اولین سفر به آمريكا برای فعال سازی گرین کارت

[bayat_r]

دوستان درباره آدرس برای ارسال گرین کارت بگم که:
ما روزی که برنده شدیم یه آدرسی رو نوشتیم که در مصاحبه به آدرس دوم تغییر دادیم.جالبه که گرین کارت من و پسرم رفت به آدرس اولی و در مورد خانمم هم رفت به آدرس دومی.
پس این آدرس و اینا یک کمی قاطی پاطی عمل میکنند

ما مثل شما آدرس را تغيير داديم چون دوستمون از آنجا رفته بودند حالا اگر براي ما هم به همين صورت عمل كنند و مثل شما بفرستند به آدرس اولي كه داده بوديم اونوقت بايد چه كار كرد؟بايد بريم آنجا و گرين كارت را از صاحب خانه جديد تحويل بگيريم؟؟

الهام خانم شما با ساکنین جدید خونه هماهنگ کنید که براتون بفرستند وگرنه برگشت می خوره و کلی دردسر داره

آقای بیات عزیز با سلام ؛ ما هم احتمال داره همین مشکل را وقتی که رفتیم پیدا کنیم. چون آدرسی را که دفعه اول داده بودم و بعد تو مصاحبه تغییر دادم تو برگه هایی که با ویزامون (اگر اشتباه نکنم) بهمون تحویل دادن تغییر نکرده و شاید همین مشکل برامون پیش بیاد. حالا آیا فکر می کنید لازمه تو فرودگاه آدرس را اصلاح کنیم یاقبل از رفتن و از طریق سایت تغییر آدرس، این کار رو بکنیم ؟ مخصوصا با توجه به اینکه ما سفر اولمون یک ماهه قراره باشه. ممنون میشم جوابمو بدین!

به نظر من دیگه تاثیری نداره و اگر بخوان اشتباه کنن ..دیگه کاری نمیشه کرد. فوقش میره به اون آدرس...فکر خودتون درگیر نکنید و سعی کنید افراد هر دو آدرس رو در جریان بگذارید. اگر هم آدرس اشتباه باشه برمی گرده و میتونید از طریق سوشیال سکیوریتی افیس پیگیری کنید

[romance33]

بالاخره گرین کارت ما هم بعد از 30 روز رسیییییییییید........

مبارکه الا جون.ایشالا به سلامتی.

[Hoormazd]

ما ديروز اينجا رفتيم و واكسنهامون را كامل كرديم دخترم ٣ تا و من و خانومم نفرى دوتا اونا نوبت دوم ابله مرغان و يه چيز ديگه و منم نوبت دوم هپاتيت و همون چيزه كه اسمشو يادم رفته كلأ نفرى ١٠ دلار داديم و گفت اين واسه واكسناى ايندتون هم هست چون جاى عمومى و دولتى بود و خصوصى خيلى گرونتره .

می تونم سئوال کنم شما نوبت اول آبله مرغون رو چه زمانی زدین با توجه به تاریخ مصاحبه اتون 2 ماه گذشته
چون به ما گفتن نوبت دوم رو 1 ماه بعد بزنیم

نوبت اول زمان مصاحبه همون جا گفت براى نوبت دوم بزرگسال ١ ماه بعد و كودك ٣ ماه بعد، تو ايرانم نتونستم پيدا كنم و اينجا به دكتر كه گفتيم گفت مشكلى نيست.

[Hoormazd]

ما دو هفته هست كه وارد شديم هنوز نه خبرى از سوشيال هست نه گرين كارت به شماره اى كه تو يو اس سيس هست هم تماس گرفتيم گفت اگه تا ٤٥ روز بعد از تاريخ ورودتون نيومد تماس بگير.

[ALNB]

سلام. من یه سؤالی برام پیش اومده. آیا مجبوریم یک سال توی شهری که اولین بار واردش می شیم بمونیم؟! مثلا اگه من اول کار به منزل یکی از اقوام برم توی لوس آنجلس، مجبورم یک سال اونجا یا دست کم توی ایالت کالیفرنیا بمونم؟!

[Hoormazd]

سلام. من یه سؤالی برام پیش اومده. آیا مجبوریم یک سال توی شهری که اولین بار واردش می شیم بمونیم؟! مثلا اگه من اول کار به منزل یکی از اقوام برم توی لوس آنجلس، مجبورم یک سال اونجا یا دست کم توی ایالت کالیفرنیا بمونم؟!

نه دوست عزيز شما وارد اينجا كه شدى هر جا دوست داشتى ميتونى بمونى پيشنهاد كسايى كه اينجا زندگى ميكنن اينه كه اول پيش فاميل باشى تا با نحوه زندگى تو اينجا اشنا بشى و بعد جابجا بشى بهتره

[kasrafo]

دوستان گرامی سلام
پرواز من از شیراز -قطر -شیکاگو -فلوریدا است
زمان کانکشن شیکاگو -فلوریدا تقریبا 3 ساعته وقت کم نمیارم
با تشکر

اگه مشکل خاصی پیش نیاد و بارهاتونو فلوریدا تحویل میگیرید سه ساعت مناسبه، در غیر این صورت کمی عجله رو چاشنی کار کنید و از قبل مسیر ترمینال پرواز داخلی رو شناسایی کنید.

[romance33]

سلام. من یه سؤالی برام پیش اومده. آیا مجبوریم یک سال توی شهری که اولین بار واردش می شیم بمونیم؟! مثلا اگه من اول کار به منزل یکی از اقوام برم توی لوس آنجلس، مجبورم یک سال اونجا یا دست کم توی ایالت کالیفرنیا بمونم؟!

سلام
نه دوست عزیز شما هیچ اجباری ندارین.هر جایی رو که خواستین میتونید برای زندگی انتخاب کنید و آنلاین یه تغییر آدرس بدین.موفق باشید.

[shim]

سلام دوستان
ما تازه ویزا گرفتیم و تا اواسط ژانویه وقت داریم که وارد آمریکا بشیم واسه اول ژانویه هم همسرم یه پوزیشن پیدا کرده توی یه دانشگاه توی بوستون.
ولی‌ جاییکه الان زندگی‌ می‌کنیم تا اول سپتامبر حقوق داریم.
یه فامیل توی هیوستن هم داریم که گفت میتونیم ۲ ۳ ماه پیشش بمونیم.
حالا ما نمیدونم چیکار کنیم
۱-سپتامبر بریم هیوستن پیش فامیلمون تا ۳ ماه بمونیم بد ژانویه بریم بوستون
۲-یا از همین سپتامبر بریم بوستون با پس‌انداز زندگی کنیم
۳-یا اینجاکه هستیم بمونیم با پس‌انداز و ژانویه بریم بوستون
فرقش اینکه اینجاکه هستیم هزینهٔ زندگی‌ کاملا نصف بستن و ما جوونو دانشجوییم و پس اندازه زیادی نداریم
ولی‌ تا وقتی‌ وارد آمریکا هم نشیم احتمال کار پیدا کردن واسه خود من کمه.
خیلی‌ شرایط پیچیده‌ای هست
کسی‌ راهنمایی‌ داره؟

[ikamaly]

با تشکر از گلچین عزیز به خاطر مهاجرت نامه اش که در این فرصت برامون نوشته!
مرسی دوست عزیز
ولی تا کی باید منتظر بمونیم ا بفرمایید وجه موردنظر چه جوری رد کردید؟
ما بدجوری ویرمون گرفته!
آخه این مشکل همه هست و عمومیت داره، خواهشا یه جوری به اطلاع ما هم برسونید.

دوستان گلی که بچه محصل دارن یه سوال داشتم، ممنون میشم اگه پاسخ بدن:
مدارک تحصیلی بچه ها باید تمام سالهای تحصیلی رو ترجمه کنیم یا آخریش رو؟
مثلا پسر من که سوم خونده، هر سه سال رو نیاز داره و دخترم که دوم راهنمایی وتموم کرده 2 سال راهنمایی با مدرک پنجمش کافیه؟ و اینکه مهر دادگستری نیاز داره یا خیر؟ آخه واسه مصاحبه توی سفارت که نیازی به مهر دادگستری نبود، حالا اونور چه طوره؟ نیاز هست یا نه؟
ممنون از اطلاع رسانیتون!!

[edibk]

دوستان سلام مقصد ما سان فرانسیسکو هستش دوستان چه پیشنهادی برای بلیط میدید؟ اگه آژانس اشنا سراغ دارید بیزحمت پیام بزارید یه خودمون سوال کردیم گفت نفری 9 میلیون یه جا هم گفت 5 میلیون و600 هزار نمیدونم فرق اینا چیه؟ از ارزونتر هم میشه گیر آورد عایا؟

[پدی]

گلچین جان تشکر بابت سفرنامه کامل شما منتظر قسمت دوم هستیم

[romance33]

دوستان سلام مقصد ما سان فرانسیسکو هستش دوستان چه پیشنهادی برای بلیط میدید؟ اگه آژانس اشنا سراغ دارید بیزحمت پیام بزارید یه خودمون سوال کردیم گفت نفری 9 میلیون یه جا هم گفت 5 میلیون و600 هزار نمیدونم فرق اینا چیه؟ از ارزونتر هم میشه گیر آورد عایا؟

دوست عزیز بگید چه تاریخی میخواین؟یک طرفه یا دو طرفه؟چند نفر و چه سنی؟تا براتون قیمت بگیرم.لطفا در پیام خصوصی.

[negar_karimi6]

سلام دوستان. ما هم روز 23 جولای وارد آمریکا شدیم. داستان از این قراره که بعد از این که ویزای ما یکضرب شد، چند روز بعد از رسیدن به تهران در اوایل اردیبهشت بلیط رو از ترکیش و به صورت اینترنتی برای اول مرداد ماه خریدم ،و دلیلش هم بارداری خانمم بود و این که حد اکثر زمان رو داشته باشیم تا جایی که مشکلی برای پرواز کردن ایشون به وجود نیاد. تو سایت ترکیش نوشته که بعد از شش ماهگی باید از پزشک نامه اورده بشه و من هم برای جلوگیری از دردسر اضافی زمان پرواز رو اینجوری ترتیب دادم. کامفورت کلاس برای دو بزرگسال و دو کودک که جمعا شد 6400 دلار که اون موقع 3550 تومن محاسبه میشد.پرواز از دو بخش تشکیل شده یکی تهران به استانبول و دیگری از استانبول به شهر مقصد در آمریکا، که در مورد من لس آنجلس بود. موقع انتخاب پرواز های مختلف باید دقت کرد که فرصت زمانی برای تعویض هواپیما چقدره و برای بعضی از شهر ها، منجمله استانبول، که دو تا فرودگاه دارن این که هر دو پرواز ورودی و خروجی از یک جا باشن.با این تفاسیر من تونستم بهترین حالت رو از بین انتخاب های مختلف رزرو کنم. پرواز شماره 879 TKتهران به استانبول که ساعت 8ونیم صبحه و 10 ونیم به وقت محلی میشینه زمین و بعد همTK0009 که 12ونیم به وقت استانبول حرکت میکنه و ساعت 16 ونیم به وقت لس آنجلس میرسه.
نزدیک به سه ماه فرصت داشتیم برای آماده شدن ، و مریض حالی شدید خانم من به دلیل بد ویاری ما رو نگران کرده بود، وزندگیمون رو هم مختل!. اوایل زمان کند می گذشت و مشغولیت های زندگی روزمره فکرمون رو از سختی مهاجرت دور نگه میداشت ولی کم کم که به زمان موعود نزدیک میشدیم به تدریج جای این دو تا با هم عوض میشد.حدود بیست روز مونده به پرواز حال خانمم به طور معجزه آسایی خوب شد جوری که یکی دوبار جوگیر شد و کم مونده بود کار دست خودش بده، و این کمی ما رو امیدوار کرد.
از اونجایی که نمی خواستیم پل های پشت سر رو خراب کنیم، تصمیم گرفتیم خونه مون رو نگه داریم و لوازممون رو هم بعضی هاش رو دادی به کسایی که لازم داشتن و یک سری شون رو که خودمون لازم داشتیم و قابل آوردن بود با خودمون بیاریم و یا فریت کنیم.شروع کردیم به تقسیم کردن وسایل شخصی و لوازم بر اساس این که کدوم ها رو ببریم وبهتره بگم که کدوم ها رو میتونیم ببریم! . یک سری کارتن با سایز 46-46-60 از بازارچه سنتی ستار خان خریدم ولوازم قابل بردن رو میریختیم توش که بدونیم چقدر جا داریم. کلا 8 قطعه بار 23 کیلویی مجاز بودیم ببریم و ما هم همه رو میخواستیم ببریم.شده بود قضیه طناب مفت که ما هم قصد داشتیم خودمون رو دار بزنیم
6 تا جعبه بزرگ و دو تا چمدون و دو تا ساک دستی بزرگ و کیف لپ تاپ وکیف دستی های خودم و خانم و دو تا کوله پشتی و یک کالسکه بزرگ و...... دو تا بچه کوچیک و یک زن بار دار تموم چیزی بود که من با خودم می بردم
بالاخره روز حرکت رسید. از چند روز قبلش خواب و استراحت درست حسابی نداشتم. کار ها تمومی نداشت و تا آخرشب روز دوشنبه به زور تونستیم جمع و جور کنیم. شب رو هم که کلا بیدار بودم و با خودم فکر کردم که تو پرواز دوم که طولانی تره میخوابم.ساعت سه و نیم صبح سه شنبه حرکت کردیم به سمت فرودگاه.تمام بار ها رو توی پاژن یکی از اقوام که قرض گرفته بودیم گذاشتیم و یک ساعت بعد رسیدیم.فرودگاه نسبتا خلوت بود و من همراه پدرم و برادر خانمم سریع وارد قسمت تحویل بار شدیم ولی هنوز گیت مربوطه باز نشده بود. برادر خانم کوچکترم که پاسپورتش رو آورده بود و وارد اونجا شده بود رو گذاشتیم مراقب، و خودمون برگشتیم بیرون که دقایق اخر رو با خانواده ها مون که برای بدرقه اومده بودن باشیم، که اونجا فهمیدم که از خانم من راجع به مقدار ارز همراهش پرسیده بودن و خواسته بودن که ببین چقدره.بعد هم گفتن بیشتر از 20000 تا رو باید بدید همرا هانتون برگردونن.این بار دوقسمت کردیم که بیست تا رو خانمم ببره و بقیه رو گذاشتم تو کیف دستی خودم که برادر خانمم ببره داخل ولی این بار برادر خانمم رو جلوش رو گرفتن و من رفتم گفتم که مال منه و این کمتر از مقدار مجاز برای 4 نفره ولی یارو لج کرد و گفت باید خانوم بچه هات رو هم بیاری ببینم! خلاصه دست از پا دراز تر و با نگرانی برگشتیم بیرون.از این که تابلو شده بودیم و ممکن بود که تو مرحله دوم بازرسی که توسط برادران 3پا انجام میشه بفهمن و اونجا دیگه بدون تذکر صورتجلسه میکنن و میگیرن،نگران بودم. خستگی مفرط هم باعث شده بود قدرتم رو از دست بدم و دهان این قدر خشک شده بود که نمی تونستم حرف بزنم
