کانال تلگرام مهاجرسرا |
|---|
 |
 |
 |
 |
 |
|---|
 |
|---|
تحمل بلاتکلیفی تا گرفتن ویزا و سفر به آمریکا
| نظرسنجی: بلاتکلیفی تا قبل از مهاجرت |
|||
| بلاتکلیفم و نمیدونم چه کنم! | 30 | 26.55% | |
| تحمل بلاتکلیفی سخته ولی برنامه ریزی میکنم و باهاش کنار میام | 63 | 55.75% | |
| روال زندگیمو دارم و فرقی برام نمیکنه |
20 | 17.70% | |
| مجموع | 113 رای | 100% | |
| * چنانچه به گزینه‌ای رای داده اید، با علامت ستاره مشخص گردیده است. | [نمایش نتایج] |
|
تحمل بلاتکلیفی تا گرفتن ویزا و سفر به آمریکا
|
2013-05-28 ساعت 12:15
(2013-05-27 ساعت 19:13)amir2640 نوشته:(2013-05-27 ساعت 09:25)babak.n نوشته: دوستان سلام متشکرم. کارنت شدن به این معنیه که نوبت پرونده رسیده باشه؟ تشکر کنندگان: msar
2013-05-28 ساعت 14:43
(2013-05-28 ساعت 12:15)babak.n نوشته:(2013-05-27 ساعت 19:13)amir2640 نوشته:(2013-05-27 ساعت 09:25)babak.n نوشته: دوستان سلام بله
كتگوري F3
تاريخ اپلاي 2004 AUG کیس نامبر ABD2010 
2013-06-17 ساعت 09:56
(2012-05-06 ساعت 18:58)razeghi نوشته: سلام دوست عزیز دوست عزیز سلام به من هم دیروز یک برگ آبی دادند و گفتند از 1 ماه بعد تو سایت برید و با کیس نامبر خودتان چک کنید ولی من هر چی تو این سایت میگردم جدول و یا جایی را برای چک کردن شماره ام پیدا نمی کنم لطفا" راهنمایی کنید . سایتی که تو برگ آبی نوشته که چک کنید : http://abudhabi.usembassy.gov/immigrant_visa.htmi
Category : F4
PD :24 sep 2001 Approved Date: 01 sep 2009 تشکر کنندگان: msar
2013-06-21 ساعت 08:37
(2012-05-17 ساعت 16:29)شاپرک نوشته: حالا که دوستان از سختی های انتظار نوشتن منم بگم که خیلی از دست اطرافیان خسته شدم. البته الان دیگه رفت و آمدم رو به حداقل رسوندم تا از گزندشون در امان باشم. اول که پدر و مادرم تصمیم گرفتن برن باید برای همه اقوام و آشنا توضیح می دادیم که چرا اونا رفتن و من نتونستم برم. بعد اینکه چقدر طول می کشه من برم. بعد تقریبن هر روز می پرسیدن کی مامانت اینا میان دوباره ایران و وقتی می شنیدن فعلن نمیان می گفتن:" وااااای! چطوری طاقت میارن" بعد هم نظرات شخصی که اگر ما بودیم نمی رفتیم. حالا تنهایی چی کار می کنی و خلاصه از این حرف های بی اساس و دخالت های همیشگی... تا اینکه من دیگه صبرم تموم شد و رفت و آمدم با اقوام رو به سالی یک بار و بعد هم کاملن قطع کردم و سالی یکبار عید برای تبریک زنگ می زنم. که البته اونها از همون فرصت هم استفاده می کنن تا سوال هاشون بی جواب نمونه خدانکرده! مثلن چقدر درآمد دارن مامانت اینا خونشون و چند خریدن بیمه دارن واست پول می فرستن و .... و اما من که جواب درست و درمونی بهشون نمیدم هیچ وقت! و به زحمت تونستم آرامشم رو پس بگیرم!! دانشگاه و محل کار هم به جز یکی دو نفر کسی در جریان نیست.شاپرک عزیر-من هم دقیقا همین شرایط شما رو دارم,متاسفانه تو محل کار من همه میدونن که من در چه وضعیتی هستم و این برای من و خواهرم حسابی مشکل ساز شده,از طرف دیگه باید نگران عادم هایی بود که رویای آمریکا دارن و فکر میکنن که اگر با یه همچین کیسی مواجه شدن آیندشون تو عامریکا تضمین شده است,متاسفانه ما تو بدترین سن ممکن پدر مادرمون رفتن( من 26 سالم بود) و این مشکلات بسیار زیادی رو برای ما پیش آورده,الان 5سال گذشته ولی هنوز هیچ خبری نیست,و خیلی ها هم فکر میکنن که کسی که پدر مادرش عامریکا باشن پس دلار براشون میاد و اونها اینجا فقط باید دلار چنج کنن و عشق و حال( من 7 روز هفته از ساعت 5 صبح تا 5 بعد از ظهر کار میکنم)و برات کیسه میدوزن !!!!امیدوارم که این روزها به زودی تموم بشه ممکنه که تو عامریکا هم خیلی خبری نباشه ولی حداقل از بلاتکلیفی بهتره 
2013-06-21 ساعت 09:23
آقای خرمیان من هم الان چند روزیه که 25 سالم شد به نظر شما چه کارهایی انجام بدم که این سال ها زود بگذره میشه تجربیات خودتون رو به من هم بگید .
