساب من واریز کنند. اونهایی هم که در ایران هستند اصلا غصه نخورند، برای اینکه شما هم در این مسابقه نیکوکاری سرافراز باشید، حساب ایران میدم خدمتتون زحمت بکشید یک میلیون تومن واریز بفرمایید. راستی بیشتر هم اگر خواستید واریز کنید مشکل بزرگی نیست خودم حلش میکنم، هر هزار دلار یک امتیاز! کسی که بیشترین امتیاز را بیاره میارمش سر صف ازش قدردانی میکنم.
از انساندوستی همگی کمال تشکر را دارم.
پاسخ
تشکر کنندگان: lexington ، mohsen324 ، honareirani ، shr.jafari ، rs232 ، smith ، msar
من هم به زودی به کامیونیتی دالاس-پلانو اضافه می‌شم و ببینید چه می‌کنم دیگه... شاید اصلاً یه قهوه‌خونه سنتی زدم بچه ها دور هم اونجا مرتب جمع بشن. قلیون دوسیب و پرتقال و .... Tongue
پاسخ
تشکر کنندگان: honareirani ، lexington ، hoda_ch ، shr.jafari ، sh-b ، R.F ، tehranipoor ، shahram1347 ، mahdis ، rs232 ، dreamer60 ، smith ، msar
ولی آبادیها هم بجنبید که عقب نمونیم.اتحادیه ولی آبادیهای مقیم امریکا(شعبه مهاجرسرا)Cool
پاسخ
تشکر کنندگان: honareirani ، lexington ، shahram1347 ، smith ، msar
من هم سندیکای ایرانیهای موفرفری آمریکای غربی را راه اندازی میکنم. واریز حق عضویت هزار دلاری فراموش نشه.
علیرضا جان جدی نگیر، شما میتونی مجانی عضو بشی Big Grin
پاسخ
تشکر کنندگان: mohsen324 ، Ali Sepehr ، shr.jafari ، lexington ، hvm ، sh-b ، R.F ، smith ، msar
بنده بعد از اینکه با امریکائی ها زندگی کردم به همشون این موضوع رو میگم که در بدو ورود هموطن های من چه کمک بزرگی به من کردند .کمکی که حتی دولت واسه مهاجرها در نظر نگرفته بود .وبا افشای این موضوع کلی جلوی امریکائیها به ایرونیها میبالم و پز میدم . ما باید خوبی و انسانیت ایرانیها رو هر چند هم کوچک باشه با بزرگ نمائی جار بزنیم تا آمریکائیها با منش ایرانی آشنا بشوند. در این مورد به نظر من فخر فروشی از اهم واجبات است و هیچ مانع شرعی و اخلاقی ندارد.
خانه دوست کجاست...
پاسخ
تشکر کنندگان: sh-b ، shr.jafari ، honareirani ، سارا کوچولو ، lexington ، hvm ، shahram1347 ، R.F ، mahdis ، rs232 ، smith ، nooshshahnar ، mrr777 ، msar




کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان