زندگی در امریکا, تحقق رویاها

[rs232]

حتما همه شما در ذهن خودتان رویاهایی در مورد نوع زندگیتان دارید که برای رسیدن به آنها تلاش میکنید و یا لااقل با مرور آن در ذهنتان لذت میبرید. معمولا این رویاها دست نیافتنی به نظر میرسند مخصوصا با شرایط کشور ما. میدانید رویای من چه بود؟ من همیشه وقتی که در ترافیک و دود و دم و بوق ماشینها گیر میکردم خودم را به دست رویا میسپردم و در ذهنم تصور میکردم که در یک کلبه زیبا در یک جای بسیار قشنگ زندگی میکنم که از کنار آن یک رودخانه میگذرد و من یک قایق چوبی دارم که هر موقع بخواهم با آن پارو میزنم و ماهیگیری میکنم و از سکوت طبیعت و صدای پرندگان لذت میبرم. ولی هرچه زمان میگذشت و هر چه تلاش میکردم روز بروز از آنچه که در رویایم داشتم دورتر و دورتر میشدم. من همیشه میشنیدم که امریکا سرزمین فرصت ها و سرزمین تحقق رویاها است ولی هیچ وقت باور نمیکردم و این حرفها را مخصوص فیلمهای سینمایی و داستانها میدانستم. ولی من در این مدت سه سالی که به امریکا آمدم حتی به خیلی بیشتر از آنچه که در رویایم بود رسیدم. اگر شما دوست دارید در میان جنگل و یا بالای تپه سرسبز زندگی کنید. اگر دوست دارید در یک خیابان شلوغ ولی تمیز و مرتب با مغازه های زیبا زندگی کنید. اگر دوست دارید بالای یک برج زندگی کنید و یا اگر دلتان میخواهد همچون سریال فرندز یا عده ای دختر و پسر همخانه شوید بدانید که با ورود به امریکا خیلی زود به رویاهای خودتان خواهید رسید. شاید من در اینجا یک سوم ایران هم تلاش نمیکنم ولی کیفیت زندگیم حداقل ده برابر ایران است. محل کارم با خانه فقط 5 دقیقه فاصله دارد. ساعت 8 و نیم از خانه خارج میشوم و در یک کافه محلی که در پیاده رو صندلی دارد قهوه و صبحانه میخورم و ساعت 9 هم سر کارم هستم. از ساعت 12 تا یک برای نهار بیرون میروم و ساعت پنج هم تعطیل میشوم و بقیه وقتم برای خودم است. در این سه سال توانسته اتم آنقدر پول جمع کنم که بتوانم یک خانه کوچک در کرج بخرم چیزی که برای من در ایران از رویا هم رویاتر بود. یک ویدیوی کوتاه که در روز چهارم جولای روز استقلال امریکا از پشت حیاطم گرفتم را برایتان میفرستم تا کمی حال و هوای زندگی در اینجا دستتان بیاید. متاسفانه دیر فیلم گرفتم و مراسم تمام شده بود چون دوستانمم آنجا بودند و زمانی که رفتند یادم آمد که فیلم بگیرم. بهر حال مهم نیست که تا چه زمانی بتوانم به این نوع زندگی ادامه دهم. برای من مهم این است که من به آنچه که همیشه آرزویش را میکردم رسیدم و از آن لذت میبرم. و مطمئنم شما هم میتوانید با آمدن به امریکا آنچه را که در رویایتان است تجربه کنید البته به شرطی که رویایتان منصفانه باشد!
http://www.youtube.com/watch?v=0f5uaBw_ujM
امیدوارم که از متن و ویدیویی که برایتان فرستادم خوشتان آمده باشد.