2013-06-21 ساعت 13:41
امیر جان واقن خوشحالم که یک نفر دقیقن حرف دلم رو گفت و منو فهمید!! به خصوص در مورد دلار و خرج و اینا!! مردم فکر می کنن که پدر و مادر آدم اونجا تولید اسکناس دارن و همش هم می گن تو واسه چی دیگه کار می کنی!! پس کی می ری! چرا گذاشتنت رفتن و و و... من اون موقع 23 سالم بود و البته الان 6 سال گذشته... دیگه این حرفا رو من تاثیری نداره...ولی اوایل دوران سختی بود!!
علی جان ببخشید من پریدم وسط!! ولی تجربه خودم رو می گم شاید به کارت بیاد، به نظر من بچسب به کار و زندگیت اینجا!! یعنی خوب کار کن، خوب درس بخون، زبانت رو حسابی تقویت کن، با دوستات هم خوش بگذرون و از همه مهم تر اینکه تا لازم نشده به هیچ کس موقعیتت رو نگو!! نگرانی و مشکلاتت هم پیش زیاد به خانوادت اون طرف منتقل نکن!! همینا دیگه... البته تو که خودت ماشالا همه تن حریفی! 
Doctor of Audiology Student
تشکر کنندگان: battosai ، f1f ، amir2640 ، rouzbehdarvishi ، rs232 ، afshinghwink ، amir_khoramian ، romance33 ، msar
2013-06-21 ساعت 15:55
مرسی شاپرک جان ... با اون تیکه آخر کلماتت خیلی حال کردم خودت همه تن حریفی ... رفتم فضا ..
))) والا چی بگم 1 تومن دادم رفتم اسممو کلاسای ارشد نوشتم حالا دارم فکر میکنم به فرض 1 سال خیلی درس بخونیم آخرش مدرک اینجا رو نه قبول دارن و اصلن هم نمیدونن مثلن امیر کبیر کجاست . بعد از قبولی و سختیها تازه بریم اونجا از اول شروع کنیم ؟ پس من از زندگیم فقط درس خوندن رو یادم میمونه . تو ایران درس اونجا هم درس خسته شدم اصلن اشتباه کردم رفتم اینهمه پول دادم شاید همین پول رو میدادم میرفتم مسافرت خیلی بهتر بود ... خیلی خسته ام . (کمک) .
تشکر کنندگان: amir2640 ، ojee ، شاپرک ، afshinghwink ، derakhtekhatereh ، romance33 ، msar
2013-06-22 ساعت 00:11
(آخرین تغییر در ارسال: 2013-06-22 ساعت 00:13 توسط amir_khoramian.)
[quote='شاپرک' pid='362102' dateline='1371805885']
امیر جان واقن خوشحالم که یک نفر دقیقن حرف دلم رو گفت و منو فهمید!! به خصوص در مورد دلار و خرج و اینا!! مردم فکر می کنن که پدر و مادر آدم اونجا تولید اسکناس دارن و همش هم می گن تو واسه چی دیگه کار می کنی!! پس کی می ری! چرا گذاشتنت رفتن و و و... من اون موقع 23 سالم بود و البته الان 6 سال گذشته... دیگه این حرفا رو من تاثیری نداره...ولی اوایل دوران سختی بود!! بله دقیقا همینطوره که میگی,هرجا میری و هرکی میبنتت میگه پس تو که هنوز اینجایی؟!!!یه موقع خر نشی بمونی اینجا!!!!برو دنبال زندگیت!!انگار که عادم نمیدونه که چیکار بکنه و اونها دارن بهت بهترین راه حل رو پیشنهاد میدن,ولی من اگر میتونستم 5 سال نمیموندم اینجا که بخوام حرفای این و اونو تحمل کنم,و بخوام با تمام کسانی که میخوان خودشونو عاویزون ما بکنن بلکه به رویاشون برسن مبارزه کنم,بدترین قسمت قضیه اینه که نمیتونی این چند سال مثل بقیه زندگی کنی,ما به امید اینکه بعد از 1 سال کارمون درست میشه موندیم اینجا(حرفی که آفیسر توی سفارت به پدر و مادرم گفته بود)ولی تا الان 5 سال طول کشیده شاپرک جان یه سوال وقتی پدر و مادر شما سیتیزن شدن , نامه زدن برای تغییر کیس شما از f2b به f1?
2013-06-22 ساعت 10:40
علی عزیز
سلام. موقغیت و شرایط سختیه. من 5 سالش رو گذروندم و هرچی سالهای باقی مونده کمتر میشه انگار دیرتر میگذره . نمیخواستم سنگ نا امیدی بزنم به سینه. میخوام این رو بگم که حتما یه برنامه بریز برای خودت . حالا با هرچی حال میکنی. درسی - ورزشی - کاری . حتما سرتو رو به کاری مشغول کن و این وسط نیم نگاهی هم به آیندت داشه باش که مثلن اگر میخوای درسی رو بخونی همونی باشه که میخواهی در آمریکا هم ادامه بدی. و از هممه مهمتر ( به قول شاپرک عزیز ) خوش بگذرون گوشه ای از تجربیاتم بود 
PD: 22AUG2008 - Category: F2B - ارسال مدارک 04MAY2015 - ارسال دوباره و کسری مدارک 06JUL2015 - مصاحبه: 14Sep2015 - ویزا : یکضرب
همسر: F2A - PD: April 20 2016 - interview April 2018 - waiting for AP لطفا بجای پیام جدا برای تشکر، از دکمه ی تشکر استفاده بفرمایید متشکرم تشکر کنندگان: battosai ، شاپرک ، afshinghwink ، derakhtekhatereh ، msar
(2013-06-22 ساعت 00:11)amir_khoramian نوشته: شاپرک جان یه سوال بله امیر جان، به محض اینکه پدر و مادرم سیتیزن شدند نامه زدند و کیس رو تغییر دادند. در مورد دیگران هم باید بزنی به بی خیالی! من اول با احترام و منطق باهاشون حرف می زدم، بعد دیدم فایده نداره با یه عده که برام اهمیتی نداشتن قطع رابطه کردم و با بقیه هم طوری رفتار کردم که "لالایی بلدی چرا خودت خوابت نمی بره"!!! به هر حال با توجه به فرهنگ و جامعه ای که ما داریم حرف های مزخرف و فضولی دست از سرمون برنمیداره دیگه...! دوست و دشمن.(2013-06-21 ساعت 15:55)alisarvareharchiabi نوشته: مرسی شاپرک جان ... با اون تیکه آخر کلماتت خیلی حال کردم خودت همه تن حریفی ... رفتم فضا .. راستش علی جان اینی که میگم فقط نظر منه! من فکر می کنم اگر خوب می تونی پول بسازی خب درس نخون دیگه!! برو پول بساز بعد رفتی اون طرف درس رو ادامه بده و فقط اینجا زبان بخون!اگر نه، که حیفه! من خودم دوست داشتم از وقتم استفاده کنم و فکر کردم درس نخوندن ناراحتم می کنه، به همین خاطر ادامه دادم و امسال هم دفاع می کنم و تموم میشه! بعد هم یه سری از دانشگاه ها رو اونجا خوب هم می شناسن فقط باید یه امتحان اونجا بدی و مدرکت رو ارزیابی کنی. این چند سال که اینجایی هیچ کس ازت توقع نداره که کار خاصی بکنی و به نظر من می تونه دوران خوبی باشه. فقط انتظار نکش... زندگی کن!! آقا اوضاع هم که اییییییشالا قراره بهتر بشه دیگه...نه؟! 