بار آخر قرار یک فکری به ذهنم رسید که اتفاقا کار ساز شد و این مرحله هم به خیر گذشت.(اینجاشو نمیگم که ویرتون بگیره) خلاصه خداحافظی و غیره تا رسیدیم دم در هواپیما که کالسکه رو تحویل بدیم. اونجا یک اقای جوان که مسئول ترکیش بود گفت این همه بار دستی رو نمی تونین ببرید و حملش سختتون میشه بدید بگذاریم توی بار. ما هم از خدا خواسته وسایل بچه ها رو براشتیم از توشون و 2 تا ساک دستی رو دادیم تحویل بار که lax بگیریم.پرواز اول بدون تاخیر بود و صندلی هاش جزو کم جا ترین هایی بود که تا به حال دیدم. هواپیما هم تا خرخره پر بود از هموطنان توریس و مسافر.این قسمت نکته مهمی نداشت و فقط این که آقای بغل دستی من هم مسافر لس آنجلس بود و گفت که وقت تعویض پرواز کمه و یک وقت تو ترانزیت فرودگاه اتاتورک حواسمون پرت نشه.قسمت ترانزیت اتاتورک نسبتا شیک و مدرن بود ولی وقت نشد ببینیم و مستقیم رفتیم دم گیت پرواز. جالب این که شماره گیت رو نه توی کارت پرواز نوشته بود و نه توی تابلو های پرواز.ما از اطلاعات پرسیدیم . گفت گیت 207 که اخرین گیت توی یک راه روی خیلی طولانی بود.اینجا اول کارت پرواز و پاس رو می دیدن و روش یک برچسب میزدن و بعدتوی صف میرسیدیم به باجه ای که چند نفر یکی یکی مجددا چک میکردن و اینجا از همه آدرس آمریکا شون رو میگرفتن. برخوردشون زیاد جالب نبود و ایرانی ها رو بلا استثنا و بعضی افراد دیگه رو هم تک و توک میفرستادن سمت راست که بعد از یک بازرسی از لوازم همراهشون توسط یک دستگاهی که می مالییدن به داخل کیف ها و غیره وارد محوطه سوار شدن به هواپیما بشن.
پرواز دوم با نیم ساعت تاخیر بلند شد.صندلی های کامفورت واقعا عالی بود و پولی که گرفتن خوش حلالشون باشه غذا هاشم عالی بود. پرواز خیلی طولانی و خسته کننده بود و من که قصد داشتم اینجا استراحت کنم باز هم ناکام ماندم و در تمام طول پرواز به نوبت با پسر و دخترم سرو کله زدم. ساعت 16 و یک ربع رسیدیم LAX و من نگران بردن این همه بار از فرودگاه تا ایرواین که حدود 50 مایل فاصله داره بودم. ضمنا دو تا فرش 6 متری مون رو هم توی جعبه ها بسته بندی کرده بودم که اگر چه خیلی نگرانش نبودم ولی یک گوشه ای از فکرم رو مشغولیده بود.موقع خروج من همه وسایل رو آماده کرده بودم که جنگی بیام تو صف و به خانمم گفتم فقط بچه ها رو بیاره و کالسکه رو تحویل بگیره.از اینجا تا سالن فرودگاه یکی دو تا پله برقی رو به پایین و یک راهرو خیلی طولانیه که پیاذه رو برقی هم داره و کمی شبیه فرودگاه دبی هستش.انتهای راهرو بعد از پله برقی اخر وارد یک سالن بزرگ میشید که به صورت مستطیل شکل و درازای اون در راستای همون راهرو طولانیه ولی تقریبا از وسص طول این مستطیل وارد میشید. در طول این مستطیل حدود بیست تا شماره هست که هر کدوم مال یک صف هست و هر صف در انتهاش هفت یا هشت تا باجه داره که توی هرکدوم که نوشته ویزیتورز میتونید بایستید.وقتی وارد سالن می شید از نزدیک باجه 10 وارد می شید که به سمت جلو شماره ها اضافه میشه و تا بیست و خورده ای میره و به سمت خلاف جهت ورود به سالن شماره ها کم میشن و به باجه یک ختم میشه که سر و کار ما مهاجر ها همگی به باجه یک می افته. اول تو صف هشت وایستادم و چند نفری جلو من بودن ولی اومدن خانمم خیلی طولانی شد و داشتم نگران می شدم که سر و کله شون پیدا شد.