[sorna]

شما حرفاتون خيلى رويايى است به جرات ميتونم بگم شايد از ايرانيهايى كه امدن امريكا شايد 2%موقعيت كارى خوب و شرايط بهترى مثل شما در شهر گرون و زيبايSAN FRANCISCO كه هستيد تونستن پيدا كنن. من خواهرم دندانپزشك است و سالى 130000$ را راحت ميسازه عاشق آنجا ست ولى همشه ميگه من انجا نميتونم يك زندگى راحت مثل واشيگتون براى خودم بزارم. البته هم خونه خوب ميخواد و هم مطب. ولى شما خيلى خوش شانس هستيد. با 3 سال آمدن همه اينها را بدست آورديد. هميشه موفق باشيد. من اينجا نتونستم كارى در رشته آم پيدا كنم و 5 سال با كارهاى مختلف مثل پيتزا دليوورى و كار در پتكو گذشت. با اينكه فوق ليسانس الكتريكال دارم چند جا هم براى مصاحبه رفتم موفق نبوددم. الان هم كه دانشجو هستم همون شهر شما( BAY AREA). آلبته زندگى خيلى گرون است اينجا. من با ماهى 3500$ واقعا خيلى به سختى زندگى ميكنم. فقط كرايه آ پارتمانم يك خوابم 1700$ است. و بقيه خرجها اينجا 2 برابر تگزاس است. بيمه ماشين اينجا گرون است. وCOST OF LIVING به نظر من 2 برابر تگزاس و خيلى از جاهاى ديگه است. اينجا با هر كسى حرف ميزنى فقط از گرونى مييناله. الان من امتحان ميد ترم دارم برام دعا كنيد

[sorna]

من منظورم ايرانى هاى است كه در اين چند سال اخير آمدند امريكا .مثل من و شما ايرانهاى كه سالهاست اينجا هستن جزئ موفقترين افراد اينجا هستن

[rs232]

سرنا جان. خوب زندگی کردن فقط به درآمد هم بستگی ندارد بلکه به وضعیت و میزان توقع هم بستگی دارد. من در تهران متاهل بودم, خانواده کم بضاعتی داشتم, با دانشگاه بعد از 5 سال و نیم مشکل پیدا کردم و مدرکم را نگرفتم, خانه نداشتم و مجبور بودم اجاره بدهم. یک ماشین غراضه داشتم که همیشه هم خراب بود, مشکل س.ی.ا.س.ی داشتم و ممنوع القلم شده بودم. قبل از آن گهگاهی چرت و پرت مینوشتم و پولی گیرم میامد. حقوقم به زحمت اجاره خانه را تامین میکرد چه برسد به سایر مخارجمان و مجبور بودم دو شیفت کار کنم. خوب در واقع چیزی برای از دست دادن نداشتم. در حالیکه اینجا مجرد هستم! یک اطاق و حمام و دستشویی از یک خانواده امریکایی اجاره کرده ام ماهی 850 دلار میدهم و راحت زندگی میکنم, 300 دلار برای ماشین میدهم و حدود 300 دلار هم برای تلفن و بیمه ماشین. بقیه مخارجم هم که زیاد نیست و میتوانم نصف حقوقم را پس انداز کنم. یعنی من با دویست یا سیصد دلار بیشتر از پولی که شما برای اجاره میدهید در ماه زندگی میکنم. البته مطمئنم که شرایط شما طوری است که مجبورید یک خانه یک خوابه داشته باشید و مخارجتان هم زیاد است. بهرحال امیدوارم که شما هم هرچه زودتر در درس و کارتان موفق شوید و دفعه بعد خبرهای خیلی خوب از شما بشنویم.

[sorna]

حرف شما كاملا درست است. من هم چون الان زندگيم را خواهرام تامين ميكنن مجبورم كردن نزديك دانشگاه خونه بگيرم كه زياد وقتم در رفت و آمد تلف نشه. خيلى كرايه خونه و چيز هاى ديگه اينجا از تگزاس گرونتره. حس ميكنم اينجا پول خوره گرفتم آخر ماه خيلى كم ميارم. خلاصه كه براى من كه هيوستن بودم اينجا حس ميكنم همه چيز 2 تا 3 برابر است. هميشه موفق و سربلند باشى

[hassan1358arab]

rs232عزیز
اگر من که مدرک تحصیلی دیپلم دارم بیام اونجا چه کارهایی برام گیر میاد تا بیکار نباشم
در ضمن من پول زیادی ندارم حدود 15000 دولار با این سرمایه امیدی هست که در مریلند زندگی کنم و در واشینگتن کار

[usa.lover]