Doctor of Audiology Student
من تجربه خودمو می گم، پرونده ما اول F4 بود و اون زمان 2 ،3 هفته ای اپرو شده بود و زمان گرفتن ویزا سن من با قانون CSPAحدود 4 ماه بیشتر شد خیلی تلاش کردیم گرفتن وکیل و نامه نگاری با سفارت NVC و.... بهرحال نشد البته من اصلا ناراحت نبودم بهرحال می دونستم خودم می تونم برم (مثل خیلی دوستام که خودشون رفته بودن) وقتی خونوادم رفتن یکم از لیسانسم مونده بود، درسم که تمام شد هم کار کردم و کنارش زبان هم خوندم و اپلای کردم و 3 سال بعد از رفتن خونوادم اومدم اروپا برا فوق، الان هم 3 ساله اروپام اول درس می خوندم الانم که تو یه شرکت بین اللمللی کار می کنم. ایران که بودم کسی نمی دونست وضعیتمو چه دوستای دانشگاه چه سر کار (جز 2 3 نفر خیلی خیلی نزدیک). نه که آدم خشک غیر صمیمی باشم! اما ربطی نداشت کسی بدونه تنهام و بخواد کسی الکی نزدیک شه یا دلسوزی الکی یا ..... همینقدر که فامیل می دونستن و دلسوزی میکرد کافی بود!!
من نمی دونم شرایط درسی کاری شما چه جوریه، به نظرم اگر امکانشو دارید برای درس از ایران خارج شید شاید بهترین گزینه باشه چه کشورهای آسیای مثل مالزی چه اروپا و کانادا. البته برا همه که نمی شه یک جور نسخه پیچید، برای من که خیلی خوب بود. اگر امکان خارج رفتن رو ندارین همونجا درس بخونید و کار کنید و تو زمینه کاریتون سعی کنید خوب چیز یاد بگیرن. با این نیت نرید جلو که مدرک و کار ایران رو قبول ندارن! اگر تو رشتتون مدارک بین المللی می تونید بگیرید اونا هم خوبه. در کنارش تفریح، مسافرت و خوش گذروندن چون شاید اونجا که برید تا یه مدت طولانی نتونید این چیزا رو داشته باشید.
F1
تشکیل پرونده: آگوست 2007 |مصاحبه: جون 2015 ،ارمنستان | ویزا: یکضرب ورود اول به امریکا: جون 2015 | دریافت سوشال: 2 هفته بعد از ورود - گرین کارت: 6 هفته بعد از ورود سفرنامه
2013-06-23 ساعت 11:56
(2013-06-22 ساعت 15:46)nargesi نوشته: من تجربه خودمو می گم، پرونده ما اول F4 بود و اون زمان 2 ،3 هفته ای اپرو شده بود و زمان گرفتن ویزا سن من با قانون CSPAحدود 4 ماه بیشتر شد خیلی تلاش کردیم گرفتن وکیل و نامه نگاری با سفارت NVC و.... بهرحال نشد البته من اصلا ناراحت نبودم بهرحال می دونستم خودم می تونم برم (مثل خیلی دوستام که خودشون رفته بودن) وقتی خونوادم رفتن یکم از لیسانسم مونده بود، درسم که تمام شد هم کار کردم و کنارش زبان هم خوندم و اپلای کردم و 3 سال بعد از رفتن خونوادم اومدم اروپا برا فوق، الان هم 3 ساله اروپام اول درس می خوندم الانم که تو یه شرکت بین اللمللی کار می کنم. ایران که بودم کسی نمی دونست وضعیتمو چه دوستای دانشگاه چه سر کار (جز 2 3 نفر خیلی خیلی نزدیک). نه که آدم خشک غیر صمیمی باشم! اما ربطی نداشت کسی بدونه تنهام و بخواد کسی الکی نزدیک شه یا دلسوزی الکی یا ..... همینقدر که فامیل می دونستن و دلسوزی میکرد کافی بود!! دوست عزیز سلام می دونم که در شرایط روحی مناسبی نیستید انشااله که هر چه زودتر مسیر زندگیتون به بهترین صورت که خدا می خواد و شما دوست دارید برای شما رقم بخوره . اگر حالشو داشتید جواب این سوال من را بدهید شما فرمودید که در زمان مصاحبه فقط 4 ماه از 21 سالتون گذشته بود و به شما تعلق نگرفت در حال که قانونی است که اگر تاریخ زمان درخواست فایل تا تاریخ نامه قبولی شما