افیسر فقط چهار تا انگشت دست راست من رو انگشت نگاری کرد و یک عکس مجانی هم ازم گرفت ولی خانمم رو کامل انگشت نگاری کرد بعد مدارک رو بررسی کرد و داد دستمون و گفت برید باجه 1 اونجا هم کلی معطل شدیم و تا نوبت ما بشه فرود گاه به اون شلوغی دیگه پرنده پر نمیزد! امضا مون رو داخل شابلن مخصوص گرفتن و دوباره انگشت سبابه راست رو این بار با جوهر و باز داخل شابلن مخصوص گرفتن که روی گرین کارت چاپ بشه. بهد اومدیم قسمت گمرک که دقیقا در نزدیک همین باجه یک و جلوی باجه 3 و 4 قرار داره وقتی بار های ما رو که 4 تا چرخ دستی و یک کالسکه پر از کیف و ساک بود دیدن کوپ کردن . پرسیدن چی دارین و فرشتون که انشالله نو نیست دیگه.. (یعنی بگید نیست) من هم گفتم البته که نیست و هدیه ازدواجمونه. پرسید چقدر پول دارید که من هم گفتم( اگرچه تو فرم نوشته بودم ولی بازم پرسید) پرسید غذا دارید گفتم بله وبعد یک مدتی نشستیم تا ما رو صدا کنن که یک زن و شوهر ایرانی با یک بچه رو دیدیم که اونها هم لاتاری بودن ولی عضو اینجا نبودن(یا لااقل اینجوری گفتن) یک چیز جالب که یادم رفت بگم این که یک دختر خانمی که کیس لاتاری بودن و تو روز مصاحبه با ما تو سفارت یکضرب گرفتن هم توی پرواز با ما بودن!
خلاصه بعد از مشورت با هم ما رو صدا کردن و فرم ابی رو مهر و امضا کرده دادن و بدون گذروندن وسایل ما از داخل دستگاه ایکس ری ویا شمردن چول و غیره گفتن تشریف ببرید قسمت بعدی که مربوط به اداره کشاورزیه و با غذا ها تون کار دارن. اینجا بار ها رو توی دستگاه گذاشتن و فقط کوله پشتی رو که توش خوراکی بود(گز و کشمش و زرشک و زعفران) باز کردن و سریع هم گفتن ببندید و برید.اینجا یکی از باز بر ها رو که لباس قرمز دارن و یک فرد آسیایی تبار بود رو صدا کردن که بار های ما رو ببره . اون هم چهار تا چرخ دستی رو روی سه تا جا کرد و دو تاش رو خودش اورد و یکیش رو من آوردم و خانمم خم کالسکه پر بار رو با بچه ها آورد. بعد از خروج از گمرک یک راهرو شیب دار به سمت بالا هست که دوبار رفت و برگشت می رسید به یک سالن کوچیک که استقبال کنندگان اونجا هستن. البته کسی نیومده بود استقبال ما. ای باراک نامرد بیرون هم یک خیابان به طول حدود 150 متره که به شکل U هست یک سری اتوبوس های شاتل برای مقاصد هتل ها و پارکینگ های کرایه ماشین و غیره مجانی میبرنتون. دایی من که توی ایالت میشیگانه قرار بود یک ماشین برامون بگیره که از تلفن موبایل همون باربره (که گالاکسی اس4 بود!) تماس گرفتم و بعد با شاتل رفتیم پارکینگ . بار ها مون رو هم خانم راننده که یک سیاه پوست قوی هیکل بود کمک کرد.هوا گرگ و میش بود و البته سرد!!! قبل از حرکت تو اخبار شنیده بودیم که مردم دارن تو کالیفرنیا جزغاله میشن و روی سرشون(البته منظور سر ادم های پر رو و کم مو)تخم مرغ باربیکیو میکنن وغیره... ولی خانم و بچه ها بید بید میلرزیدن از سرما! خوشبختانه دو تا از پتو های ترکیش رو قرض گرفته بودیم! که اینجا به کار اومد. یک مینی ون دوج گرفتیم و بار ها رو به زور جا کردیم وحرکت! ساعت حدود 9 بود و هوا تاریک و من از خستگی مرده و بدون هیچ اطلاعی از این که چطوری باید به سمت ایرواین بریم که اونجا هتل اکستندد استی رو رزرو کرده بودم.راه افتادیم و شانسی اوتوبان 405 رو پیدا کردیم و با ادرسی که از سایت هتل گرفته بودم بازم خیلی شاتسی و بدون اشتباه بعد از حدود یک ساعت رسیدیم به هتل.تو تاریکی شب و خستگی به نظرم خیلی جای پرتی اومد. در واقع یک نوع متل بود نه هتل رفتم تو و رزرواسیون رو رو نکردم و پرسیدم اتاق شبی چنده؟ گفت ندارم! منم اجبارا گفتم من رزرو کردم. میخواتم یکی دو شب بگیرم و بع عوض کنم ولی خلاصه اخرش همون 31 روز رو که رزرو کرده بودم گرفتم و بچه ها رو که خواب بودن بردم بالا و سینه خیز رفتم بخوابم که یادم افتاد من تغییر ادرسم رو تو فرود گاه اعلام نکردم
بقیه داستان باشه واسه بعد انگشتام ارتروز گرفتن امشب.الانم ساعت یک صبح جمعه 26 جولای در ایرواینه و چهار ساعته که دارم میتایپم! شب خوش!