شما جواب رو از من نخواستید ولی ببخشید فضولی میکنم ها، سورنا میگه من فوق لیسانس دارم الان هم تو پیتزا فروشی و ... کار میکنه چه برسه به دیپلم
امیدوارم جواب rs 232 خوب باشه تا من هم برم!!!البته من دو برابر شما پول دارم که فکر کنم فقط پول بلیط و 6 ماه زندگی فقیرانه در آمریکاست
ولی قبول دارید آدم اگه اونجا زرنگ باشه و خودشو نشون بده و یه مدت تمام وقت تلا کنه، موفق میشه و به چیزی که میخواهد میرسه؟؟؟

[rs232]

من واقعا نمیدونم. سوال سختیه. ولی تا آنجا که تجربه کم من توی امریکا بهم میگه اینجا به مدرک زیاد اهمیت نمیدهند و کار برایشان مهمتر است. شما باید قابلیت پول سازی داشته باشید تا به شما حقوق بدهند. کمپانی که من در آن کار میکنم در چند ماهه اخیر یک بخش از فعالیتهاش رو تعطیل کرد و از مجموع کارکنان حدود 80 نفر بیکار شدند که اکثر آنها تحصیلکرده دانشگاههای امریکا بودند فقط کسانی را نگه داشتند که کارشان بدرد آنها میخورد و شاید زمانی دیگر اگر کار آنها ارزش حقوقشان را نداشته باشد آنها را هم بیکار کنند و کسان دیگری را بگیرند.من هم هر وقت که کارم بدردشان نخورد و یا اینکه فرد بهتری پیدا شود کارم را از دست خواهم داد. اینجا رقابت برای کار زیاد است و ملاک اصلی تسلط شما به حرفه ای است که در آن مشغول به کار هستید. البته کمی هم شانس نیاز دارید تا در زمان و مکان مناسب گذارتان به کسی بیفتد که به حرفه شما نیاز دارد. آنچه که من قطعا و صد درصد میتوانم به شما بگویم این است که اینجا به هیچ وجه داشتن مدرک دلیلی برای کار پیدا کردن نیست. حتی اگر مدرک شما پروفسوری باشد.

[mohsen324]

sorna عزیز من چند تا سؤال از شما دارم. شما فرمودید مدتی در تحویل پیتزا (پیک خودمون!) کار می کردید. می خواستم بدونم که شما اون موقع
1- امکانش رو داشتید یک ماشین داشته باشید و سوارش بشید؟
2- امکانش بود یک اتاق، فلت یا خونه برای خودتون بگیرید (اجاره)؟
3- فرصت این رو داشتید تفریح یا ورزش کنید؟
4- اگر در حین کار خدایی نکرده تصادف می کردید بیمه بودید؟
من جواب برای یک پیک موتوری در تهران برای همین سؤالهارو می نویسم.
1- عمراً! با کار تو پیک تو تهران خیلی ها موتور هم نمی تونند برای خودشون بخرند و موتوری که سوارشونند برای صاحب پیک هستش و نصف حقوق برای صاحب پیک میره بخاطر سهم موتورش
2- با درآمد پیک تو تهران میشه اجاره یه خونه رو داد. اما بعد از پرداخت اجاره باید بجای غذا هوا بخوری!
3- برای کار کردن تو پیک باید 15 ساعت در روز کار کنید و اونقدر موتور سواری تو ترافیک تهران خسته کننده است که پیکی های بنده ی خدا به خونه که میرسند حالش رو ندارند از جاشون پاشند! تفریح و ورزش هم که هزینه های خودش رو داره و با درآمد 10 هزار تومن در روز فکر نمی کنم برای ورزش و تفریح مبلغی بمونه
4- اگر یک پیک مفلوک هنگام حمل بار تصادف کنه و یا زمین بخوره هم باید خسارت بارش رو بده و هم برای درمان خودش و موتورش یک فکری بکنه
یک مشکل دیگه هم تو تهران برای پیک ها هست: توقیف موتور سوار های متخلف (که همشون بالاخره با یک دلیلی متخلف میشن)

[amirbakhshi]

