كليرنس برندگان ٢٠١٣

[edibk]

سلام دوستان چند تا سوال مهم داشتم شاید سوال بعضی از دوستان دیگه هم باشه
1.برای رفتن به سفارت جهت تحویل پاسپورتها چه روزی بهتر است؟منظورم دوشنبه یا پنجشنبه؟
2.چه مدارکی همراه داشته باشیم و به سفارت تحویل بدیم؟
3.آیا لازم است که دوباره در سایت csc ثبت نام کنیم؟
4.بعد از تحویل پاسپورتها معمولا چند روز طول میکشد تا ویزا صادر شود؟
5.جهت تحویل پاسپورتها از پست ارائه چه مدرکی لازم است (اگر همه افراد حاضر باشند)؟منظورم اینه که چه مدرک شناسایی لازمه؟ ایا ترجمه هم لازمه؟

البته بهتره دوستانی که این پروسه را رفتن دقیق بگن ولی حالا که اینجام نظرم را میگم:
1- روز دوشنبه صبح ساعت 10:30
2-پاسپورتها,برگ کلیرنس,اگر مدارک دیگری هم خواسته شده
3-خیر. شما الان هم واردش بشید اطلاعات فایلتان موجود است.
4- بچه ها 3-5 روزه گرفتن.
5-اگر همه حاظر باشند اصل مدرک + ترجمه(مطمئن ترین=ترجمه به ترکی), یا گواهینامه بین المللی, یا پاسپورت قدیمی,کارت ملی,شناسنامه
بحرحال بازهم میگم دوستانی که کلیر شدن و ویزا گرفتند یادشون نره این تاپیک را و بیان up to date بگند.

در جواب 2 که گفتید فکر کنم برگه csc رو هم باید بدیم درسته؟ منظور شما از ترجمه ترکی در جواب 5 منظورتون ترجمه ترکی کارت ملی یا شناسنامه هست؟

[پدی]

سوالی از اساتید داشتم برگه ما سفید رنگه وشماره پیگیری ما 10 رقمیه .پارتی بازی کردن که ارقام شماره ما اینقدره؟

[امیر مهاجر]

برام سؤاله تو آمریکا هم قراره اینقدر از شنبه و یکشنبه متنفر باشیم؟!

[gifa]

برام سؤاله تو آمریکا هم قراره اینقدر از شنبه و یکشنبه متنفر باشیم؟!

نه ديگه ميريم ويكندي با اهل عيال خوش ميگذرونيمولي اگر خواب وخيال نباشه برادر

[hushmandco]

برام سؤاله تو آمریکا هم قراره اینقدر از شنبه و یکشنبه متنفر باشیم؟!

نه دیگه . بعد کلیر شدن یکماه ریکاوری خواهیم داشت که با شنبه و یکشنبه آشتی کنیم.

[r91]

اینم نماد شانس بچه های تگزاس یا همون Armadillo
به امید کلیر شدن تمام دوستان

نماد شانستون همونی نیست که راجع به «اتوبوس جهانگردی» سخن نغز و ایضا نقضی میگفت؟
به امید کلیر شدن خودت و بقیه منتظرین.

من باب انحراف اذهان واستراحت فکر:
نویسنده سناریو اون کارتون چه کار اثرگذاری کرده!بمب اتم اونقدر برای بشر کاربرد نداشته که این جمله اتوبوس جهانگردی تاثیر داشته!
حالا ربطش بدیم به خودمون:اتوبوس جهانگردی یه بار رد شده (برای شخص من نه یک سال بلکه تو 15سال یه بار)آیا با ما برخورد کرده؟نکرده؟سوارمون کرده؟میرسونه مقصد؟

[Pishoo_25]

دوستان عزيز سلام
امروز انگاري ابوظبي كليير كرده يه تعدادي رو ، درست ميگم ؟
اگه اينطور بوده پس ما تو ليستشون نبوديم
به نظرتون ليست بعدي كي ميتونه باشه ؟

٦١ روز انتظار

[hamid_fs3]

مرسی آقا بابک گل از بابت پاسختون.
در مقابل فرمایشتون باید عرض کنم که ایرانی ها در آمریکا یه جامعه تقریبا بزرگ و موفق و تحصیل کرده هستن که اگه یه سر به ویکی پدیا بزنید بد نیست. در ضمن اگه آمریکایها ادعای تمدن و فرهنگ دارن نباید همه انسانهای جامعه رو با یه چوب برونن. چطور که این کار و هم نمیکنن. ادعای این حرفم هم تعداد سهمیه ایرانی ها در مقابل سایر کشورهاست. اینو خدمتتون عرض کردم که خیالتون بابت کلیرتون راحت باشه و امیدوارم هر چه زودتر خبرهای خوش ازتون بشنویم.

[امیر مهاجر]

سلام خدمت امیر مهاجر عزیز

میخواستم بپرسم واقعا صبر ایوب از بچه های آنکارا 384 روزه که منتظره وچرا اینقدر کارش طول کشیده مگه کیسش مشکلی داره

اريوبرزن عزيز، كيس ايشون لاتاري نيست

همونطور که گل نهال عزیز گفتند کیس بعضی از دوستان تو منتظرسرا لاتاری نیست. برای این دوستان به جای کیس نامبرشون کتگوری مهاجرتیشون رو وارد کردم.

[nikan_sh]

من نسبت به 6000 تا کیس از ایران این مطلب رو گفتم . البته کامل نگاه نکردم شرکت هستم برم خونه 1 نگاه دقیق میندازم

نباید تعداد کلیرنس خورده‌های جدول افشین رو بر کل ۶۰۰۰ کیس تقسیم کنی! چون جدول افشین شامل همه کیسهای ایرانی نیست.
از طرفی حتی بر کل کیسهای جدول افشین هم نباید تقسیم کنی، باید بر تعداد مصاحبه رفته‌های جدول افشین تقسیم کنی.
البته اگر جدول رو کاملتر کنم اطلاعات دقیقتری میشه بدست آورد.

این فقط یک فرض هست .یک جورایی میشه یکمی حساب کتاب کرد .
و این رو هم بدونید که آمریکا سیاست جدیدش این هست که تا سال 2016 جمعیتش رو به بالاترین حد برسونه . برای مقابله با شکست اقتصادی و .... البته من سالش رو دقیق نمیدونم . ولی این که برندگان رو افزایش دادن و این که سیستم ویزاشون رو به کل عوض کردن .دعوت نامه ها از سمت اقوام در امریکا زیاد شده به همین دلیل هست . برای جذب سرمایه . و جمعیت .
ما همه کلیر میشیم

[nikan_sh]

از در که وارد شدم، در آشپزخانه مشغول درست کردن دربِ کابینت ها بود، مدتی بود که سخت باز و بسته می‌شد و صدای قیژ قیژش گوشمان را آزار می داد.
چند روزی می شد که دلم ازش گرفته بود و حسابی از دستش کفری بودم. آخر در این مدت سر هر مساله کوچکی زود عصبانی می شود و زمین و زمان را به هم ربط می دهد. شرایط بد مالی مان بدجور به هر دویمان فشار آورده، به هر حال او مرد خانه است و این شرایط او را بیشتر عصبی می کند.
هنوز همان حالت ناراحت را با آن سگرمه های در هم فرو رفته داشتم و قصد بازکردنشان را هم نداشتم. فکر کردن به حرف هایش در این چند وقت آزارم می داد و اصلا دلم نمی خواست ببینمش. یادش که می افتادم دلم می خواست مثل بچه ها بشینم و بلند بزنم زیر گریه!
مدام خودم را می خوردم و نقشه های تلافی رو تو سرم مرور می کردم تا نگاهم به یک جعبه کوچک زیبا که بیشتر به یک هدیه شبیه بود، افتاد. برق توی چشمام افتاد. خوب معلوم است، می خواهد با این هدیه ناراحتی های این چند وقته را از دلم درآورد.
با خودم گفتم ضایع است که بخواهم اخم کنم، بذار خیال کند قبل از اینکه معذرت خواهی کند من او را بخشیده ام. با لبخند به سویش رفتم و او همچنان مشغول بود. کمی با او شوخی کردم، انگار یخ او هم باز شد و شروع کردیم به خوش و بش کردن.
به کل داشت هدیه فراموشم می شد تا دوباره نگاهم به جعبه کادویی روی میز افتاد، گفتم شاید می خواهد غافلگیرم کند!
از شدت فضولی بر روی نزدیک ترین راحتی به جعبه نشستم، چهار چشمی حواسم بهش بود تا متوجه نشود و پنهانی هدیه را ببینم، در جعبه را باز کردم و همسرم صدا کرد؛«خانومی چند تا پیچِ ریز تو اون جعبه رو میز هست برام میاری؟»
درسته که هدیه من پیچ و مهره از آب در اومد، اما انگار پیچ و مهره های ذهن خراب شده ام خوب محکم شد و دیگر خبری از صدای قیژ قیژ بحث و دعواهای گذشته مان نبود. هدیه ام را دودستی تقدیم کابینت آشپزخانه مان کردم تا آن هم کمی آرام بگیرد.
بخشیدن اشتباهات آدما خیلی سخته، اما کاش می شد قبل از اینکه اشتباهی بشه، همدیگه رو ببخشیم.

---

همش نباید به کلیر شدن آمریکا فکر کنیم .
خودمون رو هم کلیر کنیم بابا.

---

یارو ميره امريكا ، ميره هات داگ بخوره
یارو: give me hotdog
فروشنده: ?to go
یارو : نه پدر سگ تو نون !!
=))

[lonelyman]

دوستان گل منتظر لطفاً ضمن اينكه تو اين تاپيك سعي ميكنيم انتظار رو براي خودمون آسون كنيم و با لطف مديران محترم پستهايي رو ميزاريم كه شايد برخلاف مقررات سايت هم باشه و فقط وفقط بخاطر حفظ روحيه ما چنين اجازه اي داده شده ولي لطفا و خواهشاً گاهي هم به پاسخ سوالات كمي دقت كنيم من فكر كنم اگر بخوام سوالهايي رو كه دهها بار پرسيده ميشه رو ليست كنم خودش يه طومار بشه و خوبه كه دوستاني هم كه جديد ميان تو اين تاپيك به امضاي امير مهاجر يه نگاهي بندازن تا نصف سوالاتشون پاسخ داده بشه ، اميدوارم خيلي زود كلير بشيم همه با هم

[SHABAH51]

به این فکر می کردم که تا 3ماه دیگه (31 سپتامبر) از برو بچه های 2013 دیگه حتی یک نفر هم نمونده که کلیر نشده باشه. تجربه های سالهای گذشته نشون داده که هیچکس به خاطر اتمام مهلت از ویزا محروم نشده. به عبارت ساده تر سه ماه دیگه حتی بچه هایی که هنوز نرفتن مصاحبه هم کارشون انجام شده و حداکثر در تب و تاب رفتن اند وگرنه من مطمئنم که تا اواخر پاییز و زمستان این بچه های باحالی که توی این تاپیک یا بقیه تاپیک های 2013 حضور فعال دارن در کشور دیگر و با دغدغه های دیگر درگیــــــرند دوستان ، برای من که سه ماه چیز زیادی نیست. شاید سن و تجربه ام بیشتر از اکثر بچه های اینجا باشه و این خوش بینی و آرامش از همینجا نشآت می گیره! چون اونقدر فراز و فرود توی زندگی ام دیدم که اینا در مقابل اش پشیزی ارزش نداره! به این چیزا که نمی گن استرس! تازه اگر ممکن بود می نوشتم که در هشت ماه گذشته چه بلاهای عجیبی بر سرم اومده که اگه یکی اش رو تجربه می کردید کلاً بی خیال مهاجرت و کلیر و این چیزا می شدید. البته من "کلید" ندارم مثل بعضی ها اما تدبیر و امید که دارم!!میدونم خوشبختی و بدبختی، پیروزی و شکست، خوب و بد و همه چی فقط زاییده ذهن ماست نه اتفاقات بیرونی! حالا هم که ذهن ما این اندازه زایمان می کنه چه بهتر که یه فرزند مثبت و با انرژی باشه! قـــــدم نو رسیــــــده مبارک