سلام دوست عزیزوخیرمقدم عرض میکنم ورودتونوبه سرزمین فرصتها
راستش موندم که شمانقش وانتوداشتید واقعا خداقوت کاملاااااااااااااااا درک میکنم این دوندگی هاتوننوبرای عبورودادن اسبابواثاثیه انشالا سرفرصت بگیدجریان ردکردن دلارهارو
خواستیدخصوصی بگید
میشه بگیدچراافرادیافرش یاخوراکی باخوشدون میبرن؟
ماقراره خونه فامیل بریم بازهم بایدایناروببریم؟
اخی ازصدتاماجرای ورودبه امریکاهمه ازخوراکیوفرش گفتن
مگراونجاگرسنگیه والاپسرخواهرم که قراره بریم پیششون میگفت موادغذای اینجادریک کلام مفته نفهمیدم منظورش چیه که مفته

[romance33]

سلام دوست عزیزوخیرمقدم عرض میکنم ورودتونوبه سرزمین فرصتها
راستش موندم که شمانقش وانتوداشتیدیا ژیان رو واقعا خداقوت کاملاااااااااااااااا درک میکنم این دوندگی هاتوننوبرای عبورودادن اسبابواثاثیه انشالا سرفرصت بگیدجریان ردکردن دلارهارو
خواستیدخصوصی بگید
میشه بگیدچراافرادیافرش یاخوراکی باخوشدون میبرن؟
ماقراره خونه فامیل بریم بازهم بایدایناروببریم؟
اخی ازصدتاماجرای ورودبه آمریکاهمه ازخوراکیوفرش گفتن
مگراونجاگرسنگیه والاپسرخواهرم که قراره بریم پیششون میگفت موادغذای اینجادریک کلام مفته نفهمیدم منظورش چیه که مفته
[/quote]

سلام دوست عزیز مواد غذایی اونجا خیلی ارزون تر از ایران در میاد.