من يه مطلب به نوشته آرش عزيز اضافه كنم اونم اينه كه انسان كه آرزويي داشته باشه و واقعاً براش انرژي بذاره مطمئن باشيد بهش ميرسه . به شرطي كه به انرژي خودش شك نكنه . من خودم از بچگي آرزو داشتم وقتي بزرگ ميشم يك شركت كامپيوتري داشته باشم و الان حدود 8 ساله كه خودم يك شركت دارم . يكي ديگه از آرزو هام هم رفتن به آمريكا بود و نميدونم چرا از امسال انرژيم نسبت به اين مساله مثبت شده كه حتماً ميرم . من فكر مي كنم در كنار اينكه انسان بايد واقعيت گرا باشه براي آرزوهاش هم ارزش قايل بشه . شما مطمئن باشيد اين آرزو هاي انسان هاست كه باعث پيشرفت اونها ميشه چون بهشون انگيزه ميده كه براي بدست آوردنش تلاش كنن . من پيشنهاد ميدم حتماً فيلم راز رو نگاه كنيد SECRET . حتماً بهتون كمك ميكنه

[usa.lover]

منم با امیر خان موافقم...
من تا دو سه سال پیش اصلا درسم خوب نبود و زندگی ام به بطالت میگذشت ولی از زمانی که عاشق آمریکا شدم، خیلی پیشرفت کردم و خیلی هم زرنگ شدم و دارم تلاش میکنم تا بهش برسم.(همونطور که تو امضام گفتم)
این پیشرفت هست دیگه...
واقعا این آرزو هاست که به باعث پیشرفت میشه.
جالب اینجاست که یکی از دوستان بهم گفت که من به آرزویم رسیدم و آرزویی که براورده شود، دیگه آرزو نیست.
به نظر من اگر کسی به آرزویش رسید باید یک آرزوی بزرگتر برای خودش بتراشد. به قول یکی از بچه های مهاجر سرا(یادم نیست دقیقا کی بود) انسان با همین آرزوها زنده است.
بالاخره اینم یه فتوا هست دیگه و باید بهش احترام گذاشت.

[ChairMan]

والله من انقدر آرزو دارم که هیچوقت تموم نمیشن .
یعنی حتی به تمام آرزو هام برسم فردا آرزوهای جدیدی برام تراشیده میشود واسه همین خیلی امیدوارم ....

[honareirani]

خدا زیاد کنه آرزوهای همگی مون رو! که هی بهشون برسیم و بازم آرزوهای جدید داشته باشیم !!!

[hvm]

من آرزوهای دست نیافتنی ندارم
دوست دارم به اندازه ای که زحمت میکشم از زندگیم بهره ببرم
دوست ندارم بهم توهین بشه
دوست ندارم بخاطر مسائلی که من موجبش نبوده ام مواخذه بشم
دوست ندارم وقتی سر چهارراه ایستاده ام و هنوز چراغ قرمز هست ماشین پشتی با چراغ و بوق بهم دستور بده که راه بیوفتم
دوست ندارم وقتی توی پیاده رو راه میروم کسی با موتور سیکلت روبرویم درآید
دوست ندارم وقتی به کسی پول قرض میدهم و روز موعد بهش مراجعه میکنم جواب بشنوم که مگه نمیبینی پول ندارم
دوست ندارم وقتی یه دانشجو درسش رو نخوانده و همیشه سر کلاس غیبت کرده و آخر سر نمره 2 آورده و رد شده با هزار تا تلفن و واسطه از من تقاضای نمره کنه و وقتی پاسخ منفی میده تهدیدم کنه
دوست ندارم صاحب خانه هر سال اجاره را دوبرابر کنه
دوست ندارم برای هر چیزی نیاز به پارتی داشته باشم و بدون اون امکان رسیدن به حق خودم رو نداشته باشم
نمیدونم اسم اینها جای دیگه ای چیست اما برای من در حکم آرزو محسوب میشه
برای شما چطور؟

[honareirani]

حرف دل ما رو هم زدی . . . !
ما هم آرزوهای دست نیافتنی نداریم. فقط دنبال زندگی کردن هستیم. همین.
آسودگی و آرامش و خنده و خوشحالی و خیال راحت و تفریحات عادی که آرزوهای محالی نیستند. هستند؟