که برایتان اومده هر چقدر طول کشیده باشه حتی 10 سال هم این زمان طول بکشه از سن شما در زمان مصاحبه کم میشه و اگر باز پس از کسر 21 سال بودید به شما که فرزند هستید تعلق خواهد گرفت. ولی شما میفرمایید که زمان مصاحبه فقط 4 ماه بالای 21 سال بودید یعنی از زمان فایل کردن پرونده پدر و مادرتون تا تاریخ نامه قبولی شما 4 ماه9 هم طول نکشیده؟!!!! بسیار بعیده زیرا من در خصوص این قانون کسانی را میشناسم که زمان مصاحبه حتی بالای 30 سال هم بودند و بهشون تعلق گرفته . لطفا" اگر حال داشتید به من پاسخ بدید. ممنون
Category : F4
PD :24 sep 2001 Approved Date: 01 sep 2009
2013-06-23 ساعت 12:41
سیامک عزیز سلام
من هم این بلا سرم اومده - اصلا اون موقع نوشته بودن که فرزند بالای 21 از پرونده خارج میشه خیلی ها هم قانون سی.اس.پی.ای رو نمیدونستن
PD: 22AUG2008 - Category: F2B - ارسال مدارک 04MAY2015 - ارسال دوباره و کسری مدارک 06JUL2015 - مصاحبه: 14Sep2015 - ویزا : یکضرب
همسر: F2A - PD: April 20 2016 - interview April 2018 - waiting for AP لطفا بجای پیام جدا برای تشکر، از دکمه ی تشکر استفاده بفرمایید متشکرم تشکر کنندگان: msar
2013-06-23 ساعت 15:19
(2013-06-23 ساعت 11:56)سیامک ع نوشته:(2013-06-22 ساعت 15:46)nargesi نوشته: من تجربه خودمو می گم، پرونده ما اول F4 بود و اون زمان 2 ،3 هفته ای اپرو شده بود و زمان گرفتن ویزا سن من با قانون CSPAحدود 4 ماه بیشتر شد خیلی تلاش کردیم گرفتن وکیل و نامه نگاری با سفارت NVC و.... بهرحال نشد البته من اصلا ناراحت نبودم بهرحال می دونستم خودم می تونم برم (مثل خیلی دوستام که خودشون رفته بودن) وقتی خونوادم رفتن یکم از لیسانسم مونده بود، درسم که تمام شد هم کار کردم و کنارش زبان هم خوندم و اپلای کردم و 3 سال بعد از رفتن خونوادم اومدم اروپا برا فوق، الان هم 3 ساله اروپام اول درس می خوندم الانم که تو یه شرکت بین اللمللی کار می کنم. ایران که بودم کسی نمی دونست وضعیتمو چه دوستای دانشگاه چه سر کار (جز 2 3 نفر خیلی خیلی نزدیک). نه که آدم خشک غیر صمیمی باشم! اما ربطی نداشت کسی بدونه تنهام و بخواد کسی الکی نزدیک شه یا دلسوزی الکی یا ..... همینقدر که فامیل می دونستن و دلسوزی میکرد کافی بود!! شرایط روحی مناسبی ندارم!! : )) شما از کجای پست من اینو برداشت کردید؟! من حتی الان هم نوبتم بشه شاید چند سال طول بکشه برای زندگی برم امریکا چون الان تو یه کشور خوب اروپایی با شرایط خوب دارم کار می کنم البته اینا رو تو پست قبلی هم گفتم نمی دونم چرا گفتید شرایط روحی!! من تو پستم گفتم CSPA (سی اس پی ای) شامل من نشد چون پروندمون زمان 94 95 (یادم نیست پرونده F4 مون چه سالی بود) بعد از2 ، 3 هفته اپرو (approve) شده بود و از سن من هم همینقدر کم شد. ما CSPA رو می دونستیم خیلی هم نامه نگاری کردیم اما همون 2 ، 3 هفته رو کم کردن. خب اونی که می گید چند سال سنش بیشتر بوده حتما اونقدر طول کشیده پروندشون اپرو بشه. معمولا پرونده ها اینقدر سریع اپرو نمی شده حتی اون زمان، فامیل هایی داشتیم که همزمان با ما درخواست داده بودن پتیشنر و همه چی یکی بود اما مال اونا چند سال اپروشون طول کشیده بود. پرونده جدیدم هم حدود 3 سالی طول کشید تا اپرو شد اما اون زمان نمی دونم چه طور اینقدر سریع اپرو شده بود.