[hamid_fs3]

از در که وارد شدم، در آشپزخانه مشغول درست کردن دربِ کابینت ها بود، مدتی بود که سخت باز و بسته می‌شد و صدای قیژ قیژش گوشمان را آزار می داد.
چند روزی می شد که دلم ازش گرفته بود و حسابی از دستش کفری بودم. آخر در این مدت سر هر مساله کوچکی زود عصبانی می شود و زمین و زمان را به هم ربط می دهد. شرایط بد مالی مان بدجور به هر دویمان فشار آورده، به هر حال او مرد خانه است و این شرایط او را بیشتر عصبی می کند.
هنوز همان حالت ناراحت را با آن سگرمه های در هم فرو رفته داشتم و قصد بازکردنشان را هم نداشتم. فکر کردن به حرف هایش در این چند وقت آزارم می داد و اصلا دلم نمی خواست ببینمش. یادش که می افتادم دلم می خواست مثل بچه ها بشینم و بلند بزنم زیر گریه!
مدام خودم را می خوردم و نقشه های تلافی رو تو سرم مرور می کردم تا نگاهم به یک جعبه کوچک زیبا که بیشتر به یک هدیه شبیه بود، افتاد. برق توی چشمام افتاد. خوب معلوم است، می خواهد با این هدیه ناراحتی های این چند وقته را از دلم درآورد.
با خودم گفتم ضایع است که بخواهم اخم کنم، بذار خیال کند قبل از اینکه معذرت خواهی کند من او را بخشیده ام. با لبخند به سویش رفتم و او همچنان مشغول بود. کمی با او شوخی کردم، انگار یخ او هم باز شد و شروع کردیم به خوش و بش کردن.
به کل داشت هدیه فراموشم می شد تا دوباره نگاهم به جعبه کادویی روی میز افتاد، گفتم شاید می خواهد غافلگیرم کند!
از شدت فضولی بر روی نزدیک ترین راحتی به جعبه نشستم، چهار چشمی حواسم بهش بود تا متوجه نشود و پنهانی هدیه را ببینم، در جعبه را باز کردم و همسرم صدا کرد؛«خانومی چند تا پیچِ ریز تو اون جعبه رو میز هست برام میاری؟»
درسته که هدیه من پیچ و مهره از آب در اومد، اما انگار پیچ و مهره های ذهن خراب شده ام خوب محکم شد و دیگر خبری از صدای قیژ قیژ بحث و دعواهای گذشته مان نبود. هدیه ام را دودستی تقدیم کابینت آشپزخانه مان کردم تا آن هم کمی آرام بگیرد.
بخشیدن اشتباهات آدما خیلی سخته، اما کاش می شد قبل از اینکه اشتباهی بشه، همدیگه رو ببخشیم.

---

همش نباید به کلیر شدن آمریکا فکر کنیم .
خودمون رو هم کلیر کنیم بابا.

---

یارو ميره امريكا ، ميره هات داگ بخوره
یارو: give me hotdog
فروشنده: ?to go
یارو : نه پدر سگ تو نون !!
=))

دوستان عزیزم درسته که همه تو یه پروسه پر پیچ و خم و پر استرس قرار گرفتیم ولی اینو هم فراموش نکنیم که همیشه مسیر قشنگ تر از مقصد هستش. بیایید به قول شاعر:
بیا تا قدر یکدیگر را بدانیم. که تا ناگه ز یک دیگر نمانیم.
کریمان جان فدای دوست کردند. سگی بگذار ما هم مردمانیم.

[linuxer]

ای خدا
منم کیلیر میخوام ( همه بچه ها میخوان)
خودت یه نگاهی بنداز به این منتظران