F1
تشکیل پرونده: آگوست 2007 |مصاحبه: جون 2015 ،ارمنستان | ویزا: یکضرب ورود اول به امریکا: جون 2015 | دریافت سوشال: 2 هفته بعد از ورود - گرین کارت: 6 هفته بعد از ورود سفرنامه 
2013-06-24 ساعت 01:51
(2013-06-21 ساعت 08:37)amir_khoramian نوشته:(2012-05-17 ساعت 16:29)شاپرک نوشته: حالا که دوستان از سختی های انتظار نوشتن منم بگم که خیلی از دست اطرافیان خسته شدم. البته الان دیگه رفت و آمدم رو به حداقل رسوندم تا از گزندشون در امان باشم. اول که پدر و مادرم تصمیم گرفتن برن باید برای همه اقوام و آشنا توضیح می دادیم که چرا اونا رفتن و من نتونستم برم. بعد اینکه چقدر طول می کشه من برم. بعد تقریبن هر روز می پرسیدن کی مامانت اینا میان دوباره ایران و وقتی می شنیدن فعلن نمیان می گفتن:" وااااای! چطوری طاقت میارن" بعد هم نظرات شخصی که اگر ما بودیم نمی رفتیم. حالا تنهایی چی کار می کنی و خلاصه از این حرف های بی اساس و دخالت های همیشگی... تا اینکه من دیگه صبرم تموم شد و رفت و آمدم با اقوام رو به سالی یک بار و بعد هم کاملن قطع کردم و سالی یکبار عید برای تبریک زنگ می زنم. که البته اونها از همون فرصت هم استفاده می کنن تا سوال هاشون بی جواب نمونه خدانکرده! مثلن چقدر درآمد دارن مامانت اینا خونشون و چند خریدن بیمه دارن واست پول می فرستن و .... و اما من که جواب درست و درمونی بهشون نمیدم هیچ وقت! و به زحمت تونستم آرامشم رو پس بگیرم!! دانشگاه و محل کار هم به جز یکی دو نفر کسی در جریان نیست.شاپرک عزیر-من هم دقیقا همین شرایط شما رو دارم,متاسفانه تو محل کار من همه میدونن که من در چه وضعیتی هستم و این برای من و خواهرم حسابی مشکل ساز شده,از طرف دیگه باید نگران عادم هایی بود که رویای آمریکا دارن و فکر میکنن که اگر با یه همچین کیسی مواجه شدن آیندشون تو عآمریکا تضمین شده است,متاسفانه ما تو بدترین سن ممکن پدر مادرمون رفتن( من 26 سالم بود) و این مشکلات بسیار زیادی رو برای ما پیش آورده,الان 5سال گذشته ولی هنوز هیچ خبری نیست,و خیلی ها هم فکر میکنن که کسی که پدر مادرش عآمریکا باشن پس دلار براشون میاد و اونها اینجا فقط باید دلار چنج کنن و عشق و حال( من 7 روز هفته از ساعت 5 صبح تا 5 بعد از ظهر کار میکنم)و برات کیسه میدوزن !!!!امیدوارم که این روزها به زودی تموم بشه ممکنه که تو عآمریکا هم خیلی خبری نباشه ولی حداقل از بلاتکلیفی بهتره سلام من هم پسر 22 ساله ام را گذاشتم امدم فکرکردم سریع میتونم بیارمش ولی شما دارید میگید چند ساله منتظرید میشه برام توضیح بدید که خانواده های شما چه اقداماتی تا بحال انجام دادن من اول راهم و نیاز به راهنمایی دارم و میخوام کوتاهترین راه را برا ی اوردن پسرم انجام بدم برام پیام خصوصی بدین اگر بشه تلفنی با خانواده تون صحبت کنم بهتره ممنونم تشکر کنندگان: storagemeter ، شاپرک ، battosai ، msar
|
